Pozerka

To recenzja ze spoilerem

Magda miała niełatwą przeszłość. W kilka lat nie da się odbudować całego swojego życia. Można zmienić pracę, kupić nowy dom, odbić się od dna, ale to nie sprawi, że zapomnisz. Jej życie to gra pozorów. Na zewnątrz idealna - w domowym zaciszu skrywa nie jeden sekret. Mężczyźni? Obowiązuje zasada dziesięciu randek. Idealny kandydat to taki, który nie pyta, nie oczekuje miłości i? płaci.

Po pierwsze: ty decydujesz.
Po drugie: pamiętaj o uśmiechu.
Po trzecie: nie zakochuj się.

Przez ponad połowę książki J. Harrow pokazuje nam codzienność już dorosłej córki alkoholików, która po nieudanym związku nie szuka miłości. Na jej drodze staje mężczyzna, na którego nigdy nie zwróciłaby uwagi, gdyby nie ciąg dziwnych przypadków.

Moje pierwsze wrażenie na temat Magdy: "nie ma co, jest zaradna i potrafi ustawić się w życiu". Jednak nie tylko ja niesłusznie uważałam ją za pustą blondynkę. Im bardziej wgłębiałam się w tę pozycję, tym lepiej rozumiałam naszą bohaterkę. Miałam wrażenie, że mimo jej dziwnych decyzji ona także zmienia się z każdym rozdziałem.

Druga część to opowieść z przeszłości, a trzecie podsumowanie. Mi ten układ nie przypadł go gustu. Wybił z całej historii, klimatu jaki dotychczas został zbudowany i pozostawił niedosyt. Ale po "przespaniu się" z tą myślą, doszłam do wniosku, że sama nie wiem, jak inaczej rozwiązałabym ten problem. Zmiana narracji przy jednej perspektywie nie ma większego sensu, ale i w niczym nie umniejsza. Na zakończenie oczekiwałam czegoś więcej, ale jak sami przeczytacie tę książkę dojdziecie do wniosku, że właściwie to jak inaczej to zakończyć skoro jest happy end?

Oczywiście w samym tekście, stylistce i ogólnym zarysie jest trochę niedociągnięć - artystyczny chaos, ale sama autorka wspomina, iż jest to pierwsza powieść jaką napisała, więc moim zdaniem nie można oceniać jej za amatorskie błędy. To wypracuje z czasem i nikt z nas nie jest geniuszem od urodzenia.

"Pozerka" to nie tylko główna bohaterka. To też fabuła. Wszystko wskazywało na to, że będzie to kolejna historia miłosna - ona głupia, on piękny i bogaty. Nic bardziej mylnego, bo to nie romans ani tym bardziej żaden chamski erotyk. Pokazuje prawdziwe, niekoloryzowane życie, jak ocenianie ludzi po pozorach jest mylące, a wszystko z lekką nutą humoru.

Spędziłam z tą pozycją dwa miłe wieczory. Aż byłam zaskoczona, że tak lekko i szybko przyszło mi jej przerobienie. Co prawda nie znajdziecie tu kobitki gorącego romansu, ale polecam jako przerywnik między cięższą literaturą.



Tytuł: Pozerka
Autor: J. Harrow
Wydawnictwo: Zysk i s-ka
Rodzaj: Literatura obyczajowa
Stron: 316
Data wydania: 2020-06-09
Ocena:4/5

Z jednej strony mamy Magdę... I wierzcie mi, moja relacja z tą bohaterką wyglądała tak (z przymrużeniem oka, moliki!):

1. No okej, trochę takie fiubździu w tej głowie?

2. ?ale zaraz, zaraz. Jest zajebista.

3. Magda, kocham cię. Poważnie.

4.Uwielbiam cię za humor, tekst o małpach? Tak, jeszcze trochę, a go przytoczę. Bez spoilerów!

5. Jak jeszcze raz ktoś zapyta mnie, dlaczego z p r e m e d y t a c j ą wiodę życie singielki,

rzucę w nich Pozerką. Przysięgam. Magda mi świadkiem.

6. Z jednej strony, to ja nie wiem, co ta Magda wyprawia.

(Jakbym sama nie była lepsza w te klocki, radź innym, swoich rad nie słuchaj.

Cytat pochodzący z dekalogu głupoty. Prawa autorskie zastrzeżone.)

7. *tu ten dźwięk respiratora, kiedy serce przestaje pracować*

8. Droga pani autorko, jak pani kiedykolwiek spotka Magdę, proszę ją przytulić.

Resztę przekażę osobiście.


