Poszukiwacz zwłok (twarda)

Policjanci z Wrocławia od lat walczą z nieuchwytnym seryjnym mordercą, którego okrzyknięto mianem Poltergeista. Szef zespołu zajmującego się tą sprawą zostaje odwołany z uwagi na brak postępów. Jego miejsce zajmuje komisarz Laura Wilk ? zwana przez kolegów Wilczycą. Ambitna i skuteczna policjanta musi mierzyć się z arcytrudną sprawą, na której już nie jeden funkcjonariusz się ?wyłożył?.
Jedyna osoba, na którą może tak naprawdę liczyć to Maciej Lisiecki ? policyjny psycholog, niegdyś nazwany przez media ?poszukiwaczem zwłok?.
Niestety każde z nich zmaga się z własnymi demonami. Maciej musi pogodzić dwie osobowości, które nieustannie walczą o dojście do głosu w jego głowie. Z kolei Laura musi w końcu komuś zaufać aby ruszyć sprawę z miejsca.
Czy ambicja i wyjątkowa pewność siebie Laury pozwoli na zamknięcie sprawy i zatrzymanie poszukanego mordercy?
Książka przypadła mi od razu do gustu. Autor nie owija w bawełnę. Pisze jak jest, a nie zawsze jest pięknie i kolorowo.
Realia świata przestępczego i połączony z nim cienką niebieską linią zawód policjanta. Całość co chwila przesuwa ?wskaźnik wagi? to na jedną to na druga stronę. Po prostu rzeczywistość.
W samym środku dwójka bardzo wyrazistych bohaterów, którzy muszą (ale czy chcą?) współpracować aby zatrzymać serie brutalnych morderstw kobiet.
?Poszukiwacz zwłok? to rasowy kryminał, z wielowątkową fabułą i bardzo dobrym pomysłem na konkretnego antagonistę, o którym nie wiemy prawie nic, a autor celowo bardzo powoli dawkuje nam kolejne informacje związane z jego tożsamością.
Książka naprawdę godna polecenia. Trzyma w napięciu do ostatniej strony ? dosłownie.

?Poszukiwacz zwłok? jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością autora, w co trochę trudno jest mi uwierzyć, bo przecież bardzo lubię kryminały i thrillery, a jeszcze nie trafiłam na żadną jego powieść. Ale to się, mam nadzieję, szybko zmieni, bo pierwsza książka, którą miałam przyjemność czytać, bardzo przypadła mi do gustu. I to od samego początku. Bo nie tylko dużo się w książce dzieje już na pierwszych stronach, ale też wydarzenia są przybliżane czytelnikowi z różnych perspektyw, co zwiększa ciekawość, bo oczywiście bohaterowie mają liczne tajemnice. A to przyciąga uwagę. I przykuwa czytelnika do powieści od razu i to na kilka długich godzin. Mało tego, jest to powieść wielowątkowa i jest w niej kilka takich wątków, które zwyczajnie nie dają spokoju i zaczynamy czytać szybciej i szybciej, byleby tylko zaspokoić swoją ciekawość.

