Pułapka na anioły (twarda)

Dziś miałam przyjemność przeczytać wyjątkową książkę: ?Pułapka na anioły?. Książkę, która porusza, smuci, boli, częstuje nostalgią, przemyca nadzieję.. Tę samą, o której mówią, że jest ?matką głupców?..
To piękna, poetycka ballada o rodzinie: ojcu, matce i ich synku, 7-letnim chłopcu, któremu przyszło dorastać w ciężkich czasach komuny, szarej i ponurej rzeczywistości lat 80-tych.
Wojtek miał ojca milicjanta, który swoje frustracje wyładowywał pięścią na najbliższych. Miał też matkę, która uwięziona niczym ?ptaszek w klatce? trwała, jak żona przy mężu trwać ?powinna?.
Wojtek lubił potrzeć w niebo bez celu, kopać piłkę na boisku i wymyślać zaklęcia, np.: takie, żeby skurczyć się i zniknąć. Chłopiec jak nikt potrafił być ?niewidziany?, ale tak naprawdę pragnął tylko normalności, akceptacji, dzieciństwa zwykłego chłopca..
Autor maluje przed nami obraz w odcieniach szarości. Są białe i czarne kształty, ale przeważają szare rozmyte plamy. Patrząc na tę wizję nie sposób powstrzymać potoku wspomnień (szczególnie jeśli własne dzieciństwo przypadło na ten właśnie czas), natłoku myśli, lawiny smutku. Nie sposób nie uronić łzy i nie pomyśleć o swoich Aniołach, które gdzieś tam pewnie jednak są..
?Pułapka na anioły? to jedna z tych książek które zapadają w pamięć i zostawiają ślad na duszy.
Polecam.

Może zacznę od tego, że aż nie wiem co napisać.

Lata 80-te, szara i ponura rzeczywistość, mały Wojtek zmagający się z demonami we własnym domu i nie tylko. Bohaterowie, którzy budzą różne emocje, stuacje które przejmują dreszczem. Zdawać by się mogło, że takie tematy przytłaczają a to było piękne, niezwykłe.
To nie poezja, ale proza, która dotyka najwrażliwszych miejsc i robi to w sposób łatwy, subtelny, tak od niechcenia, między wierszami.

Autor na kilka wieczorów zaczarował mój świat.

Prosty i czysty język, płynność przenikania emocji, znaczenia ukryte tuż pod powierzchnią. Co to była za lektura.
Ja wiem, że nie każdemu blisko do czytania literatury pięknej, ale tu ukrywa się nietuzinkowa historia podana w sposób, który sam zagłębia się w nasze serce.

Znów poczułam klimat tamtych lat, bo dokładnie tak wtedy było. Tylko dopiero dziś zobaczyłam, że można to przeżyć piękniej, że można tam wrócić piękniej.
To niewiarygodne, że książka jest debiutem. Ta powieść dopieszczona jest pod każdym względem.

Ten mały Wojtuś zostanie już ze mną na zawsze. Tak się zastanawiam ile w nim mnie, Ciebie czy Ciebie.

...
Mam w sobie tyle myśli, uczuć... Trudno mi ułożyć słowa, bardzo mnie ta książka poruszyła.