Siewca wiatru

Nie jest to książka na jeden wieczór, którą czyta się z zapartym tchem "od deski do deski". To co mnie trzymało przy niej to ochota na poznanie dalszych losów bohaterów. Autorka przez inny i nietuzinkowy wybór tematyki i miejsca akcji uzyskała, to czego brak w wielu książkach, oryginalność. Ostatnio mamy tak ogromny wybór książek o czarodziejach, zaklętych księgach i cudownych mieczach, że czasami jest to wręcz przytłaczające.
Ta książka jest czymś nowym.
Polecam wszystkim, którym się wydaje, że w literaturze fantastycznej nic nie jest w stanie ich zaskoczyć, ale również tym czytelnikom, którzy stawiają pierwsze kroki w świecie magii.

Lubicie książki fantasy???

Po prawie 4 latach od dnia, kiedy przyjaciółka pożyczyła mi SIEWCĘ WIATRU w końcu go przeczytałam ???? To tak gdyby ktoś pytał czy mam dużo książek do czytania - no cóż, trochę by ich się znalazło ????

Najgorsze jest to, że... nie potrafię zebrać myśli co do tej książki ???? Spodziewałam się czegoś kompletnie innego i jestem nią bardzo zaskoczona. Bardzo jednak spodobała mi się forma, którą obrała autorka. To coś całkowicie nowego, łamiącego stereotypy, które przecież wymyśliliśmy sobie sami. Bo przecież skąd mamy wiedzieć, czy anioły faktycznie są tak święte i idealne jak to sobie wyobrażamy? Może klną, piją i potrafią być równie okrutni, co niejeden człowiek? Może świat, który jest dla nas niedostępny wcale nie emanuje dobrocią, ładem i spokojem?????

Po lekturze SIEWCY mogę stwierdzić, że uwielbiam Daimona. Kibicowałam mu ze wszystkich sił, bałam się o niego i chciałam, by ostatecznie zaznał chociaż odrobiny spokoju i szczęścia, na które bardzo zasłużył. Autorka wymyśliła naprawdę ciekawe, zaskakujące intrygi i zwroty akcji, które nieraz przyprawiły mnie o szybsze bicie serca????

Zdecydowanie mam w planach sięgnięcie po drugi tom serii - może nie od razu, żeby znów książka nie leżała u mnie przez 4 lata, ale kiedyś na pewno będę chciała się z nią zapoznać. Bardzo chcę poznać dalsze losy Daimona, Dżibrila, Hiji, Drago i reszty ekipy. W końcu już trochę się z nimi zżyłam????

Siewca wiatru ? Anielskie zastępy w obliczu Armagedonu

Najlepsze polskie Angel Fantasy powraca w drugim tomie zatytułowanym Siewca wiatru. Tym razem czytelnika czeka dużo bardziej rozbudowana historia, od której trudno się będzie oderwać. W końcu Koniec Świata, to nie jest coś co zdarza się zbyt często. do lektury i przekonania się jak w obliczu Armagedonu zachowają się siły Nieba i Piekła.

Siewca wiatru wita czytelnika znanym już z poprzedniego tomu prologiem, na który składa się ostatnie opowiadanie Żaren niebios ? Beznogi tancerz. Autorka ponownie zaprasza czytelnika do świata, który opuścił Stwórca. Grupa najwyższych Archaniołów stara się ze wszelkich sił ukryć ten fakt, by nie doprowadzić do rozpadu Królestwa. By bronić obecnego porządku nawiązany zostaje sojusz z Głębią i samym Lucyferem. Jednak nawet zawarta koalicja wydaje się być bezsilna w obliczu zbliżającego się Armagedonu. Zaginięcie Księgi powierzonej Razjelowi ? Panu Tajemnic przez Boga, to dopiero początek kłopotów. Pojawiające się w Królestwie Bestie z Stref Poza Czasem wieszczące nadchodzący koniec, a także coraz liczniejsze znaki zwiastujące powrót tytułowego Siewcy wiatru ? Antykreatora jedynie potwierdzają fakt, którego nikt nie chce dopuścić do zrozumienia. Czy siły Nieba i Piekła mają szansę w obliczu Końca Świata? O tym zachęcam byście przekonali się już sami.

Nie takie do końca grzeczne anioły i nie znowu tacy źli jak ich malują mieszkańcy Piekieł powracają w drugim tomie Zastępów Anielskich by knuć, kochać się, starać się przetrwać każdy kolejny dzień ? po prostu żyć. Odejście od tradycyjnego, biblijnego wyobrażenia mieszkańców Zaświatów, jak wspominałam w recenzji Żaren niebios to niewątpliwa zaleta cyklu. W drugim tomie przyjdzie nam postać jeszcze większą liczbę intrygujących i ciekawie skonstruowanych bohaterów i z pewnością każdy czytelnik znajdzie przynajmniej jednego ulubieńca po każdej ze stron.

