Rodziny himalaistów

Pasja, która niesie ze sobą ogromne ryzyko, która wymaga czasu - na przygotowania i sam wyjazd, często kilkumiesięczny. Co nieuniknione, ma ogromny wpływ na życie rodzin wspinaczy. Czy powinni mieć dzieci? Rozum podpowiada, że nie, wszystko wtedy jest prostsze. Stale nieobecni, czasem zostają w górach już na zawsze. Ale idąc tym torem myślenia - czy pracoholicy powinni mieć potomstwo?
?????
W książce wypowiadają się też dzieci himalaistów, które najczęściej nie mają żalu do rodziców, którzy zginęli w górach. Wiedzą, że byli kochani. Tęsknią, próbują odnaleźć jak najwięcej informacji i wspomnień o nich, ale rozumieją moc fascynacji górami. W pewien sposób podziwiają, a często podzielają tę pasję, choć w zdecydowanie mniej ekstremalny sposób.
?????
Owszem, łatwiej wytłumaczyć sobie śmierć kogoś, kto wykonuje zawód niebezpieczny, ale pożyteczny społecznie, niż śmierć himalaisty, którego na szczyt pcha chęć zwycięstwa nad górą, własną słabością, czy innymi wpinaczami. Który jest w jakiejś mierze egoistą. Ale kto ma prawo mu tego zabronić?
?????
A tu postawmy pytanie zasadnicze: czy lepiej ryzykować spełniając marzenia, czy żyć bezpiecznie dusząc się nudą i frustracją, żyć długo i nieszczęśliwie? Nikt nie idzie w góry, by zginąć... Ale musi się z tym poważnie liczyć.
?????
Polecam Wam rodziny himalaistów, poczytajcie , to ciekawe spojrzenie na życie rodzinne, codzienne, w cieniu ogromnej, niebezpiecznej pasji.
?????
?Find what you love and let it kill you.? - cytat przypisywany Charlesowi Bukowskiemu.