Seryjni mordercy Moje dwadzieścia lat pracy w FBI

Profilowanie psychologiczne dedukowanie charakterystyki nieznanego przestępcy na podstawie oceny drobnych szczegółów związanych z miejscem zbrodni, ofiary czy innymi czynnikami dowodowymi było wówczas (koniec lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku) wciąż bardzo młodą gałęzią nauki (czy też sztuki).

Gdyby książka wpadła w moje ręce trzydzieści lat temu, tak jak została napisana, z pewnością zrobiłaby na mnie większe wrażenie, przypuszczam nawet, że zachwyciłabym się jej zawartością. Sztuka profilowania seryjnych morderców zdynamizowała rozwój na tyle, że informacje z publikacji znajdziemy już w niemal każdej produkcji kryminalnej lub w powieściach detektywistycznych. Mimo wszystko, z zainteresowaniem wczytywałam się we wspomnienia Roberta K. Resslera poświęcone pracy w FBI, tworzeniu międzyagencyjnej komórki zajmującej się kreśleniem portretów oprawców na bazie miejsca zbrodni, dostrzeżonych dowodów i zebranych danych, rozmów z osadzonymi przestępcami. Ressler, chociaż sam nie był psychiatrą, znacząco przyczynił się do podniesienia rangi, konieczności zrozumienia umysłów brutalnych członków społeczeństwa, aby w przyszłości nie tylko szybciej ich łapać, ale również wcześniej ukrócić groźne działania...

Znacie książki o profilerach? Może polecicie mi jakieś tytuły?

Lubicie czytać książki o przestępcach, którzy swoimi zbrodniami przerażają ludzi na całym świecie? Gwarantuję Wam, że "Seryjni mordercy" wstrząśnie Wami i dostarczy skrajnych emocji.

Autor, doświadczony profiler i agent FBI Robert K. Ressler przedstawia nam sylwetki psychologiczne seryjnych morderców. Możemy zagłębić się w umysły bezwzględnych morderców, którzy zabijali swoje ofiary często zabierając ze sobą makabryczne trofea.

"Seryjni mordercy" to książka, która wciągnęła mnie od pierwszej strony. Analiza morderców i ich zbrodni opowiedziana piórem autora nie pozwala odłożyć tej książki. Autor przekracza mury więzienia, by spotkać się z mordercami i wysłuchać ich zwierzeń. Autor rozpracował wiele spraw badając psychikę przestępców i analizując ich dzieciństwo. Sprawił, że wielu z nich trafiło do więzienia.

Jeśli lubicie zagłębiać się w psychikę seryjnych morderców to tutaj dostaniecie dużą i rzetelną dawkę wiedzy. Autor napisał tę książkę w sposób bardzo przystępny dla czytelnika. Przeczytałam ją z ogromnym zainteresowaniem, nie mogłam oderwać się ani przez chwilę. Jestem bardzo zadowolona z lektury.

Zdecydowanie polecam!