Spośród wszystkich bohaterów na pierwszy plan wyraźnie wysuwa się Daimon Frey ? niegdyś jeden z najlepszych wojowników Królestwa Anioł Miecza ? obecnie zwany Abaddonem, Tańczącym na Zgliszczach, Aniołem Zagłady. Okaże się on jedyną osobą zdolną mierzyć się z nadchodzącym Antykreatorem. Jest to postać, którą mimo licznych wad nie sposób nie polubić. Przede wszystkim jest to dumny anioł stawiający na pierwszym miejscu dobro swoich przyjaciół i Królestwa. Mimo swojego oddania jest jednak odtrącony przez większość anielskiego społeczeństwa, którą przeraża pełniona przez niego funkcja i moc, którą posiada z woli Pana. Daimon jest bohaterem, który na długo zapadnie w pamięci każdego czytelnika.

Największą zaletą Siewcy wiatru są dla mnie świetne opisy i bogactwo wykreowanego przez autorkę świata. Niebo i Piekło choć odbiegają od tradycyjnych wyobrażeń, równie mocno co jego mieszkańcy, nie przestają zachwycać. Kossakowska z ogromnym kunsztem przedstawia zarówno świat, obyczaje jego mieszkańców jak i prowadzi czytelnika przez sceny walk, które czyta się z wypiekami na twarzy. Zaświaty jeszcze nigdy nie były w żadnej książce tak interesującym miejscem. Osobiście zachwyciły mnie wspomniane Strefy Poza Czasem, choć odwiedzone tylko na chwile, to jednak nakreślona wizja olbrzymiego mechanizmu napędzającego stworzonego przez Pana świata, mocno odcisnęła się w moim umyśle.

Opisy choć są ważną częścią powieści i zajmują sporą objętość książki, w żaden sposób nie przyczyniają się do zwolnienia akcji ani nie stanowią ?zapchaj dziury? między kolejnymi ważnymi dla fabuły wydarzeniami. Stanowią świetne uzupełnienie dla wartkiej akcji i pełnej zwrotów akcji.

Mimo swojej znacznej objętości (około sześciuset pięćdziesięciu stron) miękkie wydanie dobrze się sprawdza, a książka się nie niszczy, nie ma także problemu z załamującym się grzbietem ? co często mimowolnie się zdarza przy grubszych tomach. Wewnątrz książki znaleźć można ilustracje znanego z Żaren niebios Grzegorza Krysińskiego, a także Dominika Brońka. Przy czym osobiście zdecydowanie bardziej pasują mi do całości ilustracje autorstwa pana Grzegorza. Na końcu książki można także znaleźć spis najważniejszych pojęć i postaci.

Siewca wiatru to bardzo dobra kontynuacja, która zachwyca i zapada w pamięć równie mocno co Żarna niebios. Zarówno historia Daimona Freya jak i tamtejsze opowiadania na długo pozostaną w mojej pamięci jako wyjątkowe i unikatowe. Po Siewcę wiatru zdecydowanie warto sięgnąć i przekonać się, co tym razem czeka mieszkańców Niebios i Piekła.

Ocena: 10/10
Sara Glanc

Książka "Siewca Wiatru" ujrzała światło dzienne w 2004 r. i od tego czasu miała już aż 5 wydań w Polsce! Zachęcona pozytywnymi recenzjami i ja postanowiłam zweryfikować fenomen dzieła pani Maji Lidii Kossakowskiej! Co z tego wynikło? Zaraz się przekonacie :) "Siewca Wiatru" to powieść, wpisująca się w nurt fantasy. Autorka stworzyła ciekawą koncepcję, ukazując "ludzkich aniołów", którzy ulegają słabościom i złudzeniom, jakim podsyła je świat. Ten zabieg okazał się być strzałem w dziesiątkę; zyskał bowiem na tym zarówno całościowy odbiór dzieła, jak i fabuła, która idealnie splata się z oryginalnymi i genialnie wykreowanymi postaciami! :) Książkę pochłonęłam w jeden dzień, nie mogąc się od niej oderwać. Autorka stworzyła świat, który przyciąga i nie pozwala się uwolnić. Urzekła mnie prostota przekazu, jak również oryginalna wymowa dzieła! Wizja aniołów w wykonaniu pani Kossakowskiej jest wyjątkowa i to zdecydowanie przemawia do czytelnika. Książka utrzymana w dość humorystycznym tonie ubarwia historię zarysowaną na kartach powieści, co jest z kolei dużym plusem :) Na pochwałę zasługują także bohaterowie - ich sylwetki są wyraźne i dopracowane, nie stapiają się z tłem i budzą zarówno pozytywne, jak i negatywne emocje, nie pozostając obojętni. Szczególną sympatię poczułam do Daimona Freya - to niewątpliwie jedna z tych postaci, które nadają specyficzny charakter dziełu i sprawiają, że książka wydaje się być jeszcze lepsza ;)) Mówiąc ogólnie - "Siewca Wiatru" mnie oczarował i uważam, że to jedna z lepszych książek, z jakimi miałam okazję się zapoznać :) Nieszablonowe postacie, intrygująca fabuła i niebanalne dialogi czynią ją dziełem naprawdę wybitnym pod wieloma względami! Jest to prawdziwa gratka dla miłośników gatunku i to przede wszystkim oni docenią kunszt historii stworzonej przez autorkę ;) Czy polecam? Jak najbardziej! To pozycja, z którą koniecznie powinniście się zapoznać! Gwarantuję - naprawdę warto! :)

