Pyszna środa (twarda)

Znam dziecko, któremu zapaliły się wszystkie żarówki w głowie w czasie Pysznej środy Ivy Procházkovej. Dotąd polskie Basie o wizytach na basenie równie nudne i bezkształtne dla dorosłego, co dla dziecka. To ostatnie jedynie jeszcze poznawczo nie ogarnia mizery twórczej quasi-dydaktycznych bajek o niczym. Przychodzi jednak strzał, prawdziwe działo, w wyobraźni się kotłuje, z oczu biją pioruny, strumienie pytań. Ktoś wywala do góry nogami świat dziecka, jego dotychczasowe poznanie bierze w łeb, ćwierka przy tym dokoła??. ale jak to, ale jak to??że jabłko na głowie.

Iva Procházková nie miała zapewne łatwego życia, jej ojciec, Jan Procházka, sławny scenarzysta, współautor scenariusza do Ucha, umiera trzy lata po interwencji roku 68, jej studiowanie nie wchodzi w rachubę. Po wymuszonej emigracji wraca do Czech w 94 roku, a niedługo potem zaczyna pracę jako dramaturg i scenarzysta dla czeskiej telewizji. W tym samym 94 roku powstaje Pyszna środa ( Středa nám chutná) i trudno sobie nie pomyśleć, że te dwa wydarzenia i jeden rok coś łączy ? optymizm- bez tego nie można napisać czegoś tak wyjątkowego.

Hesia to nie byle bajtel, choć nawet nie szczególnie wyjątkowy, bystry czy urodziwy, to prawdziwa hurtownia szczęścia w wydaniu non-profit. Niebo czyni bezchmurnym, wygładza zmarszczki, a zmartwienia przy niej czmychają w siną dal. Nie ima się jej też nieszczęśliwa gwiazda, a biuro rzeczy znalezionych pewnego dworca to dopiero przystanek.