Siedem lat ciemności

?Tej nocy znalazłem się w koncentrycznym kręgu, w którym nakładają się na siebie rzeczywistość, fantazja i sen.?

Jeśli ktoś lubi poruszać się w thrillerach, zwłaszcza psychologicznych, nie może pominąć "Siedem lat ciemności". Fenomenalna propozycja czytelnicza. Wnika się w nią całym sobą, pogrąża w jeziorze dramatu, rozpaczy i wyrzutów sumienia, ale również kryminalnej zagadki, tyle że widzianej od środka. Jeong You Jeong mistrzowsko prowadzi portrety bohaterów, zarówno pierwszoplanowych, jak i drugoplanowych. Nie ma żadnego zgrzytu w prezentacji osobowości, zachowania perfekcyjne dopasowane do tego, co sobą prezentują, ale postawy intrygująco stawiane w kontrze do tożsamości, nawet tej najbardziej skrytej przed nimi samymi. Czuje się tych ludzi, sugestywnie odbiera targające nimi emocje i uczucia.

Sowon to niesamowite zderzenie beztroskiego dzieciństwa i koszmarnej młodości, niewinności i oskarżeń, pragnień i realiów. Hyonsu wydaje się najbliżej nas, zwykły człowiek, któremu w jednej chwili rozpada się cały świat. Ciekawie jest odkrywać, jak warstwa po warstwie dociera do zwrotnego momentu. Eunju pod szorstką powierzchownością skrywa wrażliwą duszę. Ahn symboliczne przedstawia dobro i poświęcenie, ale i w nim widać ślady dramatycznej przeszłości. Yongje, reprezentant zła i zniszczenia, ale również walki o prawdę i sprawiedliwość. Autorka nie obdarza bohaterów przerysowanymi cechami, wszystko się zgadza, nawet jeśli na pierwszy rzut oka ma się wrażenie kontrastu. Wspaniałe przedstawia dychotomię ludzkiej natury. Intryga nie należy do mocno pokręconych, ale nie brakuje mocnych scen. Bardziej liczy się ukazanie odbicia zdarzeń w mgle niewiadomych, brzmienie echa cierpiącego sumienia, smakowanie perfekcyjnie oddanej wrażliwości przyrodniczej i subtelny dotyk czegoś nieuchwytnego i mistycznego.

Wielka przyjemność poruszać się w dojrzałym i inteligentnym thrillerze, plastycznej i precyzyjnej narracji, znakomitym wyczuciu elegancji słowa i budowania napięcia. Kolejny raz przekonuję się, że koreańska literatura porywa moją wyobraźnię w szczególny sposób, sprawia, że czuję moc obrazu, docieram do najgłębszych interpretacji ludzkiej duszy, a wszystko w rytm prawdopodobnej grozy. Silne postrzegam przedstawiony świat, odludne miejsca, klaustrofobię społeczną, w tym rodzinną. Dramatyczna przeszłość warunkuje przebieg teraźniejszości, konsekwencje podjętych decyzji determinują los wielu osób, brak prawdy skutkuje tragedią w dodatkowym wymiarze. Co kryje się za śmiercią jedenastolatki w jeziorze? Czy można uciec przed należną karą? A może to nie tyle prawo wymierza sprawiedliwość, co wewnętrzny głos sumienia? Jak zdefiniować ciemność towarzyszącą życiu? Dlaczego tak łatwo wkroczyć i dać się omamić jej podszeptom? Bookendorfina

Na co dzień lubuję się w krwawych i brutalnych historiach, których akcja trzyma w napięciu niczym Gapliński cały naród polski i nie jest to żadną tajemnicą. Dlatego też kiedy sięgałem po thriller z importu aż z dalekiego wschodu byłem równie podekscytowany, co pełen wielu nurtujących mnie pytań.

?Siedem lat ciemności? autorki Jeong You Jeong to historia małego Sowona, który przerzucany jest z rąk do rąk kolejnego krewnego niczym kukułcze jajo, będąc zmuszanym do dźwigania na własnych barkach piętna bycia synem mordercy. Poznając powoli całą historię swojej rodziny, Sowon próbuje znaleźć i zrozumieć wszystkie czynniki, które doprowadziły do tragedii.

Całość historii to przede wszystkim bardzo niepokojący obraz systemu, w którym żyjemy. Systemu, który z ogromną łatwością w brutalny sposób niszczy ludzkie życia przypinając im łatki, których brzemię jest zwyczajnie nie do zniesienia. Książka pozwala nam bliżej zaznajomić się z obca kulturą, której popularność nie jest tak duża, a sam ten fakt czyni ją jeszcze ciekawszą. Jeong You Jeong pisząc tę powieść zaserwowała czytelnikom lekturę niełatwą, pełną przemocy, braku zrozumienia i brutalności, chociaż tej ostatniej nie charakteryzują tutaj makabryczne z brodnie z rozczłonkowanymi ciałami w tle. Historia Sowona, jego ojca oczekującego na wykonanie wyroku w celi śmierci oraz całej jego rodziny zagęszcza wokół czytelnika atmosferę, wywołując klaustrofobiczne objawy.

