Róże i fiołki

"Róże i fiołki" Gry Kappel Jensen to tom otwierający młodzieżową trylogię fantasy, który przenosi nas do tajemniczego, pełnego magii świata Akademii Rosenholm. To niezwykłe miejsce, w którym najzdolniejsi nastolatkowie uczą się władania magią inspirowaną nordycką mitologią i siłami natury. Główne bohaterki to Kirstine, Victoria, Kamille i Malou. Dziewczyny przybywają do szkoły z różnych środowisk, każda z nich posiada inne umiejętności i unikalne cechy charakteru. Początkowo wydają się zupełnie różne, jednak los szybko splata ich ścieżki w zaskakujący sposób. Dziewczyny zostają wplątane w mroczną tajemnicę z przeszłości.

Główny wątek fabularny skupia się na duchu zamordowanej uczennicy, który nawiedza Victorię, domagając się rozwiązania zagadki swojej śmierci. Wkrótce dziewczyny odkrywają, że to, co początkowo wydawało się jedynie dawną historią, staje się niebezpieczną teraźniejszością. Śledztwo, które rozpoczynają na własną rękę, nie tylko naraża je na ryzyko, ale także zmusza do głębszego zrozumienia siebie nawzajem i własnych mocy. Wątek kryminalny zgrabnie uzupełnia elementy magiczne, nadając powieści dynamiki i dreszczyku emocji.

Jednym z najważniejszych atutów książki są bohaterki, które zostały przedstawione w interesujący i różnorodny sposób. Kirstine zmaga się z traumami wyniesionymi z bardzo religijnego domu, w którym jej magiczne zdolności były postrzegane jako coś bardzo złego. Kamille od dzieciństwa miała kontakt z magią dzięki swojej matce, absolwentce Rosenholm, co dodaje jej poczucia pewności siebie w nowym środowisku. A na pewno ma go więcej niż koleżanki. Malou i Victoria pozostają bardziej tajemnicze, co otwiera możliwości ich rozwoju w kolejnych częściach. Relacje między dziewczynami pełne są różnorodnych emocji, napięć, ale też wsparcia. Wspólne przeżycia stopniowo budują ich przyjaźń i pomagają bohaterkom dojrzewać.

Styl autorki jest lekki i przystępny, co sprawia, że powieść nadaje się zarówno dla młodszych, jak i starszych czytelników. Akcja toczy się szybko, dzięki czemu trudno oderwać się od lektury. Czasem nawet jest zbyt dynamiczna, szczególnie, kiedy przeskakuje o jakiś kawałek czasu i nie wiemy, co działo się w międzyczasie. Jensen skutecznie unika nużących opisów, skupiając się na wydarzeniach i interakcjach między bohaterami. Atmosfera powieści jest pełna tajemniczości, a mroczne elementy, takie jak symbole magiczne, pentagramy czy wywoływanie duchów, dodają jej klimatu grozy. Równocześnie powieść zachowuje młodzieżowy charakter dzięki elementom miłości, samopoznania i akceptacji siebie. Interesującym aspektem powieści są odniesienia do nordyckiej mitologii i wierzeń. Chociaż niektóre elementy tego świata mogłyby być bardziej szczegółowo rozwinięte, to zarys magicznego uniwersum i jego zasad wprowadza zdecydowanie unikalny klimat. Ta mieszanka młodzieżowej fantastyki i nordyckich inspiracji daje powieści powiew świeżości.

"Róże i fiołki" to także opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, radzeniu sobie z przeszłością i o budowaniu relacji. Wątek kryminalny, mroczny klimat, tajemnice i różnorodne postacie czynią ją interesującą propozycją dla każdego. Powieść pozostawia z niedosytem i pragnieniem poznania dalszych losów bohaterów. Dlatego bardzo czekam na kolejną część, a Wam tę ciekawą historię serdecznie polecam!

Ależ to wredna książka. A taką ma niewinną okładkę. No, może pomijając te czaszki. I taki kwiatowy tytuł. Niczego niepodejrzewający czytelnik otwiera ją, niczym puzderko z czekoladkami i? przepada na długie godziny. Akcja ma wciągające tempo. Bohaterki to zdawałoby się zwyczajne nastolatki, kiedyś powiedzielibyśmy panienki na wydaniu, a tymczasem otrzymały zaproszenie do niecodziennej szkoły. Ile z nich będzie się w niej kształcić i na czym ta edukacja polega wyjaśni lektura. Powieść pomimo tego, że nie jest bardzo odkrywcza, jeżeli mówimy o świecie przedstawionym, naprawdę dobrze się czyta. Spodobały mi się charakterne dziewczyny, kategoryczność ich poglądów tak typowa dla młodych ludzi. A gdy już czytałam ostatnie rozdziały, to zrozumiałam, że nie rozstanę się tak łatwo z Akademią Rosenholm i jej uczennicami. Na domknięcie się akcji trzeba poczekać. Kto wie, czy wystarczy lektura drugiego tomu. Przecież okładka lojalnie uprzedza ? mamy do czynienia z trylogią. I dobrze. Z chęcią spotkam się raz jeszcze. Tylko mam prośbę, dziewczyny ? nie każcie mi na siebie zbyt długo czekać. Polecam.