BRUNETTE BOOKS

Jeju, nie czytajcie tej książki po zmroku, bo całą noc będą was męczyły koszmary. I to takie, jakie wasza wyobraźnia sama nie potrafi wyprodukować. Z pozoru książka nie wydawała tak straszna. Historie przedstawia nam profiler Robert K. Ressler, który potrafi określić jak mniej więcej może wyglądać sprawca. Każdy dowód zbrodni dokładnie przeglądał, również szkody jakich doznawała ofiara. Często wzorował się na technikach sprzed stu lat, które zdaniem innych były przestarzałe, ale on wiedział, że choć czasy się zmieniały, to jednak zaburzenia wyglądały bardzo podobnie. Powiem wam, że teraz znając pewne wytyczne, przyznaję, że jest mega mądrą osobą. Największej podpowiedzi udziela sam sprawca techniką jaką morduje. Teraz przynajmniej wiem, że są morderstwa zaplanowane i działające według nagłego impulsu. Gdyby o tym pomyśleć, to ma to sens, tylko zwykły człowiek o tym nie myśli. Obalił on również mit, że każdy policjant to twardziel. My nie wiemy ile wysiłku kosztuje ich oglądanie miejsca zbrodni, oraz ile miesięcy koszmarów przybywa do nich każdej nocy. Może i po krótkim okresie czasu przechodzą na emeryturę, ale ile szkód psychicznych przechodzą, to nikt nie wie. Wracając do treści, bywały momenty, kiedy musiałam przerwać czytanie, bo nie wytrzymywałam tak przerażających opisów. W tym momencie jestem gotowa stwierdzić, że książki kryminalne totalnie umywają się do tej. Ta powinna należeć do serii nadprogramowych wrażeń o najwyższej sile nacisku. Ogromnie wciąga, poznacie wszelkie tajniki profilerskie oraz zbrodnie, których nie widziałam jeszcze w żadnej książce, a być może nie przeczytałam ich wystarczająco dużo, by do tego dojść. I by sprecyzować, choć sam aspekt okaleczenia ciała był przerażający, to jednak to, co sprawca zabierał ze sobą, niszczyło bezpieczeństwo myślowe tych, co pozostali, łącznie z organami ścigania. Treść tej książki jest niczym nieznośna piosenka, która wejdzie nam do głowy. Choćby nie wiem jak straszne rzeczy były opisane, gorsze jest niedoczytanie ich, niż brak poznania.
Wielki szacun za treść, sposób przekazu i niekończące się emocje, które nie znikają nawet po zamknięciu ostatniej strony.

Dwadzieścia lat pracy w FBI. Co napędzało profilera, który stworzył termin ?seryjny morderca?? Pragnienie spojrzenia na sprawców nie z zewnątrz, ale uzyskanie obrazu z wewnątrz głowy zabójcy. Poczucie, że ciągle jest coś do poznania. Pragnienie bycia w ciągłym ruchu, szkolenia się, uczenia, odkrywania. Wiązało się z tym ciągłe pokonywanie przeszkód formalnych, problemy, niebezpieczeństwa związane z rozmową z najgroźniejszymi przestępcami. Ale jak zdobyć informacje od sprawców? Potraktować ich poważnie, zdobyć zaufanie, ukryć swoje odczucia i emocje. Działać powoli. Dobrze się przygotować i nie naciskać? To tak na zaakcentowanie tylko tematu, autor interesująco wyjaśnia cały proces i swobodnie opowiada o tym wymagającym żelaznych nerwów działaniu.

Czego przede wszystkim Ressler chciał się dowiedzieć od sprawców? Jakie były czynniki środowiskowe, dzieciństwo, wychowanie, jakie bodźce i okoliczności w których zapragnęli popełnić zbrodnię, co się działo w ich głowie w trakcie ataku, po nim, jak padł wybór miejsca i sposób ukrycia ciała, czy potrzebował trofeum. Czy zabójca rzeczywiście wraca na miejsce zbrodni..?

Te rozmowy z najsłynniejszymi seryjnymi mordercami to badania na ogromną skalę. Poznajemy etapy: narastanie napięcia, przekroczenie granicy? świadomość szkodliwości czynów, która nie powstrzymuje przed kolejnymi, poczucie przymusu, przerażenie, ale i podekscytowanie, stopniowo zanikające wyrzuty sumienia, a przy braku kary - poczucie władzy, bycia panem sytuacji, niezwyciężonym graczem.

A w wszystko zaczyna się od fantazji, która przekształca się w zabójczy rytuał?

Fascynująca i przerażająca podróż przez makabryczne myśli i zbrodnicze uczynki. Zdecydowanie polecam fanom truecrime

