Pożądany przyjaciel

"Pomyśl o tym, młoda Anno. Zawsze prowadzimy dziwne, trochę zbyt szczere rozmowy. To takie ożywcze. W dzisiejszych czasach ludzie zapychają swoje wypowiedzi tak wieloma bzdurami. Tym, co fajne. Tym, co mądre. Tym, co uprzejme. Ale nigdy tym, co szczere i otwarte. Tym, co naprawdę leży im na sercu."- fragment książki

Czasami coś w naszym życiu sprawia, że czujemy się totalnie przytłoczeni i zdezorientowani. Wtedy właśnie, tak ważne jest, by mieć u swego boku prawdziwego przyjaciela. Takiego jak Leif bądź Anna... Przyjaciela, który powie, że będzie dobrze, wytnie nam wszelkie momenty, gdy "świrujemy" i sprawi, że świat dookoła stanie się bezpieczny.
Muszę złożyć solidne zażalenie do wydawnictwa za okładkę "Pożądanego przyjaciela", ponieważ jest ona czymś, co uprzedmiotawia tą książkę. Goła klata, zapewne przyjemna dla oka, dla większości czytelników, ale jest zupełnie myląca. Fakt, ta książka, choć ma duży związek z negliżem i tatuażami, to jednak przede wszystkim piękna opowieść o rozpoczynaniu nowego, lepszego życia. To historia osób, których połączyło traumatyczne wydarzenie. Wydarzenie, które zapoczątkowało szczerą przyjaźń, a także miłość, która rozwijała się powoli w pełnym zaufaniu i skupieniu.
Bardzo podobały mi się tu rozmowy/ dialogi. Są sarkastyczne, ironiczne, z dużą dozą humoru, ale mają w sobie bardzo wiele mądrych, życiowych przesłań.
Relacja bohaterów- cu-do-wna! Te pełne szczerości rozmowy, przyjaźń, bliskość, ale przede wszystkim akceptacja słabości, wad drugiej osoby?? Super się czytało "Pożądanego przyjaciela". A co ważniejsze ta książka skłania do refleksji nad własnym życiem.

Mam problem z oceną tej książki. Nie do końca umiem stwierdzić, czy mi się podobała, czy też nie. Jak tak dłużej się zastanawiam, to odnoszę wrażenie, że to chyba wina stylu Autorki. Wypowiedzi bohaterów brzmią bardzo sztywno i nienaturalnie. Jakby były wyuczone, takie teatralne. Przez to chyba nie potrafiłam do końca wczuć się w tę historię. A szkoda, bo bohaterów naprawdę polubiłam. Anna jest zagubiona w nowym życiu, bo nie dość, że musi się zmagać z konsekwencjami wypadku, to w dodatku została zdradzona przez męża. Nie do końca akceptuje też uczucia, które pojawiają się w tamtej chwili.

Anna ma dwadzieścia sześć lat i właśnie budzi się ze śpiączki po wypadku samochodowym. Spała siedem miesięcy. Niestety nie pamięta co jej się stało. Niestety już nic nie jest takie jak było. Całe życie kobiety zmieniło się o sto osiemdziesiąt stopni. Zostaje poinformowana, że jej mąż Ryan zdradził ją z jej najlepszą przyjaciółką Celine, kiedy ona walczyła o życie.
Stare życie poszło w niepamięć a nowe napawa kobietę przerażeniem. Całe szczęście spotyka mężczyznę, który tamtego feralnego dnia był także uczestnikiem wypadku i jednocześnie tym, który uratował jej wówczas życie.
Leif Larsen jest totalnym przeciwieństwem Ryana. Zarówno z wyglądu, jak i z charakteru. Nie może uwierzyć, że teraz po takim długim czasie stanął oko w oko z kobietą, przy której w szpitalnym łóżku spędził tyle czasu.
Co zrobi Anna? Wybaczy Ryanowi? A może dużo bardziej interesujący będzie Leif? Tylko czy w jego przypadku, będzie w stanie obdarzyć go zaufaniem? Czy nowy, pożądany przyjaciel będzie tym, kogo podświadomie szuka? Co czeka na kobietę?