Nie mam porównania z innymi kryminałami autora, ale ta powieść jest, jak na mój gust, trochę mixem gatunkowym, łączącym kryminał, sensację i trochę powieść obyczajową skupioną na psychologicznym aspekcie kreacji postaci. Bohaterowie są skomplikowani, niejednoznaczni. Nie da się ich rozszyfrować zbyt szybko, a jeśli już coś przed czytelnikiem odkrywają, okazuje się to być jedynie fragmentem ich osoby lub życia i niekoniecznie jest to fragment prawdziwy. Są to też postaci, które wzbudzają skrajnie różne emocje. Szczególnie ciekawa jest postać psychologa współpracującego z policją, który, będąc przecież psychologiem i pomagając innym, nie potrafi poradzić sobie sam ze sobą. Błędnie zakłada, że przyjęcie zlecenia odnalezienia zwłok zaginionej przed laty młodej dziewczyny, rozwiąże jego problemy. Nic bardziej mylnego, o czym przekona się i on i czytelnicy. Duże brawa za tak rewelacyjną kreację postaci, równie duże za intrygę i podsuwanie mylących tropów po to, aby nie można było sprawy zbyt łatwo rozwikłać. Nie lada zagadką jest owa sprawa również dla policjantów, którzy ją prowadzą. Tym bardziej, że komplikuje się jeszcze bardziej, kiedy ginie jeden z policjantów, jakby od samego początku nie była wystarczająco pogmatwana. A problemy tylko się nawarstwiają. Brak współpracy między śledczymi staje się gwoździem do trumny prowadzonej przez nich sprawy. Przy okazji autor pokazuje dość powszechnie obecne, nie tylko w tej grupie zawodowej, zjawisko. Na czele grupy śledczej poszukującej brutalnego zabójcy nastolatek staje kobieta, komisarz Laura Wilk. To nie podoba się jej kolegom z wydziału kryminalnego. Jakie to typowe dla mężczyzn, jakie płytkie. Laura jest traktowana gorzej tylko dlatego, że jest kobietą, jej koledzy jawnie okazują jej niechęć i niezadowolenie z faktu, że to ona stoi na czele grupy. Problem istnieje i nawet jeśli jest powielany w powieściach, uważam, że to dobry ruch, bo jak widać, społeczeństwo bardzo powoli się zmienia i nadal trzeba zwracać uwagę na fakt, że takie zachowania ciągle mają miejsce.

Oprócz wątków kryminalnych, które rzecz jasna w powieści są i to naprawdę dobrze poprowadzone, jest w niej wspomniana już odrobina sensacji, a co za tym idzie pościgi i inne takie. Ale jest też trochę polityki, korupcji, wykorzystywania władzy do własnych celów. Wszystko to jednak tak idealnie ze sobą współgra, dając spójną i klarowną całość, że nie mam się do czego przyczepić, mimo że polityki w książkach nie lubię (za wyjątkiem typowo politycznych powieści, po które czasem również sięgam). Książkę czyta się przyjemnie i szybko, chociaż objętościowo jest to całkiem spora pozycja. Duża w tym zasługa dynamiki powieści, dialogów, które nie są drętwe i faktu, że stale się coś dzieje. Nie ma zbyt długich przestojów, a jeśli się jakieś pojawiają, to tylko po to, abyśmy mogli lepiej poznać bohaterów, ich motywacje, cele, emocje. A ponieważ są bardzo różnorodni, takie przystanki są potrzebne. Korzysta na tym psychologia postaci, co patrząc na całość wypada zdecydowanie na plus.

?Poszukiwacz zwłok? jest powieścią niebanalną i nieprzewidywalną, z którą przyjemnie spędzicie czas. Nic w niej nie dzieje się bez przyczyny, każdy, nawet najdrobniejszy szczegół ma jakieś znaczenie, a sprawa poprowadzona jest tak, aby wywieść czytelnika w pole. Serdecznie polecam ????

Można być poszukiwaczem przygód, złota, ludzi, ale zwłok? O co w tym chodzi? To zawód, wyuczona profesja, przydomek, a może samozwańczo nadany tytuł? Ale czy praca takiego poszukiwacza zwłok naprawdę wiąże się ze znajdywaniem ludzkich szczątków? Na zlecenie, za pieniądze czy dla zwykłej przyjemności? Przyznam, że już sam tytuł najnowszej powieści kryminalnej Mieczysława Gorzki wywołał w mojej głowie lawinę niecodziennych pytań. Zaintrygował, zafascynował, ale przede wszystkim, zachęcił do lektury.

