Retrospekcja

Max Temple, znany psycholog, zasłynął z obalania teorii spiskowych. Czy to nie zakrawa na chichot losu, że i jego rodzina padła ofiarą spekulacji? Jednak nie powinno to nikogo dziwić, skoro tajemnica zaginięcia przed szesnastoma laty niespełna dwuletniej Niamh Temple nadal pozostaje niewyjaśniona.

Po śmierci Maxa, cała rodzina spotyka się w pięknej portugalskiej wilii, w której przed laty doszło do tragedii. Tylko czy tak mocno nadszarpnięte relacje da się odbudować? I czy komukolwiek naprawdę na tym zależy?

Wakacyjny klimat i beztroska kontrastują z brudem i hipokryzją wyzierającymi z każdego kolejnego rozdziału, każdego wspomnienia bohaterów. Mamy możliwość przyjrzeć się wydarzeniom sprzed lat z różnych perspektyw, co stopniowo tworzy obraz pełen rodzinnych tajemnic, manipulacji i zgnilizny. Współcześnie możemy spojrzeć na rodzinę nieco z boku, oczami Amandy, opiekunki do dziecka zamieszkującej w sąsiedniej wilii, zafascynowanej tajemnicą rodziny Temple?ów.

Dwie przestrzenie czasowe i przeskoki pomiędzy bohaterami początkowo są przyczyną pewnej dezorientacji, chaosu, który stopniowo przeradza się w fascynującą, mroczną intrygę. Kolejne puzzle wskakują na swoje miejsce obnażając obraz chorych relacji rodziny, której podstawę stanowią kłamstwa i gra pozorów. W której lepiej jest przemilczeć, udawać, że się nie wie, nie widzi?W której kłamliwe frazesy więcej są warte, niż prawda.

To thriller, w którym przebijamy się przez tą wykreowaną na zewnętrzny użytek fasadę warstwa po warstwie, zagłębiamy się w umysły bohaterów poznając ich najmroczniejsze sekrety i lęki. To również thriller dość trudny w odbiorze, wymagający skupienia, ale jeśli lubicie, podobnie jak ja, psychologię postaci, szczególnie tych z psychopatycznym rysem, będziecie usatysfakcjonowani. Równie bardzo jak i zaskakującym zakończeniem.

Chris Brookmyre - "Retrospekcja"

Zastanawiam się do jakiego gatunku przyporządkować tę książkę. Gdyby był to film, nazwałbym go dramatem obyczajowym. I to bardzo dobrym! Zaskakujący, wciągający, pełen rodzinnych tajemnic wychylających głowy z zakamarków ludzkiej duszy niczym hydra. Gęsta atmosfera, toksyczni ludzie i wydarzenia, które nie powinny mieć miejsca. Takie lektury to ja lubię!
Rodzina Temple - sławni rodzice, "przeciętne" dzieci i dokuczliwe wnuki. Poznajemy ich w ciągu dwóch rodzinnych wyjazdów do willi w Portugalii. Wyjazd z 2002 roku zakończył się tragedią - zginęła wówczas najmłodsza uczestniczka wakacji. Wyjazd w 2018 roku jest pierwszym od czasu tych tragicznych zdarzeń i następuje po śmierci seniora rodu. Jest to próba ponownego scalenia rodziny, która po poprzednim wyjeździe rozpadła się niczym domek z kart. Czytając naprzemiennie o wydarzeniach z roku 2002 i 2018 poznajemy nie tylko bohaterów i ich dzieje, ale i motywy ich postępowania i to jak wydarzenia z 2002 roku wpłynęły na ich dalsze życie.
Książka trzyma w niepewności niemal do ostatniej strony, do końca czekamy na wyjaśnienie, które jest naprawdę zaskakujące.

Opis książki mnie zaintrygował, okładka trochę mniej. Jednak w myśl zasady nie oceniaj książki po okładce postanowiłam się przekonać co też będzie w środku.