Śpiączka powypadkowa nie trafia się zbyt często na kartach powieści. Zdrady owszem. Tak jak brak zaufania czy walka z demonami. Byłam ogromnie ciekawa co w tej powieści znajdę.
Przede wszystkim czytając tę powieść mogłam odetchnąć od książek mafijnych, które ostatnio czytam bardzo dużo. Ta okazała się być lekką i przyjemną, choć poruszała dość istotne i kluczowe tematy. Życiowe i realne.
Anna jako kobieta zdradzona okazała się nie być na słaba i taka krucha, jak sądziłam, że będzie. Konsekwentna, waleczna a przede wszystkim empatyczna. Polubiłam ją.
Tak samo dał się polubić Leif, który finalnie okazał się być zupełnie inny niż przypuszczałam. Oczywiście prezentował same pozytywne cechy charakteru, takie jak chociażby cierpliwość, troskey, opiekuńczość, akceptację i zrozumienie. Tyle tylko, że gdzieś z tym wizerunkiem wytatuowanego faceta wyszedł ciut za słodki. Zabrakło mi jakiegoś pazura.
Ryan natomiast okropnie mi działał na nerwy. Nie był źle wykreowany, po prostu to, jak się zachowywał niejednokrotnie testowała moją cierpliwość. Za błędy się płaci niestety a stawka bywa wysoka. Przerastająca nawet wszelkie wyobrażenia.
Relacja głównej pary bohaterów płynęła niespiesznie i leniwie. Nic na siłę. Naturalnie i spokojnie. Bez żadnych nadmiernych prędkości i gubienia po drodze kluczowych aspektów. Niezwykle romantycznie wyszło. To przekomarzanie się fajnie budowało napięcie. Ten dreszczyk oczekiwania na to, co się wydarzy. Fajnie było ich tak z bliska obserwować. Śledzić poczynania i kibicować.
W powieści nie zabrakło scen uniesień. Opisanych ze smakiem i z wyczuciem. Piękne w swej prostocie.
Całkiem fajna lektura. Zabawna, hunorusty, zdecydowanie poprawiająca nastrój i dodająca otuchy. Może trochę zbyt słodka ale czy wszystko zawsze jest piękne i idealne? Życie jest pełne niespodzianek. Najważniejsze to posiadać obok siebie kogoś, komu można bezgranicznie zaufać. Kto będzie wspierał i pomagał. Kto poda zawsze pomocną dłoń a nie przy okazji szepcze jak niepotrzebną rzecz.

Polecam

Kiedy Anna budzi się ze śpiączki po wypadku samochodowym, odkrywa, że życie toczyło się dalej bez niej. Mąż zdradził Annę z jej najlepszą przyjaciółką, a ją samą już dawno zastąpiono w pracy. Podczas gdy dawne życie jest odległym wspomnieniem, nowe sprawia wrażenie pustej skorupy.
I wtedy kobieta spotyka nieznajomego, który w dniu wypadku uratował jej życie. To spotkanie wszystko zmienia.
Leif Larsen ? tatuażysta, żartowniś i podrywacz ? ma własne blizny po wypadku, w wyniku którego Anna zapadła w śpiączkę. Pomaganie jej w wyjściu z nieudanego małżeństwa i rozpoczęciu nowego życia wydaje się doskonałym sposobem na odwrócenie uwagi od traumy. Kiedy więc potrzebuje nowego współlokatora, zaprasza Annę, by razem z nim ruszyła w nową drogę.
Choć mają wrażenie, że w ich życiu ktoś wcisnął pauzę, być może razem uda im się odnaleźć drogę do uzdrowienia.

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki, poprzednio czytałam "Drugą szansę", która przypadła mi do gustu, dlatego też zdecydowałam się sięgnąć po najnowszą powieść autorki. Stylistyka i język jakim posługuje się kyliescott jest prosty i przyjemny w odbiorze, co sorawia, że jej książki czyta się wręcz bardzo płynnie. Pomysł na fabułę naprawdę bardzo ciekawy, jednak nie wszystko moim zdaniem zostało tutaj dobrze dopracowane. Jeśli chodzi o bohaterów to zostali fajnie wykreowani, jednak czasami działali mi na nerwy swoim zachowaniem, ciężko mi nawet określić dlatego, chyba tak po prostu nie przypasowało mi w niektórych kwestiach ich usposobienie. Historia została przedstawiona z perspektywy Anny, co pozwoliło mi lepiej ją poznać, dowiedzieć się co czuje, myśli, z czym się każdego dnia mierzy, a tym samym lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Żałuję, że autorka nie pokusiła się o zaprezentowanie również punku widzenia Leifa, myślę, że chociaż kilka rozdziałów z jego perspektywy wprowadziłoby wiele dobrego do tej książki. Jedna chwila, jeden moment zmienił bardzo wiele w życiu bohaterów i diametralnie wpłynął na ich przyszłość o czym przekonujemy się poznając historię Anny i Leifa. Relacja pomiędzy bohaterami została ciekawie przedstawiona, jednak zabrakło mi "tego czegoś" pomiędzy nimi, nie czułam odpowiedniej ilości chemii, która moim zdaniem jest bardzo ważna. Autorka w swoje powieści porusza szereg ważnych i ponadczasowych kwestii, które wywołują w czytelniku natłok skrajnych emocji i zmuszają tym samym do refleksji nad własnym życiem i wyborami jakich dokonujemy każdego dnia. Miło spędziłam czas z tą książką i jej bohaterami i z chęcią sięgnę po kolejne powieści autorki. Moja ocena 7/10.

