Serca ciemności Seryjni mordercy, przerażające śledztwa, legendarna agentka FBI

Ta książka już, gdy pojawiła się w zapowiedziach przykuła moją uwagę. Pozytywne opinie jedynie utwierdziły mnie w przekonaniu, że warto ją nabyć i w końcu nadszedł czas, bym poznała jej treść.

Autorka książki, po wieloletniej służbie w organach FBI na wszelakich stanowiskach, zdecydowanie wie, o czym pisze. Lecz, co ważne, pisać także potrafi, a nie jest łatwo swoje doświadczenia, w większości niełatwe, przenieść na papier tak, by zainteresować odbiorców. A jej się to udało, i to w znakomitym stylu. Spędziłam z nosem w książce kilka godzin, a po jej zakończeniu mam ochotę napisać jedynie: Jana, wydaj więcej! To chyba najlepsza rekomendacja, prawda?

Serca ciemności to nie tylko zetknięcie się z najmroczniejszymi umysłami Ameryki, którzy przysporzyli wiele bólu ofiarom i ich bliskim, a organom ścigania mnóstwo pracy i bezsennych nocy. Oczywiście, znajdziemy tu opisy zbrodni, często przerażających, niewyobrażalnych i wstrząsających. Znajdziemy tu także wzmianki o najgłośniejszych zabójcach, takich jak Bundy, Kemper czy Chandler, a także wielu innych, równie wzbudzających grozę i nieokazujących skruchy. Przeczytamy odniesienia do najważniejszych i najtragiczniejszych wydarzeń Ameryki, takich jak te dotyczące 11 września, masakry w Columbine, czy oblężenia Ruby Ridge. Jednak przede wszystkim to opowieść o kobiecie ? walecznej, pełnej aspiracji, nieustannie się doszkalającej, odważnej i pokonującej trudności w szalenie inspirujący sposób. Bowiem Monroe nie była mile widzianym nabytkiem FBI z uwagi na swoją płeć, była lekceważona i niedoceniana. Z uwagi na niestabilny czas pracy, długie i częste delegacje oraz brak możliwości zaplanowania czegokolwiek, odłożyła życie prywatne nawet nie na drugi, a jeszcze dalszy tor. Jej kariera to nie tylko pasmo sukcesów, to wzloty i upadki, trudne obrazy, których nie sposób pozbyć się z głowy, ale też oddanie sprawom, jakie jej przydzielano. I o tym wszystkim opowiada szczerze, bez nadęcia, stara się przybliżyć nawet laikom kulisy jej wielu lat życia podporządkowanym służbie. I jestem bardzo szczęśliwa, że mogłam poznać jej historię.

Świetny reportaż. Czasami czułam jakby wkradały się sceny z najlepszych thrillerów psychologicznych, gdzie kobieta, która rozwiązywała zagadki zbrodni, była jedną z psychofanów tych oprawców. No bo słuchajcie, każdy z nas ma jakąś swoją pasję, coś bez czego nie wyobraża sobie siebie. Pasją kobiety z książki były zbrodnie. Pragnęła szukać rozwiązań i zastosowała do tego bardzo swoistą taktykę. Mając piwniczne biuro, okleiła swoją ścianę zdjęciami zbrodni, gdzie obiety były wyprute z wnętrzności aż po samą szyję. U jednych taki widok wywoływał torsje, wręcz traumy, które prześladowały w każdej wolnej chwili. U niej były ogniwem do poszukiwania odpowiedzi. Bywało, że wpatrując się w nie wpadała na pomysł rozwiązywania zagadki lub dostrzegała tropy, których wcześniej nikt nie widział. I tu chcę zaznaczyć, że choć w prosty sposób ukazuje nam różne zbrodnie, nieścisłości czy też prawne ograniczenia, to jednak osoby bardziej wrażliwe mogą wpaść w panikę podczas czytania. Bo lubić książki Czornyja to jedno, ale poznawać kawałek po kawałku zdeformowania ludzkiego ciała wiedząc, że to prawda, to drugie. Nie każdy jest na to gotowy. Tym bardziej, że ona nie szczędzi nam szczerości, których wiadomości szczególnie omijają. Opisy zwyrodnialców i tego, co robili swoim ofiarom momentami było straszne nawet dla mnie. Nam się wydaje, że praca profilera seryjnych morderców jest czymś zwyczajnym, zbliżonym do pracy policjanta. Nic bardziej mylnego. Grzebanie w ludzkim ciele, by poszukać jakiegoś tropu może wykończyć psychicznie wielu ludzi. Trzeba być twardym, cierpliwym i wręcz uzależnionym od tych okropieństw, by chcieć je wykonywać. Trzeba mieć ogromne poczucie dystansu do siebie i jednocześnie wiary w to, że sprawiedliwości musi stać się zadość. Tutaj dowiecie się jak wiele rzeczy często nie szło tak jak powinno, bo sam system jakby utrudniał pracę. Logika podpowiadała jedno, a przepisy drugie. Jak widać tylko w fikcyjnych wydarzeniach zawsze istnieje satysfakcjonujące rozwiązanie sprawy. Przed wami agentka FBI Jana Monroe i jej historia, którą polecam poznać. Średnik druk, lekkie- zależy dla kogo- czytanie, zdjęcia i sceny, których się nie zapomni. Reportaż dla prawdziwego twardziela:-)

Jaka jest cena wykonywania zawodu profilera? Codziennego stykania się z najcięższymi zbrodniami, sprawcami makabrycznych czynów, przebywania w mroku?

