Przeklęte, zaklęte

"Pięć kobiet, cztery pokolenia i jedno przekleństwo, które prawie sto lat temu spadło na babkę i objęło cały ród po kądzieli."
Mimo że bohaterkom przyszło żyć w zupełnie różnych czasach, warunkach i miejscach ? klątwa ich nie opuściła. Seniorka rodu, Marcysia, była analfabetką, chłopką, której życie kręciło się wokół roli, natomiast jej wnuczka została lekarzem. Czy rzeczywiście przekleństwo rzucone przez Cygankę wpłynęło na ich los? Czy może same przyczyniły się, by tak się stało? Odpowiedź daje nam Agnieszki, najmłodsza z rodziny. Całkiem już współczesna.

Autorka świetnie wprowadza czytelnika w realia polskiej wsi, pokazuje ich codzienność, pracę i problemy, z którymi przyszło im się zmagać. Nie ma tutaj tkliwych romansów, jest życie, zwyczajne, z problemami, smutkami i radościami. Książka podzielona jest na pięć części, a każda z nich dotyczy innej bohaterki. Historie toczą się, począwszy od końca XIX wieku, aż do czasów współczesnych. Powieść otwiera seniorka rodu, Marcjanna Patok, córka chłopa, której pewnego dnia Cyganka proponuje wróżenie, lecz gdy dziewczyna odmawia, ta przeklina ją i kobiety z jej rodziny do piątego pokolenia. Każda z dziewczyn miała mieć pecha w miłości i nie móc wyjść za swoją pierwszą miłość.

Lektura książki minęła mi błyskawicznie. Dialogi są pełne ciętego języka, a świetne riposty umilają czas z nią spędzony. Były chwile wzruszenia, ale i gromkiego śmiechu. Autorka bardzo humorystycznie opisuje różnice międzypokoleniowe. Mogłabym wymienić mnóstwo cytatów, które spowodowały u mnie salwy śmiechu. Wiedzieliście, że sto lat temu kobietom niestosowne było na co dzień ubierać bieliznę?

"- ...co to za sznureczki wiszą w łazience? - zapytała.
- Moje stringi. Takie współczesne majtki. - roześmiała się Agnieszka.
- To mają być majtki? I pomyśleć, że sto lat musiało minąć, żeby kobiety znów zaczęły biegać z gołymi tyłkami. - westchnęła babcia."

Wbrew pozorom w książce to nie klątwa jest najważniejsza, lecz zmiany, które wpłynęły na życie i otoczenie kobiet w ciągu ostatniego stulecia. Zmiany, które dotyczą przede wszystkim ich samych. Chęć zdobywania wiedzy, miłości, dni pełne ciężkiej pracy oraz liczne marzenia o lepszych czasach. To wszystko na przełomie lat powoli kiełkowało, dzięki czemu zmieniła się znacznie mentalność ludzi.

Już sam cytat z okładki bardzo mnie zaciekawił. Musiałam więc po nią sięgnąć i wiecie co? Ani trochę nie żałuję.

To wielopokoleniowa, rodzinna historia. O kobietach z jednej rodziny i klątwie, która nie nie spadła...no cóż, czy to naprawdę była klątwa ????.
To taka opowieść o zwyczajnym życiu kobiet na przestrzeni lat. O ich radościach, smutkach, zwyczajności, pracy i codziennych troskach.
Autorka na przykładzie tych kobiet, pokazuje nam jak zmieniło się ich życie, postrzeganie świata czy walka o prawa kobiet.
Pierwszą była Marcjanna Mojta z domu Patok. Chłopka z dziada pradziada. Podporządkowana rodzicom, bez prawa decydowania o sobie i swoim życiu. Ona otwiera ten rodzinny album, album w kolorze sepii.
Lubię takie książki, które snują leniwe opowieści o przodkach, minionych wydarzeniach. Takie chwile zatrzymane w kadrze.
To taka opowieść, która zabiera nas w sentymentalną podróż w przeszłość, byśmy mogli bardziej docenić to co mamy teraz, w jakim miejscu jesteśmy. Jest napisana lekko, dzięki temu szybko się ją czyta. Dobry sposób na jesienny wieczór. A okładka też sprawia przyjemne wrażenie, prawda?

Na początek zadam Wam pytanie, Czy wierzycie, że ktoś może kogoś przeklnąć lub rzucić na kogoś klątwę ?
Ja osobiście mam mieszane uczucia, bo z jednej strony wierzę, ale za chwilę mój rozsądek przywołuje mnie do porządku i ?nakazuje? się ogarnąć i nie wierzyć ????.

Zadałam Wam to pytaniem bo mam dla Was dzisiaj recenzje książki Ireny Matuszkiewicz ?Przeklęte, zaklęte? gdzie takie przekleństwo właśnie zostaje rzucone. Książka ta jest piękna, momentami wzruszająca opowiada historię pięciu kobiet, na które zostało rzucone przekleństwo Cyganki. Historia tych kobiet ciągnie się prawie przez cały XX w., więc warunki i możliwości każdej były inne. Na początku poznajemy chłopkę, która jest analfabetką mieszka na wsi, pracuje na roki a cała historię kończyny na dobrze wykształconej konserwatorce zabytków. Życie które wiodą, nie jest usłane różami, realia z którymi musza się mierzyć, wojny, komuna, bieda jeszcze bardziej utrudniają im życie. Ale te kobiety są silne, pełne godności, która oczywiście przez każda jest inaczej postrzegana, a ma na to wpływ oczywiście proces przemian i ustroju w Polsce.
Kochani, polecam Wam tą historię, jest ina spójna, bawiąca, wzruszająca i mądra. Myśle, że wiele z Was tak jak ja polubi te zadziorne i silne kobiety.