Reset

?Reset? to ostatni tom genialnej trylogii autorstwa Krzysztofa Domaradzkiego, której głównym bohaterem jest komisarz Tomasz Kawęcki. Nie polecam czytać bez znajomości poprzednich części, gdyż zepsuje to całkowicie końcowy efekt. O fabule też za wiele nie mogę napisać, by nie kraść Wam przyjemności z delektowania się tą serią.

Mogę natomiast polecić tę trylogię całym swoim, mrocznym serduchem, które wybija zupełnie innym rytm przy tego typu książkach. Zarówno ta, jak i poprzednie części w mojej opinii są kwintesencją znakomitego kryminału.

Krzysztof Domaradzki zrobił tą serią prawdziwy show, idealnie wpasowując się w moje gusta czytelnicze. Stworzył doskonały portret psychologiczny psychopaty, po drugiej stronie umieszczając za jego przeciwnika niezwykle inteligentnego gliniarza. Pokazał mi mroczny, brutalny świat wkomponowany w topografię Łodzi. Urzekł swoją lekkością słowa. Bawił poczuciem humoru. Krzysztof Domaradzki tą trylogią najzwyczajniej w świecie pokazał, że potrafi pisać i powinien to robić jak najdłużej.

Zarówno ?Reset?, jak i całość trylogii być może ma jakieś wady. Zresztą- będąc drobiazgowym czy też czepialskim wady takie można znaleźć niemal w każdej książce. Tutaj takowych nie doświadczyłem. Tutaj naprawdę było bardzo dobrze od samego początku. Zero ?pierd***nia się w tańcu?, zero zbędnej fabuły czy też nużących opisów, zero skrótów.

Ja tę serię po prostu pokochałem za wiele rzeczy. Wykreowana osobowość niezwykle trzeźwo myślącego gliniarza pomimo bycia na wiecznym rauszu to majstersztyk i jeden z największych atutów trylogii. Tych jest oczywiście wiele i każdy stanowi istotny element w końcowym efekcie zawiłej fabuły. Książka ta jest wyśmienita i stanowi rewelacyjne dopełnienie znakomitej trylogii.

Zaufajcie mi i czytajcie jeśli jeszcze tego nie zrobiliście?

Mocnym atutem III części cyklu powieści kryminalnej Komisarz Tomek Kawęcki
(tom 3) autorstwa Krzysztofa Domaradzkiego pt. Reset jest intensywna kreatywność autora, która pozwoliła wykazać się mu w trakcie tworzenia całości rozdziałów pozwalających na to, aby wraz z Czytelnikiem móc odkrywać losy bohaterów, którzy dali o sobie przypomnieć w pozostałych czytanych wcześniej przeze mnie II częściach: Detoks, Trans.

Powiewa grozą, gdy rozpoczyna się czytać prolog, w którym można, to po głębszym zapoznaniu się z nim być uważnym obserwatorem mając na względzie, że prawdziwy morderca się nie ujawnia. Dzielnie szuka miejsc swoich dotychczasowych kryjówek, by móc sprytnie uciec i chcąc uniknąć kary za popełniane mordercze czyny.

Policjanci wykazują się sumiennością, pracowitością i czujnością nad każdą sprawą dokonywanych morderstw nawet kosztem ceny życia zawodowego, jak i prywatnego.

Uważam, że autor we właściwy sposób ułożył prawidłowy przebieg wydarzeń w tej niezwykle zilustrowanej powieści kryminalnej, gdyż liczy się dla bohaterów nie tylko gra z czasem, ale chwile pełne emocji, które odsłaniają ich prawdziwe twarze, w trakcie poznawania trudnych ujęć z ich życia zawodowego i dające nadzieje, że ułoży się ono, a morderca zostanie schwytany.

