Przynęta

No i doczekałam się dalszego ciągu przygód Williama Fawkes?a. A raczej jego partnerki Emily Baxter. Gdy zasiadłam do ?Ragdolla? znanego także pt. ?Szmaciana lalka? miałam mieszane uczucia. Z jednej strony zafascynowana, bo jakże podobne klimaty do mojego ulubionego Cartera, a z drugiej zalatywało plagiatem i pozostał mały niesmak. Co spowodowało, że jednak pozostałam wierna autorowi? Zauroczenie głównym bohaterem, czyli Wolfem. Jakże fajnie poznać detektywa, który nie jest kryształowo czysty i ma swoje za uszami. I tylko pewien niedosyt, że tu go zabrakło, mimo iż cykl poświęcony jest podobno właśnie jemu?

Emily Baxter wciąż nie doszła do siebie po ostatnim śledztwie, jak i zniknięciu swojego partnera i najlepszego przyjaciela Williama Fawkesa. Mimo tego i oporów przed zaangażowaniem w następne śledztwo zostaje oddelegowana do Nowego Jorku, gdzie ma się przyłączyć i pomóc grupie operacyjnej przy makabrycznej sprawie seryjnych morderstw. Pierwsza ofiara powieszona na Moście Brooklińskim naznaczona jest wyciętym na klatce piersiowej napisem ?Przynęta?. Nie mija wiele czasu jak pojawiają się kolejne zwłoki tym razem podpisane ?Marionetka?. Presja ze strony mediów jest coraz większa, a liczba ofiar zaczyna być coraz większa. Najgorsze, że każda ofiara ma swojego mordercę, który ginie razem z nią albo tuż dokonaniu zbrodni. Wszystko wskazuje, że nad całą tą masakrą sprawuje władzę ktoś inny. Potężny i mający wpływ na ludzi porównywalne do guru sekty. Jakby tego było mało, zabójstwa mają swoje odzwierciedlenie po obu stronach oceanu. Emily Baxter, agentka FBI Elliot Curtis oraz agent specjalny z CIA Damien Rouche muszą połączyć siły i zaufać sobie nawzajem by rozwikłać tę niezwykle skomplikowaną i mroczną sprawę. Problem w tym, że tylko Damien ufa Emily i jest w stanie powiedzieć jej wszystko. Elliot ma nad sobą osobę, która zabrania jej przekazywania ważnych informacji tak by ewentualne rozwiązanie sprawy było ich zasługą, a nie Baxter. Dlatego też Emily musi radzić sobie praktycznie sama i korzysta z pomocy i wsparcia tylko jednej osoby ? byłego podwładnego Edmundsa. Sprawa tak naprawdę rusza do przodu dzięki temu duetowi i zaufaniu, jakie rodzi się między Baxter a Rouche?m.
Sama Emily musi zmagać się nie tylko z przeszkodami, jakie pojawiają się w trakcie śledztwa, ale też musi poradzić sobie z żalem i strachem, które paraliżowały ją przez ostatni rok. Musi działać i powstrzymać kolejnego przerażającego mordercę nim będzie za późno.

Kto kieruje tą całą masakrą i dlaczego? Czy trio, gdzie brak zaufania i otwartości ma szansę rozwikłać tak poważne śledztwo?


I tu nareszcie poczułam, że Cole ma swój styl, a nie opiera się tylko na Carterze. Stworzona przez Daniela Emily Baxter, która jest łącznikiem między trzema tomami to niezwykle bezkompromisowa osoba z ciężkimi przeżyciami. Genialnie trzyma wszystko w ryzach i jak na razie autor świetnie radzi sobie z oddaniem całego ciężaru akcji na jej barki. Nie mogę się doczekać finiszu w postaci trzeciego i niestety ostatniego tomu, nad którym autor aktualnie pracuje. Szczególnie że końcówka jest naprawdę godna podziwu i zostawia w czytelniku wielki niedosyt. Jedyne co mogę zrobić to czekać, a Wam polecić zapoznanie się z Danielem, ale tylko jeśli kochacie krwawe, mocne i mroczne thrillery. Nie dla amatora kryminałów jego powieści. Odjęta ocena tylko za brak mojego ulubieńca Wolfa. Bohatera nie takiego krystalicznego, czystego i bez skaz jak na policjanta by przystało.

