Pułapka na szczury

Dzisiaj mam dla Was recenzję książki Piotra Górskiego pt. ,,Pułapka na szczury". Na jednym z gdańskich osiedli, na śmietniku znalezione zostały zwłoki mężczyzny. Morderstwa dokonano ze szczególnym okrucieństwem gdyż ciało zostało poćwiartowane oraz pozbawione głowy, której niestety nie odnaleziono na miejscu zbrodni. Do rozwiązania tej sprawy zostaje przydzielony komisarz Sławomir Kruk. W trakcie śledztwa wychodzą na jaw fakty, które łączą sprawę zabójstwa z wydarzeniami z przeszłości. Powoduję to iż komisarz Kruk nie do końca przykłada się do schwytania sprawcy tym samym ułatwiając mordercy działania. Jednak podwładna Kruka - Krystyna Bielińska nie zamierza dopuścić do bezkarności i sama zaczyna prowadzić dochodzenie. Sprawy komplikują się w momencie odnalezienia kolejnych zwłok.

Czy Kruk nadal będzie sabotował swoje śledztwo? Czy uda się rozwiązać sprawę morderstw? Kto okaże się być tym brutalnym mordercą?

Zacznę od tego że jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością tego autora ale muszę przyznać że bardzo udane. Jest to znakomita i wciągająca książka, która powoduje że czyta się ją z zapartym tchem. Wydarzenia w książce są tak poprowadzone że początkowo ma się wrażenie że rozwiązanie zagadki jest tak banalane że już nic nas w tej książce nie zaskoczy. Aż tu nagle pod koniec następuje wielki bum, który spowodował że zatrzymałam się w czytaniu I cofnęłam się aby upewnić się że dobrze przeczytałam i nic mi się nie pomieszało. I do tego bohaterowie, którzy według mnie są idealnie wykreowani. Jeżeli szukacie naprawdę dobrego kryminału to polecam właśnie ten, z uwzględnieniem oczywiście wcześniejszych części.

Kolejny raz się przekonałam, że jeżeli mam ochotę na mega dobry kryminał psychologiczny, to warto przeczytać książkę Piotra Górskiego. I im więcej książek pisze, tym coraz bardziej zgłębia nam ludzką psychikę podkreślając, że by stać się zabójcą, nie trzeba nim być całe życie. Pierwszy raz natrafiłam na początek książki z czterema prologami. Każdy z nich przedstawia inną sytuację, które dopiero w dalszej części się wyjaśniają. Nie można o tej książce powiedzieć, że jest zabawna, ale posiadała coś na rozładowanie atmosfery, choćby poważna rozmowa przekształcona w mniej logiczną po to, by drugą osobę wprawić w osłupienie, a tym samym wywołując wewnętrzną burzę mózgów. W pierwszej kolejności zauważamy, że dwie postacie się znają, ale prawdopodobnie ta druga pierwszej nie pamięta. Małżonek zdradza swoją kobietę chcąc utrzymać to w tajemnicy, po czym przyznaje się do tego przez nią o to zapytany. Trudno tu zrozumieć postępowanie postaci, dlaczego nie odchodzą od siebie, skoro nie widać, by im na czymkolwiek zależało. Nie potrafiłam zrozumieć słowa ,,bezpieczeństwo" w ich języku, bo tłumaczone to było w sposób dla mnie mniej logiczny. Posiadają przed sobą tajemnice, szpiegują się, lub czerpią informacje na swoje tematy z nielegalnych źródeł. Długo robią tu rzeczy, które w pierwszym odruchu nie mają żadnego sensu. To była dla mnie nie lada zagrywka od najlepszego psychologa, którą bardzo chciałam obserwować. Te sprawy zajmowały mi więcej miejsca niż poćwiartowany trup, lecz autor dokładnie wiedział co robił. Ciągnął ten zamęt, który co jakiś czas układał się w całość, jakby chciał pokazać, że nie ma czegoś takiego jak tylko prawda czy tylko kłamstwo. Można też stać na straży prawa i zamykać oczy na wymiar sprawiedliwości dla tych, którymi się gardzi. Tylko czy mamy prawo, by samodzielnie oceniać innych? Dlaczego w obliczu niesprawiedliwości szuka się przymusowej sprawiedliwości?
Oj bardzo, ale to bardzo się wkręciłam w wydarzenia z książki. To było lepsze niż thriller, zasady ludzkiej psychiki ogromnie mnie wciągały. Ich niejednoznaczność myślenia i charakterystyczne zachowania względem nieprzewidywalności w postępowaniu bardzo mi się podobały. Do tego dochodzi średniej wielkości druk i krótkie rozdziały. Pozycja idealna dla tych, którzy lubią czytać używając do tego własnego myślenia. Bardzo ją polecam!