Rączka rączkę myje

Książka na leniwe wakacyjne popołudnie, pozwoli przyjemnie spędzić czas.

Przy lekturze To nie jest mój mąż bawiłam się wyśmienicie. Książka ta nie była co prawda idealna, lecz i tak wspominam ją bardzo miło. Kiedy w zapowiedziach ujrzałam okładkę najnowszej powieści Olgi Rudnickiej ? moja radość była ogromna. Nie mogłam doczekać się ponownego spotkania z Matyldą Dominiczak, która, no cóż, zawładnęła moim czytelniczym serduchem. Jak myślicie, czy kolejny tom serii o przygodach tej szalonej pani detektyw przypadł mi do gustu? Od miesięcy ogródki działkowe stają się ofiarami i stale są przekopywane przez różnych wandali. Chuligani niszczą nie tylko ziemię, ale i altanki, a ponadto okradają domki. Matylda Dominiczak, bystra i uparta detektyw wychodzi z założenia, że ktoś tam czegoś szuka. Postanawia więc zagłębić się w tę zagadkę. Poza tym zadaniem zajmuje się też inną sprawą - która przyniesie jej kłopoty. Czy pani detektyw uda się rozwiązać obie zagadki? Tak, jak w przypadku poprzedniego tomu serii, główna bohaterka całkowicie mnie sobie zjednała i sprawiła, że tę historię poznawałam z przyjemnością. Nadal uważam, że Matylda Dominiczak ? mimo swojego roztrzepania i często nieprzemyślanego działania - jest postacią niezwykle charakterystyczną i autorka wykonała kawał świetnej roboty kreując ją. Gadatliwość Matyldy i jej opowiadanie wszystkich zdarzeń w sposób chaotyczny i często niezrozumiały sprawiły, że jeszcze mocniej się z nią zżyłam - przyznaję, że sama mam ten problem i moich opowieści często nie sposób zrozumieć. No cóż, bywa i tak. Prowadzone sprawy, które przedstawiła nam tutaj autorka, były na swój sposób ciekawe i wciągające. Jednak nie ukrywam, że czegoś mi tutaj zabrakło, przez co w pierwszej połowie książki miałam wrażenie, iż jest ona przegadana. Zdecydowanie bardziej angażowała mnie tajemnica osoby podszywającej się pod pewnego bohatera, a sytuacja związana z działkami mniej mnie angażowała. Czym było to spowodowane? Nie mam bladego pojęcia. Pióro autorki oceniam na bardzo dobre ? mimo wszystko tę książkę czytało mi się bardzo przyjemnie i lekko, a to zdecydowanie spowodowane było właśnie świetnym stylem pisania Olgi Rudnickiej. Śmiem nawet rzec, że Rączka rączkę myje to powieść idealna na długi wieczór lub jakiś ciepły wolny dzień, gdy chcemy po prostu się odprężyć przy dobrej lekturze. Szalenie cieszę się, że mogłam poznać tę historię i z równie wielką nadzieją teraz będę oczekiwać kolejnego tomu - zakończenie tego wprawiło mnie w osłupienie i no cóż, muszę dowiedzieć się, co tam się wydarzy dalej z pewnym bohaterem. Jeżeli lubicie lekkie kryminały, podchodzące wręcz pod komedie kryminalne, to właśnie ta pozycja może Wam przypaść do gustu. Matylda Dominiczak nie zawodzi i mam wrażenie, że jeszcze nie raz zaskoczy swoich czytelników kolejną dziwną sprawą i równie dziwnymi sytuacjami.

"Rączka rączkę myje" to druga część przygód detektyw Matyldy Dominiczak. Choć to część druga, nie stwarza problemu ze zrozumieniem książki.
Matylda to osoba wyjątkowa. Była "pani z biblioteki", która postanowiła zostać detektywem, ma doskonałą intuicję, potrafi myśleć i wyciągać wnioski i dostrzegać to, czego nie widzą inni. Do tego jak dostanie słowotoku i zaczyna myśleć głośno, to swoich rozmówców jest w stanie doprowadzić do kompletnego skołowacenia. Podpada wszystkim jak leci, nie zna tematów tabu, ma talent do ładowania się w kłopoty, ale ma też wyniki. Ludzie z Nią pracujący nie wiedzą czy mają Ją uwielbiać czy lepiej od razu zabić.
W tej książce Matylda prowadzi dwie sprawy. W czasie "wolnym" zajmuje się wyjaśnianiem dlaczego nagle na ogródkach działkowych ktoś systematycznie niszczy altanki i przekopuje ziemię niszcząc cudze kwiaty. Może to być po prostu akt wandalizmu, ale czy na pewno tylko tyle? Natomiast na zlecenie szefowej swojej agencji ma pomóc nieco ciapowatemu koledze odnaleźć oszusta, który zatrudnił agencję do wykonania pewnej pracy posługując się fałszywym dokumentem, a potem nie uregulował rachunku. Niby nic poważnego, ale wychodzi na to, że sprawa ma głębsze dno, a Matyldzie ktoś grozi śmiercią. Jak rozwiążą się te sprawy musicie już sprawdzić sami.
Pokochałam Matyldę, za Jej nietuzinkowość, zakręcenie i naiwność, a znajomi pewnie powiedzieli by, że także za to Jej gadulstwo i zagmatwanie myślowe, które jest zupełnie jak moje. Zamierzam przeczytać część pierwszą i będę czekać na kolejną, która ma wyjść już w sierpniu.