Tytułowy ?Poszukiwacz Zwłok? to postać dziwna, pełna swoich natręctw, myśląca zupełnie inaczej niż statystyczny Kowalski. Maciej Lesicki, bo takie są personalia bohatera, tak naprawdę miał kiedyś na imię Ariel. Zbieg różnych złych wydarzeń doprowadził do tego, że postanowił odciąć się od swojego dotychczasowego życia i zapoczątkować całkowitą zmianę. Analogicznie jak Kmicic stał się Babiniczem, tak Ariel ? Maciejem. Na co dzień jest psychologiem, który w wielu aspektach współpracuje z policją.

Pewnego dnia zgłasza się do niego kobieta, która oferuje bardzo duże pieniądze w zamian za odnalezienie zwłok Marysi, córki znanego biznesmena i wiceministra sprawiedliwości. To głośna sprawa sprzed ponad dziesięciu lat. Pieniądze rozwiązałyby wszystkie problemy, które pojawiły się w jego związku z kilkanaście lat młodszą Sonią. Skusił się. Ale czy jest świadomy konsekwencji jakie wiążą się z tą decyzją?

?Miała przeczucie. Po raz kolejny jej wilczy nos nie zawiódł. Przyjemnie było znowu się przekonać, że wśród rasowych policyjnych psów suki mają o wiele lepszy węch i instynkt.?

Wilczyca, jak zwykli ją nazywać koledzy z pracy, prowadzi sprawę seryjnego mordercy nastolatek ? Poltergeista. Spotyka się to z dużym oburzeniem ze strony jej kolegów, zwłaszcza komisarza Żołnierza, poprzedniego dowódcy grupy ds. Poltergeista (został odsunięty od sprawy). Laura bardzo szybko trafia na trop zabójcy, ale wszystko wskazuje, że ktoś go ostrzegł i Poltergeist nagle zniknął?

?Poszukiwacz zwłok? to opowieść o nienawiści, której korzenie wżarły się głęboko w serca ludzi. To nienawiść przesłoniła im cel życia, wartości. Zostali wciągnięci w spiralę zła, która automatycznie zmieniła ich życie na zupełnie inne niż sobie wyobrażali. I najgorsze jest to, że wszyscy doskonale zdają sobie z tego sprawę. A jednak mimo to dalej brną w zabójczą pułapkę.

Autor pokazuje nam niewybielony świat policjantów ? skorumpowanych, chciwych, od lat współpracujących z gangsterami. Tylko niektórymi wciąż kierują się zasadami i mają motywację, by być dobrymi glinami. Najgorsze jest to, że problem dotyczy również wyższych rangą policjantów, prokuratorów, a nawet członków rządu.

Kreacja bohaterów w tej książce jest wysoce przemyślana. Postaci zostały bardzo szczegółowo scharakteryzowane, dzięki czemu dobrze je poznajemy. Wiemy co myślą, jaki mają charakter, jakie są ich fobie. To nam pozwala polubić lub znienawidzić tych bohaterów.

Mamy tu dużo akcji, trupów i trochę polityki. Podczas lektury w kilku momentach chciałam krzyczeć ?NIE! CZEMU??. Autor zupełnie nie chciał współpracować z moimi pomysłami na tę książkę. Miał lepsze! Zaskakiwał, wywołując burzę emocji. Taką z piorunami. Również zakończenie mnie bardzo zaskoczyło. Spodziewałam się rozwiązania zagadki, tymczasem dalej w mojej głowie siedzi seryjny morderca nastolatek. I żarliwie się modlę, aby nie trzeba było długo czekać na kontynuację.

Nie zaznacie nudy spędzając czas z tą lekturą. Będzie trochę strasznie, z dreszczykiem emocji i bardzo ciekawie. Szczerze polecam!

