Serce na piasku

Stylistyka i język jakim posługuje się Monika jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się w zawrotnym tempie, ja pochłonęłam ją w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Od pierwszych chwil zostałam wciągnięta do świata bohaterów i z ogromnym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem śledziłam ich losy oraz relację. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w niesamowicie prawdziwy sposób wykreowani, to postaci, które nie są idealne, mają swoje wady i zalety, tak jak my popełniają błędy czy postępują pod wpływem emocji, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski czy dylematy moralne. Jestem pewna, że z powodzeniem moglibyśmy spotkać ich w rzeczywistości. Na kartach powieści mogłam bliżej poznać małżeństwo - Jagodę i Konrada (chociaż to na historii Jagody głównie skupia się autorka). Mogłam dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się zmagają każdego dnia, a także jakie wydarzenia z przeszłości wpłynęły na ich obecne życie oraz jakie konsekwencje za sobą niosą, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Jagoda od pierwszych chwil zaskarbiła sobie moją sympatię. Poruszyła mocno mnie jej historia, współczułam jej tego z czym musiała się mierzyć, chłonełam wszystkie towarzyszące jej emocje i jednocześnie z całych sił jej kibicowałam. Konrad również zyskał moją sympatię. To bardzo zagubiony mężczyzna, na którego barki spadła spora odpowiedzialność, będąca konsekwencją jednej chwili zapomnienia. Nie ukrywam, że nie podzielałam niektórych decyzji mężczyzny, niemniej jednak uważam, że zachował się on naprawdę właściwie w wielu kwestiach związanych z Piotrusiem i Anną. Bardzo również współczułam sytuacji w jakiej znalazła się była kochanka mężczyzny, ze łzami w oczach czytalam fragmenty kiedy kobieta coraz bardziej podupadała na zdrowiu. Istotną rolę w tej historii odgrywają postaci drugoplanowe, które wprowadzają ogrom zamieszania do życia głównych bohaterów, dostarczając zarówno im samym jak i Czytelnikowi wielu wrażeń. Mowa głównie o Annie, Piotrusiu, Panu Witoldzie i Danielu. W wyniku wyżej wymienionych okoliczności przeniosłam się razem z Jagodą do Kołobrzegu i muszę przyznać, że Monika w niesamowicie plastyczny i pobudzający wyobraźnię sposób oddała malowniczy krajobraz tego miejsca. Czytając niektóre opisy czułam się tak jakbym towarzyszyła głównej bohaterce we wszystkich przechadzkach, słyszała szum fal i wiatru, czuła promienie słońca. Muszę przyznać, że zaczynając czytać tą historię miałam już jakaś wizję jak potoczą się losy Jagody, jednak Monika bardzo mnie zaskoczyła kierunkiem w jakim poprowadziła fabułę książki i bardzo mnie to cieszy! Cudownie być tak pozytywnie zaskakiwaną! Monika w swojej powieści porusza wiele ważnych, życiowych i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas czy naszych bliskich. Mowa o niespełnionym pragnieniu macierzyństwa, zdradzie, ciężkiej chorobie i trudnych relacjach międzyludzkich. To wszystko i wiele więcej ( nie zdradzę Wam wszystkiego) tworzy spójną i niesamowicie wciągającą całość. Autorka na przykładzie swojej bohaterki pokazuje, że zawsze należy żyć w zgodzie z samym sobą, zatroszczyć się przede wszystkim o własne dobro i iść za głosem serca. Pokazuje także różne oblicza samotności i udowadnia, że tak naprawdę nigdy nie chcemy być sami, pragniemy bliskości drugiej osoby, rozmowy, czasami pocieszenia. Monika pokazuje także jak wiele do naszego życia mogą wnieść przypadkowo spotkane osoby. Jak wiele mogą nas nauczyć. Sprawić, że zaczniemy w zupełnie inny sposób postrzegać niektóre rzeczy. I to jest piękne! "Serce na piasku" to emocjonująca, poruszająca i wartościowa historia pełna życiowych doświadczeń, mądrości i prawd, która z pewnością wielu Czytelników skłoni do głębszych przemyśleń. Dająca wiarę, że po każdej burzy wychodzi słońce. To opowieść o odnajdywaniu siebie i swojego miejsca w życiu oraz przyjaźni i miłości, która przychodzi bardzo niespodziewanie i całkowicie odmienia nasze życie. Cudownie spędziłam czas z tą książką i czekam już na kolejne powieści spod pióra autorki! Bardzo polecam!