Początek tej opowieści trochę nuży ? agentka FBI opowiada, jak bardzo jest wspaniała i wyjątkowa. Fakt ? nie kłamie, osiągnęła naprawdę dużo, jednak autolaurka nie jest najciekawszą formą poznawania jej pracy. Szczęśliwie im dalej tym lepiej, a konkretne przykłady z życia zawodowego sprawiają, że nie można się oderwać. Zostawia też czytelnika z refleksją, a to cenię wyjątkowo wysoko.

Ludzie popełniający najcięższe przestępstwa stosują najzwyklejsze wymówki, by usprawiedliwić swoje okrutne czyny. Wyjątkową postacią jest Aileen Carol Wuornos, która nienawidziła mężczyzn, ponieważ została wielokrotnie doznała z ich strony przemocy. W końcu postanowiła się zemścić i potrafiła się do tego otwarcie przyznać.

Ciekawostką są wywiady z grupą żon i partnerek seryjnych zabójców ? to nie desperatki, kierowała nimi fascynacja. Agentka podkreśla, że gdy kobieta z niską samooceną spotyka mistrza manipulacji, jest na straconej pozycji. Alarmuje, że niska samoocena to poważniejszy problem, często narażający ? zwłaszcza kobiety - na niebezpieczeństwo.

Mówimy o seryjnych zabójcach, zapominając o ofiarach. Wymienimy przynajmniej kilku z ?panteonu? słynnych sprawców, a kto wymieni choćby jedną ofiarę..? Tak samo agenci FBI ? również najczęściej pozostają anonimowi ? choć trzeba przyznać, że dzięki kilku książkom, które napisali, pojawili się w naszej świadomości.

Ile ludzkich uczuć i odruchów musiała odłożyć na czas pracy, by całą energię skupić na motywacji sprawcy, nie na współczuciu i empatii, które przeszkodziły w przygotowaniu rzetelnej analizy. Do czego doprowadziła ją w prywatnym życiu ekspozycja na zbrodnie?

Może jest to trochę zbyt powierzchowna relacja, momentami bardziej skupiona na problemach organizacyjnych, niż na sposobie myślenia i działania sprawców, jednak warto po nią sięgnąć.

Powieści z literatury true crime od zawsze mnie intrygowała. Historie oparte na prawdziwych wydarzeniach, opowieści na faktach traktujące o zbrodniach to coś, co mnie mocno fascynuje. Przeczytałam wiele pozycji, w których autorzy przybliżają nam sylwetki najokrutniejszych zbrodniarzy, morderców, psychopatów, starając się ukazać nam zło w najczystszej postaci. Pełne okrucieństwa i bestialstwa dosadnie i bardzo szczegółowo opisane zbrodnie poruszają i wstrząsają czytelnikiem, jednak, jakkolwiek to zabrzmi, lubię zagłębiać się w takich historiach i sięgam po nie w miarę możliwości jak najczęściej. W ostatnim czasie w moje ręce trafił reportaż Jany Monroe, agentki FBI, która jako pierwsza kobieta pracowała w legendarnej Jednostce Nauk Behawioralnych założonej przez ?Mindhuntera? ? Johna Douglasa.

Jana Monroe była zaangażowana w śledztwa dotyczące Teda Bundygo, Jeffreya Dahmera, Edmunda Kempera i Aileen Wuornos. Każdego dnia, przez 25 lat służby, konfrontowała się z przerażającym mrokiem, aż pewnego dnia pozwoliła, by ciemność wkradła się również do jej serca i przerodziła w paranoję.

?Serca ciemności. Seryjni mordercy. Przerażające śledztwa. Legendarna agentka FBI? to niezwykle fascynująca podróż, w której autorka kreśli przed nami obraz i historie swojej pracy zawodowej, jak również życia prywatnego. To swego rodzaju opowieść biograficzna, autorka wspomina swoje dzieciństwo, małżeństwo oraz kroki, jakie poczyniła, by spełnić swoje marzenia i dotrzeć na sam szczyt kariery. Autorka nie koloryzuje, jawnie piszę o tym, że w świecie zdominowanym przez mężczyzn, kiedy to kobiety miały niewielkie szanse objąć wyższe stanowiska, ona się nie poddała, dumnie brnęła do przodu, by dotrzeć do zamierzonego sobie celu.
?Serca ciemności. Seryjni mordercy. Przerażające śledztwa. Legendarna agentka FBI? to książka, w której Jana Monroe w dość szczegółowy sposób przedstawia nam sprawy kryminalne, w których brała czynny udział. I przyznać muszę, że właśnie te momenty, choć przerażające, pełne tragizmu, niekiedy mrożące krew w żyłach, były dla mnie najbardziej fascynujące i intrygujące. Książkę czytałam z zapartym tchem, a lekki i przyjemny w odbiorze styl autorki sprawił, że nim się obejrzałam, moja przygoda z historią Monroe dobiegła końca. ?Serca ciemności?? to bardzo dobrze napisany reportaż odzwierciedlający pracę profilera kryminalnego, obok którego fani powieści true crime nie mogą przejść obojętnie. Polecam!