Rzeczy których nie dokończyliśmy

Świetna fabuła, czyta się łatwo .

Przy czytaniu tej książki nie przeszkadza niewygodne krzesło czy sąsiad szalejący z kosiarką, przy niej zapomina się po prostu o całym świecie.

Podział na dwie równie ciekawe linie czasowe, to jest to, co w takich opowieściach z tajemnicą w tle lubię najbardziej. Tu zagłębiamy się w historię Georgii, która po śmierci swojej prababki Scarlett, autorki romansów, zostaje nakłoniona do dokończenia jednej z jej powieści. W procesie tym ma uczestniczyć znany pisarz z tego gatunku, jednak ich zdania, szczególnie na temat zakończenia różnią się diametralnie, a w ich relacji zaczyna iskrzyć nie tylko z powodu książki.

W drugiej linii czasowej przenosimy się do okresu drugiej wojny światowej i jesteśmy świadkami wielkiego uczucia jakie połączyło Scarlett i amerykańskiego pilota. Czas wojny jest jednak nieprzewidywalny i okrutny, a historia ich miłości poznawana z relacji bezpośredniej, jak i pisanych przez kochanków listów porusza do głębi.

Obie te opowieści mimo dzielących je dziesiątek lat są nierozerwalnie związane ze sobą, nie tylko decyzjami przodków, trudnymi emocjami, ale też tajemnicą, która musiała kiedyś wypłynąć. Nie należę do osób wylewnych i łatwo się wzruszających, ale Autorka potrafiła poruszyć mnie na tyle mocno, że niejedna łza spłynęła po moim policzku, a zakończenie wywołało wręcz wulkan emocji.

Ta piękna, choć momentami bolesna historia po prostu zapada w serce i w nim pozostaje, a ja dołączam do licznego grona osób oczarowanych nią do głębi.

Czy macie swoje "książki życia"? Takie, które być może są już bardzo wysłużone. Takie, do których często wracacie myślami, bądź po prostu nie możecie się powstrzymać i kolejny, kolejny raz wertujecie strony w poszukiwaniu ulubionych fragmentów... Dla mnie jedną z takich książek stała się właśnie ta...

"Czuję ekscytację za każdym razem, gdy wkładam czystą kartkę do maszyny. To jak pierwszy pocałunek pierwszej miłości."- fragment książki

Ostatnio książki, które czytam bardzo często otwierają mi oczy na to, że bez bólu nie ma miłości... Smutne to, ale coraz częściej jestem pewna tego, że tak właśnie jest. Że tam gdzie jest wielka miłość, jest także ból- o różnych obliczach, o różnym natężeniu, ale jednakże to właśnie on.
Książka, która znajduje się na zdjęciu jest potwierdzeniem tej tezy, ponieważ jest w niej mnóstwo bólu. A także ogrom miłości i cała paleta przeróżnych emocji, które powodowały to, że nie mogłam się oderwać od jej czytania...
Wpływ miała na to też jej fabuła- dwie historie, które umiejscowione zostały w dwóch różnych strefach czasowych- w czasach nowoczesnych oraz pośród spadających bomb II wojny światowej. Historie, które łączy bardzo wiele. Historie, które pokazują, że bez przeszłości nie ma przyszłości, a decyzje, które podejmujemy rzutują na kolejne pokolenia.

"Wiesz, od zawsze uważałem wyrażenie [popadanie w uczucie] za oksymoron. Przecież powinno być [wznoszenie się w uczuciu]. Miłość powinna sprawiać, by człowiek czuł się wzniesiony pod niebiosa. A może to tak popularna fraza, bo w rzeczywistości rzadko jest tak, jak być powinno. Wszyscy na końcu się rozbijają."

Bardzo wiele dobrego słyszałam o tej książce, przed jej lekturą. Widziałam wiele twarzy, po których płynęły łzy, bo ta powieść właśnie taka jest- nie da się w niej obejść bez łez. Zarówno tych w pozytywnych znaczeniu, jak i negatywnym. Wielokrotnie łamie serducho słowami, czynami bohaterów, aby później je poskładać.
Ja, z mojej strony, mogę podpisać się pod tymi wszystkimi pochlebnymi o niej słowami i przede wszystkim łzami, do których dołączyły i moje...
Ale chcę Wam powiedzieć jeszcze coś, to książka życia(mojego na pewno). To romans, który jest jednym z najlepszych, jakie czytałam. To historie, które muszę mieć w papierze, by wracać do nich multum razy. To oblicza miłości, o jakich zawsze sama marzyłam...

Ta książka nie bez powodu określana jest mianem romansu wszech czasów. Opisuje ona przepiękną i szczerą miłość, której przyszło rozwijać się w trudnych czasach wojennych. W czasach, kiedy każda rozmowa mogła być tą ostatnią, kiedy żaden kolejny dzień nie był pewny. Autorka pokazuje też współczesny świat, pogoń za sławą i pieniądzem, nieciekawe relacje z matką, ból po stracie, po zdradzie, trudność w ponownym zaufaniu drugiemu człowiekowi. Ukazuje też, jak wiele człowiek jest w stanie poświęcić w imię miłości ? nie tylko tej damsko-męskiej. Lekkie pióro Yarros sprawia, że czytanie upływa w błyskawicznym tempie, a samo zakończenie sprawia, że łzy płyną strumieniami. Skrywana przez lata tajemnica wychodzi wreszcie na światło dzienne?