Amanda to młoda dziewczyna, która w okresie wakacyjnym postanawia zostać nianią. Dość szybko okazuje się, że misternie ułożony plan na wakacje wcale nie jest taki prosty a poza tym poznaje pewną rodzinę... I tu zaczyna się najlepsze, ale nie będę Wam psuć przyjemności czytania.

Było to moje pierwsze spotkanie z autorem, więc podeszłam do książki bez jakichkolwiek oczekiwań. Wciągnęła mnie jak wir w rzece. Było mrocznie, tajemniczo i nieprzewidywalnie. Kolejne fakty podważały moje wcześniejsze spostrzeżenia i obraz jaki sobie malowałam. Momentami myślałam już, że ten zły to chyba ja bo przecież ile razy mogę się mylić.

Autor pisze w taki sposób, że nie byłam do któregoś momentu pewna czy to co czytam jest prawdą czy projekcją któregoś z bohaterów.
Z łatwością utrzymywał moją uwagę i zainteresowanie. Przyznam, że bardzo trudno było mi odłożyć książkę na bok.

Podoba mi się styl pisania Autora. Miałam możliwość spojrzeć na pewne sytuacje z kilku stron i poczuć co myślą różni bohaterowie.

Czy sięgnę po inne książki autora? Zdecydowanie tak.

Cóż mogę powiedzieć? Kocham książki, które potrafią mnie tak zaskakiwać! Przez większość czasu autor utrzymywał moje zaciekawienie na wyrównanym poziomie (i myślałam, że to się już raczej nie zmieni), po to, by pod koniec z nerwów prawie odebrać mi dech! To lubię!????

"Retrospekcja" to czytelnicza podróż w głąb paskudnych wspomnień, w którą wybieramy się z bohaterami. Odtwarzamy razem z nimi bieg tragicznych wydarzeń sprzed 16-stu lat, kiedy to podczas wspólnych rodzinnych wakacji zaginęła malutka córka Sylvie Temple, Niamh. Wszystko to przeplata się razem z obecną akcją, kiedy to rodzina Templeów ponownie spotyka się w miejscu, w którym doszło do tragedii. Tyle, że tym razem pojawia się tam jeszcze ktoś, kto przypadkiem odkrywa, że ta szanowana rodzina może mieć za uszami znacznie więcej, niż można by przypuszczać..

Dzięki akcji toczącej się dwutorowo, mamy wrażenie uczestniczenia w dwóch miejscach naraz i możemy spojrzeć na sprawę z różnych perspektyw. Podobało mi się to bardzo! Bohaterów jest sporo i początkowo miałam problem z połapaniem się kto jest kim - na szczęście drzewo genealogiczne umieszczone na początku to strzał w dziesiątkę, pozwoliło mi to sobie wszystko uporządkować i dalej mogłam już tylko czerpać przyjemność z tej sprytnie zagmatwanej historii, w której każdy skrywa swoje własne tajemnice. Autor stworzył fantastyczny thriller psychologiczny o pozorach ważniejszych niż rodzina, o wyrzutach sumienia, strachu i samotności. Wykreował przy tym rewelacyjne postaci, stopniowo podkręcał tempo i temperaturę akcji. Na koniec pozostawił mnie z tyloma emocjami, że nie bardzo wiedziałam, za ogarnięcie których powinnam zabrać się najpierw. Był szok, obrzydzenie, niepokój, ale i lekkie wzruszenia (choć czułam, że TO możliwe). Mimo to przeżyłam ją bardzo i chętnie będę sięgać po kolejne książki autora. Trafia na półeczkę ulubieńców tego roku!

Drobny minusik w ocenie ląduje wyłącznie za wstawki na temat nużących mnie teorii spiskowych Maxa - przyznaję, że później już zwyczajnie pomijałam te fragmenty. Całościowo jednak dla mnie rewelacja!???? Kawał świetnie opowiedzianej historii! I szczerze? Nie wyobrażam sobie, abyście po nią nie sięgnęli ;)

Chris Brookmyre naszkicował wyjątkowo mglisty, obezwładniający thriller, który w mistrzowski sposób ukazuje konsekwencje idealnego życia na pokaz. Autor udowadnia, że perfekcyjne rodziny nie istnieją, a im bliżej familii do tego obrazu, tym zwykle gorsze grzechy i sekrety ukrywają. I choć podejrzliwość czytelnika rośnie z każdą kolejną pochłoniętą stroną, to jednak zakończenie sprawia, że praktycznie zbiera się szczękę z podłogi, a jak doskonale wiadomo, zaskakujące finały to prawdziwa gratka dla fanów mocnych wrażeń!

