Rubieże imperium Sirene: Kraniec nadziei

Pierwszy tom serii pt.: ?Rubieże imperium?. I jak to zwykle z imperiami bywa to przedstawione w powieści sięga daleko poza Ziemię. Mamy do czynienia z dwoma wrogimi systemami: Cesarstwem i Republiką. Różnią się przede wszystkim ustrojem politycznym, jest to monarchia wsparta przez Inkwizycję kontra demokracja. Walczą ze sobą o dominację, wykorzystując do tego każdą nadarzającą się okazję. Posiadają statki międzyplanetarne, ścigacze, pilotów, całą maszynę wojenną, nie zapominając o siatkach agentów. Są jeszcze piraci, którzy podskubują każdą z dwóch potęg międzygalaktycznych i korzystają z ich wzajemnych animozji. Głównym bohaterem jest doświadczony imperialny pilot, który zamiast rutynowego lotu trafia na niespotykaną do tej pory nigdzie w kosmosie przeszkodę. Jak sobie poradzi załoga kapitana Aidana Samuelsa z tym wyzwaniem. Czy uda im się pokonać barierę i srawdzić, co się za nią kryje? Książka wybitnie techniczna, dużo w niej fachowych sformułowań, których rzetelność i prawdziwość ciężko mi było zweryfikować. Cóż, fizyka nigdy nie zaliczała się do moich ulubionych przedmiotów. Dla tych, którzy mieli ten sam problem, autor podrzuca trochę konfliktów międzyludzkich, różnorodnych relacji i przemyśleń głównego bohatera. Są momenty, w których wygląda to nieco dziwnie. W samym centrum wydarzeń, kiedy kapitan ma na podjęcie decyzji sekundy, nagle zdarza mu się ulec czarowi wspomnień i retrospekcji. Jeśli chodzi o ocenę końcową to mam mieszane uczucia. Były momenty, że się strasznie nudziłam, a nawet traciłam wątek, z reguły wtedy, gdy autor rozważał zastosowanie różnych form napędu albo wprowadzał czytelnika w tajniki szczebli wojskowych wśród imperialnych żołnierzy. Z drugiej strony książka zaciekawiła mnie na tyle, że sięgnęłam po drugi tom. Zatem przeczytać można, ale bez specjalnych zachwytów.