Komisarz Laura Wilk zwana Wilczycą przejęła kierownictwo grupy dochodzeniowo-śledczej w sprawie wielokrotnego mordercy nastolatek, którego od kilku lat nie udaje się złapać kolejnym oficerom wrocławskiej policji. Pomimo policyjnej obławy w ostatniej chwili w nie do końca wyjaśnionych okolicznościach sprawca wymyka się. Kilka dni później pod kołami pociągu towarowego ginie członek ekipy obserwującej miejsce z którego uciekł morderca. Niezbyt lubiana Laura musi kontynuować śledztwo zarówno w sprawie seryjnego zabójcy nastolatek jak i w s prawie śmierci policjanta pod kołami pociągu. Jest to szczególnie trudne kiedy ma się do dyspozycji zespól skonfliktowanych i skorumpowanych osób a na horyzoncie kolejne problemy związane z prywatnym dochodzeniem.
To wszystko to tylko czubek góry lodowej który zafundował nam oraz swojej bohaterce pan Mieczysław Gorzka w swojej najnowszej książce.
Pomysłowo skonstruowana fabuła, wciągająca treść i wartka akcja to niewątpliwe zalety tej pozycji.
"Poszukiwacz zwłok" to kryminał z górnej półki, obowiązkowa lektura dla każdego fana tego typu literatury.

Jednym z głównych bohaterów jest Ariel, którego prześladuje liczba trzynaście. W szkole był prześladowany, ponieważ nie zachowywał się jak normalny nastolatek. Dobrze się uczył, nie palił, nie pił. Miał szacunek do starszych osób. Było mi żal tego bohatera. Przecież tak powinno się zachowywać każde dziecko. Wszyscy powinni brać z niego przykład, ale widać na wsi panują inne zasady. Czy zwierzyna może stać się myśliwym? Ciekawa postać, która jest godna uwagi.
Komisarz Piotr Żołnierz od pięciu lat poszukuje seryjnego, brutalnego zabójcy nastolatek. Czy odnajdzie go, nim ponownie zabije? Podobnie jak ten bohater, jestem za karą śmierci. Bestia musi zniknąć z powierzchni ziemi. Miałam cichą nadzieję, że Żołnierz dorwie tego potwora i własnymi rękami go załatwi.
Kolejną bohaterką jest komisarz Laura Wilk zwana Wilczycą. Czułam, że jej pojawienie się sprawi, że sprawa ruszy do przodu. Walczy z korupcją. Od samego początku ją polubiłam. Miałam cichą nadzieję, że posprząta w policji, odkryje i usunie skorumpowanych gliniarzy. Ta bohaterka ma trzydzieści sześć lat. Czy uda jej się wytropić bestię, która w brutalny sposób poluje i morduje nastolatki? Prasa nadała temu zwyrodnialcowi przydomek. Oczywiście ja wam nie zdradzę jaki. Dowiecie się sami, czytając "Poszukiwacza Zwłok".
Poznacie jeszcze jedną postać zwaną Poszukiwaczem Zwłok. Ta osoba jest warta poznania.
Chcecie poznać najlepsze oblicze Mieczysława Gorzki, to śmiało sięgnijcie po tę powieść. Historia jest bardzo mocna, przerażająca, emocjonująca i jednocześnie zapierająca dech w piersiach. Jestem pod ogromnym jej wrażeniem. Nie mogłam oderwać się od czytania.
Jestem fanką głównej bohaterki ? Laury. Bardzo ją polubiłam. Przejmowałam się jej losem, tak jakby była moją siostrą. Bałam się o nią. Z przerażenia moje serce się zatrzymywało.
Autor stworzył ciekawą historię, w której znalazłam korupcję, mafię, walkę o przetrwanie, dobrze prowadzone śledztwo oraz seryjnego mordercę nastolatek. Kto pod kim dołki kopie?
Czy tym razem wygrają źli ludzie? Kto okaże się pozytywnym bohaterem, a kto bardzo negatywnym?
Powiem wam w sekrecie, że co najmniej dwie postacie działały mi ostro na nerwy. Osobiście chętnie bym je odstrzeliła.
Pozory mogą mylić.
Zakończenie dało mi do myślenia. Mam cichą nadzieję, że Mieczysław Gorzka powróci do tej historii i za jakiś czas będziemy mogli przeczytać dalszą część.
Tą powieścią autor udowodnił, że jest mistrzem kryminału. Wysoko postawił sobie poprzeczkę.
Jeżeli szukacie mocnego kryminału, który trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony, to śmiało sięgnijcie po najnowsze dzieło Mieczysława Gorzki pod tytułem "Poszukiwacz Zwłok".
Jestem szczęśliwa, że mogłam uczestniczyć w życiu nowych bohaterów tego autora. Nie żałuję, że sięgnęłam po tę powieść.
Historia opisana w tej książce trafi na moją listę top 5 lipca. W pełni na to zasłużyła.
Z czystym sercem polecam.
Ps.
Idealna książka na wakacje dla każdego miłośnika kryminałów.
Jeżeli cenicie polskich autorów, to nie możecie przegapić twórczości Mieczysława Gorzki.
Polecam.