Na co dzień większość z nas ma to szczęście, że znajduje się poza zasięgiem okrucieństw tego świata. Niektórzy jednak stykają się z nim regularnie i myślę nie tylko o ofiarach, ale przede wszystkim o funkcjonariuszach, starających się by sprawiedliwości stała się zadość. Pewien wycinek tych przedstawicieli służb ma do czynienia z naprawdę najgorszymi, często niewyobrażalnymi czynami. Jedną z takich osób jest były agent biura śledczego, który o swoich doświadczeniach opowiada w książce Seryjni mordercy. Moje dwadzieścia lat pracy w FBI. Ktoś mógłby zapytać, po co ktokolwiek miałby interesować się takimi zwyrodnialcami jak John Wayne Gacy, Ed Kemper, czy Charles Manson? Dlaczego czytelnik chciałby poznać sposób ich postępowania, czy prześledzić ich tok myślenia? Historie tych potworów są przecież na tyle przerażające, że już samo ich bliższe poznanie mogłoby narazić przeciętnego odbiorcę na traumę. Ludzka ciekawość nie zna jednak granic, a przynajmniej moja ciekawość nie zna granic, więc zdecydowałem się sięgnąć po najnowszą książkę wydawnictwa Filia. Jest jeszcze jeden powód, dla którego postanowiłem przeczytać ten tytuł. Jego autor, agent Robert K. Ressler stanowi pierwowzór dla postaci Billa Tencha z serialu Mindhunter, który opowiada o początkach profilowania seryjnych morderców w Stanach Zjednoczonych. Jeśli jesteście miłośnikami serialu Davida Finchera tak jak ja lub przynajmniej lubicie kryminalne klimaty, to najprawdopodobniej również zainteresujecie się tą książką. Przejdźmy do samej treści tego opracowania. Choć Seryjni mordercy. Moje dwadzieścia lat pracy w FBI to książka wydana w naszym kraju w lutym br. to oryginalne wydanie pochodzi z 1993 r. Podchodząc do lektury musicie zatem wziąć pod uwagę fakt, że nie uwzględnia ona ponad 20 ostatnich lat, w których dziedzina nauki jaką jest profilowanie znacząco się rozwinęła. Tutaj mamy okazję poznać jej początki oraz przyjrzeć się pierwszym oraz najbardziej interesującym sprawom. Czytając poszczególne rozdziały mamy nie tylko okazję prześledzić sposób działania morderców, poznać ich motywacje i dowiedzieć się jakie wydarzenia mogły doprowadzić ich do popełnienia nieludzkich czynów. Zgłębiamy nie tylko ich psychikę. Doświadczenia byłego agenta FBI to w końcu również mnóstwo biurokracji. Jak wiele wysiłku, rozmów, namawiania, jeżdżenia po kraju, współpracy ze specjalistami trzeba było włożyć w powstanie Jednostki Nauk Behawioralnych? O tym także tutaj przeczytacie. Warto nadmienić, że nie jest to lektura wyczerpująca temat. Choć autor bazuje na swoich doświadczeniach i latach pracy w Federalnym Biurze Śledczym, to książki Seryjni mordercy. Moje dwadzieścia lat pracy w FBI stanowi raczej udany i interesujący wstęp do tematyki profilowania, aniżeli rozbudowaną, naukową pozycję. W jego ramach mamy okazję poznać różnice między mordercami zorganizowanymi, a niezorganizowanymi, czy w którym miejscu kończy się zakres działania FBI, a zaczyna lokalnych służb. W powyższym nie ma jednak nic złego. Autor w interesujący sposób opowiada o swoich doświadczeniach, zachęcając nas do zgłębienia poruszanych przez niego kwestii na własną rękę. Robi to w sposób bardzo czytelny. Mamy wrażenie jakbyśmy wysłuchiwali naszego dobrego kolegi przy piwku, czy kawce. Nie zostajemy zarzuceni litanią naukowych pojęć, czy lawiną szczegółów. Ressler idealnie dobiera najistotniejsze informacje dotyczące konkretnych morderstw oraz ich sprawców, a my z fascynacją przysłuchujemy się tym historiom. Seryjni mordercy. Moje dwadzieścia lat pracy w FBI to tytuł wart uwagi każdego miłośnika kryminałów. Jeśli zastanawialiście się skąd wasi ulubieni autorzy biorą pomysły na kolejne historie, to niewątpliwie w jakimś stopniu odpowiedź na to pytanie znajdziecie dzięki lekturze tej książki. Zanurzycie się w mrocznym świecie przerażających czynów, które każą nam wierzyć w to, że na Ziemi istnieją potwory. Stchórzycie, czy podejmiecie wyzwanie i zajrzycie w psychikę najgorszych z ludzi?