Prawda o nas

"Ale może wolność to tylko złudzenie mające przekonać ludzi podobnych do mnie, by dalej harowali w piekle. Nie dostrzegając światełka w tunelu, akceptujemy ciemność taką, jaką naprawdę była: nieskończoną".

Cora była niemal pewna, że po ostatnich wydarzeniach w końcu będzie wolna i niezależna. Jak bardzo się myliła, myśląc, że dadzą jej spokój i zapomną o niej. Dodatkowo strata Penna dobiła ją doszczętnie. W grę wchodzi nie tylko życie głównej bohaterki, ale też innych niewinnych osób.

Czy Cora zdoła przetrwać? Czy zazna upragnionego spokoju?

Z niecierpliwością czekałam na kontynuację tej historii. Zakończenie pierwszego tomu zostawiło mnie w takim momencie, że do tej pory nie mogłam się pozbierać. Dalsze losy bohaterów już przeczytane, więc można odetchnąć.

Z zapartym tchem śledziłam całą historię, w której nie można być niczego pewnym. Tutaj na każdym kroku czytelnik jest zaskakiwany. Kłamstwa w końcu zostają zdemaskowane, a prawda szokuje. Do tej pory nie mogę przetrawić pewnych informacji.

Myślałam, że coś wiem, ale okazywało się, że nic nie wiem. Autorka potrafi zmanipulować czytelnika, że już niczego nie można być pewnym.

"I przez jeszcze jedną noc, gdy reflektory oświetlały tę pozornie niekończącą się autostradę, odnosiłem wrażenie, że wciąż tonę, choć nie tkwiłem już na dnie oceanu".

Bohaterowie szokują i nie pozwalają nam na chwilę nudy. Dzieje się dużo, jest intensywnie i zaskakująco. Nieprzewidywalne zwroty akcji gwarantują szybkie bicie serca. Na zakończenie książki autorka serwuje nam wiele niespodzianek. Bądźcie gotowi.

To moje drugie udane spotkanie z twórczością autorki. I zdecydowanie chcę więcej. Będę miała co nadrabiać.

Wybieracie prawdę czy kłamstwo?

Mam pewien problem z "Prawdą o nas". Przez to, że od premiery pierwszej części "Prawdy czy kłamstwa" minął prawie rok, to początek drugiej jest wielkim chaosem i poszukiwaniem we własnym umyśle odpowiednich elementów układanki. Żałuje, że przed lekturą nie przypomniałam sobie poprzedniego tomu, byłoby mi łatwiej odnaleźć się w fabule. Jednak im dalej w książkę tym więcej rzeczy stawało się oczywistych, jasnych.

Musze jednak przyznać, że o ile pierwsza cześć wywarła na mnie ogromne wrażenie, tak jej kontynuacja nie koniecznie. Pomimo wzbudzania ogromnych emocji w czytelniku, miałam wrażenie, ze tworzona była na siłę. Fabuła mknęła zbyt szybko, a sama główna bohaterka nie wierzyła w historię, którą sprzedał jej brat nieżyjącego partnera. Dopatrywała się w tym coraz więcej luk, nie pasujących faktów, utwierdzając się w przekonaniu, ze coś w tej opowieści się nie klei.

Cora mimo kolejnych życiowych tragedii nie poddała się. Dalej walczyła o lepsze dni dla siebie, swojej córki, choć po utracie kolejnego mężczyzny, którego kochała, było to nad wyraz ciężkie. Miała tez chwile słabości, momenty, w którym inni chcieli ją złamać i uderzali tam, gdzie najbardziej zaboli.

Ta cześć była potrzebna, by domknąć ?Prawdę o kłamstwach?, jednakże mogła być bardziej szczegółowa, dopracowana, przemyślana. Myślę, że wszystko, co tutaj się wydarzyło śmiało mogło być częścią pierwszego tomu. Po skończonej lekturze czuję niedosyt. Chcę więcej, a wiem, że nie mam na co liczyć. Musze jednak przyznać, ze autorka moje odczucia choć odrobine złagodziła słodkim epilogiem będącym plasterkiem na całe zło, które miało miejsce w historii Penna i Cory.