"Czasami rzeczy, które omal nas nie zabiły, przynoszą nam ocalenie."

W drugiej odsłonie trylogii to inspektor Emily Baxter staje się główną bohaterką, na niej koncentruje się uwaga, zaś wzmianki o Williamie Fawkesie to nawiązania do wspomnień i śledztwa rozgrywającego się w pierwszym tomie. Pozornie każdy tom można czytać oddzielnie, jednak w moim odczuciu warto, ze względu na specyficzny klimat i istotne szczegóły, poznawać trylogię od początku. Podtrzymuję decyzję, że opisywane scenariusze zdarzeń podchodzą pod thriller, frapująco skonstruowane napięcie, atrakcyjnie rozbudowana niepewność, mnóstwo się dzieje, wiele zaskakujących obrotów spraw. Pomysł na zagadkę kryminalną intrygujący, choć praca policji pozostawia wiele do życzenia, brakuje realności.

I kolejny raz przyznaję, że Daniel Cole nie oszczędza powieściowych postaci, potrafi wykreować spektakularne incydenty, w których krwistość, brutalność i mroczność wiodą prym. To odważne poczynanie z bohaterami staje się znakiem rozpoznawczym twórczości autora, charakterystyczną cechą we wciąganiu w mocno zaplątaną sieć intryg i zaskoczeń. W dalszym ciągu trudno jest mi się wczuć w poczucie humoru autora, choćby scena z pająkiem miała być humorystyczna, ale na mnie to nie podziałało, wręcz wybiło z rytmu. Rozumiem, że miała rozluźnić mroczną atmosferę, dać chwilę oddechu przed nowymi mocnymi uderzeniami akcji, ale raczej nie tędy droga. Jednak pomimo zastrzeżeń, powieść podobała mi się, w dynamicznym stylu prowadzi po scenariuszu zdarzeń. Łapiemy się na tym, że niecierpliwie wyczekujemy rozwiązania zagadki kryminalnej, chętnie obserwujemy poczynania kluczowej postaci, niejednoznacznej, buntowniczej, bezkompromisowej, ewidentnie mającej problemy z zaufaniem.

Inspektor Emily Baxter udziela pomocy w śledztwie toczącym się w Ameryce, które wydaje się bazować na echach poprzedniego dochodzenia, prób złapania seryjnego mordercy Lethaniela Masse. Poprzednio chodziło o ludzką szmacianą lalkę, teraz mowa o przynętach i marionetkach. Co przerażające, do bliźniaczych morderstw dochodzi po obu stronach Atlantyku, w Nowym Jorku i Londynie, znajdowane są po dwie ofiary z tym samym słowem wyciętym w skórze i dwóch zabójców naznaczonych innym słowem. Ktoś spektakularnie aranżuje morderstwa, pociąga za sznurki, nie wybiera ofiar przypadkowo, nie wiadomo, gdzie się ukrywa, ani nawet czego chce. Grupie dochodzeniowej wyjątkowo trudno jest znaleźć wyjście z labiryntu kłamstw, podstępów i manipulacji stosowanych przez sprawcę, ale i też wyzwanie jest niecodzienne i makabryczne.

bookendorfina.pl

Ta seria jest naprawdę godna polecenia!

Trzyma w napięciu, wciąga, a czasem i mały dreszczyk wywoła. Autor stworzył thriller z rodzaju tych krwawych i mrocznych, przepełniony sugestywnymi opisami i dużą dawką zagadek. Największym atutem są tu zdecydowanie bohaterowie, zarówno ci grający pierwsze skrzypce, jak i drugoplanowi. Nie brak im odwagi, przenikliwości, zadziorności, potrafią też rozbawić, a momentami nawet poruszyć.

