Kraina Niezwykłości (twarda)

A czy Ty kiedyś otworzyłaś/eś drzwi do świata fantazji? Znalazłaś/eś odpowiednią ?furtkę?, jak na przykład Łucja w Lwie, Czarownicy i starej szafie, gdy przez szafę z lustrami i rzędami futer przeszła to bardzo tajemniczej krainy? Czy byłaś/eś w stanie przez swoje dziecięce wyobrażenia wymyślać wyimaginowane postaci, baśniowe krainy, tak, aby rodzice nie skojarzyli, że właśnie znalazłaś/eś się w świecie swojej wyobraźni niedostępnej dla nich? Zapewne nie raz, nie dwa.

Do świata marzeń i niesamowitej wyobraźni naszych najmłodszych zaprowadziła mnie pani Marta Tondera-Tuzinek. Autorka Krainy Niezwykłości urodziła się w Warszawie, a swoje życie podsumowuje krótko: z zawodu i powołania jest nauczycielką języka polskiego, poetką z wyboru, malarką z przypadku, idealistką z natury.

Już sama okładka książki wzbudziła mój zachwyt. Solidnie wydana, w twardej oprawie z ciekawymi rysunkami na dobrej jakości papierze. W środku szata graficzna jest również interesująca. Ilustracje do książki wykonała Karmen Sikorska. Rysunki te dają lekturze nutkę tajemniczości, pobudzają fantazję czytającemu. Przy każdej ilustracji można tworzyć własne historie dla bohaterów niniejszej bajki.

Zatem przejdźmy do nich. Do dwójki przedszkolaków Mai i Brunona, którzy mieszkają po sąsiedzku, a ich pokoje rozdziela zaledwie ściana. Znają się od urodzenia, ponieważ przyszli na świat dzień po dniu. Przyjaźnią się, razem chodzą do przedszkola. Jedno i drugie może pochwalić się bujną wyobraźnią. Właśnie dlatego zostali wybrani do bardzo ważnej misji. Z Krainy Niezwykłości w Prawdopodobnie (w Prawdopodobnej?) przybędzie to nich tajemniczy posłaniec, która ma zaprowadzić dwójkę kilkulatków do świata wyobraźni, gdzie będą musieli stawić czoła mrocznej Nicości. Czy im się to powiedzie?

Autorka zaznacza, że książka przeznaczona jest dla dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Muszę stwierdzić, że jak najbardziej się zgadzam, ale pod jednym warunkiem. Lekturę dzieciom w wieku 8-10 lat muszą czytać razem z rodzicem. Samemu mogą nie zrozumieć filozoficznego, metaforycznego przesłania pani Marty. Bogate słownictwo autorki może również nie do końca być zrozumiałe dla najmłodszych wielbicieli literatury i tutaj ogromna rola rodziców, opiekunów, zapewne też i babć, by pomogli dzieciom zrozumieć niezrozumiałe, wyjaśnić niepojęte, by lektura dla nich była źródłem inspiracji do przekraczania granic realnych do tych jakże pięknych baśniowych.

Polecam zdecydowanie. To piękna książka z ważnym przekazem dla najmłodszych.

Bardzo miło było zagłębić się w lekturę drugiego tomu o uczennicach szkoły podstawowej.

Tym razem autorka postanowiła poruszyć nowej osoby w klasie. Choć dziewczynka była niepewna tego co może czekać ją po przeprowadzce przemogła swój strach i udała się do nowej szkoły. Tam poznała Julkę z jednej klasy, która musiała we wszystkim być najlepsza. Nie dopuszczała do siebie myśli by Zuzia mogła zaprzyjaźnić się z chłopakiem, który jej się podobał lub mógł być od niej lepszy na testach.

Pozycja pokazuje, że nie zawsze musimy być we wszystkim najlepsi, nawet jeśli świadomie lub nie takie postępowanie nakładają na nas rodzice. Każdy z nas jest inny, ma różne predyspozycje i nie możemy oczekiwać od dziecka by było najlepsze we wszystkich dziedzinach życia, bo tak się po prostu nie da.

Przyjemnie jest czytać tę książkę ze znajomością pierwszej części, jednak nie jest to szczególnie wymagane. Ten tom dotyczy zupełnie innych zagadnień, więc można czytać go jako oddzielną całość. Lektura jest przeznaczona głównie dla dzieci w wieku szkolnym, jednak sądzę, że rodzice także powinni się nią zainteresować, by zobaczyć jak postępują względem dzieci.

Karolina Kwaśnik bardzo dobrze oddała emocje obu głównych bohaterek. Nikt z nas nie jest idealny, jednak nie jest to powodem, by z tego powodu się załamywać, czy uciekać się do kłamstw. Warto realizować pasje własne, a nie osób z naszego otoczenia, które coś dla nas zaplanowały.

?Kraina Niezwykłości? Marii Tondery-Tuzinek opowiada historię przyjaźni dwojga dzieci: Brunona i Mai. Dzieci spośród swoich rówieśników wyróżnia wyobraźnia - nieograniczona, niezwykła, bogata. To zdecydowało, że zostali wybrani spośród wielu innych do udziału w wyjątkowej misji uratowania Prawdopodobnego czyli Czarodziejskiej Krainy Niezwykłości, którą władał smutny Astromagus. Jest `smutny, bo stracił swoją moc, bowiem dzieci w rzeczywistym świecie przestały marzyć o rzeczach niezwykłych, zapomniały o wyobraźni i dlatego niezwykłość tej krainy powoli zaczyna zanikać. To właśnie nasi bohaterowie, Bruno i Maja, stanęli przed zadaniem ocalenia Prawdopodobnego, dzięki swym wyjątkowej wyobraźni. Aby uratować Krainę Niezwykłości, muszą odbyć niebezpieczną, ale ekscytującą podróż, mierząc się nie tylko z groźną i ponurą Pustką i Nicością, ale też i z własnymi lękami i słabościami. Czy dzięki swemu niezwykłemu darowi - sile dziecięcej wyobraźni - ocalą Prawdopodobne i uratują Astromagusa?
?Kraina Niezwykłości? w zamyśle autorki to książka przeznaczona do wspólnej lektury z dorosłym, który nie tylko ją przeczyta dziecku, ale będzie również wielokrotnie tłumaczył, objaśniał treści w niej zawarte, odwołując się do doświadczeń, przeżyć bliskich najmłodszym. Treść tego utworu zawiera bowiem wiele przemyśleń i refleksji dotyczących spraw istotnych, ale trudnych i poważnych, których dzieci bez pomocy dorosłego mogłyby po prostu nie zrozumieć. Dodatkowo, moim zdaniem, książka została napisana trudnym językiem, pełnym obco brzmiących słów, terminów raczej małym dzieciom nieznanych, z długimi, zawiłymi w swej konstrukcji zadaniami (np. dormitorium, euforia, splątane macki nicości).
Oczywiście odnalazłam w tej książce i pozytywne strony - jest w niej sporo nie tylko o roli wyobraźni, ale przede wszystkim o tym, co każdemu dziecku jest niezbędne do prawidłowego rozwoju czyli o bezwarunkowej miłości rodziców, którzy swoje pociechy obdarzają troską i uwagą, poświęcają im dużo czasu nie tylko na wspólne zabawy, ale i długie rozmowy o różnych, ale ważnych dla nich rzeczach. Do sięgnięcia po tę pozycję może również zachęcić jej jej staranne wydanie, z ciekawymi ilustracjami w środku. Uważam jednak, że jej lektura wymaga wsparcia dorosłego, który małym czytelnikom będzie tłumaczył niektóre zawiłości tekstu i trudne słowa.