Traumatyczne wydarzenia mogą wyrządzić wiele szkód w ludzkiej psychice. Zdarza się także, że poniekąd dzięki nim człowiek ma okazję całkowicie przewartościować swoje dotychczasowe życie. A czasem i bez tego wszystko wokół ulega zmianie. Jak poradzić sobie, gdy wszystko to, co dobrze znane staje się obce z dnia na dzień, a psychika nadal nie uporała się z tym co zafundował jej kapryśny los? Zawsze w takich momentach nieocenione jest wsparcie innych osób, trzeba tylko wiedzieć na kogo można liczyć.
Anna po tym jak uległa poważnemu wypadkowi samochodowemu zapadła w śpiączke. Powrót do rzeczywistości nie jest dla niej łatwy, zwłaszcza, że nie czeka na nią jej mąż ani przyjaciółka, bowiem dużo lepiej spędzało im się czas w swoim towarzystwie. Kobieta stara się jak może nie tracić pogody ducha, a przy pomocy rodziców powoli dochodzi do fizycznej formy. Jej psychika nie wydaje się być nadto nadszarpnięta, Anna naprawdę radzi sobie najlepiej jak potrafi z sytuacją, w jakiej się znalazła, choć ma predyspozycje do ucieczki, gdy realia staną się dla niej niewygodne. Gdy postanawia odwiedzić mężczyznę, który również został poszkodowany, nie ma pojęcia, że ich losy już na zawsze pozostaną połączone.
Leif to doskonale nam znany brat Eda z pierwszej części serii. Także pracuje w salonie tatuażu, żyje z dnia na dzień i stara się z optymizmem brać to, co dostaje od losu. Jednak wydarzenia z udziałem jego byłej dziewczyny mocno na niego wpłynęły, a sytuację pogorszył fakt kolizji motocyklowej, z której nie wyszedł bez szwanku i która nadal spędza mu sen z powiek. Choć przez to stracił odrobinę lekkości, nonszalancji w kontaktach z kobietami, a nawet dużą dozę dobrego humoru, z którego był znany, to ewidentnie te wszystkie cechy go charakteryzujące jedynie czekają na iskrę, by na nowo je rozpalić. Tylko kto mógłby się do tego przyczynić?
"Pożądany przyjaciel" to historia nie tylko o tytułowym pożądaniu i uleganiu namiętnościom. To także opowieść o tym jak ważne są w życiu lojalność i zaufanie, fundamentalne wartości, o które warto walczyć na każdym etapie swojego jestestwa. To również historia rozwoju relacji, którą zewsząd trawiło fizyczne przyciąganie, jednak koniec końców opartej na pięknej przyjaźni, zwyczajnych rozmowach i nieocenionym wsparciu, jakie sobie dawali. Bo choć narracja jasno wskazuje jakie wrażenie wywoływały walory zewnętrzne bohaterów, to jednak nie na tej podstawie powstał ich związek, co cenię, bo Autorka stworzyła im fundamenty stabilne i ważne. Uwielbiam pióro Kylie Scott i każda jej książka gwarantuje mi mile spędzony czas. Pisze lekko, z humorem i ma to coś, co sprawia, że trudno odłożyć książkę. Oczywiście, nie ma się co spodziewać tu wysoce wartościowych wątków, na co niewątpliwie wskazuje już sama okładka. Jednak warto wspomnieć, że Autorka świetnie ukazuje w tej książce, że każdy inaczej radzi sobie z nieoczekiwanymi wydarzeniami, które mają miejsce w jego życiu i znacząco na nie wpływają. Zarówno podejście Leifa jak i Anny są dobre, są jak najbardziej na miejscu, bowiem każdy człowiek ma prawo reagować na zaskoczenia ufundowane przez los w sposób dla niego odpowiedni. Nie wszyscy rozpaczają, załamują się, rozpamiętują i zaczynają funkcjonować niemal w zawieszeniu przez długi czas i bardzo mi się podoba, że Kylie zdecydowała się na stworzenie takiej postaci, odbiegającej od zwyczajowo przyjętej normy kreowanych bohaterek romansów. Oczywiście w książce nie zabraknie także erotyki, napięcia, ale to, co najważniejsze w tym wszystkim to nieskrywana swoboda jaką odczuwają postaci w swoim towarzystwie i całe mnóstwo rozmów, które odbywają i które mogą się wydawać nic nie znaczące, jednak stanowią kolejne kroki milowe w rozwoju tego związku. Osobiście zawsze będę polecać książki Autorki i ta pozycja tego nie zmieni, trafiają w mój czytelniczy gust, niejednokrotnie stanowią świetną rozrywkę i zwyczajnie są naprawdę przyjemnie napisane.

