Przetrwać noc

Sielskie państwo Pobożnych i Sprawiedliwych
?Miejsce dla wszelkiego rodzaju kombinatorów, przestępców w białych kołnierzykach i zwyczajnych bandziorów jest za kratami. Uczciwi ludzie nie muszą obawiać się prowokacji, bo jej nie ulegną. Jednostki słabe, zdemoralizowane muszą być eliminowane ze społeczeństwa. Prewencyjnie? ? wbrew pozorom nie jest to stare przemówienie Stalina czy Hitlera, ale jednego ze współczesnych przywódców państwa. Rządy terroru, indoktrynacji, propagandy, niemalże powrót do gospodarki centralnie planowanej ? jakieś skojarzenia? Tak, to oczywiście filozofia partii Pobożnych i Sprawiedliwych, armii plujących jadem karierowiczów i uzurpatorów, rządzących krzyżem i pejczem niemalże.
Wizja kraju pod przewodnictwem owej partii została nakreślona już w powieści ?Kleszcz?, autorstwa Krzysztofa P. Łabendy. W opublikowanej nakładem Wydawnictwa Psychoskok drugiej części historii, znajdziemy dalsze losy zgnębionego ludu, w którym za każde, najdrobniejsze nawet uchybienie względem Pobożnych i Sprawiedliwych, grożą poważne konsekwencje. W ?Przetrwać noc? szara rzeczywistość i skutki prowadzonej przez partię polityki i kultury nienawiści, dotykają również zwyczajnych obywateli, którzy bezskutecznie starają się odnaleźć swoje miejsce wśród zmieniających się nieustannie reguł i zasad.
Autor wprowadza nas w swoją opowieść wykorzystując osobę Naczelnika Państwa, Mirosława Warszawskiego. Przenosimy się do tej pełnej absurdów rzeczywistości w chwili, kiedy wreszcie zabiegi beatyfikacyjne brata Mirosława ? Aleksandra, zmierzają ku końcowi i jest szansa, że wkrótce Watykan ogłosi go błogosławionym. Okazją do refleksji nad państwem i polityką, a także nad swoimi osiągnięciami, jest pogrzeb Antoniego Koszona, wiceprezesa partii, dowódcy Oddziałów Obrony Terytorialnej i Ministra Wojny. W kontekście tej śmierci, Naczelnika Państwa szczególnie niepokoi kwestia glejtu, z którego wynika, że to sam Mirosław Warszawski nakazał zabić brata...
W tej rzeczywistości, w której każdy, kto ma tyle śmiałości, by źle mówić o Polsce, zostaje pociągnięty do odpowiedzialności karnej, w której swego rodzaju biblią sądownictwa jest Kodeks Prostego Prawa, zbrodnie są sądzone przez naród, natomiast wyroki ferowane przez Inkwizytora, przyszło żyć bohaterkom powieści, dwóm kobietom, będącym ofiarami systemu. Książka ?Przetrwać noc? złożona jest z dwóch części (Czarna perła i Pęczek konwalii), a każda z nich poświęcona jest losom jednej z przedstawicielek płci pięknej. Poznajemy zatem mieszkankę typowej polskiej wsi pod rządami Pobożnych i Sprawiedliwych ? Grażynę. Z niecierpliwością czeka na przyjazd swojej przyjaciółki, siostry Gracji. Właśnie ważą się jej losy, bowiem po zdaniu egzaminu maturalnego ma zamiar wstąpić do zakonu, w którym Gracja służy. Tyle tylko, że klasztorna rzeczywistość w niczym nie przystaje do romantycznych mrzonek, dlatego też pobyt za murami, trwa stosunkowo krótko. Jej wygląd oraz umiejętności językowe sprawiają, że znajduje pracę w Osielskiej Hucie, w luksusowym ośrodku wypoczynkowym. W nim właśnie zatrzymała się jedna ze znanych aktorek, która ma zostać postawiona przed Sądem Białej Róży. Jej obserwacją oraz gromadzeniem dowodów zajmują się funkcjonariusze Oddziałów Wzmożonego Wspierania Prawa, czyli elitarnej jednostki o charakterze policji obyczajowej: Kamil vel Dwudziesty Pierwszy, Krzysztof czyli Szczur oraz Jacek vel Puchatek. To właśnie ich drogi oraz drogi Grażyny przecinają się, z tragicznym dla niej skutkiem.
Również na drugą bohaterkę, wspomnianą siostrę Grację, a po wystąpieniu z klasztoru ? Bożenę, czekają same trudności. Z negatywnym wpisem w obowiązkowej Karcie Parafialnej trudno jej znaleźć pracę, trudno wrócić też do codzienności tak odmiennej od klasztornego życia. Kiedy zatem osiedla się w Bieruniu na Podkarpaciu, a na jej drodze pojawia się mężczyzna, wydawać by się mogło, że wszystko zmierza ku szczęśliwemu zakończeniu historii. Nic bardziej mylnego?
Jak zakończą się te opowieści? Jak wygląda Polska w okresie rządów Pobożnych i Sprawiedliwych przekonamy się dzięki lekturze książki ?Przerwać noc?. Z pewnością jest to niebezpieczna rozrywka, bowiem wiele ryzykujemy zgłębiając matactwa Mirosława Warszawskiego i konsekwencje jego irracjonalnych decyzji, grozi nam zarówno interwencja Oddziału Wzmożonego Wspierania Prawa, jak i surowe przesłuchanie przez Prokuratora Ludowego. Jednak ta powieść o Polsce widzianej krzywym zwierciadle zasługuje, by się dla niej narażać. Zdecydowanie różni się ona charakterem od ?Kleszcza?, którego śmiało można by nazwać thrillerem politycznym, ale rządy PiS wydają się tu tak samo niebezpieczne. I choć chwilami autor popada w niepotrzebną ckliwość, choć opisy przygotowywanych potraw są zupełnie zbędne, to jednak otrzymujemy książkę, która w pełni pokazuje konsekwencje, jakich można się spodziewać po rządach ludzi, pokroju tych, którzy zasilają szeregi wspomnianej partii. To również książka o przezwyciężaniu przeszkód, o podłości, ale również o tej słonecznej stronie ludzkiej natury. To po prostu książka o życiu.