Trudno mi napisać coś więcej, gdyż musiałabym zbyt wiele zdradzić, a to mogłoby odebrać przyjemność poznania tej opowieści. Dodam tylko, że nie każdy romans musi mieć pozytywne zakończenie, aby wyrył się w naszej pamięci. Ten na długo pozostanie w moich myślach, polecam całym sercem!

?Niekiedy jedynym sposobem, by zachować to, czego ci trzeba, jest odpuszczenie tego, czego pragniesz.?

?Wszyscy mamy prawo popełniać błędy. Jednak kiedy rozpoznajesz, czym są, nie trwaj w nich. Życie jest zbyt krótkie, by przegapić uderzenie pioruna i zbyt długie, by przeżyć je samotnie.?

Są historie miłosne, o których przyjemnie się czyta, choć nie zawsze pozostają w pamięci na dłużej. Są takie, które poruszają emocje, sprawiają, że kibicuje się ich bohaterom, jakby byli nam bliscy. Są historie, które poruszają naszą czułą strunę, ale są i takie, które zupełnie do nas nie przemawiają. I są historie wyjątkowe, jedyne w swoim rodzaju, które torują sobie drogę do naszego serca i ten ułamek, którym zawładnęły już na zawsze pozostanie ich własnością. I to jest właśnie taka historia.

Georgia i Noah to osoby, które zabiorą nas w teraźniejszą podróż. Ona próbuje stanąć na nogi po niezwykle medialnym rozpadzie jej życia prywatnego, który zgrał się ze śmiercią ukochanej babuni. Uzdolniona artystycznie, doskonale zaznajomiona ze światem wydawniczym, stanie przed trudnymi do podjęcia decyzjami związanymi ze spuścizną rodzinną. Georgia charakteryzuje się niezłomną wolą, do perfekcji opanowała nieokazywanie emocji, a jej lojalność wobec bliskich jest niezachwiana, choć boryka się z problemami z zaufaniem. Noah to poczytny autor książek obyczajowych, a jego styl charakteryzuje się skłonnościami do opisywania ludzkich tragedii. Pisanie jest mu niezbędne niczym tlen, a wolne chwile spędza dbając o swoją tężyznę fizyczną. Uwielbia kobiety, choć żadnej nigdy nie traktował poważnie. Lecz, aby znaleźć wspólny język z Georgią będzie musiał zmienić swoje podejście do płci przeciwnej.

Scarlett i Jameson to bohaterowie, którzy zabiorą nas w podróż do przeszłości. Młoda panna Stanton, zanim została królową romansów, przeżyła swój własny romans, okraszony strachem o życie i nieustannym przemieszczaniem się. Jankes i Angielka wywodzący się z różnych domów, wychowani w zupełnie odmiennych warunkach, stawić będą musieli czoła najgorszej przeciwności losu ? wojnie, która w każdej chwili mogła rozbić ich wszelkie plany w drobny mak.

?Rzeczy, których nie dokończyliśmy? określono na okładce jako prawdziwe arcydzieło ? i nie ma w tym nic przesadzonego. To jedna z tych książek, do których trudno mi napisać recenzję, bowiem zwyczajnie brakuje mi słów. Ilość emocji zawarta na kartach tej pozycji jest przytłaczająca ? do tego stopnia, że niemożliwym jest przeczytanie jej od razu. By zachować względny spokój emocjonalny trzeba ją sobie dawkować, lecz nie stanowi to problemu, bo przy pisarstwie tak doskonałym, delektowanie się tą książką było prawdziwą przyjemnością. Nie uroniłam ani jednego słowa z tej lektury, zaczytywałam się w każdym akapicie i bez miar zanurzyłam się w wykreowany w niej świat. Choć wiele wydarzeń w niej budziło mój wewnętrzny sprzeciw, niezgodę na to, jak los pokierował życiem postaci, to finalnie mogę ocenić, że całość tej opowieści jest czystą perfekcją, choć sama nawet nie miałam pojęcia, że takie poprowadzenie historii ukoi moją duszę. Rozwój relacji Georgii i Noah to w mojej ocenie jedynie tło, choć równie dobrze nakreślone, przejmujące i ukazujące zarówno siłę uczuć, jak i destrukcyjny wpływ toksycznych ludzi. Lecz tę najbardziej przejmującą część, a jednocześnie tak mocno trafiającą w serce, stanowi historia Jamesona i Scarlett. O taką miłość każdy z nas powinien walczyć, takiej miłości każdy z nas powinien szukać i nigdy nie wolno nam zgadzać się na półśrodki. Na kartach tej powieści zawarta jest piękna, choć bolesna i trudna opowieść o miłości silniejszej, niż jakikolwiek nalot bombowy, ponadczasowej i wnikającej w czytelniczą duszę. To naprawdę wybitna pozycja, która warta jest poznania, zatopienia się w wykreowanym przez Yaros świecie i pokochania każdej cudownej strony, jaką zawiera.