Rozplatając warkocz papuszy

Powieść potrafi złapać za serce, a przy okazji autentycznie zaciekawić. Skupiają się w niej bowiem różnorakie scenariusze ludzkiego życia, różne koleje ludzkiej wędrówki po tym ziemskim padole - a każdy z nich pełen jest chwil radości i smutku. Oraz zadumy, która zostaje z czytelnikiem jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony.

W sumie ta zaduma towarzyszy nam od samego początku, Bronisława poznajemy bowiem w okresie jego starości, którą spędza on w hospicjum. Refleksyjny nastrój potęgują jego wspomnienia, rozważania o kolejach jego losów, a do nostalgii skłania dodatkowo urządzona Bronisławowi przez jego wnuków przejażdżka ulicami Bielska-Białej.

Warto przy okazji książki wspomnieć o bardzo ważnej dla fabuły cygańskiej laleczce. Wplecenie jej w opowieść o kolejach ludzkiego losu w bardzo ciekawy sposób wprowadza do fabuły element iście tajemniczy, trącący nieco mistycyzmem - taki prawdziwie cygański :) Jak nieraz mogliśmy usłyszeć w znanej piosence: "Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma"... Ale dzięki tej książce być może odkryjemy co nieco ich tajemnic ;)

Koleje życia.

"Rozplatając warkocz papuszy" to pełna blasków i cieni opowieść o kolejach ludzkiego życia. Centralną rolę w tej historii odgrywa Bronisław Chrobak i jego znalezisko z czasów dzieciństwa. Znaleziskiem tym jest tytułowa papusza - cygańska, porzucona lalka, którą młody Bronek znajduje przypadkiem i stara się w efekcie odnaleźć jej właściciela. Szmaciana laleczka w przedziwny sposób wpływa na jego losy, które jak w soczewce skupiają prawie wszystkie możliwe wzloty i upadki ludzkiego żywota.

Lwia część tej historii rozgrywa się w Bielsku-Białej i jego okolicach. Młody Bronisław idzie do szkoły podstawowej. Pewnego dnia w miejscu opuszczonym dzień wcześniej przez cygański tabor znajduje on porzuconą szmacianą lalkę z zawieszonym na szyi wisiorkiem. Znalezisko dość intrygujące, jednak prosta logika nakazuje Bronkowi przypuszczać, że zgubiło je po prostu jakieś dziecko. Cygańskie lalki to nie jest jednak zwyczajna rzecz. A i sam Bronek nie jest takim całkiem zwyczajnym chłopcem. Dziwna lalka wydatnie to udowodni, przyczyni się ona bowiem do niecodziennych odkryć poczynionych wkrótce przez głównego bohatera.

Powieść potrafi złapać za serce, a przy okazji autentycznie zaciekawić. Skupiają się w niej bowiem różnorakie scenariusze ludzkiego życia, różne koleje ludzkiej wędrówki po tym ziemskim padole - a każdy z nich pełen jest chwil radości i smutku. Oraz zadumy, która zostaje z czytelnikiem jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony.

W sumie ta zaduma towarzyszy nam od samego początku, Bronisława poznajemy bowiem w okresie jego starości, którą spędza on w hospicjum. Refleksyjny nastrój potęgują jego wspomnienia, rozważania o kolejach jego losów, a do nostalgii skłania dodatkowo urządzona Bronisławowi przez jego wnuków przejażdżka ulicami Bielska-Białej.

Warto przy okazji książki wspomnieć o bardzo ważnej dla fabuły cygańskiej laleczce. Wplecenie jej w opowieść o kolejach ludzkiego losu w bardzo ciekawy sposób wprowadza do fabuły element iście tajemniczy, trącący nieco mistycyzmem - taki prawdziwie cygański :) Jak nieraz mogliśmy usłyszeć w znanej piosence: "Dziś prawdziwych Cyganów już nie ma"... Ale dzięki tej książce być może odkryjemy co nieco ich tajemnic ;)

Samo Bielsko także odgrywa swoją rolę w tej powieści. A także jego okolice. Autor, który osiadł obecnie w leżących nieopodal Bielska-Białej Łodygowicach, bardzo sprytnie przemycił do książki sporo opisów wprost z bliskich mu rejonów. Dla regionu być może będzie to mała reklama, a czytelnika tylko zachęca to do odwiedzenia tamtych stron (które osobiście również polecam - mieszkam co prawda w Katowicach, ale Bielsko-Białą i okolice wielokrotnie odwiedzałem: jest tam i co robić i co zobaczyć :) ).

Lektura jak najbardziej do polecenia :)

Zapraszam na krótki trailer powieści: https://youtu.be/Ei7XEvlD3zE

?Żyjąc, nie zdajemy sobie sprawy z ostateczności naszych czynów, słów, gestów. Wydaje nam się, że jesteśmy materialnie nieśmiertelni, nawet kiedy patrzyliśmy na śmierć bliskich i przyjaciół."



Pan Leszek Mieszczak stworzył powieść, która jest swoistym wehikułem czasu. Zabiera czytelnika w przeszłość, pokazując różne oblicza naszej ziemskiej wędrówki. Ta niezwykła i niecodzienna podróż porusza najczulsze struny naszej duszy. Są w niej chwile radosne, ale też smutne i skłaniające do refleksji. Powieść o podróży do wnętrza siebie, odkrywaniu swoich mocnych stron, słabości i drogi przeznaczenia. Razem z bohaterem przemierzamy ścieżkę, która została naznaczona energią szmacianej lalki. Bohater powieści podążał przez całe swoje życie za jej tajemnicą, próbując odkryć jej prawdziwą historię, która sięga aż do czasów II wojny światowej. W efekcie dociera do chwili, gdy odkrywa też prawdę o sobie.



Książka ?Rozplatając warkocz papuszy? pozostawia po sobie chwile zadumy. Skłania do zatrzymania się, by przyjrzeć się własnemu Istnieniu i zastanowić się czym dla każdego jest życie i co jest w nim ważne. Pokazuje, że życie każdego z nas jest jak droga, na którą wkraczamy z chwilą narodzin. Podążamy przez jej kolejne etapy, kierując się własnymi wyborami ale czasami to los ukierunkowuje nasze działania. Zwłaszcza, gdy to przeszłość puka do naszych drzwi, pragnąc pokazać nam dokąd mamy iść.