Savoir-vivre XXI wieku Polityka okiem prowincjusza

Książkom z wydawnictwa AlterNatywnego nie można odmówić oryginalności. Autorzy serwują nam rozmaite scenariusze bez przewidywalnie mknącej fabuły. Savoir-vivre XXI wieku już od dłuższego czasu leżał na szczycie czytelniczej kupki wstydu, spoglądając na mnie pogardliwie oczyma gęsi w muszce.
Muszę przyznać, że długo zwlekałam i chyba gdzieś w głębi liczyłam, że pozycja sama się przeczyta.
Regularnie odstraszał mnie savoir-vivre i to nie dlatego, że uważam zasady dobrego wychowania za zbędne. Przeciwnie. Kilka, a nawet kilkanaście lat temu zobaczyłam w telewizji program, który uczył ludzi o tym jak poprawnie zachowywać się przy jedzeniu. Mało tego - jako bardzo ciekawskie dziecko postanowiłam zgłębić tajniki dobrych manier i przeczytałam książkę savoir-vivre, która stała w tamtym okresie na półce w domowej biblioteczce. Widząc więc dość grubą pozycję nie chciałam przechodzić tego po raz drugi zwłaszcza gdy od tego czasu zaczęłam zwracać uwagę, że mężczyźni przepuszczają w środkach publicznych wychodzące kobiety, choć według zasad dobrego wychowania, powinni wyjść pierwsi, a następnie im pomóc. Nie ma co jednak zagłębiać się w szczegóły, gdyż recenzowana pozycja jest zbiorem felietonów z kilkunastu lat, która dotyczy tak wielu tematów, że ciężko byłoby odnieść się tylko do jednego.

Sprawa ma się dokładnie tak samo jak w przypadku wierszy - brak bohatera, brak fabuły całościowej, ciężki orzech do zgryzienia, a przynajmniej tak mogłoby się wydawać. Felietony to krótkie utwory poruszające tematy społeczne, polityczne, oraz kulturowe. Dotyczą naszej codzienności i wciąż mimo mijających lat, są aktualne.
Przez dziewięć lat spojrzenie autora się zmienia, jednak pozostaje kilka niezmiennych rzeczy - trafne spostrzeżenia i humor pełen ironii, który sprawiał, że czytanie było przyjemnością.
Do tego w końcu trafiłam na pozycję pełną ciekawostek i informacji, które mogę wykorzystywać na co dzień. Dotyczą one poprawnej polszczyzny, błędów popełnianych przez ludzi na forum, sytuacji w kraju i na świecie. Jest to niczym spacer po historii ostatnich kilku lat, których wszyscy mogliśmy doświadczyć. Niektóre sprawy są potraktowane z przymrużeniem oka, niektóre są prztyczkiem w nos dla każdego z nas - w końcu każdy z nas popełnia błędy.

Pan Michał jest z wykształcenia nauczycielem, obecnie zajmuje się osobami niepełnosprawnymi prowadząc pracownie artystyczną, jest też bibliofilem oraz gra w zespole Still Contract, a do tego pisze ciekawe (w mojej osobistej opinii) treści. Niezwykle rzadko zdarza mi się umieszczać coś o autorach, jednak w tym wypadku uważam, że zainteresowania autora są tak zróżnicowane i warte tego, aby o nich choćby wspomnieć.

Zdaję sobie sprawę, że nie do wszystkich przemawia podobna forma pisemna, jednak mimo to jak najbardziej zachęcam do zapoznania się z nią. Być może i treściowo, i humorystycznie w pełni komuś przypasuje.

Choć wszelkie antologie i inne zbiory czy to opowiadań, czy to innych tworów raczej nie znajdują się na mojej liście najczęstszych wyborów, to jednak książka Michała Heppnera z jakiegoś powodu wzbudziła moje ogromne zainteresowanie. Trzeba również zaznaczyć, iż z polityką raczej się mijam, choć staram się orientować w tym, co się dookoła dzieje. Kiedy więc otrzymałam od wydawnictwa propozycję zrecenzowania tej pozycji, coś w mojej głowie powiedziało mi ?przeczytaj to?. Jakże mogłabym odmówić? W taki oto sposób książka trafiła w moje ręce, a ja dzisiaj mogę opowiedzieć Wam o niej kilka słów więcej.

Michał Heppner jest felietonistą, a jego teksty regularnie ukazywały się na łamach Powiatowej Gazety Drawskiej. W swoich tekstach autor odwoływał się do rzeczy aktualnych, komentował liczne wpadki (głównie językowe) osób publicznych, a także opisywał swoje własne przeżycia. Książka może stanowić również pewnego rodzaju kronikę przeszłych zdarzeń, których byliśmy świadkami.

Może zacznę od tego, że pozycję tę czytałam dość długo, jednak okazała się ona lekturą przyjemną. Autor ma bardzo lekkie pióro, co w przypadku felietonów i innych tekstów publicystycznych jest, uważam, niezwykle ważne. Choć każdy z tekstów jest dosyć krótki i nie zajmuje więcej niż dwie strony, to jednak na swój sposób każdy z nich wyczerpywał omawiany temat. Krótko, zwięźle i na temat ? czyli teksty niemalże idealne.