Q: Wolicie w książce mieć jednego głównego bohatera, czy grupkę przyjaciół/ znajomych gdzie wszyscy są ważni dla fabuły?

Ja ostatnio zdecydowanie bardziej wolę kiedy mamy max. trzech głównych bohaterów, bo mam wrażenie, że czym więcej jest postaci, tym bardziej one nie mają charakteru. Wiadomo, to zależy od książki, ale coraz częściej się na to natykam.

Reklama - books4ya

Elitarna szkoła Magii, masa tajemnic, morderstwo i Grupka znajomych - brzmi jak bardzo dobre połączenie.

Akademia Rosenholm jest bardzo taką mega mroczną szkołą, o których ja lubię czytać. I mamy to fajnie poprowadzona historię dlatego, że dostajemy cztery różne dziewczyny, które dopiero odkrywają swoje moce, zaznajamia się z nimi, niektóre odkrywają dopiero, że magia istnieje. 

I wiadomo, one są z dala od swoich domów, więc pojawia się też to napięcie i dodatkowo one nie do końca wiedzą co w tej akademii się dzieje. Jest to taka placówka pełna zakazów i nakazów i wiadomo jeżeli mówimy o młodszych osobach, to pewne jest, że zakazy będą łamane, jak się da.

Co do bohaterek tej historii ja miałam nieco z nimi problem, a w zasadzie ze stylem pisania autorki i z tym jakie przedstawiła. Jedne bohaterki były lepiej wykreowany i skupialiśmy więcej na nich. Za to o innych było bardzo mało. Ich charaktery były takie nijakie i tak naprawdę były trochę zepchnięty na ten drugi tor a ja zaczynając czytać, myślałam, że to będzie równa historia czterech dziewczyn. Widać, że autorka próbowała, ale chyba nie do końca jeszcze wiedziała jak.

Co do właśnie tego stylu pisania on jest lekki, szybko się to czyta, ale miałam bardzo duże wrażenie, że autorka nie skupia się na tym co powinna. Zamiast skupić się na bohaterkach i ich odczuciach czy na tym co robią, ona skupia się na tym jak wygląda akademia, kogo widziały. To też jest ważne, tylko nie jest taką natarczywością, jak to tutaj było. I przez to, że fabularny dzieje się dużo i autorka na wspomina, że ściany były takie lub inne to, to ginie w tym, że nagle coś się tam dzieje. My nie jesteśmy w stanie skupić się na wyglądzie tej akademii i na tym co ich otacza. Na samych bohaterach nie jesteśmy w stanie się skupić. I przyznam, że to mi mocno odebrał frajdę i radość z czytania tej książki.

I z tego co wiem, to ma być Trylogia i nie mam pojęcia, co tylko chciałbym jeszcze poruszyć tych dwóch książkach następnych. Bo o ile motywy i wątki dałoby się jeszcze na ten drugi tom zrobić, to na trzy książki wydaje mi się to mocno rozwleczone. Można by to też zrobić w 1 książce.

Chciałam też zaznaczyć, że ta książka jest 15 + i ja raczej nie zalecałabym czytania jej młodszym osobą.
Jest Mroczna, nawet czasami bym powiedziała, że trochę brutalna i pojawi się też motyw różnicy wieku.

I fakt faktem mamy to dużo magii, mam dużo takich nawiązań mitologicznych, choć myślałam, że motyw z tym duchem potoczy się znacznie inaczej. Miałam wrażenie, że on został wprowadzony i nierozwinięty, żeby tylko coś się działo.

Zacznę od tego jak pięknie wydana jest ta książka. Ta okładka - Całkowicie mnie zdobyła co jeszcze podbiło moją chęć przeczytania tego tytułu.

?Róże i fiołki? przeczytałam naprawdę szybko, rozdziały są w większości krótkie, a styl pisania autorki bardzo przyjemny. Akcja jest poprowadzona w ciekawy sposób, ze szczególnym naciskiem na drugą połowę bo na początku trudno było mi się wciągnąć w historię, przez co byłam już trochę sceptycznie nastawiona. Ale całe szczęście wszystko poszło w dobrą stronę i do samego końca nie mogłam się oderwać od lektury.

Jednym z głównych wątków jest duch zamordowanej uczennicy i poszukiwanie jej mordercy. Bardzoooo byłam ciekawa tego wątku i się na nim nie zawiodłam! Atmosfera była cały czas napięta i tajemnicza, a tak naprawdę po zakończeniu książki czytelnik pozostaje ze znakami zapytania.

Średnio jestem fanką wątku romantycznego w tym tytule. Dlaczego? Moim zdaniem o wiele za szybko była tu mowa o zakochaniu, o jakichś uczuciach. Ale szczerze nie skupiłam się na nim, nie chciałam sobie psuć zabawy więc traktowałam te relacje z przymrużeniem oka. Podsumowując nie mogę się doczekać kontynuacji i jeśli lubicie klimaty duchów, mitologii nordyckiej, tajemnic i dark academii to polecam!