W tekstach dialogowych autor zastosował bogaty język wypowiedzi trafnie dopasowując go do ogólnej całości przebiegu akcji, a przy tym powinien stanowić drogowskaz oraz motywację do lepszego działania do pracy na wydziale kryminologicznym, by móc dania sobie szansy na każdym jej etapie nawet pojawia się lekki w niej kryzys.

Tomasz Kawęcki nadal pozostaje barwnym i aktywnym bohaterem wciąż przypominającym o swojej obecności pomimo tego, że nie łączy go nic z pracą zawodową. Określiłabym go jako dobrego gracza, który nie tylko potrafi zjednywać sobie ludzi. Wciąż nie brakuje mu pomysłowości na samego siebie. Ma swoje stałe przyzwyczajenia, styl, ale nadal poszukuje i maskuje swoje wady ukryte.

Pozostali bohaterowie są uważnymi osobowościami, którzy szukają każdego rozwiązania, by znaleźć się w centrum uwagi ku drodze do tego niekoniecznego właściwego i istotnego celu, jakim dane jest im podążać dotychczas.

Jednym słowem to przykład kryminału, w którym to autor zaprezentował za pomocą własnych dokonanych obserwacji, analiz, jak wygląda współczesny świat zagrywek, grozy, a chwilowo panuje w nim cisza przed prawdziwą kryminalną burzą..

Polecam przeczytać, powieść III części cyklu powieści kryminalnej Komisarz Tomek Kawęcki (tom 3) autorstwa Krzysztofa Domaradzkiego pt. Reset ze względu na to, że nie zabraknie w nim opisywanych nagłych zwrotów akcji, ale poczucia humoru i dawki dobrej adrenaliny, która od czasu jest potrzebna każdemu Czytelnikowi.

Także Łódzka trylogia dobiegła końca. Ostatnia część wyjaśnia, wątki które były nie zrozumiałe we wcześniejszych tomach. Powiem tak, zakończenie wbiło mnie w siedzenie, niespodziewałam się takiego końca ????. I tak oto ta finalna część stała się najlepsza. Gdyby od samego początku akcja toczyła się tak jak w tej części, to byłoby cudownie. Tutaj jednak od samego startu wiemy kto jest mordercą. Może właśnie dzięki w książce jest większa presja i napięcie. Autor w tej całej trylogii pokazuje nam, że miasto Łódź jest miejscem zła i patologii. Liczę na to, że następne książki autora będą mniej depresyjne i Kawęcki wyjdzie z nałogu ????. Podsumowując gdyby pierwsza część tak bardzo mnie nie zraziła,może nie marudziłabym tak i nie szukała dziury w całym. ???????? Także polecam, chociaż się waham , jeżeli lubicie adrenalinę, dużo wulgaryzmów i poczucie humoru to to jest właśnie dla Was. .

Policjantom łódzkiego pionu kryminalnego udało się poznać tożsamość brutalnego seryjnego mordercy, jednak mimo to jest on dla funkcjonariuszy nieuchwytny. Przez ponad 2 tygodnie śledztwo nie przyniosło żadnych rezultatów. Czy mordercę trzech kobiet spotka zasłużona kara?

?Reset? to ostatnia część łódzkiej trylogii spod pióra Krzysztofa Domaradzkiego. Sądziłam, że po lekturze finałowej części serii z Kawęckim towarzyszyć mi będzie smutek, natomiast spotkałam się z poczuciem ulgi. Okazuje się, że niezwykle męczące jest ciągłe czytanie o tym, jak bardzo człowiek może się upodlić i jak wiele razy może sięgnąć dna, by w końcu całkowicie na nie opaść. Poniekąd czytanie o losach gorszych od naszych osobistych może stać się pewnego rodzaju pociechą. W wypadku Kawęckiego raczej nie ma to zastosowania. Podczas lektury każdej z 3 części można zauważyć wystąpienie pewnego rodzaju paradoksu, polegającego na tym, że choć Kawęcki jest do bólu nieprzyjemny i odpychający to odczuwa się wobec niego współczucie i zrozumienie. Uważam, że decyzja podjęta przez autora dotycząca zakończenia opisywania losów Tomasza i Witolda na zaledwie trzech książkach była jak najbardziej słuszna.