Anna budzi się ze śpiączki po wypadku samochodowym. Zarówno w pracy jak i w życiu prywatnym została zastąpiona kimś innym. Romans męża wychodzi na jaw, mężczyzna który uratował jej życie na nowo pojawia się u jej boku? Anna musi odnaleźć się w nowej rzeczywiści? czy da radę?

Spodziewałam się czegoś lepszego. Po prostu. Przeczytałam ją i nie miałam żadnych głębszych refleksji, szybko o niej zapomnę, pomysł może i fajny ale potencjał chyba nie do końca wykorzystany. Bohaterowie po prostu ?ok? bez żadnego pazura czy mocnego charakteru. Czegoś tutaj zabrakło i sama nie wiem czego? chyba wszystkiego po trochu, począwszy od bohaterów- fajnie gdyby byli bardziej charakterni (kobieta tyle przeszła w życiu, ma taki bagaż doświadczeń i co z tego, gdy jest mdła?), aby uczucia między nimi były trochę głębsze, bardziej wyraziste? skończywszy na akcji, która momentami się dłużyła i czegoś zabrakło, jakiejś dynamiki.

Sama nie wiem jak mam ją ocenić, raczej jako przeciętna.

Jeżeli ktoś lubi miłosne historie łatwe do przewidzenia, które łyka się na raz to polecam. Ja czasem lubię uciec do tego typu książek, książkę czyta się szybko, idealna na wieczór.

"Pożądany przyjaciel" to książka trochę inna, niż można by się spodziewać, chociażby patrząc na okładkę i mając w pamięci podobne tytuły tego gatunku. Bohaterowie nie wyskakują tutaj z majtek już na pierwszej stronie, tylko faktycznie najpierw zaprzyjaźniają się ze sobą i dużo rozmawiają. To był dla mnie duży plus, miło było w końcu dla odmiany poczytać o spokojnie poprowadzonej relacji, zdrowej, takiej, w której bohaterowie są wobec siebie uprzejmi, martwią się o siebie, a nie wywołują awantury i robią wyrzuty drugiemu z powodu byle czego.

Według mnie autorka mogła powieść jeszcze trochę dopracować, podkręcić napięcie, bo chociaż jest mowa o wielu traumatycznych przeżyciach albo wzajemnym pożądaniu, to jakoś się to wśród opisów codziennego życia rozmywa. Przez całą lekturą towarzyszył mi spokój i lekkie zaciekawienie, jak to się wszystko pomiędzy bohaterami ułoży, a nie czułam niestety większych emocji przy co ważniejszych scenach. Liczyłam, że w końcu nastąpi jakiś emocjonalny wybuch, ale do samego końca nic takiego się nie pojawiło.

"Pożądany..." nie jest zły, chociaż mógłby być jeszcze lepszy. Myślę, że świetnie się sprawdzi jako książka wzięta na urlop albo po prostu czytana w ramach relaksu. To była lekka romantyczna powieść o miłości ze szczyptą gorących scen, więc jeżeli ktoś właśnie czegoś takiego szuka, to jak najbardziej polecam.