Muszę się również przyznać do tego, iż w książce tej znalazło się całkiem sporo moich znaczników. Jakoś tak ciekawie wyszło podczas lektury, że zaznaczałam sobie ciekawe, zaskakujące lub po prostu przypominające coś fragmenty, by w przyszłości sobie do nich wrócić. Domyślam się, że nie wszyscy są w stanie to zrozumieć (a już na pewno istnieje pewna grupa ludzi, którzy uważają, że wszelkie zaznaczanie czegokolwiek w książkach to głupota) i co więcej, ja sama jeszcze do niedawna tego nie rozumiałam, a teraz proszę - sama odczuwam taką potrzebę. Dlatego też na tym przykładzie można wnioskować, iż książka ta jest rzeczywiście ciekawa i kieruje naszą uwagę na elementy, na które wcześniej nie zwracaliśmy uwagi.

Nie wiem do końca, co mogłabym tutaj jeszcze napisać. Ta książka to rzeczywiście pozycja, w której znajduje się sporo opisów poszczególnych elementów savoir-vivre?u, ale można ją również traktować po prostu jako utwór literacki, który ma za zadanie uprzyjemnić nam czas wolny, a przy okazji czegoś nauczyć lub o czymś przypomnieć. Jak pisałam wyżej, lektura tej pozycji przebiegała mi dosyć długo, jednak nie ze względu na to, że jest ona zła. Po prostu potrzebowałam więcej czasu na przemyślenie opisywanych kwestii, a to z kolei przyniosło mi same korzyści i pozytywne odczucia względem książki.

Savoir-vivre XXI wieku. Polityka okiem prowincjusza to pozycja zdecydowanie dla tych, którzy lubią wszelkie antologie, publicystykę, politykę oraz komentarze do tego, co się dzieje dookoła nas. Jestem pod dużym wrażeniem jakości tej pozycji i szalenie cieszę się, iż miałam szansę ją poznać. Tym samym mam nadzieję, że choć odrobinę kogoś z Was zachęciłam do sięgnięcia po ten tytuł.

?Powiedz mi, a zapomnę, pokaż mi, a zapamiętam, pozwól mi zrobić, a zrozumiem?.
Mam w ręce coś niebywałego i oryginalnego. Lektura niecodzienna i osobliwa. Oto SAVOIR-VIVRE XXI WIEKU w przekazie Michała Heppnera. Autor serwuje nam liczny zbiór felietonów, porad i zasad dobrego zachowania. Nie jest to dzieło naukowe, bez obaw. To zebrane w jedno wydanie dzieła autora publikowane w latach 2013 ? 2020 na łamach Powiatowej Gazety Drawskiej. Kto lubił czytać gazety, być może miał okazję się z nimi zetknąć. A jeżeli to zupełna nowość, to teraz jest czas, aby delektować się nimi spokojnie i w swoim tempie.
Savoir-vivre to zbiór dobrych manier i kanonów zachowania w określonych sytuacjach i okolicznościach. Oczywiście każda kultura ma swój odrębny zbiór i nie każde zachowanie akceptowane u nas, może być za takie uznane pod inną szerokością geograficzną. Ale autor nie tylko nas poucza i strofuje, ile wskazuje i wytyka zachowania naszych polityków, z każdej partii, czy to będącej u władzy czy w opozycji. Prawie każdemu politykowi można coś wytknąć, ale są też tacy, którzy wiodą prym w tej dziedzinie. A naprawdę, to oni są na szczytach, czują się ważniejsi od nas, i to ich bycie na świeczniku, zobowiązuje do stonowanych zachowań. Ale czy tak jest zawsze? Czy możemy brać przykład z naszej klasy politycznej? Ja bym się bała ?
Na przestrzeni tych kilku lat autor szydzi z polityki i polityków, ale z szacunkiem i w bardzo dostojny sposób, z zachowaniem zasad savoir-vivre. Lekka ironia i prześmiewczość przebija się z jego wieloletnich obserwacji zachowań uczestników krajowej sceny politycznej. Jest ciekawie i kolorowo, tym bardziej, że Michu ma sokoli wzrok i nic nie ujdzie jego uwadze. Oj nic. Wszystko dojrzy, wszystko usłyszy i szybko nam doniesie. Wrażenia z pierwszej ręki bawią nas i rozśmieszają, ale nie zawsze, czasami smutek człowieka ogarnia, jaką to mamy klasę polityczną. Klasę? To chyba za wielkie słowo ?
Felietony są krótki i treściwe, każdy niesie ogromny przekaz i materiał do przemyśleń. Nie sposób się przy nich nudzić, tym którzy mają zbyt krótką pamięć, autor ją odświeży i odpowiednio ubarwi. Można otworzyć na dowolnej stronie i czytać bez zachowania chronologii, to w niczym nie przeszkadza. Tylko należy pamiętać, że utwory są ułożone według lat, począwszy od roku 2013.
Można odnieść wrażenie, że ta lektura to również rodzaj pamiętnika prowadzonego przez autora, wiele ciekawostek, spostrzeżeń i własnych racji autor nam odsłania. Możemy śmiało poznać jego poglądy polityczne i stosunek do władzy, niezależnie, kto w danej chwili nami rządzi.
Od tych opowiastek nie można się oderwać. Jeszcze jedna, jeszcze jedna, i już jesteśmy w kolejnym roku. Satysfakcja gwarantowana, nawet dla najbardziej wytrawnego odbiorcy. Jestem pewna, że każdy w niej znajdzie coś dla siebie, dla zaspokojenia swojej ciekawości. A jak jeszcze czytelnik potrafi z przymrużeniem oka spojrzeć na polityków, to zabawa będzie przednia. Polecam, idealna na piękne majowe dni. Wzruszy i rozbawi.