Queen

Nie, nie i jeszcze raz nie! Po pierwsze, myląca okładka, która sugeruje, że książka będzie o Queen czy Freddym Mercurym, a tak nie jest. To historia Petera Hince?a,- członka zespołu technicznego. W sumie nie powinnam być zdziwiona, bo przecież na okładce jest napisane ?Moje życiu u boku najlepszego zespołu rockowego XX wieku?, jednak i tak jestem strasznie zawiedziona i czuję się trochę oszukana. Jeśli chcecie dowiedzieć się czegoś o Queen, to odradzam, ale jeśli czegoś o seksualnych podbojach autora to jak najbardziej polecam. Mnie to jednak nie interesowało. Gdybym miała w zwyczaju odkładać książki, które mi się nie podobają, w tym przypadku na pewno bym to zrobiła. Męcząca, nieciekawa. Nie polecam.

A przed Wami jedno z (niestety) większych rozczarowań roku.
W tej książce mylący jest już sam tytuł. ?Queen. Nieznana historia? ma bardzo mało powiązań z tym legendarnym zespołem. Informacji o legendach rocka jest niewiele, może z 40 stron plus zdjęcia. Więcej prawdy zdradza podtytuł - ?Moje życie u boku najlepszego zespołu rockowego XX wieku?. Bo właśnie tym ta książka jest, opisem przeżyć Petera Hincea, technicznego zespołu. A że opisy są mało interesujące czy zaskakujące, to dodano wielki napis ?Queen? i książka już się zaczęła sprzedawać. Jak dla mnie słaba zagrywka.
Jeśli wstęp jeszcze Was nie zniechęcił, to co dostajemy w tej książce? Opis życia u boku gwiazd, czyli sex, drugs & rocknroll. I tylko tych dwóch w dużych ilościach. Bardzo nieprzyjemnie mi się o tym czytało. Nie interesowało mnie to, ile autor ?zaliczył? panienek podczas tras, ile różnych narkotyków skosztował, a raczej to, jak wyglądał klimat koncertów, jaki był zespół. Urodziłam się w tym tysiącleciu, więc nie miałam okazji zakosztować klimatu koncertów Queen na żywo. Nie mogłam doczekać się tej książki, bo liczyłam, że dzięki niej go zakosztuje. Niestety większość informacji, jakie dostałam, znałam już przedtem, a druga połowa ograniczała się do tego, w jakim mieście zespół dawał koncert. No chyba, że za ważne informacje o zespole uznajecie też chwalenie się technicznego ilością dziewczyn, z którymi się przespał dzięki temu, że pracował z zespołem... Ja podziękuję za takie coś.
Książki nie ratuje też styl pisania. Już na początku jest informacja, że wydarzenia nie są ułożone chronologiczne, no ale błagam, tam panował chaos, a nie brak chronologii. Przez to nie było napięcia z oczekiwaniem na kolejne zdarzenie. Zamiast tego momentami wiało nudą. Nie ratowały książki też żarty autora, które były po prostu nieśmieszne, infantylne albo nawet niesmaczne. Przez to książkę czytałam dość długo, bo zwyczajnie mnie do niej nie ciągnęło i w wolnej chwili wolałam porobić coś innego.
Mnie ta książka mocno rozczarowała. Jedynie zagorzali fani zespołu mogą znaleźć tam coś dla siebie, ale tego nie mogę w 100% obiecać. Ja miałam wrażenie, że autor chciał się za wszelką cenę ogrzać w świetle reflektorów zespołu i poczuć chociaż namiastkę sławy. Dla mnie ta książka to mógłby być pamiętnik nastolatka, któremu udało się trafić do grupki ?fajnych? dzieciaków, którzy czasem pozwalają mu się z nimi bawić. Poziom byłby taki sam.

To nie kolejna biografia Queen - to zbiór niezwykłych, nieznanych opowieści z życia Petera Hincea, pseudonim Ratty, który miał tą przyjemność współpracować z zespołem przez wiele lat. Niektóre z nich są wręcz nie do uwierzenia, oddają klimat tamtych lat i przede wszystkim ukazują relacje jakie panowały między członkami zespołu i ekipy. Nie brakuje szalonych wyskoków z serii sex, drugs & rocknroll, ale jest również miejsce na refleksję. Myślę, że żaden fan nie powinien przejść obojętnie obok tej pozycji.
Peter Hince przedstawia zespół i Freddiego takimi, jakimi byli naprawdę, nie koloryzuje ani nie demonizuje. Nigdy też nie zdradza intymnych szczegółów. Podziwia ich talent i wyraża się z szacunkiem, choć czasem nie boi się nazwać Mercurego starą pierdołą, kiedy trochę przesadza ze swoimi fochami. Wszystko jednak w granicach dobrego smaku. Ratty skupia się raczej na swoich wrażeniach związanych z pracą z zespołem, jak również na realiach ówczesnego przemysłu muzycznego. To były naprawdę szalone czasy, które już nigdy miały się nie powtórzyć.