Potłuczona filiżanka

Kiedy zaczęłam czytać tę książkę miałam pewne obawy. Tematem przewodnim jest dość ciężki temat- schizofrenia. Ale im dłużej ją czytałam, tym bardziej nie potrafiłam się od niej oderwać. To jedna z tych lektur, obok których ni da się przejść obojętnie.

Sonia to młoda dziewczyna. Studiuje, tworzy projekty, jest chwalona przez wykładowców za prace, jakie tworzy. Ale Sonia mierzy się z chorobą. Jej życie zdominowała schizofrenia. Dziewczyna żyje w dwóch światach. Tym realnym, który stwarza jej nie lada problem i tym wykreowanym przez jej wyobraźnię. Dziewczyna ma też szczęście bo jej matka jej psychiatrą, ale z drugiej strony nie radzi sobie z jej leczeniem. Jej ojciec prawnik nie razi sobie z chorobą córki. Gdy w życiu Soni pojawia się kolega ze studiów Michał, wszystko się zmienia. Poukładany świat Soni zostaje zachwiany. Czy to będzie miała negatywne, czy pozytywne skutki? Czy ich rodzina posypie się jak domek z kart? A może uda im się posklejać wszystko jak potłuczona filiżankę?


Muszę przyznać, że autorka mnie zaskoczyła. Mamy tu kilka perspektyw. Są rozdziały z punktu widzenia Soni tych jest najwięcej, jej matki Magdy, ojca Piotra oraz Michała. To wprowadza nas idealnie w całą historię. Poznajemy wszystko z punktu widzenia głównych bohaterów. Muszę przyznać, że autorka bardzo dobrze zobrazowała nam chorobę Soni. Co prawda nie mogę zweryfikowac bo nie miałam do czynienia z nią, ale tak to odczuwamy. Całość ma ok. 300 str. dzięki, którym autorka wprowadzi nas w bardzo ciekawą fabułę. Mimo że autorka porusza trudny temat, historia, którą napisała jest ciekawa. Mówi o rodzinie, silnych więzach matka-córka, miłości, przyjaźni i o tym jak choroba wpływa na nasze rodzinne relacje i nie tylko. To historia o walce ze swoimi słabościami. Autorka napisała nam ciepła i wzruszającą książkę.

Postacie są realnie opisane. Nie ma nic, do czego możemy się przyczepić. Relacja rodzinna Soni też jest typowa realna sytuacja. Matka psychiatra, ojciec prawnik oboje starają się poukładać swoje życie po diagnozie córki. Matka z racji wykonywanego zawodu ma łatwiej ale nie umie spojrzeć na córkę jako pacjentkę, przemawia przez nią matka. Ojciec nie potrafi zrozumieć córki. Z czasem gdy widzi, że traci rodzinę zmienia nastawienie. Sonia stara się spokojnie żyć, odnaleźć się z chorobą w rzeczywistości. Gdy choroba daje o sobie znać okazuje się, że na Sonie dobry wpływ ma Michał. Chłopak, który nie poddał się i próbował zrozumieć dziewczynę i jej chorobę. Dzięki autorce poznajemy nie tylko samą chorobe ale i to jak funkcjonuje osoba chora i jej otoczenie. Polecam