Książka "Siewca Wiatru" ujrzała światło dzienne w 2004 r. i od tego czasu miała już aż 5 wydań w Polsce! Zachęcona pozytywnymi recenzjami i ja postanowiłam zweryfikować fenomen dzieła pani Maji Lidii Kossakowskiej! Co z tego wynikło? Zaraz się przekonacie :) "Siewca Wiatru" to powieść, wpisująca się w nurt fantasy. Autorka stworzyła ciekawą koncepcję, ukazując "ludzkich aniołów", którzy ulegają słabościom i złudzeniom, jakim podsyła je świat. Ten zabieg okazał się być strzałem w dziesiątkę; zyskał bowiem na tym zarówno całościowy odbiór dzieła, jak i fabuła, która idealnie splata się z oryginalnymi i genialnie wykreowanymi postaciami! :) Książkę pochłonęłam w jeden dzień, nie mogąc się od niej oderwać. Autorka stworzyła świat, który przyciąga i nie pozwala się uwolnić. Urzekła mnie prostota przekazu, jak również oryginalna wymowa dzieła! Wizja aniołów w wykonaniu pani Kossakowskiej jest wyjątkowa i to zdecydowanie przemawia do czytelnika. Książka utrzymana w dość humorystycznym tonie ubarwia historię zarysowaną na kartach powieści, co jest z kolei dużym plusem :) Na pochwałę zasługują także bohaterowie - ich sylwetki są wyraźne i dopracowane, nie stapiają się z tłem i budzą zarówno pozytywne, jak i negatywne emocje, nie pozostając obojętni. Szczególną sympatię poczułam do Daimona Freya - to niewątpliwie jedna z tych postaci, które nadają specyficzny charakter dziełu i sprawiają, że książka wydaje się być jeszcze lepsza ;)) Mówiąc ogólnie - "Siewca Wiatru" mnie oczarował i uważam, że to jedna z lepszych książek, z jakimi miałam okazję się zapoznać :) Nieszablonowe postacie, intrygująca fabuła i niebanalne dialogi czynią ją dziełem naprawdę wybitnym pod wieloma względami! Jest to prawdziwa gratka dla miłośników gatunku i to przede wszystkim oni docenią kunszt historii stworzonej przez autorkę ;) Czy polecam? Jak najbardziej! To pozycja, z którą koniecznie powinniście się zapoznać! Gwarantuję - naprawdę warto! :)

Powiedział ktoś kiedyś, że dobrą książkę zabiera się ze sobą wszędzie - nawet do toalety. Śmiało stwierdzić mogę, lub raczej powinnam, że zdanie idealnie opisuje ten twór pani Kossakowskiej. Książka idealna na długie, refleksyjne wieczory, przy herbacie i delikatnym świetle. Klimat, mimo, że tak nietypowy dla polskiej fantastyki, oddany bardzo realistycznie i dokładnie. Pomieszanie wątków średniowiecznych z lekkim science fiction dało idealny rezultat. Na pochwałę zasługuje również skrupulatność, z jaką pani Kossakowska oddała cały chrześcijański poczet Aniołów. W końcu ktoś taki jak Daimon, Rafael, Michał czy Gabriel są żywi w religiach chrześcijańskich i judaistycznych.
Co się tyczy akcji - charakterystyczne skakanie z miejsca na miejsce nie drażni tutaj tak, jak na przykład w książce "Czarny Pergamin", a wręcz przeciwnie - nadaje smaku niektórym scenom. Ujęcia bohaterów z różnych perspektyw (myśli Daimona o innych, myśli innych o Daimonie i jego perypetiach) pozwalają stworzyć coś, czego często brak w innych dziełach - praktycznie kompletny portret psychologiczny postaci fikcyjnej. Co prawda omawianie portretu psychologicznego potencjalnych archaniołów brzmi co najmniej komicznie, ale za to efekt jest ciekawy.
Fabuła zaskakująca, ciekawa, nieprzewidywalna, przez co nie czytamy po raz kolejny o pięknym romansie dobra ze złem, a romansie zła z... Polecam.