Pyłek w oku boga (twarda)

"Pyłek w Oku Boga" to science fiction na najwyższym poziomie. Mimo że wydana tak dawno temu, temat wciąż jest aktualny. Bo czy nikt z nas nigdy nie myślał o kontakcie z obcymi?

Powieść napisana jest dynamicznie, dużo dialogów, zwrotów akcji i mimo swojej objętości na prawdę dobrze się czytało, czułam cały czas zaintrygowanie fabułą, a i duży druk również ułatwił czytanie. Jest też sporo poruszanych tematów naukowych i technologicznych, ale w bardzo przystępny sposób, gdzie czytelnik rozumie o czym czyta i nie jest to przytłaczające. Bohaterowie jak i świat, są wykreowani z dbałością o każdy szczegół.

Bohaterowie tej książki doświadczają pierwszego kontaktu z inteligentną formą życia. Fabuła jest przedstawiona w realny sposób, są obawy przed pierwszym kontaktem, ale również nadzieja na obopólne korzyści. Nie obyło się bez burzliwych dyskusji, a nawet konfliktów, gdyż ile członków załogi, tyle opinii, czy to bezpieczne, czy nie stanowią zagrożenia. Ludzie i obcy mają swoje tajemnice i nie chcą odsłaniać wszystkich swoich kart, do ostatniej strony czytelnik jest trzymany w niepewności jak to wszystko się potoczy. Wprowadzone są fragmenty z perspektywy obcych, ukazuje to, że tak samo obawiają się kontaktu z człowiekiem. Oprócz wątków typowych science fiction, mamy też wątki sensacyjne, obyczajowe, a nawet romans, który mnie osobiście tak nie do końca leży, jakoś tak sztucznie to wyszło. Jednak nie jest to aż tak istotne i z wielką przyjemnością sięgnę po drugi tom, jeśli tylko się ukarze.

Jak zachowalibyśmy się jako ludzkość w pierwszym kontakcie z obcymi? Próbowalibyśmy pokazać się z najlepszej, pokojowej strony czy wytoczylibyśmy najcięższe działa, by zademonstrować siłę? Myślę, że wszystko zależałoby od stopnia podobieństw i różnic pomiędzy gatunkami umożliwiających, lub nie, jakąkolwiek płaszczyznę porozumienia.

"Pyłek w Oku Boga" to klasyczna powieść science fiction, która przenosi czytelnika do roku 3017, kiedy ludzkość staje w obliczu pierwszego kontaktu z obcą cywilizacją. I w moim odczuciu jest to jedna z najbardziej fascynujących i najlepiej przemyślanych obcych ras, o których czytałam. Z jednej strony tak różna od ludzkiej pod względem wyglądu, kwestii rozmnażania, czy podziałów specjalizacyjnych i społecznych, a z drugiej tak do nas podobna pod pewnymi względami. Choćby związanymi z zatajaniem tego, co niewygodne.

Trudno uwierzyć, że powieść autorstwa Larryego Nivena i Jerryego Pournella powstała w roku 1974, bo z powodzeniem wytrzymuje próbę czasu. Rozważania naukowe uzasadniające umiejętność błyskawicznego przenoszenia się między galaktykami są równie wiarygodne, jak kreacja społeczności Motów z całą ich odmiennością kulturową. Autorzy nie szczędzą szczegółów i naukowego spojrzenia zarówno na ówczesne technologie, jak i nowy, fascynujący ludzkość gatunek.

Nie obawiajcie się jednak, że w tej liczącej sobie ponad 850 stron powieści autorzy nie dadzą nam poczuć zewu przygody, odkryć tajników militarnej taktyki czy zaangażować się w losy bohaterów. Fabułę, mimo wielu rozważań, nazwałabym wręcz dynamiczną i niepozbawioną sytuacji zaskakujących i humorystycznych. Znakomicie wykreowani bohaterowie budzą w czytelniku mieszane uczucia, podobnie jak Motowie. Bo my wiemy to, co bohaterowie jedynie podejrzewają, mianowicie, że przedstawiciele nowego gatunku nie są z nami do końca szczerzy.

Jak więc potraktowaliśmy obcych? Jako największe ukryte zagrożenie, czy największą potencjalną okazję? Zachęcam do przekonania się sięgając po tę powieść, która dla każdego miłośnika science fiction powinna być lekturą obowiązkową.