Sacrificio

?Pasierbica gangstera. Tom 3. Sacrificio? jak sam tytuł sugeruje to 3, a zarazem ostatni tom serii ?Pasierbica Gangstera? autorstwa Moniki Magosik-Suchar. Seria niezwykła, która dostarczyła wiele emocji czytelnikom, kosztowała ich sporo nerwów a sama autorka nie raz łamała im serce. Zanim przejdziemy do szczegółów dwie ważne informacje. Jeśli nie czytałeś/aś poprzednich części to najpierw zacznij od nich, a potem tu wróć. Ta seria należy do tych, których nie można czytać w dowolnej kolejności, tutaj bohaterów i ich relacje trzeba śledzić od samego początku, aby wszystko było jasne. Druga informacja to taka, iż w książce, jak i całej serii znajdują się sceny erotyczne oraz motyw przepowiedni i rytuałów. Miejcie to na uwadze decydując się na lekturę.
Mając na uwadze to jak autorka poprowadziła akcję w poprzednich częściach oraz to co zapowiadała szykowałam się na niezły rollercoaster, i wiecie co ? Nic nie jest w stanie przygotować na to, co w tej pozycji się dzieje. Szok, niedowierzanie, zawód oraz taka ilość emocji, że dziw bierze, iż książce nic nie zrobiłam. Spora dawka intryg, nowe zagrożenie, kłamstwa, pożądanie, obsesje czy motyw rytuałów to tylko mały skrawek tego, co tu znajdziemy. Wszystko to opisane wspaniałym językiem. Od tej książki, ba od tej serii, człowiek nie jest w stanie się oderwać, a przynajmniej ja nie byłam w stanie. Nawet w momentach, w których ręce mi przysłowiowo opadały, ale o tym za chwilę.
Autorka stworzyła nietuzinkową i bardzo zaskakującą historię. Czytając tę część miałam momenty, że się uśmiechałam, nieliczne, ale były, najczęściej byłam w szoku oraz targała mną złość. Im dalej brnęłam, tym bardziej oczy mi się otwierały z niedowierzania i tak aż do samego końca, gdzie szczęka opadła mi na ziemię.
W tej serii mamy do czynienia ze świetnie wykreowanymi bohaterami, których nasza autorka nie oszczędza. Każdemu, kto zna serię Chiary nie muszę przedstawiać, ani nakreślać tego ile przeszła. Bardzo podziwiałam i kibicowałam tej postaci. Ukazała ogromną siłę, determinację oraz dojrzałość jak na swój wiek. Przeżyła tyle, że naprawdę było mi jej żal. W tej części widzimy jej kolejną zmianę i muszę z przykrością przyznać, że bardzo mi się nie spodobała. Stała się bardzo naiwna i przykro to powiedzieć, wykazała bardzo samolubne zachowania. Zapatrzona tylko na własny cel i tak jak jestem w stanie zrozumieć, że bardzo jej zależało na jego osiągnięciu, tak odpychanie najbliższych oraz dążenie do tego, co sprawiało wcześniej jej tyle problemów, czyli paranie się rytuałami oraz przepowiedniami mocno mnie zraziły do niej. Momentami miałam ochotę wejść do książki, mocno nią potrząsnąć i wykrzyczeć, aby się opamiętała. Nie wierzę, że to piszę, ale tym razem sama doprowadziła do krzywdy jaka ją dotknęła, przez co bardziej żal mi było Fabia niż jej. Ale by nie było, że tylko dziewczyny się czepiam, w Fabio bardzo męczyło mnie to jak stara się zamknąć Chaire w złotej klatce z dala ok najmniejszego zła. Biorąc pod uwagę ich przeszłość bardzo to rozumiem niemniej jednak momentami przesadzał. Po za tym to dalej ten sam facet, w którym nie jedna czytelniczka się zakochała. Nie mogę nie wspomnieć o nowej postaci, o której jak tylko pomyślę to od razu ciśnienie skacze mi do góry. Lady O, czyli największa intrygantka jaką widziałam, co się pojawiała w książce od razu dostawałam białej gorączki, zwłaszcza jak poznałam jej plany, z którymi nawet się nie kryła. Dawno żadna postać tak nie wytrącała mnie z równowagi i żadnej tak źle nie życzyłam. Ja już więcej nie mówię, najlepiej jak sami dowiecie się co kryje się za jej pojawieniem w książce.
Zostaje kwestia zakończenia, które zwala z nóg. Do przewidzenia było, że autorka zakończy serię z wielkim przytupem, lecz nie sądziła, że z takim. Na początku byłam zła za takie zakończenie jednak gdy myślę o tej serii tak na chłodno, to inne zakończenie nie pasowałoby tu. Pani Monika stworzyła wyjątkową i emocjonującą historię, którą tak samo zakończyła.
?Pasierbica gangstera. Tom 3. Sacrificio? to książke nieprzewidywalna i bardzo zaskakująca, czyli idealne podsumowanie wszystkiego, co spotkało Chiare oraz Fabio. Z całego serca polecam wszystkim, którzy nie znają tej serii, aby to nadrobić a całej reszcie, która tak jak ja czekała na ten tom powiem tylko jedno ? zaparzcie sobie melisę czy inne ziółka do czytania.

