Serce Lasu

Patrząc na tę okładkę, od początku czułam powiew świeżości, lasu, magię tej historii.
Patrycję Żurek znam z książek, które obnażają prawdziwe życie. Ta historia jest według mnie troszkę inna. Mimo że jest w niej również zawarta tragedia, to czujemy także powiew ciepła i miłości, która leczy najboleśniejsze rany. Ta książka pokazuje nam również, że coś się kończy i coś zaczyna. Dla każdego jest ratunek, każdy zasługuje na to, aby był po raz kolejny szczęśliwym. Świat płynie do przodu, kiedy myślimy, że dla nas się skończył, to ptaki dalej śpiewają, słońce świeci i musimy żyć dalej.

,,Serce lasu" Patrycji Żurek to idealna propozycja książkowa, aby usiąść w cieniu drzew i odpocząć. Opisuje nam historię Iwa, dla którego życie straciło sens wraz ze śmiercią narzeczonej. Tragiczny wypadek odebrał mu osobę, która kochał i dodatkowo wprowadził go w stan depresji, z którym nie mógł sobie poradzić. Nie widzi szans, aby jego stan emocjonalny uległ zmianie. Jednak za namową rodziców wyjeżdża do Rymanowa na terapię.
Tam w pewnych okolicznościach spotyka Libuszę, kobietą uważaną za czarodziejkę, która potrafi nawiązać kontakt ze zmarłymi duszami. Kobieta ma przeczucie, że jest w stanie pomóc mężczyźnie.
Jak potoczą się losy Iwa? Czy pozwoli sobie pomóc?

Książka ta jest niesamowitą pozycją obrazująca, jak miłość potrafi zmienić człowieka. Jak wielką siłę trzeba mieć, aby zmierzyć się z tym, co nowe i zaakceptować sytuację od nas niezależne. Pokochać dziecko, które wymaga większej uwagi. Dziecko, które jest wyjątkowe na swój sposób. Cała historia jest takim słoneczkiem, które ogrzewa nasze serca. Różne zwroty akcji nadają książce nutkę tajemniczości i wprowadzają ogromną ciekawość, co będzie dalej. Brnęłam przez historię bardzo szybko, aby znać jej koniec, który mnie w pełni uszczęśliwił.
Cudowna pozycja, dzięki której mogłam czuć tamten klimat i naturę.

W sercu lasu, w chatce odziedziczonej po babci, mieszka Libusza. Zdaniem miejscowych jest wróżbitką. Libusza posiada dar, ma wgląd na Drugą Stronę.

Do pobliskiego uzdrowiska w Rymanowej, przyjeżdża Iwo. Mężczyzna nie radzi sobie po śmierci narzeczonej i popada w depresję. Czy zawarta znajomość z Libuszą, niezwykłą kobietą, pomoże mu wyjść z depresji? Czy Iwo uwierzy w jej zdolności?

Przyjemnie było poczuć klimat lasu, jego ciszę, spokój. Autorka stworzyła magiczny klimat, gdzie można na nowo odnaleźć siebie, docenić ważne rzeczy i odzyskać duchową równowagę.

Udajecie się tego lata do tajemniczego lasu razem z bohaterami, to wyjątkowa książka. Z przyjemnością spędziłam z nią czas i Was też zapraszam do "Serca lasu", aby oderwać się na chwilę od codziennych spraw!

"Jeśli kogoś kochasz, uwolnij go. Jeśli wróci, będzie twoim na zawsze."


Iwo przed rokiem przeżył wypadek motocyklowy. Niestety jego narzeczona nie miała tyle szczęścia. Mężczyzna nie może sobie poradzić z poczuciem winy. Do tego sytuacja rodzinna i firmy dokłada mu kolejnych zmartwień. Rodzice wymuszają na nim pobyt w Rymanowie. To tu ma stanąć na nogi, dzięki odpowiedniej terapii.
W tym malowniczym regionie na jego drodze staje kobieta o nietypowym imieniu i równie kontrowersyjnej osobowości. Libusza jest spostrzegana jako czarodziejka, zielarka i potrafiąca rozmawiać ze zmarłymi.
Ona wie, że może mu pomóc. W końcu los miał jakieś powody, by złączyć ich ścieżki. Ona ufa przeznaczeniu. Niestety na przeszkodzie stoi sceptyczne podejście Iwo do wszystkiego.
Czy mimo wszystko Libusza uleczy Iwo? Czy on w końcu zaakceptuje to, co się zdarzyło i odważy się pójść za głosem serca? Co na to wszystko jego rodzina? Jakie tajemnice ujrzą światło dzienne?

