Salome

"To nie jest banalny romans, lecz?
Zbrodnia, której nie można wybaczyć.
Kara, którą należy wymierzyć.
Zemsta, która kiełkuje latami"

Dorota i Przemek kiedyś tworzyli zgrane małżeństwo. Pięć lat temu spotkała ich niewyobrażalna tragedia, i dzisiaj choć są nadal małżeństwem to żyją osobno. Przemek jest profesorem filologii polskiej. Kiedy na jego drodze pojawia się Sandra, studentką polonistyki, mężczyzna traci dla niej głowę. Dziewczyna przypomina mu biblijną femme fatale- Salome, i tak jak ona, pobudza wszystkie jego zmysły.
Tczasem Dorota chce odzyskać dawną miłość męża i naprawić stracone lata. Przemek staje przed trudnym wyborem.. Co wybierze? Długoletnią miłość czy chwilowe porządnie?

Pióro Pani Izabeli miałam okazję poznać przy książce "Ta, która odeszła" i już wtedy napisalam, że jeżeli jeszcze będę miała możliwość sięgnąć po thriller Autorki to zrobię to bez zastanowienia. Tak więc, jak tylko nadarzyła sie okazja zrecenzowania najnowszej powieści Pani Izabeli, nie zwlekałam dlugo z podjęciem decyzji. "Salome" to bardzo dobrze napisana powieść obyczajowa z elementami thrillera psychologicznego i nutką erotyzmu. Autorka poraz kolejny mnie nie zawiodła. Historia Przemka, Doroty i Sandry wciąga i ciężko jest się od niej oderwać. Jestem pod ogromnym wrażeniem kreacji bohaterów, każdy z nich zmaga sie z własnymi problemami i traumą z przeszłości. Ich portrety psychologiczne zasługują na szczególną uwagę.
"Salome" to pełna emocji, niezwykle intrygująca powieść, którą z całego serca polecam. Książka z pewnością przypadnie do gustu fanom literatury obyczajowej jak i thrillerów psychologicznych. A nutka erotyzmu jeszcze  nikomu nie zaszkodziła???? Gwarantuję, że emocji podczas czytania nie zabraknie a napięcie będzie trzymało Was w swoich szponach do ostatniej przeczytanej strony. Czytajcie!

?Salome? to dla mnie przede wszystkim obraz zdrady. Siłą tej książki są portrety psychologiczne bohaterów i to one zachwycają tutaj najbardziej. Jestem pod ogromnym wrażeniem tego, jak autorka oddała to, co się działo w głowach postaci. Ukazała wnętrze rozdarcie, wahania, wątpliwości, cele i pragnienia. Pokazała to, co się dzieje z człowiekiem i w człowieku, gdy ulegnie słodkiej pokusie, niepohamowanej namiętności i pożądaniu. Gdy wpadnie w taki marazm, ale będzie próbował żyć na nowo. Gdy złamie swoje zasady i zrobi coś szalonego. Gdy dla miłości posunie się do wielu budzących wątpliwości moralne działań. Gdy będzie chciał wymierzyć sprawiedliwość. Gdy wpadnie w siatkę kłamstw, półprawd i lęku. Gdy będzie po prostu człowiekiem, którego opanują żądze.

Całą historię poznajemy z trzech perspektyw, które przeplatają się ze sobą. Poznajemy Dorotę, która nie do końca pogodziła się ze stratą ukochanego dziecka. Przedszkolankę i kobietę, która żyje w cieniu męża. Przemka, który podniósł się po tragedii, jest szanowanym profesorem, karmiącym ego uwielbieniem innych. I jest też ona, słodka Salome, femme fatale tej historii ? Sandra. Młoda i ambitna studentka, która nie miała w życiu łatwo, a zakochała się w swoim wykładowcy. Każda z postaci jest osamotniona i na swój sposób silna.

Autorka nie narzuca czytelnikowi zdania o żadnym z nich. Przemka nie ukazuje tylko jako tego złego. Czytając, sami wyrabiamy sobie opinię o Dorocie, Sandrze i Przemysławie. Zastanawiamy się nad słusznością ich decyzji i wyborów, które mogą przekreślić wszystko. Zastanawiamy się nad moralnym aspektem tej sytuacji.

