Raje utracone (twarda)

Wydawnictwo Znak Litera Nova wydało naprawdę przepiękną książkę. Jej bogata i jednocześnie senna obudowa idealnie odzwierciedla świat jaki tu znajdziemy. Książka jest trzy centymetry większa i centymetr szersza od zwykłych rozmiarów. Ma sztywną obwolutę i średniej wielkości druk. Składa się z dwóch części; Jeziora i Potopu. Aby jak najogólniej opowiedzieć o niej, powinnam powiedzieć, że składa się z początków istnienia ludzkiego, coś na kształt Biblii, tylko z bardzo rozbudowaną fabułą. W momencie, kiedy tam Adam poznaje się z Ewą, tutaj Noam poznaje Nurę. Dosyć ciekawy był jego punkt widzenia, gdyż przyglądając się temu jak został stworzony, wiedział jak każda część ciała się nazywała i nie wydawał się być mało doinformowany. Dodatkowo największym darem i przekleństwem w jednym była jego nieśmiertelność. Mógł patrzeć na czas jaki przemija i odczuwać każdą emocję w wydłużonej chwili. Dodatkowo cała opowieść jest piękna pod względem stylistycznych porównań, ukazania rzeczy błahych w idealnej naturze i zasugerowania nam, że tylko głupiec nie zauważa piękna przyrody. Same przygody postaci również były interesujące, jednak na nich skupiono się najmniej. Być może powodem był zapał autora, który znany był z krótkich form literackich, a tutaj wykazał się szczególną objętością. Znacznie częściej mamy opowiedziane co się dzieje po kolei, aniżeli ukazanie tego w formie dialogu. Spodobało mi się tutaj klika momentów, a zwłaszcza jeden, kiedy postać dziwiła się, że dwóch zupełnie różnych osobników potrafiło się ze sobą przyjaźnić. Tutaj opisał nam co ich różnice i na końcu skwitował, że przyjaźń nie ma wyglądu, tylko wnętrze. Noach jest tutaj postacią nieco oddaną pierwotnym instynktom. W pewnym momencie poczuł, że koniec świata stawia już swoje stopy na ziemi, dlatego nie patrząc na nic, postanowił spisać ich historię. Dał tutaj taką nadzieję, że nie ważne co się potrafi, bądź jakie są nasze ograniczenia, jeżeli czegoś pragniemy, to powinniśmy po to sięgnąć. Ogólnie opowieść nieco trudna, ale z pozytywnym wydźwiękiem:-)

Zacznę od tego, że Raje Utracone to dla mnie majstersztyk! Jedna z najlepszych książek, które miałam okazji przeczytać, a to wynika przede wszystkim z ciekawej tematyki powieści, wielowątkowości, mądrych przesłanek filozoficznych oraz dodania informacji o znanych światowych postaciach, które wpłynęły na utworzenie świata takim jakim jest.

Zacznijmy od początku. Poznajemy głównego bohatera, Noama, który budzi się w znanej nam rzeczywistości. Okazuje się, że to jego ente przebudzenie w tymże samym miejscu, a urodził się w czasach neolitu. Opowiada zatem swoją historię, opisując jak wyglądało życie w neolicie oraz co doprowadziło go do nieśmiertelności.

Poznając zupełnie inny świat, w którym najważniejsze było utrzymanie jedności ze środowiskiem naturalnym, możemy łatwo domyślić się czym są Raje Utracone. Jednakże sięgając głębiej poznamy też historię, człowieka, którego nieśmiertelność unieszczęśliwiła, ponieważ musiał przeżyć śmierć wszystkich najbliższych, a także oglądać zmieniający się świat ? i to wcale nie na lepsze.

Mam nadzieję, że chociaż trochę Was zaciekawiłam. Gwarantuję że książka jest niezmiernie ciekawa, a zarazem bardzo inteligenta