Poza sezonem Nowego początki

Książki Sylwii Markiewicz już na stałe wpisały się do mojego kanonu lektur wyjątkowych. Za każdym razem jestem pod wielkim wrażeniem jej twórczości jak i tego, w jaki sposób porusza trudne i nieakceptowane społecznie tematy...
Tym razem autorka skupiła się na relacji dorosłych dzieci ze starszym rodzicem, zatracaniu i zagubieniu siebie i swoich priorytetów w rodzinnych, czasami bardzo trudnych relacjach, problemach dorastającej młodzieży i trudnych wyborach, na które nie są jeszcze gotowe, a także codziennej gonitwie za karierą, bez szans na odpoczynek i refleksję nad mijającym życiem.
Tworząc tę wielowątkową historię, autorka udowadnia, że życie potrafi zaskoczyć w najmniej spodziewanym momencie, a każdy z nas może stać się uczestnikiem podobnych wydarzeń.
Akcja powieści nie goni na złamanie karku i jest to drugi punkt, za który uwielbiam książki pani Markiewicz. Dzięki temu dostajemy historię, która złapie za serce i nie pozwoli przejść obok siebie obojętnie, zmusi do refleksji, przyjrzenia się własnemu życiu, wysnuciu odpowiednich wniosków i być może uświadomi, że jeszcze nic straconego, że może uda się jeszcze naprawić popsute relacje, że trzeba usiąść i porozmawiać, nie patrzeć tylko na czubek własnego nosa...
Pomysł na fabułę bardzo trafiony, uświadamiający, że w każdy z nas, nawet zbuntowany nastolatek, nosi w sobie pierwiastek dobra, trzeba tylko znaleźć sposób by do niego trafić. Tutaj pojawia się pewna książka, która i mnie tak mocno zaintrygowała, że postanowiłam ją poznać.
Autorka stworzyła wielowymiarowe postacie, obdarzając je całą gamą uczuć i emocji sprawiła, że trudno jest przejść obok nich obojętnie. Wywołują one skrajne odczucia, od sympatii po zniechęcenie czy współczucie. Z drugiej strony jednak łatwo jest się z nimi utożsamić, poznać ich motywy, i spróbować zrozumieć. Nikt w tej historii nie jest zbędny, a każdy wiele tu wnosi, tworząc wielobarwną mieszankę różnowrodnych charakterów i zachowań.
Żałuję tylko, że tajemnica, którą odkrywamy na koniec, nie została bardziej wyjaśniona, nie dowiadujemy się, co było przyczyną tego, że jeden z bohaterów jest traktowany tak, jakby go nie było...jakby odszedł... ale może tak właśnie miało być...
Bardzo mnie poruszyła ta historia, choć napisana prostym językiem, ubrana w zwyczajne słowa, otuliła moje serce olbrzymim ciepłem i nadzieją na szczęśliwe zakończenie. Sporo łez się polało...
Pomimo tylu trudnych tematów poruszonych w tej historii książkę czyta się doskonale.
Jestem zauroczona, ale i mocno poruszona tą historią, chcę więcej i więcej...

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. Idealna pozycja na zimowy czas, otulająca czytelnika magią domowego ogniska, cudowną ciepłą gospodynią i klimatyczną atmosferą, małej nadmorskiej miejscowości. Choć nie przepadam za morzem, ta historia obudziła pragnienie zobaczenie go poza sezonem.

Uwielbiam pióro Sylwii Markiewicz, dlatego z ogromnym entuzjazmem sięgnęłam po najnowszą książkę pisarki. To niebywałe, że można pod postacią subtelnej, kojącej powieści przemycić tak potężny ładunek emocjonalny. "Poza sezonem" to niewiarygodnie przejmująca i przemawiająca historia, obok której nikt nie będzie w stanie przejść obojętnie, skruszy nawet skamieniałe serca i momentalnie wywróci czytelnicze życie oraz dotychczasową wizję świata do góry nogami.

Pierwsze, co zachwyca, to hipnotyzująca, barwna, przepiękna okładka, a jednak nakreślona opowieść nie jest już tak kolorowa i bajkowa. Pisarka bez wątpienia nie ucieka od trudnej, bolesnej tematyki, nakreśliła bowiem nadzwyczaj życiową historię, która przez swój autentyzm silnie angażuje czytelnika, czyniąc z niego naocznego świadka, ośmielę się nawet stwierdzić, pełnowymiarowego uczestnika poznawanej opowieści.

Filarem tej odurzającej historii są fenomenalnie nakreślone, wyjątkowo złożone i nieprzeniknione postacie. Autorka zafundowała czytelnikom całą plejadę barwnych bohaterów, a każdy z nich skrywa swoje sekrety, walczy z własnymi demonami, przykrywa swą ciemną stronę maską. Czy pobyt w malutkim, przytulnym pensjonaciku pomoże zacieśnić więź między matką i córką oraz doda im sił w walce z okrutnym zaburzeniem odżywiania? Dlaczego tak łatwo zapomnieć, że rodzina to przede wszystkim relacje, a dziecko, bez względu na wiek, potrzebuje pełnej uwagi rodzica?

"Poza sezonem" jest poruszającą, hipnotyzującą, skłaniającą do refleksji powieścią, jaką pochłania się z zapartym tchem. Inteligentna, a zarazem przeszywająca, brutalnie obnażająca ludzkie słabości, lecz także kojąca i skłaniająca do głębokiej zadumy, słodko-gorzka jak samo życie, a jednak napawająca serce nadzieją niczym najcenniejszy balsam. Gwarantuję, iż ta przepełniona emocjami, piękna opowieść porwie was już od pierwszych stron! Polecam całym sercem!