Także, tak. Z Magdą polubiłam się i to nawet bardzo. Nie będę ukrywać, że przez pierwszą połowę książki czasami miałam ochotę (warknąć, ach te warczenie, dosłownie, jak mój k o t na domofon) krzyknąć na nią, z drugiej potrząsnąć, za chwilę kompletnie nie rozumiejąc, jaki cel niesie ze sobą ta postać. A potem poszło z góry. Chciałabym coś więcej napisać o Robercie. O tym tajemniczym mężczyźnie, który chcąc nie chcąc, pojawił się w życiu głównej bohaterki, które i tak okazało się całkiem nieźle pogmatwane. I tak, ten wątek jest całkiem fajnie rozbudowany, widać, że autorka ma poczucie humoru, a opisy nie stanowiły zapychania stron, tylko przedstawiały konkretnie wykreowany świat. Humor, przekomarzanie się, wydarzenia, jakie spotykały bohaterów. To wszystko wydawało się być lekką powieścią, która bawiła do łez.



Aż do drugiej części. Sprytnie, naprawdę. Autorka kreując w naszej głowie dany obraz Magdy, pokazuje nam jej inne oblicze. A w szczególności jej przeszłość, nie bojąc się tykać tematów tak ciężkich, a jednocześnie tak powszechnych i często spotykanych. Czasami czytelnik może odnosić wrażenie, że może nie czyta tej samej powieści, ale myślę, że to był zabieg celowy, a nie niezdecydowanie autorki. Sam tytuł też nie jest przypadkowy.



Mimo takiej tematyki, brnie się przez strony z prędkością światła. To wszystko za sprawą zgrabnego stylu J. Harrow. Jest to moje pierwsze spotkanie z autorką, ale jakże udane. To, w jaki sposób operuje piórem, sprawiło, że przepadłam. Dwa wieczory i było po mnie. Przemieszanie lekkości, ostrego humoru, który opiewa wręcz o czarny, w bardzo wysmakowanym wydaniu, trochę miłości, trochę dram i tematów, które mogą odstraszać swoim wydźwiękiem, ? ale w tym wypadku są bardzo zręcznie przemycone.



?Ukochane osoby zawsze zbyt szybko odchodzą.?





J. Harrow stworzyła prawdziwą Pozerkę. Ukazała nam Magdę, kobietę, którą szybko jesteśmy w stanie ocenić, uśpiła naszą czujność otoczką genialnego humoru, by dać nam cenną lekcję. Nie powinniśmy oceniać drugiej osoby pod żadnym pozorem, bo zazwyczaj nie mamy zielonego pojęcia, co ona przeżywa. Tę lekcję staram się powtarzać każdego dnia. Wy zapewne też. Dlatego ja dziś nie ocenię Pozerki. Za to zachęcę Was do tego, byście zapoznali się z historią głównej bohaterki i wtedy doszli do własnych wniosków.

Każdemu w życiu przyszło kłamać i oszukiwać innych, jak i samego siebie. Ciężko jest się przyznać człowiekowi do popełnionych błędów i okazać słabość na jakimkolwiek polu. Czy to mężczyzna czy kobieta, bardzo często muszą podejmować decyzje dotyczące tego, komu zaufać, czy po tylu zranieniach, tylu próbach na które wystawiło nas życie mamy jeszcze w sobie tyle odwagi, aby zaryzykować swoje uczucia ? Zaryzykować to, czy będziemy szczęśliwi, czy na zawsze pozostaniemy zamknięci w swojej skorupie.
"Miłość po prostu nie istnieje - to tylko chwilowe zaburzenie gospodarki hormonalnej."
Magda jest kobietą, która nie idzie na kompromisy. Dla niej albo coś jest białe, albo czarne. Jej życie nie było usłane różami i już nieraz najbliżsi ją zawiedli. Teraz postanowiła, że będzie liczyć tylko na siebie i nie otworzy przed nikim serca. Ale co, gdy na jej drodze stanie przystojny mężczyzna, który tak łatwo nie odpuszcza? Co, gdy będzie trzeba podjąć decyzję, czy narazić swoje serce i zaryzykować, czy nadal skrywać się niczym żółw w swojej skorupie ?
Bohaterowie są dojrzałymi osobami, które ktoś w życiu zawiódł. Oboje zranieni i z bagażem doświadczeń. Jednak każdego dnia walczą o swoje lepsze jutro.
Postać Magdy gra tutaj pierwsze skrzypce. Jest osobą zranioną przez życie nie raz, nie dwa, jednak postanawia stawić czoło wyzwaniom i poradzić sobie ze wszystkimi przeszkodami. Nie spodziewa się, że na jej drodze stanie Robert, mężczyzna dojrzały, mający dobrą pracę oraz dwójkę dzieci. Dla niektórych kobiet jest to jednak wyzwanie nie do przeskoczenia, czy Magda zaryzykuje swoje szczęście w imię miłości ?
Kolejna część książki to historia Marysi, która jako młodsza dziewczyna jest skrzywdzona przez los. Każdy komu zdoła zaufać zawodzi ją. Czy Marysia znajdzie swoje szczęśliwe zakończenie ?
Czy obu kobiet coś przypadkiem nie łączy ?
Książkę całkiem przyjemnie się czyta, porusza ona dosyć trudne, emocjonalne tematy dotyczące zaufania, walki o samego siebie i podjęcia wyzwań, jakie stawia przed nami życie. Nie jest to łatwe, nie jest to proste, ale każdy chce żyć i kochać.
Momentami Magda jest irytująca kobietą i przede wszystkim niezdecydowania, moim zdaniem jeszcze dobrze nie otrząsnęła się po swoich przeżyciach z przeszłości, żeby ruszyć z przyszłością. Największy problem ma z zaufaniem, ale moim zdaniem nie ufa przede wszystkim samej sobie.
Co do humoru, myślałam że będzie trochę bardziej zabawna, a było powiem tak średnio.
Cała książkę, pomysł i styl jaki przyjęła autorka oceniam na mocne 7.
A Ty jesteś gotowy, aby zostawić za sobą przeszłość i ruszyć w przyszłość ?

