Powiedz, że mnie chcesz

Angie spędza z Wyattem dwie upojne noce. Kiedy wraca do Filadelfii, chce o nim zapomnieć, po tym, jak po jednej z nocy zostawił ją samą. Zapomnienie nie przychodzi łatwo, tym bardziej, kiedy Angie dowiaduje się, że jest w ciąży.

Angie znajduje się w trudnym położeniu, jednak w tym całym chaosie trafia na Wyatta; mężczyznę z dość nieciekawą reputacją, ale stającego na wysokości zadania i mężczyznę, którego niejedna kobieta mogłaby jej pozazdrościć. Po tym, jak Wyatt dowiaduje się o ciąży Angie, od razu robi wszystko, aby stworzyć z nią prawdziwą rodzinę. Chociaż Angie ma wiele wątpliwości, decyduje się jednak wprowadzić do Bell Buckle. Oboje chcą spróbować dać sobie szansę, jednak w krótkim czasie wydarzy się wiele rzeczy, Angie wiele razy zmieni zdanie, Wyatt będzie stawał na głowie, by pokazać jej swoje intencje, a także będą musieli pokonać wiele przeciwności losu.

Cieszę się, że oprócz nowej historii, z kolejnym z braci Hen­ning­ton w roli głównej, wciąż spotykamy bohaterów z pierwszego tomu. Nadal możemy obserwować ich losy, a także możemy poznać bliżej inne równie ciekawe postacie.
Przede wszystkim zobaczymy, jak typowy mieszczuch odnajdzie się w nowej roli i w nowym miejscu, a także jak Wyatt zmieni swój dotychczasowy styl życia. Początkowo będzie ciężko, czuć, że Angie nie do końca może uwierzyć w intencje Wyatta, a do tego wszystkiego dochodzą hormony, niepewność i strach. Bohaterowie jednak bardzo do siebie pasują.

Kolejny tom serii to kolejna historia, która bardzo mi się spodobała. Autorka rozpoczyna historię, stawiając życie bohaterów na głowie. Przyjemna romantyczna historia, ale z drugiej strony nostalgiczna. Smutek i niepewność Angie udzielały się podczas czytania. Coś czuję, że cała ta seria właśnie taka będzie, smutna, ale i romantyczna. Miejsce na zabawne momenty też się znajdzie, w szczególności jak pewne starsze kobiety postanowią po raz kolejny dopomóc szczęściu bohaterów. Nadal czuć realizm tej historii. Będzie też mocny zwrot akcji, po którym losy bohaterów były bardzo niejasne. Bliżej końca opowieści robi się naprawdę nieprzewidywalna i bohaterowie będą musieli zawalczyć o swój happy end.

"Powiedz, że mnie chcesz" jest drugim tomem cyklu The Hennington Brothers, w którym tym razem poznajemy historię Angie i Wyatta.

Postaci, jakich stworzyła Corinne Michaels, choć nie pozbawieni wad, można bez problemu polubić. Angie to zadziorna i wzbudzająca sympatię kobieta. Z kolei Wyatt... to mężczyzna, który sprawił, że na mojej twarzy niejednokrotnie pojawił się uśmiech. 

Jednakże muszę przyznać, że trudno było mi zrozumieć nieracjonalne decyzje, zachowanie i tok myślenia bohaterów. Zapewne wszyscy wiemy, że w każdym normalnym związku, rozmową można przepracować, rozwiązać każdy problem. Wystarczyłyby jedynie chęci, wyrozumiałość i empatia. Tu w relacji Angie i Wyatta czasami mi tego brakowało. Odnosiłam wrażenie, że każde z nich myślało tylko o sobie. No może z lekkim przehylaniem się szali na jedną ze stron... Ale to już sami sprawdźcie. Moim zdaniem nie powinno być też tak, że jedna osoba się poświęca, a druga nie daje nic. Czy mimo tego wykorzystają szansę na miłość? 