Sięgając po tą książkę byłam pewna, że to kolejny kryminał, który może mnie zaskoczyć jedynie motywem kierującym sprawcą. Aż nie potrafiłam uwierzyć, że tak wiele rzeczy było tu nieszablonowych. Po pierwsze sam morderca. Jest to osoba, którą znamy bardziej z opisu innych ludzi, a nie jego samego. Oczywiście występuje gdzie nie gdzie, lecz jak już się pojawi, to jakbym ducha zobaczyła. Jego sposób wysławiania jest bardzo groźny. Mówi konkretnie i mądrze, choć to co mówi normalne nie jest. Bałam się go jakby sam miał wyskoczyć z książki i zrobić ze mną, to co z innymi. Drugą mroczną tu rzeczą był sam sposób okaleczenia osoby, której los był już przesądzony. Opisy późniejszych zwłok były straszne, budziły grozę i niemal wysysały z nas życie. Odnosi się wrażenie, że to jakby odsłona po jakimś kulcie, lub traumie, którą przeszedł. Tutaj dodam, że znamy czasy, kiedy do pewnych traum dochodziło. To, co mówił, czy też myślał było bardzo logiczne i nienaturalne jednocześnie. Jakby znał dokładnie przekaz, ale inaczej go interpretował i odwrotnie się zachowywał. Dla mnie był groźnym zbiegiem ze szpitala psychiatrycznego, ale już nie zdradzę, dlaczego tak uważam. Długo jednak nie wiadomo o kogo chodzi, gdyż nie ma podpowiedzi, czy to te same osoby, czy chodzi o kogoś innego. Następnym bardzo wciągającym wątkiem jest nasz brak zaufania do postaci. Im mniej ktoś jest opisany, tym bardziej nie można mu ufać. Tym, którym poświęca się najwięcej czasu, też nie możemy zaufać, gdyż cokolwiek robią, to zawsze dwuznacznie można to rozumieć. Wiele osób nie pała do siebie sympatią, dlatego kopią pod sobą dołki. Niestety robiąc na złość dopuszczają się rzeczy jeszcze gorszych, co okazuje się dopiero później. Mamy tu dużo drobnych spraw, które również nigdy nie są konkretne, dlatego ich rozwinięcie bardzo nas interesuje. Nie wiem czy kogoś można tu polubić, jednak niektórzy wzbudzą w nas szacunek, a na innych najchętniej dokonało by się samosądu. Nie wiem, czy ktoś jest tu dobry. Na pewno jednak szukają dobrego sposobu, by jak najmniej sobie zaszkodzić. Podobało mi się tu myślenie pani komisarz, która zapracowała sobie na szacunek kolegów, lecz też wzbudzała w innych zazdrość. Autor podkreśla tutaj ile postacie czasem poświęcają i co z tego wychodzi. Wiemy na czym im zależy i co są gotowi zrobić, by to osiągnąć. Jednych można odebrać jako ludzi, innych jako cwanych mścicieli. Uważają się za wszechwiedzących, a nie biorą wszystkich opcji pod uwagę, tylko te najwygodniejsze. Są bardzo dobrze opisani na cechy, które u siebie widzą i te, jakie dostrzegają inni. Znamy tu działania policji i je śledzimy w napięciu. To chwilowo jeden z naprawdę dobrych kryminałów, którego nie chcemy odłożyć na bok. Po skończeniu czytania, czegoś zaczyna nam brakować i budzi się w nas oczekiwanie na kolejną pozycję autora. Jednak wszystko zależy od nas, czy tak się stanie. Naprawdę bardzo ale to bardzo wam ją polecam!