?Siedem lat ciemności? to powieść, która moim zdaniem nie do końca zachwyci miłośników thrillerów. Ukontentowani natomiast jej treścią powinni być czytelnicy lubujący się w powieściach psychologicznych, ceniący sobie dozowanie wszechobecnego mroku, z którego nie widać drogi ucieczki. Bardzo interesująca przygoda z obcą kulturą w tle. Serdecznie polecam?

...

?Siedem lat ciemności? to międzynarodowy bestseler Jeong You Jeong. Mnie niestety nie powalił na kolana. Szczerze powiem nawet mnie lekko rozczarował. Historia ukryta na kartkach tej powieści nie zmroziła mojej krwi w żyła ? a mocno na to liczyłam. Śmiało mogę stwierdzić, że ?Siedem lat ciemności? to przeciętny thriller psychologiczny. Jak dla mnie akcja za wolno się toczyła. Fabuła również jakaś taka nijaka. Jedynie bohaterowie bardzo dobrze rozrysowani. Podobały mi się dokładne opisy otoczenia.
Razem z głównym bohaterem Sowonem przeżywałam jego dramaty. Od początku życia nie miał lekko. Apogeum przypadło, gdy miał 11 lat. Wtedy wydarzyła się straszna tragedia. Jego ojciec został oskarżony o zamordowanie pewnej dziewczynki. Mało tego dorzuci mu również morderstwo żony i ojca tej dziewczynki. Chłopakowi do końca życia będzie towarzyszyła łatka ?syn mordercy?. Do tego dorzucę jeszcze kilka lat tułaczki pomiędzy jego rodziną. Nikt z rodziny rodziców nie chciał zajmować się synem mordercy z obawy przed szykanowaniem. Zabolało mnie to, że cały majątek Sowona rozdzielili pomiędzy sobą ? a traktowali chłopca gorzej niż psa. Szczyt chamstwa. Zaopiekował się nim podwładny jego ojca ? pan Ahn. To on traktował go jak swojego syna. Jednak to i tak nie starczyło. Ktoś intensywnie sprawiał, że co chwilę musieli zmieniać miejsca zamieszkania. Komu zależało na tym, żeby syn mordercy nie mógł wieść normalnego i szczęśliwego życia?
Co tak naprawdę stało się z jedenastoletnią dziewczynką Seryong? Czy faktycznie zamordował ją Choi? A może za jej śmierć odpowiedzialny był pan Ahn? Czy możliwe jest, żeby za śmierć córki odpowiedzialny był jej własny ojciec? To bardzo bogaty człowiek. Był damskim bokserem. Jego żona i córka musiały przy nim chodzić jak w zegarku. Jeden fałszywy ruch i potrafił je skatować. Dziewczyny już kilka razy uciekały z domu, jednak jak się ma kasę można szybko namierzyć swoje zguby. Czy zabił córkę, ze złości na swoją żonę, która uciekła od niego na dobre? Czy to mógłby być jeden z głównych powodów? Kiedyś na oczach swoich kobiet zamordował kotkę i dwójkę jej kociąt, jedno dało radę uciec. Doprowadził również swoją żonę do poronienia. Tak mocno ją pobił. Oczywiście potem za to że poroniła ponownie oberwała. Czy taka bestia ma prawo do życia? Wszyscy wiedzieli co on im robił. Nikt im nie pomógł z obawy o swój los. Panu Yongje się nie podskakuje. A jak już się to zrobi to potem się za to słono płaci.
Dzięki tajemniczej przesyłce dostarczonej naszemu bohaterowi powoli poznajemy prawdę dotyczącą tragedii sprzed siedmiu lat. Mniej więcej w połowie książki zaczęłam domyślać się zakończenia. Czy życie Sowona po tylu latach nadal jest zagrożone?
Jeżeli macie ochotę poznać thriller psychologiczny z Korei Południowej to zapraszam do przeczytania ?Siedmiu lat ciemności?.

Siedem lat to kawał czasu; wszystko może się zmienić. Jednak nie dla niektórych- ci z nas, którzy najbardziej pragnęliby zapomnienia, nigdy nie otrzymają tej łaski.

Siedem lat temu świat Sowona zmienił się na zawsze. Jego ojciec został oskarżony o morderstwo, a miasteczko, w którym dotychczas mieszkał, zniknęło z powierzchni ziemi za sprawą otwartej śluzy. Przerzucany między rodziną nie może znaleźć swojego miejsca. A gdy już wydaje mu się, że wreszcie odnalazł spokój, to szybko na jaw wychodzi jego prawdziwa tożsamość. Już zawsze będzie synem mordercy, napiętnowanym w oczach każdej społeczności, do jakiej chciałby przynależeć.