Chiara oraz Fabio od półtora roku mieszkają w Rzymie, gdzie mężczyzna rozwija się jako polityk. Chiara nie potrafi się pogodzić z utratą dziecka i za wszelką cenę pragnie zajść w ciąże, niestety wszystkie próby kończą się niepowodzeniem. Tajemnicza Lady O. oferuje dziewczynie pomoc, jednak jej stawka będzie wysoka.

"Pasierbica gangstera 3" to niestety ostatnia część serii z którą przyszło mi się już pożegnać, ale to ona najbardziej wytargała mnie emocjonalnie. Byłam zła na wszystkich, każdego zwyzywałam. Każdy z bohaterów ponosił winę za to co się tutaj wydarzyło, ale najbardziej oberwało się Chiarze, która w tej części zaskoczyła mnie najbardziej. Przeraziła mnie jej głupota oraz naiwność, chęć posiadania dziecka zaślepiła nawet jej miłość do Fabia. Na jej własne tak naprawdę życzenie odsuwała się od niego, pozwoliła sobą manipulować i Lady O. (która swoją drogą nieźle namieszała) mogła z nią robić co tylko chciała. Niestety w tej części Chiara straciła w moich oczach, znienawidziłam ją za to, co wyprawiała, jej myślenie było iracjonalne. Wielokrotnie miałam ochotę nią potrząsnać i sprowadzić na ziemię, bo chyba była w zupełnie innym świecie i nie docierało do niej to co się dzieje i to z jej winy. Momentami zachowywała się trochę jak zbuntowana nastolatka i nie pasowała mi w tej części do Fabia, który pomimo zadanych przez nią ciosów, wciąż ją kochał równie mocno, a ja mimo wszystko im kibicowałam. Monika udowodniła, że pragnienie czegoś może zmienić nasze postępowanie i uwierzymy w coś przed czym wcześniej się wzbranialiśmy. W "Pasierbica gangstera 3" magia oraz wróżby przejęły kontrolę nad wszystkim.
Autorka w ogóle nie szczędziła bohaterów, wręcz przeciwnie. Kolejne intrygi i chęć zemsty niespodziewanych osób sprawiły, że nie byłam w stanie oderwać się od lektury. Działo się, oj działo. Chciałam się jak najszybciej dowiedzieć, czy bohaterowie zaznają w końcu upragniony spokój i będą żyli długo i szczęśliwie, ale jak się okazało, to byłoby zbyt piękne, a Monika nie przyjmuje takich zakończeń. Ksiażkę odłożyłam z ogromnym bólem serca i łzami w oczach, to nie tak przecież miało być ???? Polecam!

Pierwszą część pokochałam i patronowałam z dumą.

Druga złamała mi serce, posklejała je i znów złamała.

Trzecia... Trzecia jest idealnym, chociaż bolesnym dopełnieniem trylogii.

Półtora roku po potwornym starciu z Giulią, skryty pod maską Fabio i Chiara z raną w sercu próbują wieść normalne życie. Niestety autorka nie daje im żyć długo i szczęśliwie.

W tym tomie jeszcze później polubiłam Fabia. Jego postawa na kartach książki chociaż różnorodna to zawsze przemyślana i prawdziwa.

Chiara mnie deczko wkurzała. Była naiwna i dała manipulować sobą jak marionetką. Ale też rozumiem jej zachowanie. Jej pragnienia i oddanie wszystkiego, by ...( a to sami doczytacie co). Nie działała w pełni świadomie.

Pojawia się nowa bohaterka. Lady O. I kurczę blade polubiłam ją ???? Monice udało się świetnie wykreować jej postać.

