Przypadłość (twarda)

?Ile mrocznych tajemnic skrywają ludzie, przywdziewając na co dzień maski...?

Po poznaniu poprzednich książek Tomasza Sablika (?Winda? i ?Lęk?), wzięłam się za ?Przypadłość?. Thriller przeraźliwie mocno wgryzł się w wyobraźnię, ostrymi obrazami gęstego mroku czającego się w ludzkiej duszy szarpał rany zadawane przez koszmar, ciężkimi oparami obsesji pozostawiał krwawe ślady. Szaleńczo podobało mi się wejście w zło, nie mogłam oderwać się od niego, zahipnotyzował nieskończonością tykania czasu i zawieszeniem w brudzie ludzkich myśli. Fantastycznie skrojona przestrzeń między jawą a snem, wypełniona kontrastami wrażliwości i nieczułości, poprzecinana spiralami halucynacji i ułudy. Niejednoznaczność jako motyw przewodni interpretacji czynów i postaw bohaterów nakręcała atmosferę drapieżnej grozy i tajemniczych wizji. Wciągnęło zestawienie czystego macierzyństwa i odpychającej świadomości porażki, niewytłumaczalnej złowrogiej aury i piękna prawdziwej przyjaźni, nieokreślonej fascynacji i zadziwiającej bierności. 

Autor przedstawił niewiele postaci, tylko tyle, aby nadać fabule stabilność, stworzyć kameralny nastrój lęku, jednakże wnikliwie potraktował ich sylwetki, obecność i kształt, jaki nadawały historii. Thriller psychologiczny nie wchodził gładko, uwierał okropnościami, odpychał obłudą, za to przyciągał przewrotnością i wyrachowaniem w omotaniu czytelnika, aby nie wiedział, na czym tak naprawdę stoi. Czyli tak jak lubię najbardziej. Zakończenie zaskoczyło, zupełnie nie tego się spodziewałam. Z jednej strony brakowało mi precyzyjności i klarowności, z drugiej właśnie to doceniłam, sporo materiału do wałkowania w myślach. Czy Hanna Hoppe, miłośniczka kina, ewidentnie żyjąca w świecie fantazji, zdoła wziąć się w garść, poradzić sobie z traumatycznymi życiowymi doświadczeniami, posuniętymi do skrajności zaburzeniami, dołującą obecnością toksycznego syna, i odzyskać poczucie własnej wartości? Na razie usamodzielnia się mieszkaniowo, a w urządzaniu nowej przestrzeni pomaga przyjaciółka Oliwia. Musimy chwilę poczekać aż w jej życie wkroczy przedmiot nasiąknięty duszą, pragnieniami i marzeniami poprzednich właścicieli, także symboliką, ale warto, wówczas zaczynają się osobliwe zdarzenia. Bookendorfina

Przypadłość,to czwarta książka tomasz_sablik
Autora znam od jego rewelacyjnego debiutu i to,jak rozwinął skrzydła i znalazł swoją niszę w polskiej grozie,jest niebywałe!!!
Jego najnowsza powieść,to studium szaleństwa,które ze staranną dokładnością pokazuje, jak umysł ludzki,zostaje ogarnięty przez demony choroby psychicznej. Jest to tak naturalistycznie ,z dbałością o każdy szczegół, opisane,iż czytelnik zastanawia się,skąd autor,tak dobrze zna,meandry ludzkiej psychiki,która pogrąża się w piekle? Piekle psychozy, maniaków, ataków psychotycznych, obcych głosów w głowie i halucynacji, snów tak prawdziwych,że chory przestaje odróżniać jawę od snu. Jest to zarazem przejmujące i straszne, budzi współczucie i lęk. I tu jest geniusz autora - pomimo,że wiemy,iż Hanna stacza się w kierunku szaleństwa,a jej wizje,są odzwierciedleniem lęków chorej kobiety, odczuwamy strach,gdy czytamy o jej snach, o panu TIK TAKU. Ale największy strach budzi w nas jej syn, jest demiurgiem szaleństwa matki,jak marionetkowy król, rządzi jej myślami i całym światem. Adam jest potworem, psychopatą,ale czy na pewno? Czy taki się urodził,czy ciężka rzeczywistość go ukształtowała? A może to wina matki,która swoją piersią, wykarmiła bestię,która żywi się istnieniami ludzkimi? Na szczęście nie musimy osądzać,bądź bronić Adama,bo nie o tym jest ta książka. To nie jest moralitet filozoficzny, książka nie jest alegorią na temat dobra i zła.
Czytelnik może tylko patrzeć i oglądać, jak film w kinie. Może nam się to podobać, lub nie,ale jesteśmy tylko widzami horroru,jaki przeżywa główna bohaterka. Wydarzenia nieuchronnie podążają do punktu końcowego,a my możemy na to patrzeć z przerażeniem. I ta bezradność czytelnika, jest epicentrum tej grozy. Autor rzuca wyzwanie - patrzcie jak, z pozoru zwyczajna kobieta,powoli ulega podszeptom złego i pogrąża się w otchłani zepsucia i prawdziwego zła.

...

Kiedy w 2019 roku sięgałam po debiut Tomka czułam, że ma on światu coś więcej do zaoferowania. ?Windą? zjechaliśmy prosto do bram piekła, które zgotował sobie Robert Rot. ?Lęk? emanował symbolizmem i metaforami, tworząc świat pełen samotności, tajemnicy i fanatyzmu. W jaką mroczną sferę ludzkiego jestestwa zabierze nas autor tym razem?