?Reset? w niczym nie odstaje od poprzednich książek, autor trzyma poziom i po raz kolejny udowadnia, że nawet nieśpieszna, mozolna akcja może być ciekawa. Nie sposób opisać bohaterów i fabułę tej pozycji bez jakiegokolwiek spojleru i właśnie dlatego zmuszona jestem do bardzo ogólnikowego wyrażania się. Za nic w świecie nie chciałabym zabierać komukolwiek przyjemności z osobistego odkrywania tej historii.

Uważam, że trylogia Krzysztofa Domaradzkiego jest jedną z lepszych polskich kryminalnych serii, a zarazem jedną z najmniej rozreklamowanych. ?Detoks?, ?Trans? i ?Reset? zdecydowanie zasługują na to, by było o nich głośno. Dlatego tych, którzy jeszcze nie mieli przyjemności zapoznać się z wspomnianymi wyżej pozycjami ? BARDZO zachęcam do nadrobienia zaległości.

Reset, to 3. tom serii, której bohaterem jest komisarz Tomasz Kawęcki.
Warto przeczytać wszystkie tomy w kolejności. Są one całością, trylogią, której akcja rozgrywa się w Łodzi. Reset jest doskonałym zamknięciem tej trylogii.
Seryjny morderca, którego tropią policjanci zapadł się pod ziemię. Śledczy są sfrustrowani, mają dosyć. Przestępca wodzi ich za nos i ośmiesza. Czy psychopatyczny przestępca pozostanie bezkarny?
Kto będzie jego ostatnią ofiarą? Chory umysł zabójcy przeraża, ale jednocześnie także na swój sposób fascynuje.
Główny policyjny bohater, Tomek Kawęcki dalej lawiruje między stanami upojenia alkoholowego, a trzeżwością. Jest żle, ba momentami nawet bardzo źle.
A to tylko początek problemów bohaterów serii.
Domaradzki zręcznie prowadzi wątki rozpoczęte w poprzednich tomach. Kończy je świetnie. Żaden mu się nie gubi, nie znika w odmętach fabuły.
Opowiadana historia trzyma w napięciu do ostatniej strony.
Zakończenie, jak i cala seria, mroczne, ponure, ostre, bezkompromisowe, zaskakujące.
Reset jest mistrzowskim zakończeniem łódzkiej trylogii. Autor w najmniejszym nawet stopniu mnie nie zawiódł.
Brawa Domaradzkiemu należą się za wszystko. Przede wszystkim za niezwykłe przedstawienie Łodzi. To moje miasto rodzinne. Wyjechałam z niego kilka lat temu, nadal odwiedzam i w trylogii jest dokładnie takim, jakie je pamiętam.
Brawa za stworzenie postaci Tomka Kawęckiego. Niewątpliwie jest to jedna z najciekawszych, najbardziej niejednoznacznych postaci we współczesnych polskich kryminałach. Tylko z pozoru jest on ciągle nietrzeżwiejącym policjantem z bagażem doświadczeń. Na początku mor lubiłam go. Jednak im bardziej zaczęłam poznawać, tym więcej rozumiałam, ceniłam jego postawę, trzymałam za niego kciuki.
Na plus zasługują także inne postaci Każda z nich jest doskonale nakreślona, przedstawiona. Ukazane są ich losy, motywacje, to co ich ukształtowało do bycia takimi, a nie innymi. Szczególnie wyraźnie widać to na przykładzie seryjnego zabójcy. Majstersztyk.
Wielu mogą razić wulgaryzmy. Jest ich sporo. Są one jednak uzasadnione okolicznościami, przedstawionymi ludźmi, środowiskiem.
Cała trylogia, Detoks, Trans, Reset jest doskonała. Mogę was tylko zachęcić do lektury wszystkich tomów.