Rzeźbiarka jesiennych mgieł

"Rzeźbiarka jesiennych mgieł" to już trzecia odsłona serii Leśne Pejzaże Joanny Szarańskiej. Za jej sprawą ponownie gościmy w Granicach, tym razem jak wskazuje tytuł jesienna porą i wraz z bohaterami wypatrujemy zbliżającej się wystawy "Malarki wiosennych łąk"...

Marysia wraca do Granic licząc na to, że na miejscu łatwiej będzie jej włączyć się w organizację zbliżającej się wielkimi krokami wystawy. Mają na niej zostać zaprezentowane jej własne obrazy, ale też prace nieżyjącej już mieszkanki Granic. Kobieta liczy, że tak jak wcześniej będzie mogła zatrzymać się w domu Krystynki, córki malarki. Okazuje się jednak, że przyjęła ona już pod swój dach odnalezioną niedawno siostrę i maleńka chatka nie pomieści już więcej gości. Marysia nie ma więc wyjścia i musi wracać do miasta. Przed powrotem odwiedza jeszcze kilka swoich ulubionych miejsc i spotyka się z Kacprem, który proponuje jej gościnę w swoim domu. Maria ostatecznie decyduje się więc zostać w Granicach, a pomiędzy nią i Kacprem zaczyna rodzic jakaś bliższa relacja. Spokój Marii burzy jednak Katarzyna, siostra Krystynki. Kobieta stara się odseparować od niej Marię. Przegania też zwierzęta, którymi opiekuje się Krystynka i które są całym jej światem. Maria dostrzega to, ale początkowo nie chce wtrącać się w życie przyjaciółki.

Cała historia przepełniona jest paletą jesiennych barw, zapachem ciasta śliwkowego, jabłek i kompotu. Otula jak ciepły kocyk w chłodne jesienne wieczory, a jednocześnie zaprasza do spacerów po usłanym dywanem liści lesie. Nie ma przecież złej pogody na spacer, a ten jesienny wyjątkowo oddziałuje na zmysły i wyobraźnię. ;)

Akcja powieści toczy się spokojnie, co też pozwala nam nacieszyć się miejscem do którego zaprosiła nas pisarka. Aby jednak równowaga została zachowana spokój w przyrodzie jest tłem do tego co dzieje się w sercach bohaterów. W nich spokój jest tylko pozorny. Charaktery każdego z bohaterów są bardzo wyraziste, więc i okazywane przez nich emocje widać jak na dłoni. Z czym tym razem przyjdzie im się mierzyć i jak w maleńkiej miejscowości życie jednostki wpłynie na życie ogółu? Czy Marysia wplątana chcąc nie chcąc w niektóre sprawy mieszkańców wsi odnajdzie się wśród nich i poczuje częścią tej maleńkiej społeczności? Ważne jest też to jak zostanie odebrana sama wystawa, której tak bardzo obawia się Krystynka. Czy prace jej matki spodobają się ludziom i spotkają się z ich uznaniem? A może kobieta zrezygnuje z ich wystawienia?

Jeżeli poszukujecie lektury klimatycznej, ukazującej uroki jesieni na tle życia toczącego się pomimo zmieniających się pór roku, lekkiej, zwiewnej, chwytającej za serce i niosącej nadzieję to właśnie książka dla was. Polecam gorąco. ;)