Powrót bodyguarda

go zmysłowego tańca. Poczuła dziwną ekscytację, której dawno nie doznała. Nie zdając sobie z tego sprawy, tańczyła jeszcze seksowniej i ponętniej. Tak bardzo chciała przykuć uwagę nieznajomego. Nie znała uczucia, gdy mężczyzna się jej opiera, a ona nie może dostać tego, czego pragnie. Przecież to ona przebierała w facetach, nie na odwrót. Przyłapała się na tym, że co jakiś czas zerka na nieznajomego, ale on nie spojrzał na nią już ani razu. Poczuła złość. - Idziemy na drugą salę? - Ivett wyrwała ją z zamyślenia. - Mam dosyć tych smętnych rytmów. - Ja też. Chodźmy, chodź - zgodziła się Mikaela i zeszła z parkietu. Pomyślała, że to dobry pomysł. Była zła na siebie, że nieznajomy tak zawrócił jej w głowie. To wydawało się najlepszym rozwiązaniem - zgubić go i o nim zapomnieć. Po drodze dziewczyny poszły do toalety. Poprawiły makijaże i fryzury. - Mikaela, czy jest ktoś, kto ci się spodobał? - zapytała Jennifer. - Nie, nikt nie przykuł mojej uwagi. Wszyscy wyglądają tak samo - skłamała. Nigdy by nie przyznała, że mężczyzna, który jej zaimponował, najwyraźniej nie był nią zainteresowany. Nawet jej samej trudno było w to uwierzyć. Dziewczyny przeszły na drugą stronę lokalu. Tam rozbrzmiewała dynamiczna muzyka i podobnie jak poprzednio, było tłoczno. - Podobają mi się te rytmy - zaszczebiotała Jennifer. Ruszyły na parkiet i świetnie się bawiły. Mikaela przyłapała się na tym, że kilka razy przeczesała wzrokiem tłum w poszukiwaniu nieznajomego. Skarciła się za to w myślach. Na co liczyła? Że zostawi kumpla i przyjdzie tutaj? Zacznie z nią tańczyć? Przecież dał jej do zrozumienia, że nie jest nią zainteresowany, ale, jak widać, ona najwyraźniej nie potrafiła się z tym pogodzić. Aby wyrzucić z głowy te przykre myśli, poszła do baru na kolejnego drinka. Tym razem poprosiła o mocnego, z dużą ilością alkoholu. Wróciła na parkiet i zatraciła się w muzyce. Alkohol skutecznie pomógł jej zapomnieć o nieznajomym. Bawiła się w najlepsze. Co jakiś czas do niej i jej przyjaciółek podchodzili nowi śmiałkowie, próbując porwać je do wspólnej zabawy. Ivett i Jennifer zgodziły się na kilka tańców, ale Mikaela odprawiała wszystkich z kwitkiem. Szalała w najlepsze, gdy nagle w tłumie znów zobaczyła jego. Serce zabiło jej mocniej, a oddech przyspieszył. Nieznajomy przyglądał jej się uważnie. Palił papierosa i wręcz pochłaniał ją wzrokiem. Mikaelę podniecały jego rozchylone usta, gdy wypuszczał z nich dym. Bezwiednie przygryzła wargę i spojrzała na niego seksownie, mrużąc oczy. Przez moment stali tak i spoglądali na siebie. Dziewczynie przemknęło nawet przez myśl, że może jej szukał i przyszedł na tę salę specjalnie dla niej. Mężczyzna usiadł na brzegu białej kanapy, co uświadomiło Mikaeli, że nie zamierza do niej podejść. Wiedziała, że ona też nie zrobi pierwszego kroku. Wróciła do tańca, ale zdawało się, że zapomniała o wszystkich na parkiecie i tańczy tylko dla niego. On uważnie ją obserwował. Gdy przypadkiem dyskretnie oblizał usta, Mikaeli zaparło dech w piersi. Natychmiast zapragnęła posmakować jego warg, jego języka. Poczuła suchość w gardle. Z wrażenia ponownie przygryzła wargę, nabierając więcej powietrza w płuca i delikatnie unosząc swój kształtny biust. Nie uszło to uwadze mężczyzny, który, nie przestając na nią patrzeć, wciąż popijał alkohol. Siedział jak zahipnotyzowany. Nie spuszczając z niej wzroku, delikatnie przejechał palcami po swoich ustach. Na ten widok Mikaela oblizała swoje. Mimo że stali daleko od siebie, czuli wzajemne podniecenie. - Mikaela, chodź do baru. Ivett ma mdłości i musi napić się wody. - Jennifer w brutalny sposób przerwała ich kontakt wzrokowy. Mikaela, nieco oszołomiona, podążyła za koleżanką. Zamówiły wodę dla Ivett. Gdy ta opróżniła szklankę, odezwała się: - Dziewczyny, muszę wyjść na dwór. Nadal jest mi niedobrze. Chyba w ogóle muszę jechać do domu. - W takim razie my też się zbieramy. Zamówię taksówkę - zdecydowała Jennifer, wyjmując z torebki telefon komórkowy. - Jenn, zostań z nią tutaj, a ja pójdę po nasze rzeczy - odezwała się Mikaela, nieco już otrzeźwiona. Kiedy były na schodach prowadzących do wyjścia, Mikaela tęsknym wzrokiem spojrzała ostatni raz w stronę parkietu. Znowu poczuła mocne uderzenia serca. Nieznajomy nadal tam stał, oparty o barierkę. Odprowadził ją wzrokiem do samego wyjścia. Mikaela zatrzymała się na moment i dyskretnie rozchyliła usta. Bardzo chciała zostać i dowiedzieć się o nim czegoś więcej, ale wiedziała, że nie zostawi przyjaciółki, gdy ta źle się czuje. Spojrzała na nieznajomego po raz ostatni i posyłając mu uśmiech, wyszła z lokalu.