Siedem lat po tragicznych wydarzeniach wydaje mu się, że wreszcie uzyskał coś na kształt spokoju. Wynajmuje maleńki pokoik wraz z dawnym współpracownikiem ojca i zarazem przyjacielem, który wziął go pod opiekę po miesiącach tułaczki. Zarabia na życie w małej aptece i od wielu miesięcy nikt nie spojrzał na niego jak na oszusta. Do czasu, aż ktoś nie podsyła jego szefowi gazety z artykułem opowiadającym o jego przeszłości, a jego opiekun znika bez śladu. Na progu czeka na niego tylko pudełko wypełnione materiałami, prowadzącymi chłopaka po meandrach przeszłości.

Ktoś bardzo chce, by Sowon odkrył prawdę. Prawdę, która od siedmiu lat kipiała pod powierzchnią, czekając na uwolnienie.

Koreański thriller psychologiczny? Jestem jak najbardziej na tak! Byłam ciekawa, jaka historia czeka mnie wewnątrz. Szczególnie, że zazwyczaj w moje ręce trafiają książki z naszego rodzimego podwórka. A czytanie lektury z tak dalekich rejonów to prawie jak poznawanie tamtejszej kultury.

Sowon żyje we względnym spokoju, a jednak gdzieś z tyłu głowy wciąż przygotowany jest do ucieczki. Nie dość, że w jednym momencie stracił oboje rodziców, to jeszcze został napiętnowany jako syn mordercy mimo, że nie miał żadnego udziału w tragicznych wydarzeniach. Siedem lat temu jego ojca uznano za winnego morderstwa matki, a jego pracodawca został uznany za zaginionego, choć większość również uważała go za kolejną ofiarę morderczego szału ojca Sowona. Ciała jednak do tej pory nie odnaleziono.

Jak długo w czyichś żyłach może buzować pragnienie zemsty? Myślicie, że to przypadek, że przy każdej przeprowadzce Sowona ktoś czuwał, by otoczenie szybko poznało jego prawdziwą tożsamość?

Na początku miałam dość spory problem z zapamiętaniem imion i przypisaniem ich do konkretnego bohatera, aczkolwiek ów kłopot pojawia się zawsze, gdy mam do czynienia z książką zagraniczną (oczywiście prócz tych, w których występują imiona angielskie, etc.). W toku historii ten aspekt przestał być jednak tak istotny, bowiem wciągnęła mnie sama fabuła. O ile tajemnicza przesyłka i późniejsze śledztwo Sowona nie doprowadziło do szybszego bicia serca, o tyle kwestie psychologiczne już zaintrygowały mnie bardziej.

Pomyślcie sami: nie dość, że musicie się mierzyć z najgorszą tragedią, jaką jest utrata bliskich, to jeszcze nie możecie liczyć na wsparcie czy współczucie otoczenia- oni tym bardziej Was piętnują, tylko dlatego, że ktoś z Waszej rodziny zabił człowieka. Nawet rodzina niechętnie przyjmuje Cię pod swój dach, jesteś dla nich tylko niepotrzebnym balastem. Ten fakt chyba uderzył mnie najmocniej- rozumiem pokutowanie za swoje winy, ale za czyjeś? To już kompletnie bez sensu. To tragiczne, ale właśnie tak jesteśmy ukształtowani. Nasz wzrok przyciąga odmienność, a czyjeś nieszczęście wręcz innych podnieca. I tak podziwiam głównego bohatera, że mimo tak wielu przeciwności i tak starał się wieść w miarę normalne życie, nie załamując się.

Co do samego amatorskiego śledztwa to owszem, wątek jak najbardziej na plus, aczkolwiek od rozpoczęcia historii zakładałam, że sprawy miały się zupełnie inaczej, niż było to przedstawione przez śledczych. Tak to już jest z thrillerami. Dlatego Siedem lat ciemności zyskuje w dużej mierze dzięki zawartych w niej emocjom, dzięki głównemu bohaterowi, którego czytelnik po prostu żałuje.

Raz, dwa, trzy, Baba Jaga patrzy.

Siedem lat. Siedem lat odrzucenia, społecznego wyobcowania i próby znalezienia odpowiedzi na jedno pytanie - dlaczego. Czy Sowon w końcu dowie się, co tak naprawdę stało się przed laty w starej wiosce Seryong? Czy wreszcie zazna spokoju, czy też może dopadną go demony przeszłości?