Musiałam siebie głęboko przemyśleć to co chciałabym napisać, ponieważ miałam w głowie natłok myśli i ciężko było mi je uporządkować.
Czytając tę książkę, przez większość czasu miałam mieszane uczucia. W dużej mierze czytałam ją z powagą, ale były też takie fragmenty, które sprawiały, że nie w sposób było się nie uśmiechnąć. Fantastycznie została przedstawiona postać starszego mężczyzny, Pana Witka. To właśnie On, Jego osoba nadała życia i energii całej tej historii. Opis tej postaci wyzwolił we mnie pragnienie bycia wnuczkom takiego właśnie dziadka. Wniósł On bardzo wiele radości i mądrości w życie naszej głównej bohaterki - Jagody.
Jeśli pierwsza miłość prysła jak bańka mydlana, to znaczy, że tak naprawdę nie była tak silna jak mogłoby się na początku wydawać.
Tak właśnie autorka książki zaprezentowała nam swoją bohatetkę, oraz jej uczucia. Zrobiła to w tak wyrazisty sposób, że można było to odczuć, wręcz namacalnie wbić się w te emocje.
Kwestia zdrady... Hmm... Według mnie to zależy jaka ona jest, jaki daje wydźwięk. Jeśli dotyczy to partnera, to jest to taka "kwestia umowna" (między nimi) jak oni przez to przejdą. Jak dobrze wiemy, są tacy co potrafią wybaczyć i wybaczają dosłownie wszystko, ale... No właśnie, to znamienne "Ale..." Zdrada - zdradą, ale gdy jej owocem jest dziecko, to już inna sprawa i wszystko diametralnie się zmienia. Dziecko... Tutaj to już postać 6latka, który dla mnie jest niezwykle irytujący. Mały traktował Jagodę wręcz jak "Zużytą chusteczkę". Rozumiem, że jej nie znał, mógł jej nie ufać, nie mniej są jakieś granice. Ta jego obcesowość to już była gruba przesada.
Ostatnia sprawa o jakiej chce wspomnieć, (nie ujawniając zbytnio treści) a raczej z lekka o niej napomknąć, to postać męża Jagody. Mężczyzna, który jednak nie był taki idealny jak się to na początku mogło by wydawać. Facet, który jak się okazało ma niezły tupet, ale tego to już się dowiecie czytając książkę.
Podsumowując, jest to historia pokazująca, że nawet gdy serce cierpi, to może dostać drugą szansę.
I co najważniejsze, to jest to, aby nigdy nie poświęcać sobie dla innych, bo można przegapić swoje prawdziwe szczęście.

Cytaty z książki:
"Im bardziej kogoś nie ma, im bardziej chce się go wyrzucić z życia, tym bardziej w nim jest."

"Nie ma przecież takiej układanki, która nie dałaby się ułożyć. Chyba, że ktoś zgubił jakiś element."

"Chciała wierzyć, że jednak nie wszystko, co człowiek zbudował, ktoś inny musiał zniszczyć."

"Ty jesteś ważna. I jeśli coś zburzyło twój spokój i szczęście, to jest to bardzo ważne. Musisz to wyrzucić."

"Życie jest krótkie. Kiedy człowiek boryka się z codziennością. Wydaję się mu, jego problemy nie mają końca. Albo że wciąż narastają. Jednak z perspektywy czasu okazuje się, że to były tylko chwilę. Liźnięcie czasu, które w końcu i tak minęły."

"Pewne decyzje najlepiej podejmować nagle, zwyczajnie, tak po prostu - Zanim człowiek zacznie się zastanowić, czy to naprawdę dobry pomysł."

