Poza nawiasem

W miastach widok osoby bezdomnej, żebrzącej to nic nowego. Na ulicach, przy marketach proszą o drobne, gotowi za monetę, która znajduje się w wózku zakupowym go odprowadzić. Jedni z nas pomagają i się litują nad takimi ludźmi, a inni zwyczajnie odwracają głowę i udają, że nie widzą i nie słyszą błagalnych próśb. Nikt nie rodzi się bezdomnym, każdy kiedyś miał dom. Za każdym bezdomnym kryje jakaś historia.

Żaneta kobieta wykształcona, pochodząca z dobrego domu, na co dzień żona, matka, pięła się po szczeblach kariery, niczego jej nie brakowało. Odpowiedzialna i twardo stąpająca po ziemi kobieta, które wie, czego chce, tak była postrzegana przez innych. Aż tu nagle z dnia na dzień zmieniła otoczenie, z Wrocławia przeniosła się do Krakowa i stoczyła się na samo dno, wylądowała na ulicy bez pieniędzy, dokumentów, zdana na łaskę obcych ludzi. Od teraz jej rytm każdego dnia wyznaczały otwierane puszki i butelki. To one nadawały sens jej życiu. Za dnia przemierza ulice w poszukiwaniu resztek jedzenia i pieniędzy. Nocą kryje się w "bezpiecznych" miejscach, aby tylko dotrwać jakoś do rana. Niewidzialna, wtopiona w otoczenie jest nikim. Żyje na granicy jawy i snu dlatego, gdy widzi mężczyznę, który pozbywa się ciężkiego worka, nie jest pewna czy to wydarzyło się naprawdę, czy może to tylko pijackie zwidy. Rzadko zdarzają się Żanecie momenty trzeźwości, w takich chwilach zastanawia się nad swoim poprzednim życiem, nad tym co ją skłoniło do życia na marginesie, bo przecież jakaś przyczyna musiała być.

"...w każdej rodzinie skrywane są sekrety, o których nie wszyscy członkowie wiedzą, a reszta udaje, że nie wie".

Żaneta postanawia stawić czoło przeszłości, przed którą do tej pory uciekała. Już wie, że całkiem uciec się nie da. Wreszcie na jej drodze pojawia się ktoś, kto postanawia wydobyć ją z odmętów alkoholu, bezradności i beznadziei. Chce, żeby Żaneta stanęła wreszcie na nogi. Czy kobieta zgodzi się na pomoc?

"Poza nawiasem" to książka, którą nie sposób przeczytać w jedno popołudnie. Ze względu na swoje gabaryty i emocje, jakich dostarcza, trzeba ją sobie dawkować. To proces, który trwa długo. Pani Marzena Hryniszak w swojej książce porusza trudne tematy depresji i uzależnienia. Tematy, które cały czas są aktualne i wstydliwe. Autorka pokazuje, jak z dnia na dzień można stać się nikim. Kiedyś wydawać by się mogło, że bezdomność dotyczy tylko biednych, że oni mieli bliżej, żeby stoczyć się na dno. Ale to nie prawda. Często jest tak, że rodzice mają wobec swoich dzieci wygórowane ambicje, a dzieciom niestety ciężko sprostać wysokim wymaganiom i już wtedy zaczynają się schody, bo nie jesteśmy dla rodziców dość dobrzy. Boimy się odrzucenia, porażki. Wszelkie niepowodzenia i smutki zapijamy, jakby to było najlepsze lekarstwo. Wydaje nam się, że pijemy jak każdy i w każdej chwili możemy przestać pić. Ale czy faktycznie chcemy? Osoba uzależniona, bez wsparcia bliskich nie ma szans na wyzdrowienie.

"A kiedy wkraczasz gdzieś na złą ścieżkę, trudno z niej zejść, gdy tkwi się w tym samym otoczeniu. Żeby wydobyć się z zaklętego koła i naprawić błędy, trzeba iść do przodu, nie oglądać się za siebie."

Polecam!

?Poza nawiasem? to powieść, która porywa już od pierwszych stron. Bo od razu toczy się dwutorowo, przeplatając naprzemiennie przeszłość i teraźniejszość głównej bohaterki. To sprawia, że od samego początku lektura jest bardzo tajemnicza, intryguje i zaciekawia, a ponieważ jak najszybciej chcemy dowiedzieć się, o co chodzi, zostajemy właściwie od razu do książki przykuci. I tak trzyma w napięciu i niepewności właściwie do końca, chociaż po drodze pojawiają się opisy przeżyć głównej bohaterki i inne wydarzenia i akcja nieco zwalnia.

