Serafina i czarny płaszcz (twarda)

"Czy tylko potwory mogą kryć się w piwnicy...?"
*
Serafina zdecydowanie nie jest zwyczajną dziewczynką. Mieszka w piwnicy, poluje na szczury, funkcjonuje w nocy oraz wygląda odrobinę inaczej niż ludzie, których obserwuje z ukrycia. Pewnego dnia jej życie zostaje wywrócone, do góry nogami, gdy mężczyzna w czarnym płaszczu pochłania na jej oczach przerażoną dziewczynkę - panienkę goszczącą w posiadłości Biltmore. Serafina niebawem będzie musiała wybrać czy chce wieść spokojne życie z dala od kłopotów, czy wyjść z ukrycia i uratować innych przed tajemniczym Czarnym Płaszczem.
*
"Serafina i Czarny Płaszcz" to moim zdaniem kolejna książka, przy której dobrze bawić może się zarówno dziesięciolatek, jak i trzydziestolatka. A już z pewnością jest to kolejna historia dla młodszych odbiorców, która dla mnie okazała się miłą odskocznią od tych "poważniejszych" historii.
*
Książka pisana jest raczej prostym językiem, a fabuła nie wydaje się skomplikowana, a mimo to potrafiła mnie kilkukrotnie zaskoczyć. Ciekawym zjawiskiem było "podrzucanie" wskazówek, którymi autor nakierowywał na to, co będzie miało miejsce w finale ? Z jednej strony to fajna sprawa dla młodszych czytelników, którzy mogą sprawdzać swoją spostrzegawczość, z drugiej starsi mogą uznać to za małe spoilery .(Mnie nie przeszkadzały.)
*
Sama postać Serafiny jest dość ciekawie wykreowana ? najlepiej pasuje do niej określenie "inteligentna dzikuska", jakby to nie brzmiało. Główna bohaterka jest pełna sprzeczności, które idealnie ukazują jej "prawdziwą" naturę.
*
Czytając o przygodach Serafiny, naprawdę dobrze się bawiłam, o czym zresztą może świadczyć to, że od razu sięgnęłam po drugi tom. Książkę oceniam na 7/10 i uważam, że jest to lektura, której warto poświęcić uwagę - zwłaszcza jeśli szukacie czegoś przyjemnego na wieczór w rodzinnym gronie.

Dwunastoletnia Serafina od lat zamieszkuje piwnice okazałej rezydencji Biltmore razem ze swoim ojcem, który pracuje w niej jako mechanik. Nikt oprócz niego nie ma pojęcia o jej istnieniu, jednak dziewczynka bardzo dobrze zna wszystkich mieszkańców i każdy kąt posiadłości należącej do państwa Vanderbiltów. Noc należy do niej, to wtedy Serafina wymyka się z piwnicy, aby wędrować korytarzami Biltmore. Spokój posiadłości i jej mieszkańców zostaje nagle zakłócony, gdyż w tajemniczych okolicznościach zaczynają znikać dzieci. Mężczyzna w czarnym płaszczu przemierza korytarze rezydencji i tylko Serafina jest gotowa ruszyć jego śladem i stawić mu czoła. Czy jej się uda?

Nie sięgam często po literaturę dla młodszych czytelników, ponieważ bardzo rzadko trafiam na pozycję, która potrafi mnie wciągnąć i zaskoczyć. Po raz pierwszy o Serafinie usłyszałam na długo przed wydaniem jej w Polsce, jednak wtedy nie zagłębiałam się w szczegóły, widziałam tylko zwiastun, nie czytałam opisu ani nie przeglądałam opinii na temat książki. Kiedy dowiedziałam się o jej wydaniu w Polsce, postanowiłam bliżej przyjrzeć się powieści Roberta Bettyego i zobaczyć, co ma do zaoferowania.

Akcja książki toczy się w XIX wieku, a wydarzenia rozgrywają się w rezydencji Biltmore oraz na okolicznych terenach. Na pierwszy rzut oka mogłoby się wydawać, że będzie to historia o dziewczynce, która spróbuje wcielić się w rolę detektywa i rozwikłać zagadkę, jednak nic bardziej mylnego, ponieważ książka Roberta Beattyego skrywa na swoich kartach o wiele więcej. Magia jest tutaj obecna w o wiele większym stopniu, niż się tego spodziewałam. Nie odgrywa tylko tła, ma za to ogromne znaczenie dla całej fabuły. W tej nieco mrocznej książce autor zawarł dobrze znane motywy, takie jak przyjaźń czy więzi rodzinne, które według mnie bardzo dobrze współgrają z głównym wątkiem, którym jest walka z mężczyzną w czarnym płaszczu.

Już od pierwszych stron można dostrzec liczne nawiązania do klasyków grozy, po które pokusił się autor. Najbardziej rzuca się w oczy odniesienie do ?Frankensteina? Marry Shelley, gdyż Serafina różni się od innych dzieci i nieustannie zadaje sobie pytania o swoją inność i tożsamość. Nie zabrakło także Edgara Allana Poe, który jest ulubionym pisarzem dziewczynki. Widać również wpływ Oscara Wildea i jego ?Portretu Doriana Graya?, a wiąże się to z głównym antagonistą w książce.

Autor już od samego początku buduje atmosferę grozy i tajemnicy. Napięcie narasta stopniowo, w każdym kolejnym rozdziale Robert Beatty podsyca aurę lęku i strachu. Warto wspomnieć, że rezydencja Biltmore istnieje naprawdę i rzeczywiście jest dziełem Georgea Vanderbilta. Do dziś pozostaje jedną z największych prywatnych posiadłości w Stanach Zjednoczonych, a autor świetnie wykorzystuje jej ogrom i tajemniczą otoczkę w budowaniu unikatowej atmosfery.

?Serafina i czary płaszcz? to interesująca pozycja, która na pewno przypadnie do gustu młodszym czytelnikom, którzy nie mieli jeszcze do czynienia z literaturą grozy. Ku mojemu zdziwieniu, ja również dobrze bawiłam się przy tej lekturze i bardzo chętnie zapoznam się z kolejnymi przygodami Serafiny.

...