Czy byliście kiedyś nad morzem poza sezonem? Myślę, że dopiero wtedy człowiek jest w stanie odpowiednio wypocząć, dojrzeć rzeczy, na które w tłumie mógłby nie zwrócić uwagi, a przede wszystkim zajrzeć w głąb siebie. Bohaterką, która Wam w tym pomoże będzie Stenia. Nieco samotna kobieta (cóż z tego, że mieszkająca z wnukiem) gotowa każdemu nieba przychylić. Jestem pewna, że pokochacie ją od pierwszej strony. I wspomniany przeze mnie wnuk Adam... wspaniały chłopak. 

Sylwia Markiewicz zwraca naszą uwagę na jesień życia. Często w zabieganiu, skupieni na własnych sprawach, zapominamy o naszych dziadkach czy starszych rodzicach. A przecież, póki mamy taką możliwość, powinniśmy spożytkować ten czas na rozmowy, wesprzeć czy pomóc, choćby w spełnieniu marzeń. Myślicie, że tylko młodzi mają do nich prawo? Nie, oni też chcą poczuć się potrzebni i kochani. W zamian za to często czują się wyobcowani, odsunięci na boczny tor. 

Kolejny aspekt, jaki podejmuje autorka to różnice pokoleniowe. Inaczej do kwestii elektroniki i wirtualnego świata podchodzą dziadkowie, rodzice, a jeszcze inaczej dzieci. Zatem, jak można się domyślić, nie będzie łatwo o porozumienie. 

Autorka porusza również temat niskiego poczucia własnej wartości, samoakceptacji czy zaburzeń odżywiania. Rolą rodzica jest bycie czujnym, by zauważyć, że dziecko trapi jakiś problem. I niebagatelizowanie go. Muszą przy tym wykazać się zrozumieniem, pokładami cierpliwości i tolerancji w stosunku do odmienności drugiej osoby. I tu ponownie wszystko sprowadza się do hierarchii wartości. To rodzina powinna być naszym priorytetem. Praca, pieniądze są ważne, ale co nam po nich, skoro rodzina może ucierpieć na tym, że wciąż brak nam czasu.

Niesamowicie podobał się mi i wciągnął mnie nadmorski klimat oraz ciekawostki związane z Chłapowem i jego okolicami, które jednocześnie związane są z autentycznym lokalnym pisarzem Agustynem Neclem. Z historii bije realizm. Problemy bohaterów są prawdziwe, bolesne i trudne społecznie. Z kolei smutne, przygnębiające wątki równoważny odpowiednia dawka humoru, głównie za sprawą Wieśki. To dość specyficzna osoba, której niektóre pomysły i powiedzonka rozkładają na łopatki. Na koniec dostajemy liczne refleksje i przemyślenia.

"Poza sezonem. Nowego początki" to otulająca ciepłem, kołysząca szumem morskich fal, poruszająca serce powieść o relacjach rodzinnych,  samotności pośród ludzi, ważności rozmowy, sekretach, poszukiwaniu własnej drogi życiowej, miłości. To co, wybierzecie się do małego pensjonaciku nad Bałtykiem? Gwarantuję, że Stenia ugości Was najlepiej, jak tylko będzie umiała. Jestem pewna, że nie odmówicie sobie skosztowania jej jabłkowo-cynamonowych babeczek? 

????Historia w powieści opisuje samo życie-dorosłe dzieci usamodzielniły się,a mama zostaje sama.Nie narzeka,nie wytyka błędów,zawsze jest chętna do pomocy.To pomaga jej w zapełnieniu wolnego czasu,by pokazać wczasowiczom piękno przyrody z cieszenia się z małych,prostych i naturalnych rzeczy.Ciepło ogniska domowego,pyszne jedzenie jest gwarancja wspaniale spędzonego czasu.Chciałabym mieć taka babcie Stenie,która pokazuje siłę kobiecości i czułości do dzieci.Nigdy o nich nie zapomina?

Wraz z rozwojem zdarzeń autorka porusza ważne temat wychowania dzieci,gdy oboje rodziców nie mają czasu dla dziecka w pogoni za realizacja zawodową.Jest to początek zmian w relacji rodzicielskich i kłopotów,które zbyt późno zostają zauważone.Ważne jest,by czas z dzieckiem stał się najważniejszy niż praca.

Widzimy także niezwykła więź pomiędzy wnukiem a babcią.Jest ona wspaniała-lepsza niż z rodzicami,którzy nie potrafią zaakceptować decyzji dziecka.Warto pomoc dziecku w rozwoju pasji niż narzucać swoje zdanie.

Powieść niesie ze sobą ważne przesłanie?miejmy czas dla najbliższych nas osób,kochajmy ich bezwarunkowo i pomagajmy,gdy potrzebuje pomocy.Nie odrzucajmy?wybaczmy i kochajmy.

Podczas czytania poczułam czas nostalgii i zaczęłam się zastanawiać nad relacja z moimi najbliższymi.Obiecałam sobie,że jeszcze wiecej będę z nimi rozmawiała,bo to jest początkiem dobrej relacji,której nikt nam nie odbierze.
Z całego serca polecam ta książkę.