Kolejny wciągający tom. Kolejny rollercoaster emocjonalny. Nie wiesz, na co natrafisz na kolejnej stronie.

Monika manipuluje losami bohaterów i sercami czytelników. Na zmianę klejąc je i miażdżąc. Daje nadzieję, by z premedytacją powalić na kolana.

Miłość jest piękna. Zazdrość brutalna. Mafia ma równie silne więzy co rodzina. Gorzej, gdy zaczynają się one łączyć.

Zakończenie, za które mam ochotę ???????????? no , nieładnie potraktować Monię ???? było potrzebne. Ta seria nie mogła być cukierkowa, słodka. Gorzka jak zioła Giulii, piękna jak rysunki Chiary i z bliznami, jak te noszone przez Fabio.

Ta seria aż PROSI SIĘ O KONTYNUACJĘ z perspektywy pewnej osoby z epilogu ????

Ucztą dla zmysłów była burzliwa i piękna historia miłości Chiary i Fabia. Będzie mi już na zawsze bliska.

Moniu. Dziękuję. Dziękuję za każdy tom i za całokształt. Za morze łez, światełko nadziei i miłość, która jest silniejsza niż śmierć.

Najlepsza mafijna trylogia!

Od dramatycznych wydarzeń na Sardynii minęło już półtora roku. Chiarze udało się (a przynajmniej tak jej się wydaje) odsunąć Fabia od świata mafijnego, który mężczyzna zamienił na świat polityki. W czasie, gdy on osiąga kolejne sukcesy, ona cierpi w samotności. Chiarę boli strata dziecka, ale jeszcze bardziej niepokoi fakt, iż mimo ogromnych starań nie może zajść w kolejną ciążę. Popada na tym punkcie niemalże w obłęd. Desperacko chwyta się każdego nowego sposobu, który może dać jej upragnione szczęście. Tak trafia na Lady O. Wróżkę, która zapewnia dziewczynę, że jest w stanie przeprowadzić rytuał, który sprawi, że zajdzie ona w ciążę. Jest jednak jeden warunek. Chiara musi dać duchom coś w zamian?
Czy dziewczyna okaże się tak zdesperowana, że poświęci kogoś, kogo kocha najbardziej?

W czasie, gdy nad małżeństwem Chiary i Fabia wiszą ciemne, burzowe chmury, gdzieś daleko są ludzie, którzy nadal życzą im źle. Zagrożenie jest na tyle poważne, że grozi wojną, której oboje woleliby uniknąć.
Czy Chiara i Fabio uwolnią się w końcu od wiszącej nad nimi klątwy.

Uwielbiam książki, w których miesza się świat duchów, wierzeń ze światem realnym. Już, biorąc do ręki pierwszą część ?Pasierbicy? wiedziałam, że to nie jest typowy romans mafijny, że jest to coś zupełnie innego, niż wszystko, co do tej pory czytałam. Cała trylogia poprowadzona jest w takim właśnie klimacie, co dla mnie jest czymś absolutnie genialnym. Właśnie za to pokochałam tę serię najbardziej. W jednej części pasierbicy mamy tej magii mniej, w innej więcej, ale to właśnie w trzecim tomie Monika podaje tak dużą jej dawkę, że nadal ciężko mi się otrząsnąć.

Nie mogło zabraknąć oczywiście elementów zaskoczenia. Wątek z Paulem ? mistrzostwo świata. Akcja z długopisem ? totalny szok. No i to zakończenie? Ołtarz, który dał czemuś początek i tam się coś zakończyło. Łezka się w oku zakręciła.

Czytając tę książkę zwyzywałam Chiarę jak nigdy dotąd. W tej części różnicę wieku między nią a Fabiem czuć było najbardziej. Wiele zachowań Chiary można nazwać dziecinnymi. Zaślepiona obsesyjną wręcz chęcią posiadania dziecka stała się tak podatna na manipulacje, że to aż boli. Nie potrafiłam jednak długo się na nią złościć w zamian wszystkie złe emocje przelewałam na Orianę. Tę wstrętną, perfidną manipulantkę, która owinęła wokół palca dosłownie wszystkich.

Kochani, nie zdradzę już nic więcej. Musicie poznać tę historię sami, najlepiej zaczynając od początku. Ze swojej strony powiem, tylko że Sacrificio jest doskonałym zwieńczeniem całej trylogii. Jestem pewna, że jeszcze wrócę do tej serii.

Polecam gorąco