...
?Powoli, natarczywie zaczynało mnie rozpierać przekonanie, że coś się zmieniło??
Poznajemy Sonię, 21-letnią dziewczynę chorą na schizofrenię. Dziewczyna oprócz przebywania ze swoim kotem i spacerów po lesie uwielbia tworzyć własną wersję rzeczywistości. Jej choroba spowodowała, że w domu rodzinnym zaczęło dziać się coraz gorzej. Sonia bowiem była dość mądrą dziewczyną, która potrafiła manipulować swoją matką i nastawiać ją przeciwko ojcu. Pogorszające się relacje w rodzinie doprowadziły dziewczynę do życia w wymyślonym przez sobie świecie. Pewnego dnia jej rytuał i wydający się spokojny i bezpieczny świat runął jak domek z kart. Poznaje ona Michała, kolegę ze studiów i od tej pory nic już nie jest taka same. Czy Sonia będzie umiała odnaleźć się w nowym świecie? Czy będzie potrafiła wpuścić do swojego małego świata kogoś z zewnątrz? Czy chłopak gdy dowie się o chorobie Soni, nadal będzie nią zainteresowany? Przekonacie się sami.
Autorka znana jest z powieści obyczajowych i erotycznych. Tym razem miałam okazję przeczytać książkę, która porusza dość trudny temat ? schizofrenii. Ludzie chorujący na tę chorobę niechętnie wpuszczają do swojego świata nowe osoby i bardzo broni swojej osobistej przestrzeni. Pani Ani udało się w doskonały sposób przedstawić portret psychologiczny osoby dotkniętej tą chorobą, jak również osób, znajdujących się w otoczeniu schizofrenika.
Książkę czyta się bardzo szybko. Napisana jest prostym językiem a rozdziały są krótkie i przedstawiają punkt widzenia różnych osób. Co bardzo lubię w tego typu opowieściach. Jest tu dużo przemyśleń i przeżyć głównych bohaterów. Historia Soni jest opowieścią, którą ciężko odłożyć na półkę puki nie doczyta się jej do końca. Wywołuje ona wile emocji i zostaje w głownie na dłużej. Autorka nie tylko Sonię bardzo dobrze wykreowała, ale również osoby z jej najbliższego otoczenia. Bardzo ciekawą postacią jest również jej matka ? Magdalena i Michała.
Jeśli lubisz książki, które skłaniają do refleksji o tym, że wcale w życiu nie mamy najgorzej i zmuszają do zastanowienia się nad tym, co w ogóle jest najważniejsze w naszym życiu, to polecam ?Rozbitą filiżankę?. Na pewno nie rozczaruje Was.

Sonia choruje na schizofrenię. Dziewczyna szuka ucieczki w wykreowanym przez siebie świecie, unika ludzi, woli spokój i lubi spędzać czas nad swoimi informatycznymi projektami. Jest mądra i naprawdę wiele osiąga. Jednak jej choroba odbija się na jej najbliższych.

Sonia pomimo choroby może liczyć tylko na wsparcie matki. Ojciec unika jej i uważa, że jedynym rozwiązaniem jest zamknięty ośrodek.
Są rodziną, mieszkają razem, ale żyją jakby osobno. Przykre było, że ojciec nie wspierał córki, z drugiej strony Sona to czuła i nie pozostawała dłużna ojcu, snując o nim różne teorie i mówiąc w jego kierunku wymyślone (lub nie) rzeczy. Wszystko zaczyna się zamieniać, kiedy pewien student zwraca uwagę na Sonię i jest nią szczerze zainteresowany. Jednak dziewczyna nadal ma w pamięci chwile sprzed choroby, które mocno się na niej odbiły i trzyma chłopaka na dystans.

Sonia ma swój świat i alter ego, które podszeptuje jej różne rzeczy, a dziewczyna traktuje je jak żywą osobę. Czasami jej wyobrażenia są naprawdę realistyczne.

Historia przedstawiona jest z perspektywy różnych bohaterów. Z perspektywy Sonii, która tkwi w swoim wymyślonym świecie, z perspektywy jej matki, która zatraca się w chorobie córki, z perspektywy ojca, który z boku obserwuje Sonię i widzi w niej zagrożenie dla swojego małżeństwa i z perspektywy chłopaka, któremu zależy na dziewczynie.
Z początku to jedynie Sonia i jej matka przewodzą narracji. Z ich perspektywy dziewczyna jest chora, a to ojciec jest tym złym, ale kiedy narrację przejmuje ojciec, sytuacja wygląda zgoła inaczej. Namieszało mi to trochę w głowie. Dziewczyna była chora czy, jedynie manipulowała innymi i tylko odgrywała swoją rolę?
Bardzo ciekawa kreacja głównej bohaterki.

Intrygująca historia. Długie opisy pozwolą zanurzyć się w stworzonym przez autorkę świecie. W świecie rodziny, mierzącej się z trudną chorobą córki. Autorka pokazała, jak świat odbiera osoba z zaburzeniami psychicznymi, jak wpływa to na jej najbliższych.
Z każdą stroną historia wydaje się bardziej zagmatwana, ale bardzo dobrze mi się ją czytało. Nie jest to książka wypełniona akcją, mimo wszystko jest bardzo spokojna i przyciąga uwagę na długi czas.

Z piórem Anny Kasiuk miałam już przyjemność się spotkać, więc bez wahania sięgnęłam po pozycję ?Potłuczona filiżanka?.