6 sierpnia 2023 r. nakładem Wydawnictwa ?Czarna Owca? trafi na rynek księgarski najnowsza książka Mieczysława Gorzki ?Poszukiwacz zwłok?. Ostatnią książką Gorzki jest ?Burza? łącząca w sobie elementy kryminału i fantastyki. Książka jest, jak zwykle u tego autora, dynamiczna, logiczna i konsekwentna fabularnie oraz cieplutka obyczajowo. A jak to jest z nowym tytułem? Bohaterka najnowszej powieści kryminalnej Gorzki, komisarz Laura Wilk, przez kolegów zwana Wilczycą, zostaje szefową grupy dochodzeniowo-śledczej. Kolegom z Wydziału Kryminalnego Komendy Wojewódzkiej Policji we Wrocławiu to nie w smak. Laura zastępuje komisarza Piotra Żołnierza, który od pięciu lat ściga seryjnego zabójcę nastolatek, polującego w okolicach Wrocławia. Bez skutku, bo on jest jak duch. Członkowie zespołu nie współpracują ze sobą. Sytuacja jest trudna a pogarsza się jeszcze bardziej, gdy zostaje zamordowany jeden ze śledczych. W połowie książki, gdy autor wprowadza do historii Igę Marek ( kim jest ta kobieta?) akcja lekko hamuje. Psycholog Maciej Lesiecki, który całą energię życiową wkłada w życie zgodnie z planem, bo bez planu się rozpada, podejmuje pracę nad intratnym zleceniem pani Marek. Złożoność osobowości Macieja jest niesamowita. Bardzo pomysłowa i zróżnicowana. Inna w zależności od sytuacji w jakiej znalazł się ten bohater i bodźców, które na niego działają. Skomplikowana jednostka. Czytelnik zastanawia się jak wykorzystany zostanie ten zabieg i co dobrego przyniesie książce. Przez jakiś czas wysłuchuje przydługich, mafijno-politycznych historyjek, czekając na wyjaśnienia i powiązanie z tu i teraz. Nie trwa to długo. Po chwili akcja przyspiesza a potem idzie lawinowo jak czytelnik lubi. W dominującym wątku sensacyjnym autor zaskakuje rozwiązaniami fabularnymi. Akcja jest dynamiczna i pełna dramatycznych zwrotów a zakończenie mocne i satysfakcjonujące. Istnieją nienachlane powiązania ze współczesną Polską, jej polityką, służbami wywodzącymi z jedynie słusznej partii i ich metodami działania, w tym inwigilacja specjalistycznym Pegasusem. Dużo się dzieje a fabuła trzyma w napięciu choć w kilku miejscach nieco zwalnia tempo. Autor nie unika słów dosadnych, wulgarnych w sposób bezpośredni oddających złość i frustrację. Nie nadużywa ich jednak. Natomiast plastyczność języka jakim autor posługuje się opisując rzeczywistość i bohaterów książki bez problemu pozwala na wyobrażenie ich sobie w szczegółach. W prebooku natykamy się na literówki. Mam nadzieję, że produkt finalny będzie ich pobawiony, bo zaburzają one płynność czytania a autor nie jest temu winien. Mieczysław Gorzka sugeruje możliwość napisania kolejnych książek składających się na cykl Wilk & Lesiecki o ile ?Poszukiwacz? zostanie dobrze odebrany przez czytelników. Zostanie? Moim zdaniem tak, bo to najlepsza książka autora. Wiem co mówię. Przeczytałam je wszystkie. Poza tym pewne wyjaśnienia należą się nam, czytelnikom? Zatem czekamy na tom drugi powieści.