Przebudzenie

Akcja książki rozgrywa się w Nowej Anglii gdzie przybywa młody pastor Charles Jacobs z rodziną , swoją charyzmą i oddaniem pobudzi do działania młodzież. Ma też swoje hobby- elektryczność. Jednak wypadek, gdzie ginie żona i syn pastora kompletnie go odmienia, przechodzi on metamorfozę od kaznodziei poprzez uzdrowiciela szarlatana do szalonego naukowca.... jego losy połączył autor z losami głównego bohatera Jamiego Mortona , który poznaje pastora gdy jest dzieckiem. Jamie zmaga się z własnymi słabościami i jak sam mówi wielebny jest wciąż piątą osobą dramatu...Finał jest zaskakujący i przejmujący.... Przebudzenie......czytałam ją jednym tchem przy szalejącej za oknem zamieci... o trzeciej nad ranem.... kto dotrze do końca będzie wiedział dlaczego nie mogłam potem zasnąć... Daję 10/10 i polecam czytelnikom o mocnych nerwach oraz wielbicielom twórczości autora.

Wstęp do notki autorskiej momentalnie mnie zaintrygował, napisano tam: "mroczna, elektryzująca powieść o tym, co może istnieć po drugiej stronie życia...". "Przebudzenie" to mroczna i momentami mocno trzymająca w napięciu historia, która znacznie różni się od klasycznych dzieł autora, takich jak choćby "Joyland". Książka jest fantastycznie napisana, humor miesza się tu z liryzmem, język jest bogaty, plastyczny, a styl błyskotliwy, co sprzyja szybkiej i przyjemnej lekturze. Niewątpliwym plusem są także ciekawe kreacje bohaterów - bardzo wyraziste, dynamiczne, zapadające w pamięć. Idealna pozycja dla fanów thrillerów o ciekawej fabule i osób zafascynowanych wątkiem reinkarnacji!

Mega zaskoczenie myślałem, że Stephen King się powoli wypala ale jednak dalej poziom utrzymany.

Protagonistą najnowszej powieści króla grozy jest niejaki Jamie Morton. Pisarz przeprowadza czytelników przez najważniejsze wydarzenia z jego życia. Śledzimy jego autobiografię ? bo właściwie tak można to określić z racji tego że Jamie opowiada o swoim życiu - od lat najmłodszych po podeszły wiek. Jego bohater opowiada tak naprawdę o swojej relacji z kaznodzieją, który zaważył nad całym jego życiem.

Jacobs to postać bardzo, bardzo niepokojąca. W niej zawarł King swój stosunek do wiary, religii, posługi bożej, czy religijności. Tak mi się wydaje, że taka miał intencję. Przerażające jest w tej postaci także to, że ona jest bardzo mocno przykuwająca uwagę. Nie dziwne, że ludzie łapią się na jego sztuczki. Opisany został tak, że sam bym się na nie złapał. King umie tworzyć takich właśnie bohaterów. Przerażających w taki nieoczywisty sposób.

Jacobs to postać bardzo, bardzo niepokojąca. W niej zawarł King swój stosunek do wiary, religii, posługi bożej, czy religijności. Tak mi się wydaje, że taka miał intencję. Przerażające jest w tej postaci także to, że ona jest bardzo mocno przykuwająca uwagę. Nie dziwne, że ludzie łapią się na jego sztuczki. Opisany został tak, że sam bym się na nie złapał. King umie tworzyć takich właśnie bohaterów. Przerażających w taki nieoczywisty sposób.

Jak już się wczytałam to jakoś mi się Przebudzenie kojarzyło z wcześniejszym Joylandem. Znów jest magik, motyw kuglarstwa i podobny klimacik. Zresztą odniesienia są bardziej czytelne. Poza tym mamy także narrację w pierwszej osobie. Książka jest dość obszerna, długa, ale nie ma w niej dłużyzn, czy sztucznego nabijania licznika stron. Wszystko tutaj jest potrzebne i jak się skończy widać w pełni ten zamysł. Nie jestem, nie będę i nie chcę być obiektywny w swoich ocenach Przebudzenia i innych powieści tego autora. Kocham go, cenię i szanuję. Stephen King mi się podoba, nawet jak pisze słabiej. Tym razem napisał o wiele lepszą książkę od poprzedniczki. Wymowny jest tytuł powieści, którego pełen sens ujawnia się w końcówce. Samą książkę czytało mi się bardzo szybko i z dużą przyjemnością. No ale ja jak mówię nie chcę być obiektywna.

Jeśli weźmy jakieś klasyczne już arcydzieło Kinga i zestawimy go z Przebudzeniem to okaże się że właśnie trzymamy w rękach książkę, która ma duże szanse podzielić los takich powieści jak ?Dallas `63? czy ?Lśnienie?. To naprawdę bardzo dobra powieść. King nadal potrafi mocno przerazić, przestraszyć, uwieść. Nadal tworzy bohaterów na miarę swoich najlepszych powieści. Ma ikrę do ciekawych fabuł. Może stał się bardziej refleksyjny, ale przecież to nie zarzut.Przebudzenie miejscami przyprawiało mnie o gęsią skórkę. Mistrz grozy umie wykreować taki świat, w którym łatwo mieć stracha. Choć nie jest to typowy horror to jednak nie można powiedzieć, że nie jest to książka nie budząca silnych emocji. Owszem dużo w niej spokojniejszych partii, ale jak to się mówi ? cisza przed burzą. O grzmoty, błyski i inne takie proszę się nie martwić. Nie zabraknie ich.