"Serce na piasku" to historia w której życiowe decyzje bohaterów przepełnione są cierpieniem,osamotnieniem,brakiem zrozumienia, bezpowrotną stratą czy znalezieniem swojego miejsca na ziemi,aby poczuć się w pełni szczęśliwym.
Powieść jest obrazem zdradzonej kobiety,która po latach o tym się dowiaduje.Wtedy musi wreszcie podjąć naprawdę trudne decyzje dotyczące jej małżeństwa.Nowe sytuacje,poznanie syna męża czy jego akceptacja pokazuje jak bezdzietna kobieta musi w życiu znieść wiele,aby czuć się wartościowa.

Poznana historia jest życiową i emocjonalną opowieścią o trudach życia.Łzy pojawiają się w oczach,bo widzimy jak trudne jest wybaczenie.Nowe znajomości są wybawieniem gdyż umysł pozwala na chwilę wytchnienia.To one pokazują i uświadamiają,by spojrzeć na siebie i znaleźć swoje Ja.Słowa otuchy w potrzebnych momentach dają namiastkę,by zapomnieć o krzywdzie.

Bardzo zaskoczyła mnie przebieg wydarzeń w lekturze.Nie spodziewałam się takich decyzji postaci!Jednak trochę ich rozumiem,bo warto skupić się na sobie a nie na innych!
O Konradzie mogłabym napisać wiele-pokazywał swoją miłość,chcąc odkupić winy za chwilę zapomnienia,a z drugiej stanął na rozdrożu dróg-każda decyzja rani bliską mu osobę.

"Serce na piasku" to historia dla osób szukających historii,która poruszy serce i pokaże,że życie jest nieprzewidywalne.Nic nie jest na zawsze a szczęście w jednej chwili można stracić.
POLECAM

"Serce na piasku" autorstwa Moniki Michalik to wyjątkowa powieść obyczajowa, która w subtelny i przejmujący sposób eksploruje tematy miłości, macierzyństwa, zdrady oraz samotności. Historia Jagody i Konrada, na pierwszy rzut oka zgodnego i szczęśliwego małżeństwa, pokazuje, że miłość ? choć silna ? może zostać poddana próbie w najmniej spodziewanym momencie. Od lat zmagają się z niespełnionym marzeniem o posiadaniu dziecka, które dla Jagody, po przebytej operacji uniemożliwiającej zajście w ciążę, stało się niewypowiedzianym bólem.

Dziesiąta rocznica ich małżeństwa przynosi jednak niespodziewane wyznanie. Do ich życia wkracza Ania ? kobieta, która twierdzi, że jej sześcioletni syn Piotruś jest dzieckiem Konrada, będącym efektem jednorazowego spotkania sprzed lat. Ania, cierpiąca na nieuleczalną chorobę, pragnie, aby Konrad zapewnił opiekę ich synowi, gdy ona nie będzie już mogła tego zrobić. Ten dramatyczny zwrot wydarzeń całkowicie zmienia dynamikę życia Jagody i Konrada, stawiając ich małżeństwo na krawędzi. Jagoda staje przed trudnym wyborem ? musi pogodzić się z przeszłością męża, zaakceptować istnienie Piotrusia i znaleźć odpowiedź na pytanie, czy będzie w stanie pokochać chłopca, który może spełnić jej największe marzenie o macierzyństwie.

W poszukiwaniu odpowiedzi Jagoda udaje się do Kołobrzegu, gdzie malownicze nadmorskie krajobrazy i surowy klimat styczniowego wybrzeża stają się dla niej miejscem refleksji. Kołobrzeg staje się symboliczną przestrzenią, w której kobieta próbuje zrozumieć swoje uczucia - zawód, złość i nadzieję na nowe życie. Michalik w delikatny, choć dojrzały sposób kreśli przed czytelnikiem skomplikowane wewnętrzne przeżycia bohaterki, która balansuje między uczuciem do męża a zdradą, między pragnieniem szczęścia a rzeczywistością, która jej to odbiera.

