Pozornie bez winy

Kolejny bardzo udany debiut. "Pozornie bez winy" porywa od pierwszych stron, wciąga i od początku zaskakuje.
Autorka doskonale buduje napięcie, podrzuca nowe tropy, które odkrywają głęboko ukryte tajemnice ludzi zamieszkujących małą Sobótkę- na pierwszy rzut oka, niemające nic wspólnego z główną osią powieści. Miesza i intryguje, nie pozwala na odłożenie książki aż do końca.
Zbudowana podczas lektury pewność kto jest zabójcą, sypie się niczym domek z kart- co najmniej kilka razy. Zakończenie jest tak nieoczywiste a motyw zbrodni tak irracjonalny, że wbija po prostu w fotel i zostawia czytelnika w niemałym zaskoczeniu.
Pomysł na fabułę w moim odczuciu po prostu świetny, doskonale skonstruowany i poprowadzony, niezwykle intrygujący i pobudzający wyobraźnię.
Autorka niczego nie zostawiła przypadkowi, a napięcie, które rośnie z każdą stroną, zmusiło mnie do nieodkładania książki do momentu pochwytania mordercy. Przyznaję, dałam się zaskoczyć i takiego obrotu sprawy w życiu bym się nie spodziewała.
Bohaterowie są bardzo fajnie wykreowani, wzbudzają wiele emocji, łatwo ich polubić, ale i znienawidzić, gdy odkrywamy skrywane przez nich tajemnice.
Plastyczne opisy miejsc pozwalają łatwo wyobrazić sobie dane miejsce czy sytuację. Autorka doskonale oddała klimat małej miejscowości, w której każdy z każdym się zna lub jest w jakiś sposób spowinowacony.
Dialogi są nie wymuszone, dostosowane do sytuacji, momentami nawet zabawne (kilka razy parskłam niepohamowanym śmiechem), ale dzięki temu bardzo rozluźniają napięcie związane z główną osią historii.

Bardzo się cieszę, że "Pozornie bez winy" trafiło w moje ręce. Szczerze wierzę, że kolejna powieść pani Medyńskiej szybko trafi na rynek wydawniczy. Bardzo przypadł mi do gustu jej styl i lekkie pióro. Książka wciąga, buduje napięcie i zaskakuje. Wyzwala w czytelniku wiele emocji.
Bardzo, bardzo udany debiut. Serdecznie gratuluję.

Czy polecam?
Zdecydowanie, to ciekawa i wciągająca lektura na wieczór. Zagłębiając się w lekturę, przepadniecie w niej na kilka dobrych chwil.

POLECAM...

W okolicach Sobótki, pod Masywem Ślęży zostaje znalezione ciało młodej kobiety. Na miejscu zjawia się miejscowa policja oraz podkomisarz Marcin Anders z wrocławskiej komendy.

Rozpoczyna się żmudne śledztwo. Andersowi pomaga miejscowa sierżant Florianna Szulc. Razem próbują odnaleźć mordercę. Nie pomaga im miejscowy dziennikarz, który czeka tylko na każde ich potknięcie, a także nacisku prokuratora.

Wraca też sprawa z przed kilku lat, która wstrząsnęła Sobótką. Pojawią się kolejne ciała. Czy to możliwe, że sprawy się łączą?

"Pozornie bez winy" to debiut ... Moim zdaniem bardzo udany debiut.


Historia wciąga od pierwszej strony. Zagadka kryminalna jest świetnie skonstruowana. Tropy i podejrzani się mnożą, a czytelnik razem z bohaterami odkrywa kolejne ślady.

Paulina Medyńska bardzo dobrze oddaje też klimat małego miasteczka. Każdy się tutaj zna, a większość mieszkańców łączą też więzy rodzinne. Ciężko mi było momentami ogarnąć te wszystkie powiązania. Podobny problem miał też podkomisarz Anders.

Autorka ma lekkie pióro. Książkę czyta się szybko i przyjemnie.

Podsumowując, jeżeli szukacie dobrego kryminału z interesującymi bohaterami, inteligentnym mordercą i szczyptą humoru, to "Pozornie bez winy" będzie wyborem idealnym.

Gdy dostałam propozycję zrecenzowania książki Pauliny Medyńskiej nie musiałam długo zastanawiać się nad odpowiedzią. Słysząc stwierdzenie, że ?Pozornie bez winy? podobno czyta się jednym tchem, pomyślałam, że takiej właśnie książki teraz potrzebuję. Już od pierwszych stron wiedziałam, że będzie to udana lektura, która na kilka godzin odciągnie mnie od otaczających mnie problemów. Nic w tej książce nie jest takie, jak się początkowo wydaje, a autorka sprytnie splata ze sobą napiętą narrację ze zwrotami akcji i podejrzliwością, aby stworzyć porywający i sprytny kryminał. Tempo i napięcie były świetne i kazały mi przedzierać się przez strony w celu uzyskania odpowiedzi na wiele pytań. Ta książką wciągnęła mnie od samego początku swoim małomiasteczkowym klimatem, gdzie nikt tak naprawdę nie wie, komu może zaufać. Nawet przez chwilę nie miałam wrażenia, że się nudzę. Książkę czytało mi się z niezwykłą lekkością i wielką przyjemnością.

Na temat fabuły nie będę wiele zdradzała, bo nie chcę zepsuć Wam tej lektury. Pod Masywem Ślęzy znalezione zostają zwłoki młodego kobiety. Ciało ułożone jest w bardzo dziwny sposób. Śledztwo prowadzić ma podkomisarz Marcin Anders, który zostaje odwołany z przymusowego urlopu. We współpracy z miejscową policją będzie starał się rozwiązać tajemniczą zagadkę morderstwa kobiety.

Jedną z mocnych stron tej książki są wyraziste i wiarygodne postacie. Naprawdę podobała mi się ta książka, zwłaszcza że pod koniec nabrała tempa i byłam całkowicie zainwestowana w to, co się wydarzyło. Była niesamowita i na pewno nie zaniedbana na korzyść fabuły czy czegokolwiek innego. Autorka ma niezwykle przyjemny styl pisania, a przy tym bardzo naturalny, realistyczny i wciągający. Fabuła została sprytnie poprowadzona i nie można było przewidzieć, co będzie dalej, przez co ?Pozornie bez winy ? jest jeszcze bardziej przekonująca, aż do szokującego zakończenia. Za każdym razem, gdy myślałam, że już wiem co się stało, nastąpił kolejny, nieoczekiwany zwrot akcji. Podobało mi się to, że rozdziały były krótkie i obejmowały każdą z postaci, ale w tak przejrzysty sposób, że nie było to mylące. Nadal jestem w szoku z powodu zakończenia, kiedy prawda wyszła na jaw.

Jeżeli szukacie dobrego i przemyślanego kryminału z wyrazistymi postaciami to nie musicie szukać dalej. Polecam, bo naprawdę książkę czyta się jednym tchem.