Przed sądem II RP

plotka. Taką sprawą było zabójstwo młodziutkiej, bardzo uzdolnionej tancerki Igi Korczyńskiej. Zastrzelił ją kochanek Zachariasz Drożyński, wdzierając się za kulisy teatrzyku Ananas. Do tragedii doszło 6 sierpnia 1931 roku. Gazety - kilkanaście tytułów - opowiedziały się po stronie ofiary: ,,pięknego czystego kwiecia", który wzrósł na ,,glebie szarej, nieurodzajnej". Kobieta zginęła, bo nie chciała dłużej utrzymywać kochanka lesera, z wielkim mniemaniem o sobie, jako że on był synem adwokata, a ona dziewczyną z ludu. Koleżanki kabaretowej tancerki wystawiły na rozprawie oskarżonemu jak najgorsze świadectwo. Zazdrosny, apodyktyczny, przeszkadzał jej w karierze, zabierał wszystkie pieniądze, które przepuszczał w restauracjach i na wyścigach konnych. W teatrze wszyscy wiedzieli, że Iga utrzymuje Zachariasza, który ją bije i maltretuje. Ale takie traktowanie kobiety w tym środowisku nie było czymś nadzwyczajnym. Również prokurator przedstawił Drożyńskiego jako człowieka bez wszelkich zasad: Uwodziciel ze sfer inteligenckich, jakich obecnie wielu spotyka się na warszawskim bruku i z najgorszym morale, czerpał zyski z pracy narzeczonej, zmusił do aborcji, gdyż urodzenie dziecka przeszkodziłoby jej w zarabianiu pieniędzy. Drożyński twierdził, że zabił narzeczoną z zazdrości, gdyż znalazła innego mężczyznę, wysokiego urzędnika, ,,który uczynił z niej utrzymankę". Przez kilka tygodni w gazetach dyskutowano o pracujących w rozrywce dziewczynach, na których żerowali inni. Nie tylko cwani kochankowie, ale i rodziny owych artystek z ogródkowych teatrzyków. Po honoraria Korczyńskiej wyciągał rękę pasożyt Drożyński i jej niepracująca matka, która prosiła nawet dyrektora Ananasa, aby pieniądze zarobione przez córkę od razu trafiały w matczyne ręce. Pisano o pogardliwym i obłudnym traktowaniu przez ludzi z wyższych sfer tancerek trzeciorzędnych teatrzyków, choć te same osoby korzystały z usług postponowanych w nobliwym towarzystwie dziewczyn. Oskarżony też wyjaśniał w sądzie, że czasem był wobec swej kochanki surowy, ale to tylko dlatego, iż wywodząc się z porządnego domu, chciał ją wychować na damę z towarzystwa. W chórze zgodnych głosów publicystów oburzonych postępowaniem Drożyńskiego, pewnym dysonansem wyróżniała się opinia publicystki Ireny Krzywickiej, znanej ,,gorszycielki", jak się sama nazwała w jednej ze swych książek. Ta prekursorka dzisiejszych feministek twierdziła, iż nie jest wykluczone, że tancerka sama podjęła decyzję o usunięciu ciąży, bo nie chciała zejść na dłuższy czas z estrady. I miała do tego prawo - prowokowała Krzywicka, ściągając na siebie falę oburzenia. Drożyński został skazany na zaledwie 8 lat więzienia. Sąd uznał, że morderstwo popełnił w afekcie. Przed sądem poszukującym motywów zbrodni bardzo często stawały w charakterze świadków prostytutki, jeśli tylko w notesie ofiary widniały adresy lokali uciech. Reporterka dwudziestolecia międzywojennego Wanda Melcer twierdziła w ,,Wiadomościach Literackich", że prostytutka sama w sobie nie jest elementem niebezpiecznym, ale stanowi niejako ośrodek, dookoła którego wirują zbrodniarze, złodzieje i handlarze żywym towarem. A gdy latem 1932 roku w bramie warszawskiej kamienicy znaleziono nagą, konającą dziewczynę, ,,Kurier Codzienny" alarmował: Nierząd ryje jak kret pod ziemią. Obok ofiary leżała butelka po esencji octowej, popularnej wówczas truciźnie. Bezimienna zdołała przed śmiercią wyszeptać lekarzowi: Zwabił na posadę na ulicę Ciepłą, zamknęli, męczyli, bom dobrowolnie nie chciała. Na koniec otruli i podrzucili do bramy. Gutszmid zwabił. Było to nazwisko znanego w stolicy sutenera. W jego salonie policjanci trafili na ukryte drzwiczki do piwnicy, gdzie więziono i gwałcono dziewczyny, przygotowywane do wystawienia pod latarnię. Jeśli dręczonej ofiary nie można było złamać, wlewano jej do gardła esencję octową, aby upozorować samobójstwo. W sądowym spektaklu można było zobaczyć kobiety wyzyskiwane, perfidnie dręczone przez mężów na wysokich stanowiskach, ale także oszustki - inteligentne obserwatorki codziennego życia. Wszystko to układało się w socjologiczny obraz epoki. Iga Korczyńska podczas występów w teatrzyku Ananas. Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe Artystki scen warszawskich w drodze na rozprawę przeciwko Zachariaszowi Drożyńskiemu oskarżonemu o zabójstwo Igi Korczyńskiej, rok 1932. Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe Adwokaci biorący udział w procesie przeciwko Zachariaszowi Drożyńskiemu, rok 1932. Fot. Narodowe Archiwum Cyfrowe * * * koniec darmowego fragmentu zapraszamy do zakupu pełnej wersji Sport i Turystyka - MUZA SA ul. Sienna 73 00-833 Warszawa tel. +4822 6211775 e-mail: Dział zamówień: +4822 6286360 Księgarnia internetowa: Wersja elektroniczna: MAGRAF , Bydgoszcz