Pożeracze ptaków

Olimpia chcąc wyrwać się z domu postanawia podjąć się pracy. Jednak miejsce, do którego się wybiera budzi u większości przybywających tam osób strach. Jest to ośrodek wychowawczy, położony na totalnym odludziu, do tego otoczony jeziorem. A jedyną możliwością aby się tam dostać jest przepłynięcie mała łódką. W ośrodku tym przebywają młode kobiety, które każdego dnia za wszelkie przewinienia dyscyplinowane są surowymi i dotkliwymi karami. W wyniku tajemniczych wydarzeń na wyspie zjawia się policja mająca przeprowadzić śledztwo w ośrodku. Niestety również w tym momencie z ośrodka znika jego wieloletni dyrektor.

Co takiego wydarzyło się w ośrodku? Jakie tajemnice skrywają mury tego podejrzanego miejsca? Co kryje się za zniknięciem dyrektora? Czy uda się go odnaleźć żywego?

Muszę Wam powiedzieć że dawno nie czytałam tak dobrego i wciągającego thrillera psychologicznego. Książka od pierwszych stron zaskakuje i wywołuje gęsią skórkę. To przerażające do czego zdolny jest człowiek, który pragnie osiągnąć cel i dąży do niego, można nawet powiedzieć że po trupach. Podczas czytania jesteśmy w stanie doświadczyć tego mroku oraz zepsucia jakie Autor opisuje w tej książce. A samo zakończenie, które zaserwował nam Pan Albin było naprawdę mega zaskakujące. Także jeżeli jesteście fanami naprawdę dobrych i trzymających w napięciu thrillerów, ta książka powinna się znaleźć na waszej liście must read.

" Z każda sekundą stawał się coraz słabszy, a krew wydobywająca się z jego rany wylewała się na jej ręce i płaszcz, rozlewając się dokoła nich. Ukląkł w jej morderczym uścisku. Chciał coś powiedzieć, ale czerwona strużka wypełniała mu usta."

Ten thriller psychologiczny przenosi czytelników do pewnego ośrodka wychowawczego dla dziewcząt. Dzieją się tutaj dziwne rzeczy, w szczególności od momentu pojawienia się pewnej nowej pracownicy. Ale i reszta grona pedagogicznego ma swoje za uszami, a dziewczęta przebywające w tym ośrodku lekko nie mają. Do akcji wkroczy tutaj policja. Jednak czy uda się komisarzowi Wołoszynowi i aspirantowi Żmiji doprowadzić dziwną sprawę do finału? Jaką jeszcze tutaj będą oni odgrywali rolę? Co wydarzy się w pewnej rodzinie, w której zło ma naprawdę diabelskie wcielenie? Dlaczego pewna kobieta, matka dwójki dzieci będzie tak różnie traktowała swoje pociechy? I co łączy przeszłość z teraźniejszością lub nawet z przyszłością?



" Skąd bierze się w człowieku zło? Zadawałam sobie to pytanie milion razy. I choć widziałam naocznie na swoim ciele efekty tyranii i przemocy jego źródła, zła znaczy - nadal wydawało mi się czymś bardzo odległym do zrozumienia. Co trzeba zrobić człowiekowi, by był zły?"



W tej książce dostaniecie niezłą porcję dreszczyku, niepewności, niedowierzania, strachu, bólu, cierpienia. "Pożeracze ptaków" to historia, w której zło i wyrachowanie grają pierwsze skrzydła. Tutaj możecie wręcz prawie namacalnie doświadczyć bólu, upokorzenia, a nawet upodlenia. Tutaj odnajdziecie nie jednego zwyrola, a kilku. Każdy z nich niby taki porządny, prawy człowiek, a kiedy nikt nie patrzy, albo wręcz tylko w pewnym gronie nagle odpala się ta zła strona i BUM!!! Pokazuje swoje diabelskie oblicze. Bohaterowie pokazują nam swoje lepsze i gorsze oblicza. Niektórzy bohaterowie pokazują jak w wyrachowany sposób potrafią manipulować i wręcz zniewalać, niszczyć nawet najbliższych członków rodziny. Ich sumienie nie gryzie, nie mają wyrzutów czy chwil słabości. Tacy ludzie są bezwzględni i aż dziw bierze, że odpowiednicy tych wymyślonych bohaterów, chodzą naprawdę gdzieś tam po naszej kuli ziemskiej. Wolałabym nigdy nie natrafić na takie podstępne i bestialskie kreatury. A wracając do książki, to moim zdaniem autor świetnie obmyślił całą zagmatwaną historię. I choć czasem cofaliśmy się w czasie, a momentami przeskakiwaliśmy do przyszłości, to wszystko się ładnie ze sobą składało i nadąża się za tokiem myślenia autora. Na koniec książki, trochę zaczęłam domyślać się zakończenia. Część tego co sobie wymyśliłam się sprawdziła, ale reszta i tak mnie zaskoczyła. Fajnie, że autor postanowił dopowiedzieć czytelnikowi, co się wydarzyło z poszczególnymi bohaterami. Wydaje mi się, że tylko losy jednej bohaterki, Teresy nie do końca zostały tutaj opowiedziane i nie do końca wiemy, co z nią się stało. Możemy zatem pobudzić naszą wyobraźnię i sami dopisać jej zakończenie jakie byśmy chcieli. Na pewno nie będziecie się nudzić podczas czytania tej historii. Polecam Wam tę nieszablonową lekturę z dużą dozą dreszczyku.