Akcja tej historii nie pędzi, a toczy się powoli, ale nie można się od niej oderwać. Z każdą stroną chciałam więcej i więcej. Z każdą kolejną stroną moje zaciekawienie rosło, a pod koniec pojawiło się nawet nieco napięcia.

Jaki był finał? Zaskakujący. Gdzieś z tyłu głowy miałam myśl, że to może ten bohater?Ale nigdy nie domyśliłabym się tego, jakie ma powiązanie.

Oczywiście ?Salome? ma swoje gorsze momenty. Chwilami wałkowane jest ciągle to samo, np. że Dorota ma nadprogramowe kilogramy, albo jest taka i taka. Jestem w stanie przymknąć na to oko, bo dla mnie ta książka jest niesamowita pod względem psychologicznych portretów.

Na koniec wspomnę jeszcze, że jest naprawdę dobrze napisana. Lekko i pięknym językiem, a to cenię.

Ja jestem na tak i bardzo wam polecam!

Izabelę M. Krasińską znam w bardziej obyczajowej odsłonie i to z początków jej twórczości. Jej bohaterki oceniałam jako lekko naiwne, chociaż może nie, bo to takie słowo, które źle się kojarzy, jako łatwowierne. Tak lepiej. I nagle dostaje w swoje ręce "Salome", w której obie damskie postacie są silne, może pogubione (każda na swój sposób), do tego potrafiące się zatracić, tak, że wszystko to, co racjonalne spada na dalszy plan, ale nie można im zarzucić słabości czy naiwności. Bardzo podobała mi się ich kreacja. Podobnie z męską częścią tej powieści, autorce udało się nie demonizować głównego bohatera, choć ja momentami jednak wybiłabym mu zęby. Bohaterowie wzbudzający emocje ? zdecydowanie tak!
Fabuła od początku do końca przemyślana i nastawiona na wprowadzanie czytelnika w błąd w jego osadach i przypuszczeniach co do dalszego rozwoju poszczególnych wątków. I to się nie zmienia aż do samego finału, dodam mocno zaskakującego, ale idealnie wpasowanego! Jestem pod wrażeniem tej książki oraz tego jak bardzo zmieniła się, rozwinęła autorka.
"Salome" zadowoli każdego wymagającego czytelnika. Wszystkiego w niej jest dokładnie tyle, ile powinno być. Wyważona i intrygująca. Polecam.

Dorota i Przemek pięć lat temu przeżyli tragedię, która zaważyła na ich obecnym życiu. W życiu profesora pojawia się Sandra - studentka polonistyki, która zawróciła mu w głowie, Dorota natomiast próbuje odzyskać miłość Przemka. Jakiego wyboru dokona mężczyzna? Jakie konsekwencje przyniesie jego decyzja?

To dopiero moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale słyszałam wcześniej wiele świetnych opinii o jej książkach, dlatego postanowiłam sięgnąć po "Salome". Zostałam wciągnięta do świata bohaterów do pierwszych stron, byłam szalenie ciekawa co się tutaj wydarzy, jak potoczą się losy bohaterów. Historia ta jest na wskroś prawdziwa, napisana przez życie, autorka wykreowała pełnokrwistych bohaterów, którzy jak każdy z nas popełniają błędy, dają się ponieść emocją, dlatego tak łatwo czytelnikowi się z nimi zżyć i bez problemu w niektórych momentach utożsamić.
Książka tak naprawdę opowiada o losach trójki osób: Przemka, Doroty oraz Sandry. Dzieki temu, że historia jest opowiedziana z perspektywy każdego z bohaterów możemy ich lepiej poznać, dowiedzieć się co czują, myślą i z czym się borykają oraz jakie emocje nimi targają. W sumie mam mieszane uczucia co do niektórych zachowań bohaterów, jednak z czasem doskonale wszystko zrozumiałam. Tutaj nic nie jest takim jakim wydawało mi się na początku, ta książka dostarcza masy skrajnych emocji, co sprawia, że ta historia jest zaskakująca, intrygująca i wręcz nieodkladalna. Muszę przyznać, że takiego zakończenia tej historii się nie spodziewałam, naprawdę! Jestem pewna, że jeszcze nie raz sięgnę po książki izabelakrasinska! Moja ocena to 9/10.

