Rodzina Strangerów

Pierwsza wydana na naszym rynku powieść Kathereny Vermette ?Przerwa? trafiła do mnie przypadkiem i od razu znalazła się wśród najlepszych przeczytanych przeze mnie w ubiegłym roku książek. Wiedziałam, że sięgając po jej kolejną książkę ?Rodzina Strangerów? czeka mnie emocjonalne tornado.

W ?Przerwie? zło przychodzi z zewnątrz jednocząc dotkniętą niewyobrażalną tragedią rodzinę. Rodzina Strangerów, a dokładnie kobiety, których portrety bardzo realistycznie maluje autorka zdają się ulegać autodestrukcji. Dlaczego Elsie nie może wyrwać się z nałogu narkotykowego, utrzymać się w pracy i odzyskać odebrane jej córki? Czemu jej niepełnoletnia ciężarna córka, Phoenix, odsiaduje wyrok w więzieniu? Dlaczego młodsza, Cedar tuła się po kolejnych rodzinach zastępczych?

Poznając je głębiej zaczynamy dostrzegać zarówno realia, w jakich przyszło im żyć, jak i targające nimi emocje. Bo trudno jest funkcjonować w rasistowskim społeczeństwie, które reaguje na Metysów nienawiścią, lub w najlepszym razie pogardą i lekceważeniem. Trudno jest walczyć z systemem, który jest równie niewydolny, jak bezduszni okazują się pracujący w nim ludzie.

Co spowodowało, że te trzy kobiety znalazły się w tym miejscu? Zaglądamy w przeszłość, która stopniowo odkrywa historię rodziny Strangerów sięgającą czterech pokoleń wstecz. Przeszłość złożoną z kart radosnych i bolesnych, trudnych i przerażających. Przenikających się wzajemnie i odciskających piętno na kolejnych pokoleniach niosących ciężar dziedziczonych cech, powielanych błędów i niewyjaśnionych nieporozumień.

Czy wbrew nazwisku (Obcy) i wieloletniemu rozdzieleniu kobietom uda się pozostać rodziną? Czy ich trudne relacje da się posklejać? Chciałabym wierzyć, że za zakrętem, do którego dotarły zaświeci dla nich słońce.

Przejmująca, wypełniona emocjami i z niesamowitą wnikliwością opowieść o codziennej walce, jaką jest życie.