Rykowisko

Na mapie Polski znajdziemy sporo takich miejsc, które są owiane złą sławą i krążą o nich przedziwne legendy. A jak wiadomo, w każdej legendzie kryje się ziarno prawdy. Niezależnie od tego czy są to wioski, czy miasta to informacje o tym co się działo tam na przestrzeni lat, są przekazywane z pokolenia na pokolenie. A biorąc pod uwagę fakt, że ludzie lubią coś dodać od siebie do takich historii, to z opowieści powstają poematy.

"Rogaty Las stał się rykowiskiem cierpienia niewinnych osób. Miejscem do polowania".

Czarna Góra to miejscowość ponura, słynąca z plotek i ludowych opowieści. Mieszkają tutaj sami desperaci i psychopaci. Pożar starego internatu to niczym otwarcie puszki Pandory. To dopiero preludium tego co nastąpi w późniejszym czasie w Czarnej Górze. W zgliszczach zostają znalezione zwłoki mężczyzny, wcale nie zabił go pożar. Policja wszczyna śledztwo, postronne osoby też chcą pomóc. Darek Moskal religioznawca i dwie uczennice wpadają na pewien trop. Do dziwnych zaginięć i pożarów dochodziło tutaj już przed laty. Ci, którzy zaczynają zbliżać się do prawdy, ściągają na siebie niebezpieczeństwo. Gra się dopiero rozpoczyna, a stawka z każdym dniem rośnie. Wydarzenia sprzed lat zostały przypisane słowiańskiej sekcie. Czy to możliwe, żeby działała nadal, a jej członkowie pozostają bezkarni i są nieuchwytni dla policji? Jakie tajemnice skrywa Rogaty Las? Ile osób jeszcze będzie musiało zginąć, zanim policja znajdzie winnego?

"Nierozwikłana zagadka potrafi zniszczyć umysły i życie."

Rok 2024 obfituje w genialne debiuty. Jednym z nich jest "Rykowisko". To historia niebanalna, w której przeszłość przeplata się z teraźniejszością, a legendy przekazywane z ust do ust działają na wyobraźnię. Psychodeliczny, ekscentryczny kryminał na pograniczu fantastyki tak bym zaklasyfikowała tę książkę. Sekta, Słowianie, zjawiska paranormalne to tylko niektóre z wątków ukazanych przez autorkę. Pani Julia Halladin stworzyła mroczną i klaustrofobiczną powieść, gdzie świadkiem wszystkich nieszczęśliwych wydarzeń były drzewa i duchy.

?Jak wiele życia znajduje się w rzeczach tylko pozornie martwych.?

W moim odczuciu, pomimo kilku uwag udany debiut. Autorka zafundowała atrakcyjny pomysł na fabułę, chętnie przebywałam w powieści, dałam się ponieść klimatowi tajemniczości, niesamowitości i czegoś długo nieuchwytnego, co wymykało się ludzkiemu pojmowaniu, a jednak trzymało się blisko niego. Julia Halladin intrygująco wprowadziła w świat ludowych opowieści, przesądów i plotek. Owiany złą sławą Rogaty Las nie zachęcał do odwiedzin, odstraszał mrokiem i krwawą historią. Tkanina thrillera spleciona była również nicią niespokojnych snów, koszmarnych zjaw i kryminalnych zagadek.

Spodobało mi się stopniowe odkrywanie prawdy, niepewność interpretacyjna intrygujących zdarzeń i postaw bohaterów. Często opisy pogody i otoczenia przesłaniały szczegóły akcji, przeszkadzały w intensyfikowaniu niepokoju, niepotrzebnie odciągały od sedna, ale ciekawie i sugestywnie urozmaicały atmosferę. Wyraźnie czułam zagęszczanie się zła, słyszałam odgłosy śmierci, goniłam uciekające motywy, wgryzałam się w ciemną przeszłość jeziora Rudnik i Czarnej Góry niewytłumaczalnych zaginięć, pożarów i samobójstw. Przerażające zabójstwo zakonnicy, torturowanie opiekunki młodzieży, przyjaźń między uczennicami Ines i Hanią, a to dopiero początek powieści, im głębiej wchodziłam w przygodę czytelniczą, tym bardziej miałam odczucie, że gra dopiero się rozpoczęła, a stawka z każdym dniem rosła, pod koniec dałam się zaskoczyć skojarzeniem z prawdą i wyjaśnieniem biegu spraw.