Widzimy, jak ważną rolę odgrywa rozmowa z bliskimi i dawanie drugich szans. Przy wsparciu najbliższych, nawet te najgorsze chwile naszego życia stają się bardziej znośne. Zawsze warto postawić grubą kreskę pod tym, co było oraz dać sobie i drugiej osobie szansę na szczęście, bowiem każdy na to zasługuje. 

Autorka zaskoczyła, a raczej uśpiła moją czujność panującą sielanką, by potem zrobić coś, co nie pozwaliło mi odłożyć lektury na później. W mojej głowie zapanował zamęt...

"Powiedz, że mnie chcesz" to pełna emocji, wzruszająca, a wręcz rozczulająca powieść o stracie, żałobie, żalu, drugich szansach, nauce zaufania i miłości, w którą nie wierzą bohaterowie. Ale jak wiemy, życie potrafi dać człowiekowi pstryczka w nos... Trzeba po prostu otworzyć się na to, co może czekać na nas za rogiem. Czy i co z tego wyniknie? Sprawdźcie! A Wyattaa biorę dla siebie ???? 

Plany.. mają to do siebie, że powinny być elastyczne, bowiem nigdy nie wiadomo czym zaskoczy nas życie. Można być niemal pewnym, że człowiek znajduje się już w takim momencie swojej egzystencji, że nie jest w stanie wydarzyć się nic, co mogłoby przewrócić jego poukładaną codzienność do góry nogami. Widzi swoją przyszłość jasno i klarownie i jest jej zupełnie pewien, w związku z tym snuje zarysy swoich kolejnych lat. Lecz zawsze trzeba mieć na uwadze, że nawet jedna, teoretycznie niewiele znacząca chwila, może z czasem nieść wiele konsekwencji, mocno wpływających na całe jestestwo...
Angie to kobieta, która nigdy nie ułożyła sobie życia prywatnego. Postrzegana jako ukochana, wyluzowana ciotka dla młodszego pokolenia i najlepsza towarzyszka wszelkich rozrywek swoich koleżanek. I wydaje się, że dobrze jej z tym, w jakim kierunku potoczyło się jej życie. Okazjonalnie randkuje, lecz nigdy nie zdecydowała się na żaden poważny związek. Z sukcesem rozwija swoją cukiernię, kocha swoje niewielkie mieszkanie w wielkim mieście i cieszy się chwilą. Wygadana, nieco buńczuczna, nie ma zahamowań w artykułowaniu swoich potrzeb i myśli. Wydawało jej się, że najgorsze chwile już za nią, a jej przyszłość niewiele będzie się różnić od teraźniejszości. Nigdy nie było jej ambicją zostanie matką i żoną. Ale los lubi sobie czasem zakpić z człowieka i Angie przekona się o tym na własnej skórze.
Wyatt dał się poznać w poprzedniej części serii. Niezwykle lojalny mężczyzna, kochający nad życie swoją rodzinę. Wesoły, wygadany, posiadający szalenie flirciarski sposób bycia. Nigdy się nie ustatkował, choć wiele kobiet, które były dla niego jedynie przygodą, miało nadzieję, że to u ich boku zmieni zdanie co do bycia wiecznym kawalerem. Oprócz nieodwzajemnionej miłości, którą pałał do przyjaciółki, nie miał okazji poznać dziewczyny, która rzuciłaby go na kolana. To świetny brat, najlepszy pod słońcem wujek, gotów do przekomarzań i zabawy, ale zdaje się być lekkoduchem, niezdolnym do ustatkowania się. Konie i ranczo są jego całym światem, lecz nigdy nie wiadomo kiedy pojawi się ktoś, kto przysłoni dotychczasowe priorytety i zmieni jego życie...
"Powiedz, że mnie chcesz" to kontynuacja serii o braciach Hennington. W tej powieści głos zabierają najlepsi przyjaciele Preston, znanej z poprzedniego tomu, w którym to zarówno Angie jak i Wyatt pojawiają się jako postaci poboczne i ewidentnie można wyczuć, że coś między nimi się dzieje. Natomiast to, co zaserwowała Autorka w tej książce to coś, czego kompletnie się nie spodziewałam, co dosłownie rzuciło mnie na kolana i wzruszyło do łez. W mojej ocenie to jeszcze lepsza część serii, o wiele bardziej emocjonalna, z absolutnie niespodziewanym tokiem wydarzeń, choć wydawać by się mogło po opisie, że nie powinna zaskakiwać. A jednak, ma w sobie coś, co nie pozwala jej odłożyć ale i zapomnieć o tej historii na długo po jej ukończeniu. Autorka w świetny sposób prowadzi rozwój relacji Wyatta i Angie, doskonale artykułując wątpliwości, które nimi targają ale i oddając uczucia, którym postaci z czasem pozwalają dojść do głosu. Ta książka to przede wszystkim piękne przypomnienie o tym, by cieszyć się tym, co mamy, bo nic nie jest dane nam raz na zawsze. To powieść o samotności, roztrzaskanych sercach i stratach, z którymi trudno się pogodzić. Lecz także to cudowna, wyjątkowa i pokrzepiająca serce historia, w której wykreowana jest rodzina, której każdy w głębi duszy pragnie ale i cała społeczność, w której chciałoby się żyć. Co dla mnie ważne, Autorka kreuje postaci dojrzałe, którym bliżej już do czwartej dekady życia i za ich pomocą pokazuje, że nigdy nie jest za późno na to by los odwrócił swoje karty. Choć ich nie oszczędza, podobnie jak w życiu, to pisze z takim niesamowitym ciepłem, które magicznie przenika przez strony i trafia wprost do naszych serc. Bell Buckle to jedno z miejsc, o których życzyłabym sobie, by istniało naprawdę, bo zakochałam się w nim bez pamięci. Ale również Wyatt to bohater, któremu trudno się oprzeć, głównie dzięki niezwykle charyzmie ale i delikatności, którą rezerwował tylko dla najbliższych. Ze swojej strony jak najbardziej polecam tę książkę, choć ja po prostu uwielbiam wszystko, co wychodzi spod pióra Corinne.