Słowiańskie klimaty. Bardzo je sobie cenię w powieściach. Dlatego też z ogromną radością zaczęłam czytać.
"Serce lasu" to pierwsza powieść autorki, którą przeczytałam. Jak było?
Przede wszystkim w lekturze nie brakuje poważnych kwestii. Wątków, które na codzień stanową dla niektórych ludzi barierę nie do pokonania.
Żal, smutek, zagubienie. Z drugiej strony miłość, empatia i troska. To tylko mała garstka emocji. Mała szczypta tego, co na Was czeka.
Autorka pokazała ciężką relację rodzinną. Wręcz toksyczną. Zwróciła uwagę na to, że nie wszystko co widzą oczy jest prawdą. Niekiedy istnieją tajemnice i sekrety, które drastycznie zmieniają pogląd na sprawę. Wywracają świat do góry nogami.
Pokazała również depresję i inne choroby. Zasygnalizowała dzielenie się dobrocią i darami natury, które wzbogacają życie. Trzeba znaleźć symbiozę. Równowagę i podążyć za marzeniami. Złapać szczęście. Patrzeć sercem. Odważyć się. Nie bać się. W końcu przeznaczenia nie można oszukać.
Główna bohaterka to postać unikatowa. Szczera, bezmiar dobra i przeświadczona o tym, że nic w życiu nie dzieje się bez przyczyny. Wszystko ma swój cel i z każdej drobnostki należy czerpać radość.
Niestety zabrakło mi tutaj pociągnięcia jej zdolności. Większego skupienia się na nich. Jak dla mnie zbyt mało tego było. Stały się tylko tłem dla uczucia. Dla walki głównej pary bohaterów o swe marzenia.
Nie przemawia do mnie także zupełnie podróż głównego bohatera w poszukiwaniu siebie. Ta izolacji z odrzuceniem. Ustąpił tym samym miejsca Libuszy i to ona, w moim odczuciu, przez całą powieść wiedzie prym. Ona jako kobieta z sercem na dłoni.
To niestety nie była lektura satysfakcjonująca. Były momenty, kiedy się męczyłam i nie mogłam przebrnąć przez dany wątek. Niestety nawet kilka razy odkładałam książkę ale powracałam, by ją doczytać. Szukałam plusów.
Oj, to niestety była ciężka dla mnie przeprawa. Zdecydowanie nie ten styl. Nie te opisy i nie to prowadzenie wydarzeń. Nie czułam się dobrze. Przekaz jak najbardziej trafny ale cóż... Czasami nie czuć tego czegoś.
Po napisaniu powyższych wrażeń zerknęłam sobie na strony księgarń internetowych i zobaczyłam, że lektura zbiera całkiem wysokie noty. Także się podoba i dlatego uważam, żebyście sobie sami wyrobili o niej zdanie. Gust gustowi nie równy. To, że mi nie przypadła do gustu nie znaczy wcale, że was nie zachwyci. Czytajcie i dzielcie się wrażeniami. Jestem ich bardzo ciekawa.
...

Jesteście osobami twardo stąpającymi po ziemi, a może wierzycie w przeznaczenie i możliwość kontaktowania się ze zmarłymi?

Iwo i Libusza to dwie zupełnie odmienne osobowości, które wzajemnie się przyciągają. Czy będą potrafili porozumieć się pomimo różnić w postrzeganiu świata?
Nad Iwonem rozpościerają się burzowe chmury. Rok temu w wypadku stracił narzeczoną i nie może uporać się z tą stratą. Chce odnaleźć w soim życiu na nowo ?promienie słońca?, ale niestety nie do końca w to wierzy? Wyjeżdża na terapię do Rymanowa i właśnie tam poznaje ?miejscową czarodziejkę?.

Sami przyznajcie, że imię bohaterki, Libusza, ma w sobie coś tajemniczego. Już od pierwszych chwil kobieta roztacza wokół siebie niesamowitą aurę. Czytając kolejne rozdziały widziałam oczami wyobraźni las, jej ulubioną polanę i dom pachnący naturalnymi naparami i ziołami. Z ogromną przyjemnością przeniosłabym się chociaż na chwilę do takiego miejsca, które aż tryskało pewnego rodzaju magią. To właśnie w takim miejscach można lepiej poznać samego siebie, odnaleźć na nowo sens życia, zwłaszcza wtedy jeśli u boku ma się osobę, która raczy dobrym słowem i ?odgania wszelkie zło?.

patrycja.zurek.pisarz zmusza czytelnika do refleksji. Przecież nie zawsze jest idealnie, każdy z nas przeżywa momenty załamania, trudne chwile, ale to właśnie rozmowa z drugim człowiekiem, który pokaże nam inną perspektywę postrzegania świata może sprawić, że odnajdziemy w sobie siłę.
To historia o zmaganiu się z samym sobą, ale również o pięknym uczuciu, o miłości i nadziei. O tym, że nie można się poddawać i nawet w najtrudniejszej chwili należy znaleźć ?nowy początek?, którego warto się trzymać i wierzyć w lepsze jutro.

W głowie bohatera kłębiło się wiele myśli, głównie tych negatywnych? wątpił w nadnaturalne zdolności kobiety, ale czy się przełamał, czy dał sobie szansę?
Zanurzcie się w klimat tej opowieści i sami się przekonajcie. ? (niesamowity klimat gwarantowany ????)