Akcja powieści toczy się pomału, pisarz prowadzi z czytelnikiem swoistą grę pozorów i złudzeń, kolejno przedstawia niebanalne postacie, rozbudza niepokój i brak zaufania, wplątuje go w skomplikowaną sieć kłamstw i niedomówień. Zdawać się może, że każdy ma coś na sumieniu, nosi starannie dopracowaną maskę, nikt w tej rodzinie nie jest w porządku, nic nie jest prawdziwe. Pośród tego wachlarza fałszu i pozorów pojawia się młoda, obca dziewczyna, która stopniowo zaczyna analizować dziwne zachowanie obecnych. Czy uda jej się odkryć mroczne sekrety? Jak wiele ofiar jeszcze czeka państwa "idealnych"? I jak wiele zła może kryć się w narcystycznej osobowości?

Bezsprzecznie, dopracowane, złożone i niebanalne postacie stanowią fundament tej hipnotyzującej powieści. Każdemu bohaterowi autor poświęcił wiele czasu i uwagi, poznajemy ich dokładnie, a jednak, w stopniu zamierzonym przez pisarza, tak, by samodzielne rozwiązanie zagadki było zadaniem niemożliwym. Im dalej zabrniemy, tym robi się niespokojniej, idealny obrazek stopniowo rozpada się na naszych oczach, a kolejne przewinienia licznych postaci przyprawiają o zawrót głowy, doprowadzając niemal do paranoi. Każdy, kogo poznamy na kartach tej hipnotyzującej powieści, wywoła lawinę skrajnych emocji, nikt nie pozostanie obojętny, a to tylko dodatkowo absorbuje. Gwarantuję, że nie będziecie mogli oderwać się od tak mrocznej historii nawet na chwilę, ta opowieść pochłonie was żywcem.

"Retrospekcja" to nieprzewidywalna, misternie skonstruowana, dopieszczona fenomenalnym, tajemniczym, niespokojnym klimatem, historia dysfunkcyjnej rodziny, która ma na sumieniu o wiele więcej, niż to się mogło zdawać na pierwszy rzut oka. Mistrzowsko stopniowane, obezwładniające napięcie, rewelacyjne kreacje nadzwyczaj złożonych bohaterów, rodzinny dramat ukazany z wielu perspektyw, toksyczne relacje, wywołujące wachlarz emocji i zakończenie, dosłownie wbijające w fotel . Jeśli cenicie wyjątkowo mocne, wciągające, niejasne historie o mrocznych dramatach i destrukcyjnych relacjach międzyludzkich, z pewnością będziecie zachwyceni! Polecam gorąco!

W ?Retrospekcji? fabuła przedstawiana nam jest z perspektywy kilku postaci i w dwóch liniach czasowych. Sam początek miałem dość trudny z racji tego, że fabularnie mało się dzieję, a do tego występuje sporo postaci. Dużym ułatwieniem okazało się zamieszczone na początku książki drzewo genealogiczne rodziny Temple?ów, które pozwala to wszystko jakoś uporządkować.
?Temat przewodni to ukazanie jak wydarzenia z przeszłości mają wpływ na życie obecne i jak jest on odczuwalny pomimo upływu wielu lat. Tłem do tych wydarzeń są relacje rodzinne, które często pod fasadą pozornego szczęścia kryją zadry czy nawet patologie, a z czasem okazuje się, że rodzina Temple?ów ma liczne trupy pochowane w szafach (z resztą każdy z nas takowe posiada).?Cała powieść jest jakąś hybrydą kryminału i thrillera psychologicznego i wyszło z tego przyjemne połączenie. Jeśli mam się czegoś czepiać to tempa akcji, domyślam się, że to celowy zabieg aby to napięcie budować stopniowo i równomiernie jednak dla mnie jest to zbyt wolne i momentami brakowało ostrej jazdy. Wywody naukowe seniora rodu Temple?ów powodowały, że to napięcie jeszcze bardziej siadało, ponieważ były zwyczajnie nudne takie wywody dziada borowego z ego wielkości Pałacu Kultury.