Wisława Szymborska w wierszu "Minuta ciszy po Ludwice Wawrzyńskiej" napisała: "Tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono". Prawdziwe oblicze naszej natury jest zazwyczaj głęboko ukryte i ujawnia się dopiero w sytuacjach ekstremalnych. Swoim postępowaniem może nas zaskoczyć szanowany profesor, zdolna i inteligentna studentka lub przykładna żona, która stanowi wzór dla innych kobiet. Wszyscy. Dosłownie.

Nowa powieść Izabeli M. Krasińskiej ?Salome?, jest zaskakująca i nieprzewidywalna, podobnie jak natura człowieka. Główne role autorka powierzyła trójce bohaterów. Dorocie, nauczycielce pracującej w przedszkolu, Przemkowi szanowanemu profesorowi, wykładowcy filologii polskiej i ambitnej studentce Sandrze. Niebawem losy tej trójki splotą się nierozerwalnie.

Każdy związek przechodzi swoje wzloty i upadki, kryzysy spowodowane różnymi czynnikami. Gdy wkrada się do niego monotonia, a dodatkowo brakuje porozumienia, rozmów o tym co się czuje, partnerzy zaczynają szukać akceptacji na zewnątrz. Dorota i Przemek to doskonała para, która świata za sobą nie widzi, przynajmniej za takich uchodzą, do momentu gdy spotyka ich niewyobrażalna tragedia, po której zamiast wzajemnie się wspierać, stają się dla siebie zupełnie obcy. Mieszkają razem, ale ze sobą nie rozmawiają, bo w międzyczasie padło mnóstwo słów, które zraniły ich oboje. Zasypiają razem, ale każde w swojej części łóżka. Obwiniają się wzajemnie i żadne z nich, nie próbuje wyciągnąć ręki na zgodę, nie potrafią się już porozumieć, bo zatrzymali się w przeszłości. Tak mija dzień za dniem, kolejne tygodnie, miesiące, lata. Gdy Dorota zaczyna zastanawiać się, czy ich małżeństwo ma jeszcze sens, kierowana radami przyjaciółki i matki, postanawia zawalczyć o swój związek, nie wiedząc o tym, że jej mąż jest już tylko o krok od zdrady. Dorota, która tak doskonale kiedyś znała swego męża, że mogła czytać z niego, jak z otwartej książki stwierdza nagle, że teraz nic o nim nie wie. Wkrótce zaczyna żałować, że próbowała naprawić ich relacje. Przemek natomiast jest rozdarty pomiędzy lojalnością wobec swojej żony a pożądaniem i niezwykłą fascynacją młodą kobietą, która przypomina mu biblijną Salome. Od myślenia o zdradzie jest już niedaleka droga, do tego by stała się faktem.

Autorka umiejętnie żonglowała moimi emocjami, nie wiedziałam komu bardziej współczuć, a kogo potępiać, bo ?Salome?, to opowieść o zwyczajnych ludziach, którzy zaplątali się w niezwyczajne relacje. To opowieść o dojrzałej kobiecie, która latami żyła w cieniu swego męża, a tragedia, jaka ją spotkała, sprawiła, że nie potrafi już normalnie żyć, o ambitnym profesorze samolubnym i egoistycznym człowieku, który karmi się podziwem i uwielbieniem atrakcyjnej studentki, i wreszcie historia młodej, pięknej dziewczyny zakochanej do szaleństwa w swoim wykładowcy, mającej swoje mroczne tajemnice. Cały czas czuje się napięcie i przeczuwa, że finał tej historii nie będzie miał pozytywnego zakończenia. Gdy pojawia się tajemniczy On, to przeczucie przeradza się już w pewność i się wie, że nadejście tragedii jest nieuniknione, że jest to tylko kwestia czasu. Prolog tej fantastycznej historii może oznaczać koniec lub może dać nadzieję na ciąg dalszy.