Dzięki takiej konstrukcji fabuły, już na pierwszych stronach powieści można zauważyć, jak bardzo różnią się od siebie Żaneta z młodości i jej bardziej dojrzały odpowiednik. I od razu wiemy, że coś musiało się w życiu tej kobiety wydarzyć, że nie bez powodu stoczyła się na samo dno, zaczęła pić i zamieszkała na ulicy. Czy była to matka nadmiernie kontrolująca każdy jej krok? A może ojciec, który nie reagował? Czy może coś się wydarzyło podczas jej prężnie rozwijającej się kariery? Żaneta była kiedyś kobietą sukcesu. Dużo osiągnęła i nadal pięła się na szczyt. Podskórnie czujemy, że musiało stać się coś poważnego, bo jak to możliwe, że życie kogoś tak zdolnego, ambitnego i pracowitego potoczyło się w taki sposób. Każdy kolejny rozdział książki coraz bardziej daje do myślenia. Karty z życia Żanety i bolesną prawdę odkrywamy stopniowo. Pojawiają się nowi bohaterowie i kolejne perspektywy, które rzucają zupełnie inne światło na tę sprawę. Chęć odkrycia prawdy sprawia, że nie można się od powieści oderwać, tym bardziej, że później w grę zaczynają wchodzić rodzinne problemy i tajemnice i wszystko bardzo się komplikuje. Widać, że autorka bardzo dobrze przemyślała tę opowieść, oszczędnie dawkując czytelnikowi informacje, mieszając wątki. Już tylko wątek Żanety wystarczająco przytrzymuje przy lekturze, ale i tak pojawia jeszcze kilka, w tym jeden, który sprawia, że chłoniemy tę powieść z jeszcze większą zachłannością. Pewnego dnia, kiedy jak zwykle nie do końca trzeźwa Żaneta ukrywa się w krzakach przed oceniającym wzrokiem innych, widzi mężczyznę, który wyciąga z auta ciężki wór i z niemałym trudem, najpierw obciążając go kamieniami, spycha go do wody. Kobiecie wydaje się, że zna tego mężczyznę, nie może sobie jednak przypomnieć jego imienia. Później w ogóle nie jest pewna, czy naprawdę kogoś widziała, czy był to tylko jeden z jej alkoholowych maniaków. Nieoczekiwanie sprawa ta pozwoli jej się skonfrontować z przeszłością i stanie się impulsem do tego, aby coś w życiu zmienić.

Powieść bardzo dobrze pokazuje, jak wygląda życie osoby wykluczonej, która nie liczy już na nic i jedyne, czego pragnie to świętego spokoju i pozostania niezauważoną. Wbrew pozorom takie życie jest łatwiejsze, bo nic już człowieka nie obchodzi, nigdzie się nie spieszy, niczego nie musi. Jest wolny, żyje tylko dla siebie. Przyzwyczaja się do krzywych spojrzeń, swojego smrodu już nie czuje. Niczego nie potrzebuje, jedynie tyle, aby przetrwać, a właściwie, aby móc się napić i zagłuszyć swoje myśli. Zapomnieć o życiu, które było kiedyś. Ta przejmująca lektura zmusza czytelnika do zastanowienia się i uświadomienia sobie, że nie potrzeba wiele, aby nasze życie posypało się jak domek z kart. I pokazuje to nie tylko przykład Żanety, ale też innych bohaterów z poważnymi problemami. Jednak droga na powierzchnię nie jest już taka łatwa. Trzeba włożyć naprawdę wiele wysiłku w to, aby w ogóle spróbować dać sobie drugą szansę. Doskonale widać w powieści, jak to wszystko działa, co czuje osoba bezdomna, uzależniona od alkoholu, co sprawia, że dziewczyna ?z dobrego domu?, wykształcona, z dobrą pracą i perspektywami kończy w takim miejscu. Sama, niezauważana lub pomiatana przez ludzi, nieakceptowana. Nie jest to jedynie opowieść o bezdomności i uzależnieniu od alkoholu, czego konsekwencją jest społeczne wykluczenie i życie na marginesie społeczeństwa. Powieść jest wielowątkowa i wielopłaszczyznowa. Mówi wiele o relacjach rodzinnych, o manipulacji, o sile kłamstw, grze pozorów i bezwzględności. O ludziach uwikłanych w zależności, z których nie chcą lub nie mogą się wyrwać. Na koniec dodam, że wątek Tola jest absolutnie cudowny. Kim jest Tolo i co go spotkało, przeczytacie oczywiście w powieści.