Moim zdaniem Przynęta jest odrobinę lepsza od Szmacianej lalki, mimo że chwilami brakowało mi w niej pewnej kluczowej postaci. Obie książki są przepełnione akcją i przełomowymi wydarzeniami, które niejednego czytelnika wprawią w osłupienie. Choć podczas czytania pierwszego tomu, gdzieś w środku lektury, znalazłam kilka słabszych fragmentów, pod koniec autor tak podsycił mój apetyt, że wprost musiałam sięgnąć po drugi, a po skończeniu drugiego, nie wyobrażam sobie, by nie przeczytać kontynuacji.

Szmaciana lalka i Przynęta to dwie pierwsze części serii, przy której wiele innych thrillerów wypada dość blado. Oba tytuły dostarczyły mi wielu wrażeń oraz rozrywki na wysokim poziomie, i mimo małych zgrzytów, cieszę się, że mam je na półce.
Jeśli szukasz krwistego dreszczowca, ta seria z pewnością Cię zadowoli!

Myślałam, że po lekturze książki "Szmaciana lalka", Daniel Cole nie jest w stanie mnie bardziej zaskoczyć. Myliłam się, i to jeszcze jak! "Przyneta" nie typowym kryminałem, to mocno skomplikowana powieść, naszpikowana psychologicznym wątkiem, który dostrzega się dopiero po pewnym czasie.
Detektyw Baxter, którą poznałam w poprzedniej części dochodzi do siebie po ostatnich wydarzeniach. Jest jednak opuszczona przez swojego partnera - Wiliama Fawkesa, którego aktualnie poszukuje policja. Wydawać by się mogło, że sprawa Szmacianej lalki jest zamknięta. Morderca skazany, odsiaduje wyrok w więzieniu, jednak to nie jest koniec pracy przy tej sprawie. Kiedy w Nowym Jorku odkryte są zwłoki mężczyzny wiszącego jak marionetka pod mostem, z wyciętym napisem "przynęta", policja wie, że znalazł się ktoś, kto chce być jak legendarny morderca od szmacianej lalki. Jednak zabójstw przybywa, są coraz to bardziej oryginalne i brutalne, agentka Baxter nie może dłużej zostawić tego tematu i postanawia zająć się sprawą dziwnych morderstw. Wraz z Rouchem, nowym partnerem w Nowym Jorku rozpoczyna swoje własne śledztwo. Książka z początku może się dłużyć, jednak wraz z rozwojem wydarzeń, nie można jej odłożyć. Uwielbiam ten dreszczyk emocji, specyficzny klimat, który stworzył Daniel Cole. Nie każdy kryminał ma coś w sobie, a tutaj odczuwałam pełną gamę emocji, od szczęścia po smutek, strach i przerażenie. Na niejednej stronie byłam tak mocno zaskoczona, że sama nie wierzyłam w to co czytam. Oraz to nieustające pragnienie, żeby w którymś momencie pojawił się William Fawkes. Autor sprawił, że przez całą lekturę czekałam na niego. Jak już wspomniałam, książka naszpikowana jest psychologicznym wątkiem. Każde zabójstwo łączy się z jedną osobą, która miała na tyle słabą psychikę, że postanowiła "na fali sławy" szmacianej lalki wybić się ze swoimi problemami. Ta książka pokazuje nam jak dziwna jest ludzka psychika, jak niektórzy mogą inaczej postrzegać świat, to co jest dobre czy złe. Cole idealnie zgłębił ten temat, wzbogacając tym samym całą utworzoną akcję. Skupił również naszą uwagę, jak duże poświęcenie są w stanie znieść policjanci, których ściganie złych ludzi jest całym życiem czy głównym celem pobytu na ziemi. Niesamowita książka, którą polubią fani gatunku, ale i nie tylko. Myślę, że wielu z Was przypadnie ona do gustu.
Cieszę się, że miałam okazję poznać twórczość Daniela Colea. Świetny styl i bardzo wciągająca fabuła to coś, czego autorowi nie można odmówić. Nie musicie się martwić, jeśli nie znacie "Szmacianej lalki", tę książkę można czytać bez znajomości poprzedniej, jednak pewne fakty są rzeczywiście istotne. Ja teraz niecierpliwie czekam na tom trzeci, bo już czuję, że będzie to nieziemska przygoda!

