Psia krew

Mam przed sobą pokaźnych rozmiarów lekturę, liczącą ponad 700 stron. A co jest w środku? Czy aż kilkaset stron niezapomnianych emocji i wrażeń? Niezupełnie, jak dla mnie ?
Piękny letni dzień, słońce wije się i razi mocnych blaskiem. A w stolicy zostaje zamordowana młoda kobieta, prawdopodobnie prostytutka. W mieście robi się gorąco, media nagłośniają sprawę i szumią wkoło. Nie może być inaczej, rozpoczyna się wielkie dochodzenie, na miarę popełnionej zbrodni. I byłoby ciekawie i intrygująco, gdyby nie bohaterowie ? ?znakomici? stróże prawa. Było ich aż czterech, jeden lepszy od drugiego. Zelichmanow, zwany Szeryfem, dla którego od pracy ważniejsza jest rodzina. Dziwny Tymon Fryc, któremu terapia, na którą uczęszcza od jakiegoś czasu niewiele pomaga. Jack Jackowski, któremu podoba się zabawa w gwiazdę filmową i zamierza błyszczeć na wielkim ekranie. I Turczyn, pokaźnych rozmiarów, któremu nadskakuje droga mamusia. Zespół niesamowity, pełen słomianego zapału i ulotnej energii. Każdy z nich myśli tylko o sobie i swoich interesach. Lewe interesy i korupcja, łatwe i szybkie pieniądze. To wszystko nie może ujść uwadze wydziału wewnętrznego, który bacznie przygląda się poczynaniom stróżów prawa. Dokąd doprowadzi ich ta buta i głupota, z jakimi problemami będą się musieli zmierzyć policjanci? I czy dochodzenie to ich największe zmartwienie? Dowiedzcie się sami, jedno mogę zapewnić, uśmiejecie się co niemiara ? Ale to nie powinno być śmieszne, bo przecież doszło do okrutnej zbrodni ?
Mam mieszane uczucia co do tej historii. Niby poważna, kryminalna fabuła, ale już metody pracy policji i ich podejście do postawionego przed nimi zadania, jest ciekawym materiałem na dobrą komedię. Nie porwała mnie, nie byłam ciekawa kolejnych kroków, moja ciekawość była uśpiona. Czytało się szybko, bo powieść to jeden ciągły dialog, krótkie i szybkie rozmowy. I czas płynie. Zabrakło mi emocji, stopniowania i budowania napięcia, elektryzującego oczekiwania na finał. Wydaje mi się, że pomysł na fabułę był interesujący, ale czegoś mi zabrakło. Nawet sami bohaterowie byli dla mnie karykaturami policjantów, nie mieli w sobie pazura, chociaż każdy z nich z czymś się zmagał. Zbyt wiele miejsca autor poświęcił ich problemom osobistym, z którymi się borykali, a bardzo powierzchownie potraktował ich stosunek do prowadzonego śledztwa. I jak dla mnie za bardzo t wszystko było rozciągnięte, jestem przekonana, że spokojnie całą fabułę można było skondensować i zamknąć w czterystu stronach. Nie zawsze takie pozorne rozbudowanie wątku na zadowalający efekt końcowy dla czytelnika.
Psia krew to powieść dla tych, którzy z przymrużeniem oka podchodzą do pracy policji i potrafią odbierać poważne zdarzenia z dystansem. Jesteście ciekawi? To po nią sięgnijcie ?.

W Warszawie zostaje brutalnie zamordowana młoda kobieta, a jej sprawą zajmuje się czterech policjantów. Duet Szeryf i Fryc, odgrywający rolę dobrego i złego gliniarza mocno namieszają w śledztwie, często przekraczając granice. Aspirant Lech będzie musiał wykazać się w swoim pierwszym śledztwie, które okazuje się tak wielką sprawą, a Konrad, który porzuca pracę policjanta dla aktorstwa, szybko zmienia zdanie i angażuje się w rozwiązanie zagadki brutalnego morderstwa.

Czterech różnych policjantów, każdy z nich ma inne metody i podejście do sprawy. Często naginają prawo, aby uzyskać zeznania. Lech pracę zyskał dzięki rodzinie, Konrad pali za sobą mosty, by ostatecznie wrócić do pracy, Fryc ma problemy z agresją, a Szeryf musi mierzyć się z problemami rodzinnymi i swoim policyjnym, narwanym partnerem.

Autor posługuje się prostym, potocznym językiem, a policjantów nazywa "psami".
Rozdziały zaczynają się od wstawki z wywiadu z bohaterami, a wydarzenia, do których nawiązują, są rozwijane w danym rozdziale. Przez wywiady z nimi, możemy też bliżej przyjrzeć się ich charakterom.
Narrację poprowadzą różni bohaterowie, rozdziały będą też przeplatane aktami sprawy, wywiadami czy artykułami. Jest to fajne urozmaicenie tekstu.

Książkę odebrałam bardziej jako satyrę polskiej policji niż kryminał.
Nie czuć tej akcji, głównie przez dobór i zachowania bohaterów. Przerysowany dobry i zły glina, aspirant-fajtłapa, policjant aktorzyna. Do tego dochodzą rodzinne powiązania, agresja, łamanie prawa i lekkomyślne podejście do śledztwa. Sama sprawa morderstwa była przyćmiewana przez osobiste sprawy bohaterów. Książka stała się ich psychoanalizą. Nie ma żadnej tajemniczości czy napięcia, bo śledztwo staje się dodatkiem.

Sięgając po tę książkę, liczyłam na akcję z prawdziwego zdarzenia. Sam pomysł był ciekawy, a historia jest spójna. Bohaterowie wyróżniają się charakterem, są różnorodni, ale są przerysowani.
Przez dużą ilości dialogów i sporo krótkich opisów książkę czyta się szybko. Zakończenie staje się rozliczeniem działań bohaterów.
Książka nie przypadła mi do gustu, ale na pewno znajdą się czytelnicy, którym spodobają się takie klimaty.

?Psia krew? to historia, która opisana jest aż na 700 stronach, nie ukrywam, że taka ilość dość mocno mnie przeraziła. Nie wiedziałam czego się spodziewać, początkowo towarzyszyła mi myśl żeby tylko to wszystko nie było zbyt mocno rozciągnięte.

I przyznaje, że zdecydowanie nie było. Myślę, że to w dużej mierze spodziewane jest tym iż spora część opiera się ba dialogach, a ja dialogi uwielbiam. Tak więc serio czyta się ją błyskawicznie. Ten rodzaj narracji, która bardzo do mnie przemawia.

Zamysł autora, jak i wykonanie niesamowicie mnie zaskoczyły. Mamy tu bohaterów tak bardzo różnych od siebie, a tak mocno pasujących do całości. Każdy z nich wnosi coś całkiem innego. W tym wszystkim trzeba pamiętać o fabule, a w niej dzieje się o to całkiem sporo, jestem niesamowicie zaskoczona tym jak autor to wszystko ułożył. Oczywiście jest kilka rzeczy do których można się ?przyczepić?, całkiem sporo wulgaryzmów i kilka momentów, które zbyt często się powtarzają. To może być nawet mocno irytujące.

Jednak to wcale książki nie przekreśla, uważam, że w każdej jest coś co nie każdemu będzie pasować. Koniec końców mogę powiedzieć, że była dobra. Nie trafia na sam szczyt ostatnio przeczytanych historii ale myśle, że jest to pozycja godna polecenia.