?Poza nawiasem? to mądra, wartościowa, przepełniona emocjami i bardzo wciągająca powieść obyczajowa z pogłębioną psychologią postaci i wątkiem kryminalnym, a nawet kilkoma. Warta przeczytania, do czego gorąco zachęcam ????

?Wprawia się w stan, który pozwala jej nie myśleć, przetrwać, przeczekać kolejną dobę bez zastanawiania się nad czymkolwiek. Nie chce wiedzieć, czy czuje się wolna, czy nie, czy jest na dnie, czy ma jeszcze szansę. Nauczyła się nie rozmyślać?. Żaneta Ravigne robi wszystko, aby nie pamiętać, nie czuć, nie istnieć. Jest bezdomna, żyje z dnia na dzień, zatraca się w alkoholu, który daje chwilowe zapomnienie i w jej mniemaniu chwilową namiastkę szczęścia. Unika ludzi, lubi swoją samotność, jej jedynym przyjacielem jest kundel. Żyje na granicy snu i jawy, a raczej ciągłego upojenia alkoholowego. Pewnego razu, wieczorem staje się świadkiem jak mężczyzna, którego twarz wydaje się dziwnie znajoma, wrzuca duży wór do rzeki. Rano nie jest pewna, czy jej się to wydawało, czy może to był sen. Jednak ten obraz uporczywie powraca, nie daje spokoju. Żaneta, aby ponownie zacząć żyć, będzie musiała się zmierzyć ze swoją bolesną przeszłością. Czy jej się uda? Czy odzyska utracone życie? Nie jest to łatwa opowieść. Przeszłość, która kładzie się cieniem na teraźniejszości. Wnikliwa perspektywa, ukazująca psychologiczne studium ludzkich zachowań. Wielowątkowa akcja powieści toczy się swoim rytmem, nieustannie zaskakuje i wywołuje ogromne, sprzeczne emocje. Fabuła rewelacyjnie poprowadzona, przeszłość i teraźniejszość, ramy czasowe, które idealnie ze sobą współgrają. Pani Marzena pisze z pasją i ogromną energią. Jest realnie, całość dokładnie przemyślana i dopracowana w każdym szczególe. To było mocne! Niepodważalnym atutem powieści są bohaterowie. Skomplikowane, autentyczne, nietuzinkowo wykreowane osobowości, wzbudzają w czytelniku wiele emocji. Trudno mówić o sympatii, do większości z nich. Wnikliwy, zaskakujący, mocny obraz kobiety, która znalazła się na dnie. Co takiego stało w jej życiu, że tak bardzo upadła? Autorka dotyka trudnych, złożonych problemów. Społeczne wykluczenie, niechęć, pogarda, czy obojętność, wręcz znieczulica na drugiego człowieka. Rodzice, którzy w swym mniemaniu i bezwzględności wiedzą lepiej, co jest dobre dla ich dziecka. Tłamszenie, umiejętna manipulacja, nadmierna kontrola, presja, przemoc psychiczna. Umiejętnie stwarzane pozory, gra na uczuciach, narzucane wybory, gdzie liczą się pieniądze, prestiż, a nie prawdziwe, szczere uczucia. Próba zmierzenia się z przeszłością. Ludzkie, nieprzewidywalne koleje losu. Miłość, jej różne oblicza, namiętności, nienawiść, złość, przemoc, zazdrość, popełnione złe uczynki, które prowadza do zbrodni. Fascynująca, mocna, smutna, misternie utkana opowieść. Daje do myślenia, zmusza do refleksji, nasuwa liczne pytania. Ukazuje, do czego może doprowadzić nadmierna kontrola, kłamstwa i bezwzględność. Warto dawać drugą szansę sobie i innym. Bardzo polecam! Tatiasza i jej książki :)