Ukryty wróg

Sfora - tom II
Ukryty Wróg

Książka opowiada o dalszych losach naszego czworonożnego bohatera Fuksa.

Po tym jak pies odłączył się od Sfory w Obrożach, jego nowi przyjaciele bardzo szybko wpadli po uszy w kłopoty. Domowe psiaki znalazły pełne jedzenia i świeżej wody miejsce w lesie, zupełnie nieświadomi, że wkroczyli na teren Sfory Dzikich Psów.

Alfa Dzikiej Sfory - wielki półwilk o żółtych oczach nie pozwoli na to aby żaden intruz przebywał na jego terenie, dlatego już na samym poczatku dochodzi do walki w której traci życie jeden z piesków.

Fuks (który żałuje że zostawił dawną grupę) postanawia pomóc Psom w Obrożach. Jego misją staje się rola SZPIEGA, który ma dołączyć do Sfory Dzikich Psów i przekazywać informacje swoim przyjaciołom z miasta.

Nie jest to jednak łatwe zadanie, zwłaszcza że Dzikie Psy kierują się zupełnie innymi zasadami niż nasz główny bohater.

Fuks ma jednak odrobinę szczęścia, ponieważ Betą sfory do której pragnie dołączyć w ramach swojej misji okazuje się Słodka - suczka, którą uratował już więcej niż raz.

Dni mijają, a zadanie wcale nie staje się prostsze, dodatkowo podczas przebywania wśród nowych towarzyszy Fuks coraz częściej zaczyna się zastanawiać gdzie tak naprawdę jest jego miejsce w świecie.

????????????

Świetnie bawiłam się podczas lektury. Chociaż cała historia dotyczyła psiaków, to złożoność i różnorodność ich postaci dawała wrażenie że czytam kolejną opowieść o przygodach ludzkich bohaterów (i była to opowieść pełna akcji!).

Śmiało mogę polecić książkę zarówno młodszym jak i starszym czytelnikom (zwłaszcza tym, którzy lubią historie ze zwierzakami w roli głownej).

W następnej wolnej chwili planuje chwycić za następny tom ?

?????Sfora? Erin Hunter po raz kolejny mnie zaskoczyła. Już przy czytaniu pierwszego tomu jakiś czas temu, okazało się, że moje sceptyczne spojrzenie było zupełnie niepotrzebne. Gdy zaczynałam tom 2, obawiałam się, że może jednak jestem już za duża i nie będę potrafiła wciągnąć się w lekturę. Oczekiwałam luźnej rozrywki, przyjemnej odskoczni. Dostałam jednak o wiele więcej! Całą serię pochłonęłam w niecały tydzień, a gdyby doba była dłuższa na pewno skończyłabym ją jeszcze szybciej! Recenzując ?Opuszczone miasto?, czyli pierwszy tom serii, pisałam jak urocza, sympatyczna i przyjemna była tamta książka. Oczywiście nadal te słowa podtrzymuję, ale z każdą kolejną częścią, przygody sfory Fuksa stawały się coraz bardziej poważne ? wzruszające, wciągające i trzymające w napięciu. Moje obawy odnośnie tego, jak czytelnik w moim wieku będzie się bawił w trakcie czytania, okazały się całkiem niesłuszne ? bardzo przywiązałam się do bohaterów i nie mogłam oderwać się od lektury!