????????????-????????????
?Przypadłość?, w moim odczuciu, jest historią niesamowicie intymną, tragicznym dokumentem, który dobitnie uzmysławia czytelnikowi, że czas wcale nie leczy ran. Ta polemika wypuszcza na świtało dzienne koszmary, które w mniejszym lub większym stopniu dotyczą każdego z nas. Krzywdy, które na zawsze zostają z Hanną ukrywają się za zasłoną z słodkich powiedzonek i wymuszonych uśmiechów. Ból jątrzy duszę od środka, wyolbrzymia braki, wyśmiewa cele, a za maską i tak wszystko jest tutti frutti!
Tomek świetnie obserwuje ludzi, wyłapuje ich zachowania i skrzętnie przenosi je do swojej prozy. Dokonuje dokładnej wiwisekcji psychiki, tworząc złożonych i problematycznych bohaterów, z którymi czytelnik czuje więź. To nieme sprzymierzenie sprawia, że każdy upadek, ból i strach z kart książki przenosi się do umysłu czytającego. Są momenty budzące niepokój, które na długo pozostają w wyobraźni. Horror nie musi straszyć, aby wciągać w mrok pełen lęków. Najgorsze potwory są przecież obok nas, a ludzka znieczulica i bestialstwo nigdy nie zna granic.
Proza Tomka balansuje na granicy jawy i snu. Osadzenie akcji w Bielsku-Białej i odwoływanie się do istniejących miejsc, kotwiczy akcję pośród realizmu. Jednak koszmary, które otaczają bohaterów, wraz z nieciekawą pogodą zasypują szlak do tego co prawdziwe. Hanna kroczy niebezpieczną ścieżką onirycznych demonów, które coraz śmielej sięgają po jej jestestwo. Co tutaj jest prawdą, a co tylko wytworem zbolałego umysłu?
Kolejny raz autor, sięga głębiej. Odkrywa przed czytelnikiem drugie dno, skłania do refleksji i przemyśleń. Mroczny klimat idealnie współgra z tragizmem bohaterów, uwypukla to co tak starają się ukryć pod fasadą normalności. Cieszę się, że i tutaj Tomek wplótł trochę symbolizmu, a przy tym pozostał taki prawdziwie swojski, bez pompatyzmu i tanich sztuczek. Przecież to normalne życie pisze najgorsze scenariusze.

????????????????????????????????????????????????
?Przypadłość? to historia niebanalna, dopracowana i niezwykle przemyślana, która na długo pozostaje z czytelnikiem. Mroczny, depresyjny klimat połączony z lekkim piórem sprawia że książkę czyta się jednym tchem. Styl Tomka dojrzewa, jest spokojny i wyważony, dzięki czemu łatwiej mu kierować uwagą czytelnika. Czuć, że historia Hanny mocno siedziała w jego umyśle. Całość to naprawdę mocny thriller psychologiczny, który tonie w mroku grozy tak namacalnej, że powoduje ciarki. Polecam z całego serca!

Tik, tak. Tik, tak. Czas biegnie nieubłaganie, ale jest też pojęciem względnym. Teraźniejszość nigdy nie jest wolna od demonów przeszłości i zawsze obarczona wizją przyszłości. Przenikają się wzajemnie budując nasz obraz świata i nas samych.

Tomasz Sablik w najnowszej powieści ?Przypadłość? odsłania świat zwykłego człowieka dręczonego przez widma przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, z którymi nie sposób się pogodzić, drążące umysł bez przerwy, wyniszczające ciało. Świat, w którym granica pomiędzy snem a jawą jest nieostra, ale ból w obu wymiarach rozdziera w równym stopniu serce bohaterki i czytelnika.

Hanna, kasjerka pracująca w kinie, matka dorosłego syna za fasadą uśmiechu, trywializowania wszystkiego co budzi niepokój, czasem naiwności graniczącej z głupotą skrywa bezdenną studnię kompleksów i cierpienia. Miejsce, które ma być azylem, ucieczką od podszytej strachem codzienności, za sprawą tajemniczego mężczyzny z zegarem zmienia się w koszmar.

To najbardziej klimatyczna i intymna powieść w dotychczasowym dorobku autora. Gwarantująca nieprzebrane pokłady emocji i dawkę masakry, wnikliwe spojrzenie w głąb ludzkiego umysłu i pogubionej w przerażającym, toksycznym świecie duszy. Ukazuje złożoność ludzkiej natury, w której sami dla siebie możemy okazać się najgorszym wrogiem.

Niektóre wydarzenia w ich kulminacyjnym punkcie pozostają ukryte przed oczami czytelnika, ale ich przerażające skutki zmuszają wyobraźnię do wizualizowania poprzedzających je zdarzeń. Dla mnie było to wzbierające falami, jeszcze bardziej dotkliwe odczucie niż gdybym opisy zbrodni dostała podane na tacy.

Powieść nie odpowiada też na wszystkie moje ?dlaczego?, pozostawiając pewne tematy domysłom. Może po prostu, podobnie jak w życiu, nie na wszystko da się znaleźć odpowiedź, nie wszystko uzasadnić?

Genialna! Nie znajduję innego słowa, które trafniej określiłoby każdy aspekt tej mrocznej, onirycznej, ale z drugiej strony tak prawdziwej historii.

Tomasz Sablik nie powiela schematów i nie poddaje się ograniczeniom gatunkowym zaskakując każdą kolejną powieścią. Jedyną stałą pozostaje wysoki poziom jego warsztatu.