Nigdy wcześniej nie miałam styczności z thrillerami koreańskimi, więc bądź co bądź było to dla mnie wyjście poza strefę czytelniczego komfortu. Niemniej cieszę się jednak, że zdecydowałam się na lekturę. Już teraz mam ochotę na więcej, a to mówi chyba samo za siebie!

Skłamałabym, gdybym powiedziała, że historia ta porwała mnie od pierwszych stron. Bezsprzecznie wymaga ona wgryzienia się dość specyficzne pióro autorki, ale uwierzcie mi, naprawdę warto. To lektura piekielnie angażująca, zmuszająca do nieustannego łączenia poszczególnych faktów, ale jakże w tym satysfakcjonująca. Osnuta posępną, zakrawającą o oniryzm aurą, która tworzy niepowtarzalny klimat, coś niesamowitego!

Jeong You Jeong w stworzonej przez nią historii ukazuje genezę zła. Przedstawia, jak jeden popełniony pod wpływem impulsu czyn może wywołać spiętrzającą się lawinę dramatycznych skutków. Skutków, które tak naprawdę dopiero zbiorą swoje żniwa i na zawsze odcisną piętno na życiu wielu ludzi.

"Siedem lat ciemności" to powiew świeżości na naszym czytelniczym rynku. Thriller nietuzinkowy, złożony, absorbujący. Jeżeli macie już dość utartych w tym gatunku schematów, koniecznie sięgnijcie po to mroczne dzieło Jeong, gwarantuję niezapomniane wrażenia!

Mija siedem lat odkąd życie Sowona wywróciło się do góry nogami za sprawą swojego ojca, który wylądował w więzieniu. Trudno jest żyć z łatką syna mordercy. Mija siedem lat od tego strasznego wydarzenia gdy chłopak otrzymuje paczkę która ma za zadanie wyjaśnić mu co się naprawdę wtedy wydarzyło.

?Mroczny, niepokojący i pełen zwrotów akcji thriller psychologiczny z Korei Południowej!? Jak dla mnie jedyne co tu się zgadza to końcówka ?z Korei Południowej?.

Niestety ale ta książka bardzo mnie wymęczyła. Czytałam ją zdecydowanie za długo, a to wszystko dlatego, że w wolnej chwili wolałam robić wszystko inne niż czytać.

Najgorsze dla mnie były imiona. Pomijając, że są ?inne? jak chociażby Yongje czy Ahn to dodajmy do tego ich podobieństwo- Hyonsu, Hayong, Sunghwan, Seryong. Idzie się pogubić, żałowałam przez chwile, że nie spisałam sobie powiązań na kartce.

Były momenty smutniejsze, cała książka jest pisana w takim stylu, ma smutny wydźwięk. Sytuacji nie poprawia też fakt, że nie ma tutaj rozdziałów przez co wszystko się tak dłuży, łącznie z całą ?akcją?. Chociaż tyle, że książka nie należy do grubasków.

Pewnej nocy niedaleko jeziora Seryong trzej mężczyźni robią coś, czego nie powinni. W tym samym czasie ginie jedenastoletnia dziewczynka. Po wyłowieniu jej ciała z jeziora, policja szuka mordercy, a ci, którzy mają nieczyste sumienie, rozpoczynają niebezpieczną grę pozorów.
Wkrótce jeden z pracowników zapory zostaje skazany za zabójstwo i oczekuje na egzekucję. Jego syn, Sowon, żyje z piętnem dziecka mordercy i zostaje zepchnięty przez innych na margines.
Pewnego dnia, po siedmiu latach od tragedii, otrzymuje tajemniczą przesyłkę, która ma rzucić trochę światła na wydarzenia tamtej pamiętnej nocy.

?????????

,,Siedem lat ciemności" to historia o poważnych błędach i o tym, jak mogą rzutować na całe nasze życie. To także opowieść o kłamstwach, przemocy i samotności.

Książka reklamowana jest jako thriller psychologiczny, lecz warto zaznaczyć, że nie obfituje ona w dynamiczne zwroty akcji, zwłaszcza że od początku wiadomo, kto jest mordercą. Autorka zdecydowanie bardziej skupia się na portretach psychologicznych bohaterów, na tym, co ich ukształtowało, a także na ich relacjach rodzinnych.

Dużym atutem powieści jest mroczna i duszna atmosfera, a niekończąca się gra pozorów między trzema mężczyznami sprawiała, że śledziłam fabułę z zainteresowaniem. Bardzo podobały mi się też sceny z nurkowaniem. Uważam, że doskonale wzbogaciły klimat powieści.

Nie jest to najłatwiejsza w odbiorze książka, ale na pewno nie można jej odmówić oryginalności i dużego ładunku emocjonalnego.
Jeśli szukacie przejmującej, mrocznej lektury, która oderwie Was od schematycznych thrillerów, śmiało sięgnijcie po ,,Siedem lat ciemności".