RECENZJA PATRONACKA:

POZERKA NA PIERWSZYM PLANIE
Gówna bohaterka powieści nie obawia się wyzwań. By wzmocnić swój budżet dorabia na spotkaniach organizowanych za pomocą kamerek internetowych. Zimna, mało wrażliwa, absolutnie nieszukająca towarzystwa na stałe. Bawiąca się uczuciami mężczyzn woli samotność, bo opcja miłosnego zaangażowania wydaje się ciągnąć za sobą wyłącznie same problemy. A tych, wiedziona doświadczeniem, Magda ma już dosyć. Gdzieś jednak pomiędzy tą pewnością siebie i egoizmem znajduje się miejsce dla innej perspektywy, dla młodej, zagubionej dziewczyny z przeszłości, której przyszło posmakować gorzkiej pigułki zwanej życiem. Co łączy ją z wyrachowaną postacią Magdy? I czy ocena przez pozory aby na pewno jest tą, którą powinniśmy się kierować?

HUMOR I POWAGA
Pierwsza połowa powieści utrzymana jest w lekkim i żartobliwym tonie. Nie brak wpadek, zabawnych komentarzy, nieplanowanych sytuacji czy starć. Jednym słowem, lektura budzi dobry humor przypominając książkową komedię romantyczną, która w każdym momencie może zakończyć się jakąś spektakularną wtopą. A jednak nic bardziej mylnego. W pewnej chwili książka nabiera powagi . Kiedy w grę zaczyna wchodzić przeszłość oraz inne, nieprzychylne sfery życia. Okazuje się, że nie wszystko jest takie, na jakie wyglądało. Stawiany wokół siebie mur będący swego rodzaju bronią przed skrzywdzeniem i nowy start, będący zalewie płytką zmianą, w głębszych strukturach której wciąż tkwi nieprzepracowany problem sprzed laty. Co wydarzyło się w przeszłości? I jaki ma to wpływ na obecność?

MIŁOŚĆ, PRZESZŁOŚĆ ORAZ INNI LUDZIE
W książce pojawia się nienachlany i stonowany wątek miłosny. Są blokowane uczucia, postać cierpliwego Garcii, nieudane związki ? ale nie warto traktować lektury jako typowego romansu, ponieważ nie taki był cel autorki, by stworzyć lekka historię o namiętnościach czy przodującej nad innymi wątkami miłości. To historia o zakładanych maskach, o ludzkich potrzebach, o konieczności kontaktu z drugim człowiekiem. Nawet wtedy, kiedy jesteśmy pewni, że w życiu stać nas na samowystarczalność, z czasem inni ludzie okazują się odgrywać kluczowe role. Bo o to chodzi w naszej egzystencji, by w stadzie ? a nie w pojedynkę, iść do przodu przez ten świat. Jest kwestia choroby przyjaciółki, unaoczniony problem alkoholizmu, kwestia śmierci matki, są wyrzuty sumienia i ukochana babcia. Jednym słowem, autorka na pewno nie spoczęła na jednym wątku.

PODSUMOWANIE
Historia obyczajowa usłana kilkoma tematami i wiarygodnymi postaciami. Na czele z pozerką, która pomimo usilnego zakładania masek z czasem okazuje się być kimś innym. Wartościowa książka, skłaniająca do życiowych refleksji, nieprzewidywalna i oryginalna. To nie jest jedna z tych słodkich lektur, choć jak już wspomniałam powyżej, pierwsza połowa niejednokrotnie ciśnie na twarz uśmiech. Jeśli szukacie dobrej polskiej prozy, weźcie pod uwagę tę propozycję od J. Harrow. Być może otworzy ona oczy na innych ludzi, którzy podobnie jak bohaterka Magda przybierają powierzchowne zbroje znieczulicy chroniące tak naprawdę ich wrażliwe serca.

Więcej na:...