Autorka wprowadza także wątek samotności - towarzysza, który staje się integralną częścią życia bohaterów. "Serce na piasku" pokazuje różne oblicza tego uczucia - od samotności wynikającej z niespełnionych marzeń i utraty zaufania, po tę będącą efektem rozdarcia wewnętrznego. Michalik podkreśla, że chociaż bohaterowie mogą szukać ucieczki przed światem, to prawdziwej bliskości zawsze pragną.

Historia opisana w książce porusza także problem wybaczenia i zdolności do akceptacji przeszłości, której nie da się zmienić. Michalik, w pełen empatii sposób, uświadamia czytelnikowi, że często to, co najtrudniejsze i bolesne, staje się fundamentem, na którym można zbudować nowe życie. Autorka tworzy bohaterów z krwi i kości, pełnych sprzecznych emocji, których dramatyczne losy potrafią poruszyć serca czytelników. Michalik niezwykle umiejętnie przeplata elementy melancholii z nadzieją na lepsze jutro, sprawiając, że książka ta staje się czymś więcej niż tylko historią o trudach miłości i marzeniach.

"Serce na piasku" to ciepła, choć głęboko poruszająca opowieść o ludzkich pragnieniach i wyborach, która wciąga jak morska fala, przypominając, że prawdziwa bliskość i wewnętrzny spokój nie zależą od stanu posiadania, lecz od tego, co nosimy w sercu. Dla miłośników literatury obyczajowej to lektura, która przyniesie nie tylko wzruszenia, ale również pozwoli spojrzeć na życie z innej perspektywy.

"Życie jest krótkie. Kiedy człowiek boryka się z codziennością, wydaje się mu, że jego problemy nie mają końca. Albo że wciąż narastają. Jednak z perspektywy czasu okazuje się, że to były tylko chwile. Liźnięcia czasu, które w końcu i tak minęły"

Gdy Jagoda dowiaduje się o zdradzie męża, jej świat rozpada się w jednej chwili. Kobieta z dnia na dzień traci zaufanie do Konrada, poczucie bezpieczeństwa i chęci do jakiegokolwiek działania. Postanawia wyjechać na jakiś czas do Kołobrzegu, by nabrać dystansu i poukładać sobie wszystko na spokojnie w głowie. Czy jednak można uciec od tego co nosimy w sobie? Na miejscu Jagoda poznaje pana Witolda, starszego mężczyznę, który mieszka w tym samym hotelu i który zdaje się mieć receptę na zranione serce Jagody. Sama jego obecność sprawia, że kobieta zaczyna znów się uśmiechać, tańczyć i odkrywa, że to, co dobre wciąż na nią czeka...

"Serce na piasku" to kolejna powieść autorstwa Moniki Michalik, która zauroczyła mnie już od pierwszej chwili. Zaczęłam czytać i odpłynęłam. Fabuła tej historii, pomimo, że porusza temat zdrady, otula ciepłem i nadzieją. Przez to można powiedzieć o niej, że to słodko-gorzka opowieść o stracie, samotności, o kolejnych szansach, które daje nam życie i które my dajemy sobie i innym. Poruszyła mnie historia Jagody. Byłam pełna podziwu dla jej wewnętrznej walki, którą podjęła mimo niesprzyjających okoliczności. Bardzo jej kibicowałam, nie wiedząc do końca jaką decyzję podejmie. Ale czułam sercem, że jestem z nią. Były momenty, gdy zastanawiałam się jak ja bym postąpiła, i nie było to łatwe.

Książki Moniki Michalik mają w sobie coś takiego, że wydaje nam się, iż sięgamy po lekką i przyjemną historię miłosną, a odnajdujemy w nich głębokie przesłanie, bliskie naszej codzienności tematy i nieustanne przypominanie tego, co tak naprawdę się liczy się w życiu.

Na koniec wspomnę jeszcze, że autorka w swojej nowej powieści zabiera nas nad Polskie morze, gdzie wraz z bohaterami powieści możemy zachwycać się wschodami i zachodami słońca, niebem upstrzonym gwiazdami w bezchmurną noc czy poczuć klimat panujący w starym, drewnianym domku pana Witka.

Polecam