?Samo zakończenie mnie zaskoczyło i przyznam, że nawet nie wpadłem, że to wszystko może się tak rozwiązać. Finał dodatkowo wypada efektownie dzięki budowanemu napięciu i często przekazywanych czytelnikowi szczątkowym informacjom by ostatecznie wszystkie trybiki wskoczyły na swoje miejsce i okazały się bardzo solidnym zwieńczeniem historii. Książkę warto przeczytać, zwłaszcza jeśli lubicie tego typu potyczki psychologiczne.??

W ?Retrospekcji? fabuła przedstawiana nam jest z perspektywy kilku postaci i w dwóch liniach czasowych. Sam początek miałem dość trudny z racji tego, że fabularnie mało się dzieję, a do tego występuje sporo postaci. Dużym ułatwieniem okazało się zamieszczone na początku książki drzewo genealogiczne rodziny Temple?ów, które pozwala to wszystko jakoś uporządkować.
?Temat przewodni to ukazanie jak wydarzenia z przeszłości mają wpływ na życie obecne i jak jest on odczuwalny pomimo upływu wielu lat. Tłem do tych wydarzeń są relacje rodzinne, które często pod fasadą pozornego szczęścia kryją zadry czy nawet patologie, a z czasem okazuje się, że rodzina Temple?ów ma liczne trupy pochowane w szafach (z resztą każdy z nas takowe posiada).?Cała powieść jest jakąś hybrydą kryminału i thrillera psychologicznego i wyszło z tego przyjemne połączenie. Jeśli mam się czegoś czepiać to tempa akcji, domyślam się, że to celowy zabieg aby to napięcie budować stopniowo i równomiernie jednak dla mnie jest to zbyt wolne i momentami brakowało ostrej jazdy. Wywody naukowe seniora rodu Temple?ów powodowały, że to napięcie jeszcze bardziej siadało, ponieważ były zwyczajnie nudne takie wywody dziada borowego z ego wielkości Pałacu Kultury.

?Samo zakończenie mnie zaskoczyło i przyznam, że nawet nie wpadłem, że to wszystko może się tak rozwiązać. Finał dodatkowo wypada efektownie dzięki budowanemu napięciu i często przekazywanych czytelnikowi szczątkowym informacjom by ostatecznie wszystkie trybiki wskoczyły na swoje miejsce i okazały się bardzo solidnym zwieńczeniem historii. Książkę warto przeczytać, zwłaszcza jeśli lubicie tego typu potyczki psychologiczne.??

,,Retrospekcja", którą napisał zagraniczny pisarz Chris Brookmyre na pewno zainteresuje miłośników thrillerów z przeszłością.

Nie trzeba stworzyć wielu krwawych scen, by czytelnik doskonale odnalazł się w takiej kryminalnej intrydze. Także z przyjemnością zagłębiłam się w taką lekturę, z niespieszną akcją, stosunkowo mała ilością bohaterów, w której już od samego początku pojawiają się niejasności. Fabuła została skonstruowana w taki sposób, że już od początku dzieje się na różnych liniach fabularnych, mamy także różnych narratorów i sprawy, które wychodzą na jaw stopniowo. Jest to bardzo ciekawa publikacja dla miłośników takich zagadkowych historii, w których wszystko ujawniane jest co jakiś czas i wielu spraw nie można domyśleć się do samego końca.