Sonia to młoda, niezwykle inteligentna dziewczyna. Niespełniona miłość, odrzucenie obudziło w niej chorobę, z którą się boryka. Wyrok zapadł ? schizofrenia. Świat dziewczyny podzielony jest na ten zewnętrzny, w którym stara się funkcjonować oraz ten wewnątrz niej samej, stworzony, aby zapewnić jej bezpieczeństwo, odgrodzić się od ludzi, emocji, zamknąć się szczelnie w szklanej kopule. Tajemniczy głos, który słyszy jest jej wsparciem, ale i wyzwala strach. Chroni, ale i buntuje, a czasem daje poczucie ekstazy. Dodatkowo sytuację komplikuje Michał, który nie ukrywa nią zainteresowania. Choroba Sonii wpływa nie tylko na nią samą i jej relacje z mężczyzną. Małżeństwo jej rodziców przechodzi poważny kryzys, czy uda im się uratować rodzinę i powrócić do normalności?

Po książki autorki sięgam z przyjemnością. Potrafi ona w przyjemny dla czytelnika sposób, w z pozoru lekką lekturę wpleść traumy, problemy wykreowanych przez siebie bohaterów. Nie inaczej jest tym razem. Postacie, które mamy możliwość poznać są nietuzinkowe. Jednak problemy, które pojawiają się na ich drodze są tak bliskie ?zwyczajnemu Kowalskiemu?. Choroba Sonii wpływa na całe jej otoczenie, choć najbardziej odczuwalna jest przez najbliższą rodzinę. Dziewczyna manipuluje prawdą na swoje potrzeby, a do świata, który wokół siebie kreuje, potrafi przekonać niemal każdego. Nawet czytelnikowi ciężko ocenić co jest prawdą a co jej wymysłem.


Narracja jest pierwszoosobowa a rozdziały podzielone na perspektywę poszczególnych bohaterów, co pozwala nam spojrzeć na wydarzenia z różnej perspektywy. Choć akcja nie pędzi tu jak szalona, to jednak nie ma mowy o odłożeniu tej pozycji na półkę, dopóki nie doczytamy jej do ostatniej strony. Najbardziej urzekła mnie postać Magdaleny ? matki Sonii. Jej wątpliwości co do słuszności swoich decyzji, małżeństwa z Piotrem, czy znajomości z Jarkiem dają nam obraz fantastycznej choć pogubionej kobiety, która miewa chwile zwątpienia, ale nie poddaje się. Szuka rozwiązań i potrafi przyznać się do błędu.

To historia o trudnej chorobie, o tym jak wpływa na całe otoczenie osoby, której przyszło się z nią zmierzyć. To również opowieść o życiu obok siebie, przecenieniu swoich możliwości, wycofaniu tajemnicach i uczuciach, które budzą się niespodziewanie. Ta lektura zafunduje Wam niesamowitą ilość emocji. Polecam serdecznie.

?Potłuczona filiżanka? to historia 21-letniej Sonii. Dziewczyna uwielbia tworzyć własną rzeczywistość. W chwilach, gdy otaczający świat zaczyna ją przytłaczać, chcąc uciec przed tym, czego się boi, zamyka się w swoim świecie, gdzie nikt inny nie ma wstępu. Tam czuje się bezpiecznie.
Choroba Sonii negatywnie wpływa na jej rodzinę, która stopniowo zaczyna się rozpadać. Dziewczyna wie jak manipulować matką, co wykorzystuje, by pogrążyć ojca, którego mierzy miarą chłopaka, przez którego została skrzywdzona.
Nieoczekiwanie na drodze Sonii staje Michał. Kim jest chłopak i jaki wpływ będzie miał na dziewczynę? Jedno jest pewne, czekają ją duże zmiany...

?Potłuczona filiżanka? to powieść, która otworzyła mi oczy na kilka bardzo ważnych aspektów związanych z chorobami psychicznymi. Dzięki tej książce mogłam spojrzeć na ten temat oczami rodziców, znajomych, ale również chorej na schizofrenię dziewczyny.
Książka niesamowicie poruszająca i dająca dużo do myślenia. Choć są tu opisywane tematy bardzo trudne, to dzięki przyjemnemu w odbiorze stylowi pani Ani, przez tę książkę się płynie.
To jedna z tych powieści, które zostają z człowiekiem na bardzo długo. Książka, po przeczytaniu której wpadniesz w stan pewnego zawieszenia, zadumy. Być może dzięki tej pozycji stwierdzisz, że wcale nie masz tak najgorzej, że są ludzie mierzą się ze znacznie większymi problemami. Może zaczniesz doceniać to, co masz. Może dostrzeżesz te wszystkie drobne rzeczy, na które zazwyczaj nie zwracasz uwagi, a które mają moc uszczęśliwiania.

Gorąco polecam Wam tę powieść. ??