?Przynęta? jest powieścią dla czytelników o mocnych nerwach. Akcja wciąga jak wir od pierwszych stron i trzyma w niepewności aż do końca. To, co dzieje się po drodze, przyprawia o gęsią skórkę, więc na pewno nie polecam lektury do poduszki. Jeśli jednak ktoś lubi się bać, a przy tym rozwiązywać kryminalne zagadki, powinien sięgnąć po tę książkę.

Daniel Cole zdobył sławę debiutanckim thrillerem ?Szmaciana lalka?. Jego kolejna powieść, ?Przynęta?, stanowi drugą część trylogii, jednak można ją czytać jako oddzielną całość.
Mamy tu wspólnych bohaterów, ale zupełnie nową sprawę, nad którą głowią się śledczy, tym razem aż z dwóch kontynentów.

Główną bohaterką jest Emily Baxter, bezkompromisowa detektyw, mająca za sobą ciężkie przeżycia. Wciąż trudno jej się pozbierać po poprzednim śledztwie i tajemniczym zniknięciu partnera, z którym świetnie jej się pracowało.
Emily nie ma ochoty na kolejną krwawą sprawę, powinna poddać się terapii, ale ? jak nietrudno się domyślić ? życie szykuje jej przykrą niespodziankę.

W Nowym Jorku dochodzi do koszmarnej zbrodni, wkrótce giną następni ludzie. Jakby tego było mało, podobne ofiary pojawiają się w Londynie. Łączy je nie tylko makabryczny sposób uśmiercania, ale i wycięte na piersiach słowo.
Swoje siły łączą agenci i detektywi ze Stanów Zjednoczonych oraz angielskiego Scotland Yardu. Wśród nich, mimo początkowych oporów, znajduje się Emily. Od początku towarzyszy jej dwoje amerykańskich partnerów. Problem w tym, że jedna z tych osób nie wzbudza zaufania kobiety, a w dodatku zachowuje się podejrzanie.

Kto zabija i po co? Czy to dzieło szaleńca, czy starannie zaplanowana akcja, która ma zastraszyć ludzi? A może jest to wstęp do czegoś znacznie bardziej przerażającego?
Na te i inne pytania detektywi szukają odpowiedzi. Kolejne tropy odsłaniają powoli tak potworną prawdę, że aż trudno uwierzyć, iż może być ona dziełem człowieka...

Treść ?Przynęty? niezmiennie trzyma w napięciu, które pod koniec tak bardzo przybiera na sile, że odwraca się kartki z ogromną niecierpliwością.
Atutem fabuły na pewno są też nagłe zwroty akcji oraz fabularne niespodzianki, które dotyczą nie tylko samego śledztwa, ale i prywatnego życia detektywów. Lubię takie właśnie połączenia, więc ten element bardzo przypadł mi do gustu.

Całość napisana jest żywiołowo, dynamicznie, styl i dobitne dialogi świetnie współgrają z kreacjami postaci i z wydarzeniami. Dzięki temu powieść czyta się szybko i z wielkimi emocjami. Warto pamiętać jednak, że jest to książka dla ludzi o silnych nerwach, lubiących fabułę podnoszącą poziom czytelniczej adrenaliny. Jeśli ktoś lubi się bać i odczuwać podczas lektury mrowienie na plecach, powinien sięgnąć po ?Przynętę?.

Autor pracuje obecnie nad ostatnią częścią trylogii, o czym mówi w zamieszczonym na ostatnich stronach wywiadzie ? to ciekawy dodatek, który też warto poznać. BEATA IGIELSKA