Początkowo spokojna,przewidywalna historia z biegiem poznawanych wydarzeń nabiera tempa,aż w pewnym momencie wszystko rozsypuje się w drobny mak?Gdy czytałam pojawiły się w moich oczach łzy wraz z nasuwającym się pytaniem-dlaczego?
Wiele emocji dostarcza nam ta lektura.Życie potrafi zaskoczyć w najmniej oczekiwanym momencie.Przynieść łzy i cierpienie ze straty na która czekało się z niecierpliwością.Najgorsze później jest gdy nie ma się wsparcia drugiej osoby,która zamyka się na otaczający świat.Wtedy pogłębia się swój ból.
Bardzo podobała mi się częste pojawienie się Presley z poprzedniego tomu serii.Wnosi do powieści wiele dobrego,pocieszając w trudnych chwilach Angie.

Główni bohaterowie są pozytywnymi i bardzo ciepłymi osobami,dzięki temu w szybki sposób można ich polubić i trzymać kciuki za wspólna przyszlość.

Pozytywnie zaskoczyła mnie książka.Jest swoistym drogowskazem,co robić,aby nie zawieść ukochanej osoby w chwili cierpienia i bólu.

Spędzenie z książka czasu uważam za bardzo miły i wyjątkowy.Dlatego gorąco polecam Wam ja przeczytanie i poznanie historii Angie i Wyatt?a.

Piękna opowieść o szalonej miłości...może trochę przypadkowej. I trudach życia razem i osobno. O czymś co zyskali i stracili. O wielu uczuciach - dość skrajnych .Przy tej historii śmiałam się, marzyłam i płakałam. Ciężko się oderwać.... polecam wszystkim!