Potwór z ulicy Pomidorowej

Lokalnemu smakoszowi, Panowi Maurycemu Bombie, tajemniczy Potwór pożarł śniadanie. Nikt nie wie, jak ów Potwór wygląda i do czego jeszcze jest zdolny, za to cała społeczność nie potrafi mówić już o niczym innym. Dzieci z przedszkola podejmują próbę rozwiązania zagadki. Czy im się uda? Przeczytajcie ;)



"Potwór z ulicy Pomidorowej" jest zabawną książeczką, której głównym bohaterem wcale nie jest tytułowy Potwór, a grupa przedszkolaków, które samodzielnie, czasem ukrywając swoje działania przed Panią przedszkolanką, próbują znaleźć odpowiedź na pytanie - kim jest Potwór? Współdziałanie, pomysłowość, determinacja grupy w osiągnięciu celu grają główną rolę w całej historii. Zapewne domyślacie się czy udało się im rozwiązać tajemnicę ;) Cieszę się, bo brak tutaj podziału chłopcy - dziewczynki, czy stereotypowych zachowań i zabawek przypisanych płci. Nawet klub założony przez dzieci nazywa się Klubem Deptaczek i Deptaczy. Duża czcionka pozwala dzieciom czytać tą opowieść samodzielnie, a zabawne ilustracje rozbawią do łez. Minusów nie znalazłam.

Czy polecam? Tak. Książka pobudza ciekawość, uczy współpracy, jeśli miałabym nazwać ją nazwą jakiegoś gatunku, to jest to zdecydowanie kryminał dla maluchów. Kto wie, może pod jej wpływem ktoś zechce zostać detektywem bądź detektywką? ;)

Książka ta z całą pewnością jest bardzo zabawna. Lubię takie krótkie i nieco zwariowane historie. Tutaj także tak jest. Sam pomysł na powstanie takiego, a nie innego opowiadania już sam w sobie jest śmieszny, a gdy dodamy do tego niezwykłą dociekliwość naszych małych bohaterów oraz rozwiązanie zagadki, to otrzymamy naprawdę wesołą bajeczkę. My dorośli oczywiście od razu domyślamy się kto jest ów potworem. Nawet moja Alicja byłą bardzo blisko, ale to wcale jej nie zniechęcało. Moje dziecko przeczytało tą historię od początku do końca i widzę, że bardzo się z tego cieszy. Nic zresztą dziwnego. Ta lektura jest po prostu fajna i już!