Nikt nie przypuszczał, że wakacje mogą doprowadzić do jakiejś tragedii. Już na samym początku coś zaczęło iść nie tak, jednak to miał być dopiero początek rodzinnych problemów. Przez bardzo długi czas podczas lektury autor umiejętnie myli tropy, nie zdradzając zbyt wiele z tego, co faktycznie miało zostać głównym tematem tej książki. Z czasem na jaw zaczynają wychodzić nowe informacje i zakończenie, choć może nie czekałam na nie w napięciu, sprawiło, że takiego rozwiązania sprawy na pewno się nie spodziewałam. Myślę, że niewielu czytelników będzie mogło przewidzieć taki koniec tej historii. Chris Brookmyre zalicza się do najpopularniejszych autorów brytyjskich kryminałów, więc na pewno nie jest to tytuł na wyrost.

Pozycja jest obszerna, ma ponad 400 stron, jednak z powodzeniem można się z nią zapoznać podczas jednego czytania. Sporym ułatwieniem w porównaniu bohaterów jest na pewno wykaz genealogiczny na początku książki. Dzięki temu już od samego początku możemy lepiej orientować się w powiązaniach rodzinnych. Zagłębienie się w taką historię, w której wszystko dosłownie zostaje w rodzinie na pewno było przyjemną literacką przygodą w porównaniu do innych lektur. To na pewno ciekawa historia, która spodoba się miłośnikom nieco mrocznych rodzinnych fabuł. ,,Retrospekcja" to, przede wszystkim, rożne linie czasowe, mała ilość bohaterów i stopniowe ujawnianie tajemnic, by na koniec podsumować to wszystko zaskakującym zakończeniem.

?Kłamstwo można długotrwale podtrzymywać, dlatego że gdy ludzie już się w nie zaangażują, to potem sami będą się w nim utwierdzać, odrzucając liczne dowody podważające jego sens?.
Amanda, młoda dziewczyna marząca o pracy dziennikarki, podczas wakacji postanawia nie marnować czasu i podjąć pracę jako niania. Chce poznawać ciekawych ludzi i nowe miejsca. Ekscytuje ją podróż do Portugalii, gdzie rodzina dziecka, którym ma się opiekować zamierza spędzić wakacje w nadmorskiej willi położonej w niezwykle malowniczym zakątku tego kraju.
To właśnie w Portugalii poznaje legendarną rodzinę Temple?ów: byłą sławną aktorkę ? żonę popularnego profesora oraz twoje ich dorosłych dzieci i ich rodziny. Klan, z pozoru idealny i bez skazy.
Cztery pokolenia Temple?ów również spędzały wakacje w tym samym miejscu co Amanda, choć dla nich nie miały one mieć wymiaru przyjemności.
Dziewczyna szybko orientuje się, że coś tu jest nie tak.
W tej rodzinie liczyło się przede wszystkim odgrywanie ról. Dynamika mikrokosmosu Temple?ów była niczym taniec, rytuał, zbiór wzajemnych zobowiązań i strategii. Każdy miał coś na sumieniu, pilnie strzeżony sekret. A to, co wydarzyło się w tym miejscu 16 lat temu, nadal stanowiło niezatartą i głęboką rysę na nieskazitelnej skorupie pozorów.
Narcystyczni rodzice wywierający wpływ na swoje dzieci, dawkujący im kroplówkę obrzydliwej hipokryzji i fundujący zastrzyki krytyki i rozczarowania ? to tylko wierzchołek góry lodowej. Kreowanie rzeczywistości zgodnej ze swoimi oczekiwaniami stanowiło życiowy cel wszystkich Temple?ów.
Czy domorosła dziennikarka z ambicjami odkryje prawdę o wydarzeniach sprzed 16 lat i nie tylko?
Czy rodzinne wakacje okażą się katharsis?
Retrospekcja czyli przywoływanie przeszłości, by sobie przypomnieć wcześniejsze wydarzenia, zrozumieć okoliczności następstw akcji.
Już sam tytuł książki ją zatem definiuje. Autor w ciekawy sposób porusza wiele tematów: teorie spiskowe, mechanizm wyparcia i mit idealnej rodziny.
Ta książka jest świetnie pomyślana, znakomicie napisana. Zakończenie wgniata w fotel.
Polecam.