Teoretycznie wiedziałam, jaką książkę chcę przeczytać, jednak gdy już wpadła w moje ręce byłam tak zdziwiona jakby była to książka-niespodzianka. Spodziewałam się zupełnie czegoś innego, ale to był tylko moment konsternacji i potem szybko wciągnęłam się w rzeczywistość kreowaną przez autora.

To moje pierwsze spotkanie z tym pisarzem, dlatego zupełnie nie wiedziałam czego się spodziewać, ale lubię poznawać nowych twórców, więc to stanowczo był atut tej książki. Jednak informacja na okładce zapowiadała coś zupełnie innego. Choć może po prostu moja wyobraźnia podsunęła mi zupełnie inny obraz tej historii. Dodatkowym impulsem była okładka... Cóż, no w moim wyobrażeniu miało być zupełnie inaczej...
A jak jest?

Książka jest podzielona na dwie części, pierwsza: "Czarna perła", druga: "Pęczek konwalii".
Ale zaczyna się zupełnie niespodziewanie dla mnie, bo od osoby Mirosława Warszawskiego, czyli Naczelnika Państwa, który toczy w pierwszym rozdziale monolog przyznając się, że zaplanował śmierć swojego brata Aleksandra i blisko setki innych ludzi. Brata prezydenta. Opowiada również o nowych zasadach sądownictwa w kraju i naiwności ludzi. Cóż, to mnie mocno zaintrygowało, mimo że polityka stanowczo mnie nie interesuje i bardzo jej unikam. Ale jednak co literatura to literatura, nawet ja znalazłam pewne punkty zaczepienia i wizja wydała mi się nieco przerażająca....
Ale drugi rozdział przyniósł kolejną postać, zupełnie nową i na niej się skupił. Mowa o Dwudziestym Pierwszym, czyli Kamilu Witkowskim, poznajemy go w chwili, gdy udaje się na egzaminy do policji. Niestety, nie udaje mu się dostać, ale czytelnicy dowiadują się, w jaki sposób niszczy ludzi wokół siebie. Myślę, ze nazwanie go psychopatą będzie odpowiednie. To człowiek, którego nie chcielibyśmy spotkać na swojej drodze. Jednak to znowu postać, którą pod koniec rozdziału opuszczamy i w kolejnym spotykamy nową.
Poznajemy Grażynę, która zwierza się z przyjaźni z Gracją będącą zakonnicą. Sama również postanawia swoje życie poświęcić Bogu. Spędza kilka dni w zakonie poznając zwyczaje w nim panujące i jest nimi zachwycona. Szybko jednak okazuje się, że to wszystko na pokaz, a prawdziwe życie wygląda tam zupełnie inaczej: ciężka praca, niewielkie posiłki, głównie ograniczenia, no i Gracja, która miała być dla niej wsparciem i przyjaciółka zostaje odesłana w inne miejsce. W zakonie nie ma przyjaźni.

Tak autor nakreślił rzeczywistość i bohaterów. Na pozór bohaterowie nie mają ze sobą wiele wspólnego, jednak los bywa przewrotny... nie chcę zdradzić Wam zbyt wiele, właśnie dlatego, że książka powinna być takim zaskoczeniem. Zarówno jej opis, jak i okładka pozwalają zaszaleć wyobraźni czytelnika, a potem następuje niejako zderzenie z wizją autora.
Jednak myślę, że każdy znajdzie coś dla siebie, bo jest i polityczne tło - które jest odpowiednie dla tych, którzy lubią czytać o polityce, ale również dla tych, którzy jej unikają (jak ja), bo to po prostu świetna wizja autora. Jeśli lubisz odrobinę psychologii w książce to ją tu znajdziesz... kto wie, może się uśmiechniesz, może zaśmiejesz, może wzruszysz...