Musicie to przyznać, że tutaj już sama okładka niesamowicie przykuwa oko! Do tego tytuł "Serce lasu" intryguje! Więc oczywistą oczywistością był fakt, że muszę tę książkę przeczytać!

W książce Patrycji Żurek poznajemy młodego mężczyznę, Iwa, który jeszcze do niedawna uważał siebie za niezależnego, pracowitego, pewnego siebie i sumiennego pracownika oraz kochanego syna i narzeczonego.

" Wypełniał go wstyd, gdy patrzył wstecz i widział, jak bardzo pozwalał sobą manipulować. Uważał się za dorosłego faceta, trzymającego władzę, pewnego siebie biznesmena, a tak naprawdę pozostał synkiem tatusia i mamusi."

My poznajemy go w momencie, kiedy poddaje się zabiegom rehabilitacyjnym i terapeutycznym po wypadku, w którym zginęła jego narzeczona, a on walczy ze skutkami wypadku, w tym także z depresją. Wszyscy uważają, że to jego wina i od tego momentu jakby Iwo coraz bardziej odsuwa się od rodziny. Na ten wyjazd rehabilitacyjny też wysłali go rodzice. A kiedy to w Rymanowie poznał tajemniczą Libuszę coś zaczęło się z im dziać. Iwo twardo stąpał po ziemi i nie wierzył w żadne czarodziejskie moce czy rozmowy ze zmarłymi. Uważał to za banialuki. Tak wiec kiedy to Libusza mu powiedziała czym się zajmuje, ten uznał ją za wariatkę i dziwoląga. A jednak coś go i tak ciągle przyciągało w jej kierunku. Libusza natomiast uważała, że fakt iż na jej drodze stanął ten mężczyzna oznaczał, że ona jest mu potrzebna. Tylko do czego? Tego dowie się w swoim czasie. Ale pozostawia wszystko własnemu biegowi spraw. Iwo sam musi do niej przyjść z konkretną prośbą. A on nie dopuszczał do siebie nikogo. Czy dopuści Libuszę i skorzysta z jej pomocy? No i jak znajomość z tą kobietą wpłynie na niego oraz jego rodzinę? A czy Libusza poradzi sobie ze swoimi problemami i w tym całym zamieszaniu będzie chętna do pomocy Iwowi?

Powiem Wam, że autorka sama napisała, że jest to jej najlżejsza z książek. W sensie, że tutaj porusza najmniej trudne problemy. Zatem moja przygoda z twórczością autorki zaczęła się dosyć lekko i bardzo przyjemnie. Ta powieść wciągnęła mnie od pierwszej strony i naprawdę byłam ciekawa losów bohaterów. Tym bardziej, że oboje borykają się zarówno z pewnymi problemami i traumami z dzieciństwa, jak i z teraźniejszymi. Rodziców Iwa bym zlała wiadrem zimnej wody! Gorszych rodziców nie mógł sobie wymarzyć! No dobra, może i mógł trafić na jeszcze gorszych, ale jego do świętych niestety nie należą.

"Słowa krytyki padały z ich ust często, słowa uznania zbyt rzadko. Zresztą te drugie w porównaniu z pierwszymi wydawały się zbyt blade, nijakie. Nagany zawsze były rzucane ostro, tak by zostały w człowieku na zawsze."

W jego rodzinie są tajemnice, okłamywanie syna i ogromne parcie na wszystko co najlepsze plus praca, praca, praca! Pracoholizm to też okropna choroba. Nie polubiłam tutaj też zarówno brata Iwa, jak i brata Libuszy. Choć, kiedy co nie co dowiedziałam się o bracie Iwa, trochę zmieniłam o nim zdanie. Jednak nie umiem pogodzić się z faktem, że ich rodzice dla dobra swojej firmy, dla chęci dalszego dobrego zarobku zrobili to co zrobili! To było podłe i wyrachowane oraz okrutne. Przez to Iwo miał na temat własnego brata całkiem inne zdanie! Eh.. Szkoda słów! Podziwiałam za to opanowanie i spokój Libuszy. Sama chciałabym niejednokrotnie być taka spokojna, opanowana i pozwolić na to, by pewne sprawy potoczyły się własnym torem. Ja tak nie umiem :) Podziwiam ją też za to co zrobiła pod koniec książki! Ona ma naprawdę ogromne serducho :) I cieszę się, że książka skończyła się tak a nie inaczej :) A Wy jeśli jeszcze nie zajrzeliście do chatki w środku lasu, w której mieszka Libusza, to koniecznie musicie przeczytać tę książkę i zajrzeć do jej chatki :) Przy okazji dowiecie się też co nie co o zespole FAS. Powiem jeszcze na koniec, że autorka w lekki i bardzo przystępny sposób przemyca w tej jakże ciekawej historii te trudniejsze tematy, które niekoniecznie należą do łatwych. I to chyba właśnie dodaje tej książce tego uroku.