Ta niesamowita historia została opowiedziana z perspektywy każdego z bohaterów, taka narracja pozwalała mi zrozumieć motywacje ich postępowania. Sandra, zakochana do szaleństwa wyidealizowała sobie obraz ukochanego mężczyzny, dodatkowo satysfakcjonujący seks przesłania jej wszelkie wątpliwości i gdy przychodzi czas na refleksje, jest już za późno, konsekwencje jej wyborów są nie do odwrócenia. Przemek, znany ze swoich zasad, których nigdy nie łamie i nie nagina, nagle traci głowę dla młodej kochanki, bo pożądanie przesłania mu zdrowy rozsądek, zapomina o konsekwencjach niewłaściwego postępowania, kładąc na szalę całe swoje dotychczasowe życie i wszystko, co do tej pory osiągnął. Dorota, przez lata żyje w marazmie po rodzinnej tragedii, ale kiedy próbuje wrócić do normalnego życia i naprawić relacje z mężem, chociaż bardzo się stara, to dostrzega w końcu, że jest to już niemożliwe.

To bardzo dobra i dojrzała powieść, którą można na pierwszy rzut oka, uznać za erotyk z elementami thrillera, lecz ja widzę w niej inny przekaz, dla mnie to bardziej rozważania nad ludzką naturą i jej słabościami. Ludzkich żądzach, złych wyborach, które prowadzą do autodestrukcji. Sposób prowadzenia narracji, świetnie stworzona historia, w której wszystko idealnie ze sobą współgra oraz piękna polszczyzna sprawiają, że po odłożeniu książki odczułam czytelniczą satysfakcję. Izabela M. Krasińska stworzyła historię, jakiej jeszcze nie czytałam, która pochłonęła mnie bez reszty, od której nie mogłam się oderwać. Zaangażowałam się w nią całkowicie, całą sobą, bo nie da czytać się tej książki, bez emocji.

Na koniec tak bardzo kusiło mnie, by ocenić postępowanie bohaterów, i nawet chciałam to zrobić, ale uznałam, że mogłabym dojść do błędnych wniosków, bo tyle wiemy o sobie, ile nas sprawdzono. Każdy z nas ma swoją piętę achillesową, wystarczy, że ktoś ją odkryje i uderzy we właściwe miejsce.

"Literatura nie kłamała. Prawdziwej miłości nie dało się ani zatrzymać, ani zniszczyć."

Izabela M. Krasińska to jedna z autorek, po które mogę sięgać w ciemno i wiem, że mnie pozytywnie zaskoczy i wciągnie wykreowany przez siebie świat. Nie inaczej było z książką "Salome", od samego początku z zaciekawieniem śledziłam losy Doroty i Przemka, jednak nie byłam gotowa na to co się wydarzy. A co się wydarzyło? Bardzo dużo! Jest to powieść z elementami thrillera psychologicznego, co oznacza, że nie zabraknie w niej nie tylko tajemnic, ale przede wszystkim emocji, ludzkich błędów i pokus, które czyhają za rogiem i niszczycielskiej siły pożądania.
Bardzo podobała mi się kreacja bohaterów, byli po prostu realni, zwyczajni, być może niektórzy tacy jak my, lub tacy którymi nie chcielibyśmy się stać.
Jestem usatysfakcjonowana również tym, że książka jest nieprzewidywalna i z pewnością wychodzi przez szereg wśród innych powieści z elementami thrillera.
Autorka oplotła mnie nieprzeciętnym pomysłem na fabułę, pokazując ludzkie słabości. Teoretycznie możemy oceniać ich zachowanie i szufladkować jako dobre lub złe, jednak osobiście uważam, że nie jest to zbyt dobry pomysł, ze względu na rozległość problemów z jakimi przyszło się im mierzyć.
Powiedzieć, że książka jest świetna to jakby milczeć. Oczywiście jest to zasługa pióra Izabeli M. Krasińskiej, która udowodniła że dla niej nie ma granic w literaturze, idealnie odnajduje się wśród obyczajowek, ale także potrafi pokazać charakter w mocniejszych pozycjach, czego "Salome" jest świetnym przykładem.
Mam ogromną nadzieję, że ta trzymająca w pełnym napięciu książka dotrze do jak największej ilości czytelników, bo w pełni ma to zasługuje! W tej opowieści nie zabraknie zbrodni, kary i zemsty, a ja znajdując się pośród nich nie mogłam się od niej oderwać.
Zakończenie tej historii z pewnością zaskoczy wielu czytelników, ponieważ nawet jeśli jesteście dobrymi strategami tym razem Izabela M. Krasińska wyprowadziła was w maliny! Czytajcie, przeżywacie tę historię i cieszcie się dobrą literaturą! Osobiście polecam bardzo mocno, a dowodem na to jest moje logo na tyle okładki!