Przeklęty bębenek

�. Jednak z jakiegoś powodu martwiłem się i dlatego później za każdym razem, kiedy odwiedzałem Kudan, starałem się wypytać uczniów, jak się sprawy mają u Tsuruharów. Przede wszystkim wicehrabia Tsuruhara był człowiekiem dumnym z pozycji swojej rodziny, ale lękliwym, przez co do trzydziestki pozostawał kawalerem, nie mogąc znaleźć sobie żony. Jednak niecały rok wcześniej pojechał w jakiejś drobnej sprawie do Osaki i wtedy, jak mówiono, uległ urokowi. Tam właśnie gdzieś spotkał swoją obecną żonę, zakochał się w niej bez pamięci i w końcu wprowadził ją do swojej rodziny. Ponieważ nie znał jej rodowodu, wszyscy krewni jak jeden mąż wydziedziczyli go i koniec końców on sam, nie mogąc zostać w Kioto, przeniósł się do Tokio, do dzielnicy Nakano. No, dość już o tym, w każdym razie ta żona, o ile dobrze pamiętam, miała na imię Niedługo po tym, jak przeprowadzili się do Tokio, zaczęła brać lekcje gry na bębenku. Pewnego razu pod nieobecność wicehrabiego, nie bacząc na protesty pobladłej służącej, wyciągnęła przeklęty bębenek i zaczęła na nim grać. Gdy później wicehrabia o tym usłyszał, bardzo ją zrugał i - być może przez to, że tak się tym przejął - wkrótce dostał takich konwulsji, że został zamknięty w pokoju przypominającym więzienną celę. Potem Tsuruko sprzedała dwór w Nakano i postawiła mały domek w dzielnicy Azabu, w kwartale K?gaich?, który miał służyć im za mieszkanie i miejsce rekonwalescencji. Opiekowała się chorym, jednocześnie chodząc na lekcje do młodego nauczyciela, ale wicehrabia zmizerniał i wychudł jak nitka, a na wiosnę tego samego roku zmarł. Wtedy wdowa Tsuruhara sprowadziła sobie młodego mężczyznę, swojego siostrzeńca czy bratanka, i próbowała ustanowić go głową rodziny, ale wszyscy krewni Tsuruharów tak się oburzyli na to postępowanie, że nawet domagali się od władz, aby jej imię wykreślono z rodowego rejestru. Do tego o młodej wdowie Tsuruko zaczęły krążyć niedobre W każdym razie wszystko wskazuje na to, że ród Tsuruhara wygaśnie. Nikomu o tym nie mówiłem, ale myślę, że to wina owego przeklętego bębenka. W każdym razie wtedy podjąłem pewne Jesteś moim dzieckiem i to oczywiste, że już od dawna znasz się na grze na bębenku. Jestem pewien, że obecnie wiesz, jak w niego uderzać. Jednak chcę ci coś przykazać. Od tej pory kategorycznie zakazuję ci zajmowania się bębenkami, nawet przez zapomnienie. Nie dlatego, że jestem przesądny. Jeśli będziesz grał na bębenku, zaczniesz pragnąć lepszego instrumentu, aż w końcu zacznie cię kusić ten jeden, jedyny instrument. Dlatego właśnie cię przestrzegam, bo w tym przeklętym bębenku przejawia się tajemny kunszt jego twó Jeśli do tego dojdzie, to przepadłeś z kretesem. Nie było nikogo, kto na dźwięk tego bębenka nie doświadczyłby dziwnego uczucia. Albo oszalejesz, albo zostaniesz dziwakiem. Ucz się i znajdź sobie jakiś inny zawód albo zostań urzędnikiem, wyjedź jak najdalej od Tokio. A od Tsuruharów trzymaj się z daleka. Ja ostatnio ciągle martwię się tą sprawą. Zamierzam o to samo poprosić starego mistrza, ale jeśli ty to zlekceważysz, to wszystko przepadło. Nie Słuchając tej historii, miałem wrażenie, jakbym słuchał bajki dla dzieci. Nie pragnąłem jednak jakoś szczególnie grać na bębenku, więc potulnie kiwnąłem głową. Ojciec chyba się uspokoił. ___ [1] Era Taish? trwała w latach 1912-1926, a więc w czasach bliskich powstaniu utworu (1924). Ta informacja sugeruje po prostu, że owe osoby zmarły niedawno. Wszystkie przypisy w tekście pochodzą od redakcji. [2] Słowo oto oznacza dźwięk, natomiast -maru jest popularnym sufiksem dodawanym do imion i nazw nadawanych zwierzętom oraz przedmiotom, w tym także instrumentom muzycznym. W treści noweli zachowano japoński szyk, w którym nazwisko poprzedza imię. [3] Kant? - region we wschodniej części Japonii, gdzie znajduje się Tokio. [4] Maki-e [??] - zdobienie laką z dodatkiem sproszkowanego złota lub srebra. [5] Restauracja Meiji, czyli oficjalne przywrócenie władzy cesarza w państwie, miała miejsce w roku 1868 i zapoczątkowała erę Meiji, trwającą aż do roku 1912. [6] Higashi-nakano - wschodnia część dzielnicy Nakano w Tokio. [7] Kudan - dzielnica Tokio w okręgu Chiyoda, obecnie ścisłym centrum politycznym Tokio. W Chiyodzie znajduje się Pałac Cesarski, siedziba parlamentu, kancelaria premiera i liczne ministerstwa. [8] 1904 r. [9] 1915 r. [10] 1917 r. [11] Mowa o powieści Kinsesetsu bish?nen roku, wydanej w 1829 roku. Jej autorem jest Takizawa Bakin (1767-1848), znany japoński pisarz tworzący tzw. yomihon, popularne powieści naszpikowane akcją, barwnymi postaciami i nierzadko wątkami fantastycznymi.