Przyznam, że trudno byłoby mi w jednym zdaniu określić tę książkę. Zaskoczyła mnie. To na pewno. I na pewno sięgnę jeszcze po twórczość pana Łabendy, bo jestem bardzo ciekawa co jeszcze wymyślił!

Obudziła się i było to wolne budzenie, którą przypomniało mozolnie gramolenie się z zachłannego, lepkiego, ciągającego ją do swojego trzęsawiska.

Potrzebowała dobrej chwili, by uświadomić sobie, gdzie jest i co się wydarzyło, że wczorajsza noc nie była tylko snem.

Nie pamiętała, by śniła cokolwiek.

Bolało ją nie tylko gardło, ale i podniebienie. Wywnioskowała z tego, że musiała krzyczeć przez sen. Niepamięć sennych rojeń, które mieć musiała, była jak mur odradzający ją od rzeczywistości. Mur, który teraz, w świetle dnia, kruszył się i rozsypywał, zostawiając ją bezbronną, wystawioną na pastwę pamięci.

Siedziała na łóżku podciągnąwszy, mimo bólu, kolana pod brodę, uczuciem wewnętrznego odrętwienia. Chciała, by trwało ono bez końca. Nie mogła jednak nie rozmyślać o tym, co się wydarzyło. Pragnęła zepchnąć to w zakamarki swojej świadomości, do krainy niepamięci.

Książka Przetrwać Noc jest niezwykła, wzruszająca, a także z nutką świeżości. Przewijają się w niej chwile bardzo złe, cierpienia, bólu, ale także dopatrzyć się możemy tych miłych stron, dobrych.

Spotkanie z twórczością Krzysztofa Łabendy jest moim pierwszym spotkaniem, ale bardzo miłym, przyjemnym. Książka posiada tylko 235 stron, a mimo to jest lekka, przyjemna, dobrze się ją czyta.

Autor między swoimi bohaterami a czytelnikiem buduje więź porozumienia. Napięcie w książce towarzyszy nam do ostatniej strony książki.

Wydawnictwo Psychoskok pokazuje ostatnio jak dobre książki decyduje się wydawać, które obierane przez swojego czytelnika pokazują nam jak mamy dobrych pisarzy, po których warto sięgnąć.

Bardzo się cieszę, że mogłam przeczytać tę książkę, towarzyszyła mi przy niej spora dawka emocji.

A ty sięgniesz po Przetrwać Noc ? Dasz się skusić na nią?

I tym razem książka Krzysztofa Piotra Łabendy ?Przetrwać noc? nie zawiedzie czytelnika pod względem fabularnym. Pojawiają się w niej wątki psychologiczne, miłosne oraz elementy kryminału. Autor przenosi czytelnika w świat politycznej fikcji, w której osobą stojącą na piedestale kraju jest Mirosław Warszawski ? bezwzględny i zimny polityk, który dla chęci posiadania władzy zabił własnego brata bliźniaka. Polityka, ściśle związana z kościołem, mocno ogranicza wolność obywateli na każdym polu poprzez liczne represje, matactwo czy podsłuchy, a szacunek i oddanie ojczyźnie wypowiadane są słowami:
?? Służymy Ojczyźnie!
? Chwała Mirosławowi!
? Aleksandrowi chwała!?.

?Przetrwać noc?, to kolejna powieść Krzysztofa Piotra Łabendy, którą podobnie jak ?Kleszcz?, można zaliczyć do gatunku ocierającego się o political fiction. Nie brakuje w niej rozbudowanych wątków psychologicznych i filozoficznych, jak również historii miłosnej. Autor wprowadza czytelnika w polityczny świat partii Pobożni i Sprawiedliwi, która to bezwzględnie rządzi krajem na wzór dyktatury komunistycznej, a przywódca partii Mirosław Warszawski, jest traktowany jak największe guru ? trzeba oddawać mu cześć i traktować z szacunkiem. Bohaterowie książki to nie tylko podrzędni obywatele, ale również osoby na wysokich stanowiskach urzędniczych w Oddziałach Wzmożonego Wspierania Prawa. Autor w bardzo kształtny sposób ukazuje psychikę ludzką począwszy od bezlitosnego, pozbawionego uczuć, skorumpowanego Kamila Witkowskiego, kończąc na zastraszanej i bitej Bożenie. Jak to zazwyczaj bywa ? ?pobożność i sprawiedliwość? nie zawsze idzie w parze z uczciwością, o czym nie raz przekonali się bohaterowie książki, którzy muszą stawić czoła przeciwnościom losu i w pojedynkę walczyć o swoje prawa oraz w miarę normalne życie. Podsłuchy, szpiegowanie i mataczenie jest na porządku dziennym, dlatego praworządność partii jest bardzo prosta do zdefiniowania ? najważniejsze jest, aby żadne tajemnice nigdy nie wyszły na jaw, a potencjalnych wrogów, zagrażających dobru partii i przywódcy - Mirosławowi Warszawskiemu należy bezzwłocznie likwidować.