Wysoko sobie postawił poprzeczkę King tym Przebudzeniem. Będzie mu trudno w kolejnej powieści napisać coś jeszcze lepszego, no ale zobaczymy. Kto wie, może znów nas zaskoczy. Bo dla mnie Przebudzenie było dużym, przyjemnym zaskoczeniem. Nie zdradzę dlaczego, bo musiałbym zdradzić fabułę. Dość powiedzieć, że ta powieść intryguje. Wiele się w niej dzieje, a zakończenie jakże jest typowe dla tego pisarza. Klasyczny King ? tak bym określił tę książkę. Wszystko co najlepsze u tego autora jest w niej. To taka kwintesencja jego stylu, bohaterów, tematów, lęków i przemyśleń. Jest w niej także typowa dla Kinga atmosfera. Jakbym nie miał okładki i zacząłbym czytać Przebudzenie od razu bym się zorientował, że napisał to właśnie King. Bez dwóch zdań jest to powieść, którą trzeba przeczytać. Myślę, że może być to klasyk kiedyś.

Genialna jest ta powieść! King rzeczywiście jest w życiowej formie. Napisał ją z takim polotem, że aż mnie zatkało jak to czytałem. Naprawdę bardzo ciekawa fabuła, super interesujący, typowo kingowscy bohaterowie. Bardzo wiele ciekawych opisów, no i ta atmosfera jakiegoś zagrożenia, zbliżającego się nieszczęścia, tragedii, czegoś złego. Oj jest moc w tej powieści.

Znajdą się pewnie tacy, co powiedzą, że to czytadło. Ot kolejna powieść Króla. Można i tak. Ale panowie i panie krytycy, czyż nie jest to rzetelne, sprawnie napisane i wciągające czytadło? Odpowiedź nie jest konieczna bo to pytanie retoryczne. Dobra zabawa jaką zapewnia ten autor może i nie jest jakoś głęboka, ale czy o to chodzi w czytaniu Kinga? Moim zdaniem to najlepszy ?King? od wielu lat. Naprawdę warto po niego sięgnąć.

Mówi się, że w tej powieści King ostro flirtuje z takimi klasykami jak Lovecraft. Czasami porównuje się tę powieść do niektórych dzieł Edgara Allana Poe. No cóż ? King kompleksów nie ma i zachowuje się jak równy z równymi. Trzeba powiedzieć, że ?Przebudzenie? jest książką dojrzałą. Nie jest na pewno powieścią epigońską. Gatunkowo nie jest to czystej wody horror, ale poczytuję to jako zaletę nie wadę.

Figura szalonego naukowca obecna jest w literaturze i filmie od dawien dawna. Nie jest to specjalnie oryginalny topos, ale z całym szacunkiem dla Kinga trzeba powiedzieć, że tchnął on w ten topos trochę życia, dodał do niego swoje trzy gorsze. Pewnie wielu czytelnikom będzie się on kojarzył z kilkoma dobrze znanymi postaciami, ale jak sądzę takie właśnie było założenie Kinga.

Trzeba przyznać, że każda kolejna ukazująca się na rynku wydawniczym powieść Stephena Kinga jest dla miłośników literatury wielkim wydarzeniem. Miałam tę przyjemność przeczytać kilka jego utworów, więc i tym razem spodziewałam się równie mocnej i wyrazistej opowieści. Czy poprzeczka postawiona przez samego Kinga nie została zawieszona zbyt wysoko? Czy autor w dalszym ciągu potrafi zaskakiwać czytelnika?

Fabułę tego utworu można określić mianem obyczajowej, nie powoduje to jednak nudy podczas czytania, ponieważ przeważają tu emocje, cudowne scenerie, czasem nawet poetyczne opisy. U kogoś takiego jak Stephen nie może zabraknąć grozy. I oczywiście znajdziemy jej tu bardzo dużo ? w tym utworze ów groza powiązana jest z elektrycznością, nie brakuje także powiązań z klasycznym horrorem. Czyli w "Przebudzeniu" znajdziemy starego, dobrego Kinga, którego znamy z pierwszych jego dzieł.

Styl autora jest lekki i przyjemny, na pewno nie będziemy się nudzić, ponieważ autor nie przeciąga opisów. Książkę czyta się przez to szybko, a narracja pierwszoosobowa pozwala na doskonałe wczucie się w historię.

Ogromnym talentem Stephena Kinga jest przenikanie się świata rzeczywistego oraz tego, który został stworzony na potrzeby opowieści. Światy te przenikają się tak doskonale, że momentami nie wiadomo, w którym z nich obecnie jesteśmy. Co jest niezwykle ciekawe, to fakt, że autor z każdym kolejnym utworem coraz bardziej rozbudowuje ten świat. Sprawia to, że czytając kolejne dzieła mistrza czujemy się swobodniej i istnieje szansa na rozpoznanie jakiegoś miejsca lub postaci.

536 stron Przebudzenia spożytkował King na napisanie powieści gęstej, mocnej, mrocznej i naszpikowanej odniesieniami do najlepszych pisarzy grozy jakich ta ziemia widziała na przestrzeni ostatnich dwóch wieków. King garściami nawiązuje i czerpie inspiracje, cytuje twórczość takich tuzów Edgar Allan Poe, Frank Norris czy genialny Nathaniel Hawthorne. Robi to z wielkim szacunkiem dla klasyków i z wielkim polotem literackim.