Reanimacja

Podczas wakacji otrzymałam mail od autora z pytaniem, czy byłabym zainteresowana recenzją Jego najnowszej powieści. Zapoznałam się z opisem i od razu wiedziałam, że chętnie podejmę się przeczytania książki. Miałam wprawdzie obawy, czy nie znając "Narkozy" będącej pierwszą częścią, nie będę mieć problemu ze zrozumieniem treści, lecz autor zapewnił mnie, że starał się tak przedstawić historię w "Reanimacji", by takich problemów nie było. I faktycznie miał rację.

Mariusz i Artur to świetni lekarze, którzy po wydarzeniach z poprzedniego tomu postanawiają dać szansę swojej miłości i rozpocząć wspólne życie. Wydaje się, że nic złego nie może się zdarzyć. Mają siebie, mają grono fantastycznych, wspierających ich przyjaciół, wykonują ukochany zawód z wielkim oddaniem i pasją, czego więc chcieć więcej. Ale jak to zwykle bywa, plany swoje, a życie swoje. Przeszłość upomina się o swoje, a nie każdy człowiek stający nam na drodze ma dobre zamiary.

W książce przedstawionych jest wiele ważnych tematów, które fantastycznie przeplatają się ze sobą, pokazując jak bardzo życie potrafi być nieprzewidywalne. Artur, który wychował się w Domu Dziecka pragnie odnaleźć rodzinę i zaczyna poszukiwania, a Mariusz, przyznając się do związku z mężczyzną traci swoją. Małżeństwo ich przyjaciół wystawione jest na ciężką próbę, gdy niby zaprzyjaźniona osoba zaczyna mącić w ich związku. Profesor, który za swoje zbrodnie z poprzedniej części został aresztowany, zamiast siedzieć w więzieniu zostaje przetransportowany do szpitala psychiatrycznego i ma szansę wywinąć się wymiarowi sprawiedliwości.

Autor nie stroni od kontrowersji. Związek homoseksualny opisany jest w dość dosłowny sposób, co zapewne nie spodoba się każdemu, ale może z drugiej strony pokaże, że miłość to miłość i nie ma znaczenia kogo się kocha, tylko jak mocno i szczerze?

Poruszane są tematy braku akceptacji i wykluczenia poza społeczeństwo, a często nawet obawy o własne życie. Autor nie stroni też od krytyki Kościoła Katolickiego, który nie popiera miłości dwojga ludzi, a jednocześnie swoje ciemne sprawy zamiata pod dywan.

Bardzo dziękuję Autorowi za książkę z dedykacją. Trzymam za słowo, że dotrze do mnie także część pierwsza, a sądząc po zakończeniu "Reanimacji" może wkrótce także część trzecia?

POWIEŚĆ, W KTÓREJ WALKA O ŻYCIE DRUGIEGO CZŁOWIEKA PRZEPLATA SIĘ RÓWNIE Z EMOCJONUJĄCĄ WALKĄ O MIŁOŚĆ.
Zacznę od ważnej według mnie informacji - ta książka opisuje losy dwóch mężczyzn, których nie łączy tylko przyjacielska więź, czy praca, ale zdecydowanie coś więcej. Wspominam o tym, ponieważ wiem, że niektórzy nie lubią czytać historii, w których poruszane są wątki par jednopłciowych. A po co czytać coś, co ma nas zirytować, prawda? Oczywiście mi temat homoseksualizmu w ogóle nie przeszkadza, a nawet lubię, kiedy jest on poruszany w książkach. I mam nadzieję, że w końcu przestanie on być on czymś nienormalnym w naszym społeczeństwie.

Głowni bohaterowie "Reanimacji" - Mariusz i Artur - to mężczyźni, którzy muszą walczyć o swój związek. Z wiadomych przyczyn nie jest to łatwe. I chociaż wszystko szło w dobrą stronę, to jednak zboczyło w tę złą. Bo jak wiadomo, w życiu nigdy nie może być prosto...

Homoseksualizm to w naszym państwie temat dość kontrowersyjny. Nie każdy akecptuje, niektórzy nawet twierdzą, że to choroba. I choć wiele rzeczy idzie do przodu to wydawaćby się mogło, że motyw par jednopłciowych stanął lata temu w miejscu i nikt nie zamierza go pchnąć w przód. Od pokoleń nic się w tej kwestii nie zmieniło. To samo w sobie jest już dość kontowersyjne, a ja podwójnie szanuję autorów, którzy ten temat poruszają w swoich książkach.

Dodatkowe tematy, jakie autor porusza w tej książce to polityka i religia. Było tego dużo. Dużo i często. Nie wiem, co autor miał na myśli w tym przypadku. Czy chciał on nam przekazać swoje własne zdanie na te tematy? Być może, jednak w moim odczuciu trochę przesadził. Jestem człowiekiem, który nie wypowiada się na temat wiary, a politykę omija szerokim łukiem.

Najbardziej w tym wszystkim moją uwagę przykuły opisy medyczne, o nich mogłabym czytać bez końca. Za dodatkowy plus uważam sposób, w jaki autor o tym opowiadał. Ta lekkość zdania sprawiała, że bez problemu człowiek przyswajał informacje, które w innym przypadku z pewnością byłyby totalnie nie do zrozumienia.

Tę książkę można czytać bez znajomości części pierwszej, jednak wiadomo, że historia poznana od początku jest o wiele lepsza.